ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic Yaoi [APH] My dream. Ver.England

    ลำดับตอนที่ #4 : The third dream [lats dream-End]

    • อัปเดตล่าสุด 16 พ.ค. 61



       หลังจากวันที่ฝรั่งเศสมาหาเขา ก็ผ่านมาได้หลายวันแล้ว

    แต่ตัวเขา..จิตวิญญาณแห่งประเทศอังกฤษ ก็ยังคนทำใจยอมรับไม่ได้

     

        เอาจริงๆ ตอนนี้เขาก็ได้รับข่าวคราวมาไม่น้อยเลย ว่าอเมริกาเที่ยวทำลายเมืองหลวงของประเทศนู้นประเทศนี้ไปทั่ว...

     

       อังกฤษถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะรินน้ำชาลงแก้ว ทว่า มันกับหกเลอะโต๊ะไม้เสียแทน

         ร่างบางรีบหยิบผ้ามาเช็ดทันที และก็พบว่า...

    มือของเขากำลังสั่นอยู่...

     

              นี่เรากำลังกลัวเจ้าเด็กบ้านั่นงั้นเหรอ...ไม่มีทาง จะเป็นไปได้ยังไงกัน!

     

          แน่ใจงั้นเหรอ ว่านายไม่ได้กลัว?’

      เสียงของใครบางคน เอ่ยถามอังกฤษ

     

         !?

    ไม่ต้องตกใจไป... ฉันก็คือตัวตนของนายเมื่อครั้งอดีตที่ถูกลืมเลือน ไม่ว่านายจะคิดอะไรฉันก็ย่อมรู้  

       ผู้ที่อ้างว่าเป็นคือตัวเขาเมื่อครั้งอดีต ตอบกลับมา

     

            ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่นายต้องการกลับมาเป็นมหาอำนาจันดับ1 ของโลกอีกครั้ง หรือจะ...เรื่องที่นายต้องการอยู่กับอเมริกาตลอดไป ฉันก็ย่อมรู้...

        !!

     

          และ..ฉันก็สามารถทำให้มันเป็นจริงได้

        “หมายความว่ายังไง!?

    ทันทีที่อังกฤษได้ยินดังนั้น ก็รีบถามกลับไปอย่างรวดเร็ว

     

        หึ..แค่ให้นายกับฉันสลับตำแหน่งกันแป๊บเดียว ฉันก็สามารถทำให้ความฝันของนายเป็นจริงได้ 

     

            ว่าไง สนใจไหม?

     

    ข้อเสนอที่มีแต่ได้กับได้ ไม่ว่าใครก็คง...

     

         “ก็ได้...ฉันยอมรับข้อเสนอนั่น”

    อังกฤษตอบรับข้อเสนอ โดยไม่ทันได้คิดไตร่ตรองให้ดี

     

          หึ หึ...

    และ..สติของเขาก็หายไป...

     

          ... ร่างเล็กเดินทางมาถึงฐานทัพของอเมริกา และเขาก็พบกับที่พักของร่างสูงอย่างง่ายดาย

     

           “หยุดอยู่ตรงนั้น! ตรงนี้บุคคลที่ไม้เกี่ยวข้องห้ามเข้านะ”

    ทหารจำนวนหนึ่ง ที่คอยเฝ้าเต็นท์ของอเมริกา เอาปืนมาขู่เขาเพื่อห้ามไม่ให้เดินต่อไป

     

         ร่างเล็กแสยะยิ้มกว้างอย่างมีเลศนัย

    “อา..พวกนายมาขวางฉันเองