คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 - Suggestion
- Chapter 3 -
Suggestion
หยดน้ำตาที่เคยไหลรินลงมาค่อย ๆ
แห้งเหือด นัยน์ตาทั้งสองข้างแดงก่ำอย่างเห็นได้ชัด
คาร์ลเงยหน้าขึ้นมาสบตากับชายเจ้าของเส้นผมสีขาวดั่งไข่มุข
“คุณโจเซฟ...”
เขาเอ่ยเรียกชื่อของร่างสูง
มือบางภายใต้ถุงมือกำชายเสื้อของโจเซฟแน่น
“คุณคิดว่า ‘ความตาย’ น่ะเป็นสิ่งสวยงามหรือเปล่า..?”
แววตาของคาร์ลนั้นแฝงไปด้วยความเศร้า ร่างเล็กกว่าเฝ้ารอคำตอบจากคนตรงหน้า
“...สำหรับผมแล้ว
ความตายน่ะมันเป็นอะไรที่น่าเศร้านะ ถ้าเลือกได้ผมเองก็ไม่อยากตายด้วย”
มือบางภายใต้ถุงมือปล่อยชายเสื้อของโจเซฟออกแทบจะทันทีเมื่อได้ยินคำตอบของร่างสูง...
“แต่ว่านะ”
“ถ้าหากถึงวันที่ผมจะต้องตายขึ้นมาจริง
ๆ วันนั้นคุณก็ช่วยแต่งเติมสีสันให้กับความตายของผมด้วยนะ”
นัยน์ตาสีดำเบิกกว้างยามที่ได้ฟังเช่นนั้น มือเรียวถือวิสาสะเอื้อมมาสัมผัสกับใบหน้าขาวซีดของคาร์ล
“คุณนี่ใจร้ายจังเลยนะ...”
มือบางเอื้อมไปสัมผัสมือของโจเซฟแน่น
ก่อนที่ริมฝีปากนุ่มจะเอ่ยบางอย่างออกมา...
“ผมชอบคุณ”
คราวนี้ฝ่ายที่ตกใจกลับเป็นโจเซฟเสียเอง
เขาไม่นึกไม่ฝันว่าคาร์ลจะชอบตนแม้แต่น้อย...
แต่เมื่อมองดูดี ๆ มองลึกเข้าไปในนัยน์ตาสีดำมืดของคาร์ล.....
มันไร้ซึ่งความรู้สึกใด ๆ
ราวกับว่าคนตรงหน้าไม่ได้มองมาที่ตัวตนของเขาอยู่เลยแม้แต่น้อย...
“คุณชอบผมจริง
ๆ เหรอ?”
โจเซฟถามซ้ำเพื่อยืนยัน ร่างเล็กกว่าพยักหน้าลงเป็นคำตอบ
เขายอมรับว่ายามแรกที่ได้ยินคำบอกรักของคาร์ล
เขาดีใจมากจริง ๆ แต่ว่า...ในตอนนี้เขากลับไม่เชื่อในคำพูดของคนตรงหน้าแม้แต่นิดเดียว...
คนที่กำลังมีความรักน่ะ เขาไม่ทำสีหน้าแบบนั้นหรอกนะ
...อย่างน้อย ๆ นั่นก็คือสิ่งที่โจเซฟเชื่อ
“...ผมขอเวลากลับไปคิดก่อนนะ”
โจเซฟปล่อยมือลงจากใบหน้าของคาร์ล ร่างเล็กกว่านิ่งเงียบชั่วครู่ก่อนจะพยักหน้าตกลง
ร่างโปร่งยิ้มอ่อน เขาเอ่ยลาคาร์ลเป็นครั้งสุดท้าย
แล้วจึงกลับไปยังคฤหาสน์ของฝั่งผู้ล่าทันที....
ตุบ
ขาเรียวเดินไปตามทางยาวในคฤหาสน์ที่ถูกปูด้วยพรมสีแดงอย่างดี
หมายจะไปพักผ่อนในห้องของตัวเอง
“อ้าว
โจเซฟ...นึกว่าคืนนี้จะไม่กลับมาซะแล้ว เป็นยังไงบ้างล่ะ”
แจ็ค ชายร่างสูงโปร่งเอ่ยทักเมื่อเดินสวนกับโจเซฟพอดิบพอดี
โจเซฟสะดุ้งตกใจเล็กน้อย
อาจเป็นเพราะคนตรงหน้าล่องหนอยู่ ในตอนแรกเขาถึงได้ไม่ทันสังเกตเห็น
หรือไม่...เขาก็อาจจะคิดมากไปจนไม่ได้มองรอบกายแม้แต่นิดเดียว...
“เมื่อครู่ คุณคาร์ล...บอกว่าชอบผมครับ”
โจเซฟนิ่งเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะตอบกลับมา...
“หืม
งั้นก็เป็นเรื่องดีเลยนี่นา...แล้วทำไมถึงทำหน้าเครียดอีกล่ะ”
ฆาตกรหนุ่มถามออกมาตรง ๆ ร่างเล็กกว่าสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำถามของคนตรงหน้า....
“...เด็กคนนั้น
บอกชอบผม แต่ราวกับว่าเขาถูกบังคับให้พูดแบบนั้น สีหน้าของเขาไร้ซึ่งความรู้สึก...ผมเลยเกิดไม่มั่นใจขึ้นมาในคำพูดของคุณคาร์ล...บางทีคำพูดนั่นอาจเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบก็ได้
ความจริงแล้วเขาอาจไม่ได้ชอบผม...”
โจเซฟกำมือแน่น น้ำเสียงของเขาแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน
“ผมบอกให้เด็กคนนั้นรอก่อน...ผมควรจะทำยังไงดี
ความรู้สึกของพวกเราจะตรงกันจริง ๆ น่ะเหรอ..?”
มือเรียวทั้งสองข้างจิกเส้นผมสีขาวแน่น
แววตาสีฟ้าครามเต็มไปด้วยความสับสน
“ไม่เห็นต้องสนใจเลย”
“ฮะ...?”
ร่างเล็กกว่าเงยหน้าขึ้นมาด้วยความงุนงง
เมื่อได้ยินคำแนะนำของร่างสูง
“ความรู้สึกอาจไม่ตรงกัน?
เด็กคนนั้นไม่ได้ชอบนาย? เรื่องแบบนั้นมันไร้สาระสิ้นดี
ขอแค่รู้ว่าตอนนี้นายชอบเขา แค่นั้น ที่เหลือนายจะอยากทำอะไรก็เรื่องของนาย”
“นายคิดจะเป็นสุภาพบุรุษไปตลอดเลยรึไง
ถ้างั้นก็ขอแสดงความยินดีด้วย นายหมดหวังเรื่องความรักแล้วละ”
แจ็คเอ่ยเยาะเย้ย
ถึงจะไม่เห็นแต่เขาก็รับรู้ได้ว่าริมฝีปากภายใต้หน้ากากกำลังแสยะยิ้มกว้าง...
“ถ้าการที่เด็กคนนั้นบอกชอบมา
แม้จะเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ แต่ก็แสดงว่านายยังมีโอกาสนี่
ทำให้หมอนั่นหลงรักนายซะสิ...หวังว่าครั้งหน้าที่กลับมา
ฉันคงไม่ต้องเห็นสีหน้าบึ้งตึงเป็นคนแก่อีกนะ”
โจเซฟไม่รอช้า รู้สึกว่าเขาจะติดหนี้แจ็คก้อนโตเลยทีเดียว
ชายเจ้าของนัยน์ตาสีฟ้าครามดั่งมหาสมุทรเอ่ยขอบคุณ ก่อนที่จะรีบกลับไปหาคนที่ตนรักอีกครั้ง...
*แถมพิเศษ*
Miss you - Jack x Naib
“ฮึฮึ”
ขาเรียวยาวก้าวเดินไปตามพรมยาวสีแดงโทรม ๆ
ในคฤหาสน์สำหรับผู้รอดชีวิตอย่างมีความสุข เขาเดินผ่านผู้รอดชีวิตมาได้ 2-3 คน
แต่ก็ยังไม่มีใครรู้ตัวเลยสักคนเลยว่านักล่าเจ้าของฉายา ‘เดอะ ริปเปอร์’ ได้บุกรุกที่พักของพวกเขาแล้ว...
ริมฝีปากสีชมพูอ่อนภายใต้หน้ากากสีขาวแสยะยิ้มกว้างเมื่อในที่สุดก็พบกับคนที่เขาต้องการมาหา
‘นาอิบ ซูบีดาร์’
เดินผ่านเขาไปพร้อมกับผู้รอดชีวิตอีก 2 คน นั่นก็คือชายผู้มาพร้อมกับโชคอย่าง ‘ลัคกี้กาย’ และ ชายหนุ่มนักกีฬา ‘วิลเลี่ยม เอลลิส’
“...พวกนายไปกินข้าวกันก่อนเลย
เดี๋ยวฉันตามไป”
อดีตทหารรับจ้างหนุ่มหยุดเดินลงอย่างกะทันหัน
“อ่า โอเค รีบ
ๆ ตามมาซะละ”
วิลเลี่ยมไม่ได้ติดใจอะไรกับท่าทางของนาอิบมากนัก
เขาเดินไปที่ห้องอาหารโดยมีลัคกี้กายตามไปติด ๆ
เมื่อเห็นว่าทั้งสองเดินไปจนลับสายตา ชายหนุ่มก็เปิดปากพูด
“นายอยู่ตรงนั้นสินะ..แจ็ค”
“ฮึฮึ
รู้ตัวด้วยงั้นเหรอ”
แจ็คเผยร่างของตัวเองให้อดีตทหารรับจ้างหนุ่มเห็น
เขาค่อนข้างมั่นใจว่าไม่น่าจะมีใครเดินผ่านมาแล้ว
“...ก็นะ”
นาอิบเบือนหน้าหนี
ริมฝีปากบางเม้มปากแน่นไม่ให้เผลอหลุดยิ้มออกมา...
“แล้วไง
นายมาฉันทำไม”
“อืมม ฉันคิดถึงนายน่ะ
ช่วงนี้พวกเราไม่ค่อยได้เจอกันเลย...”
แจ็คถอดหน้ากากสีขาวออก
ร่างโปร่งคลี่ยิ้มหวานยามที่ได้สบตากับนัยน์ตาสีแซฟไฟร์
“นายคิดถึงฉันบ้างไหม
ฮึ?”
มือหนาเอื้อมมือไปถอดเสื้อคลุมสีชาเขียวลง เผยให้เห็นใบหน้าหวาน
และเส้นผมสีน้ำตาลเข้มดั่งรากไม้
“ไม่..”
ร่างสูงแอบหน้าซีดเมื่อได้ยินคำตอบเช่นนั้น
แต่เมื่อเห็นสีหน้าเหงาหงอยของคนตรงหน้าก็ต้องระบายยิ้มอ่อนออกมา
“ไว้ผมจะมาหาบ่อย
ๆ นะ ที่รัก”
ร่างสูงโปร่งดึงร่างของคนตรงหน้าเข้ามากอด ก่อนจะประทับริมฝีปากลงที่กลางหน้าผากมนอย่างแผ่วเบาและนุ่มนวล...
-Talk-
01/12/2018
สวัสดีค่าาา รอบนี้แถมพิเศษคู่พี่แจ็คกับน้องชาเขียวมาด้วย เนื่องจากเนื้อหาหลักค่อนข้างสั้น ต้องขอโทษด้วยนะคะ รับรองตอนหน้ายาวกว่าเดิมแน่นอนค่ะ! ในตอนนี้ต้องขอโทษจริง ๆ ที่สั้นกว่าเดิมมาก...หวังว่าจะชอบตอนพิเศษกันน้า ค่อนข้างเผาT_T
ตามเดิมเลยค่า ถ้าอยากให้มาอัพเร็ว ๆ ก็อย่าลืมเม้นท์แล้วก็ส่งกำลังใจกันให้ด้วยน้า >3<
ความคิดเห็น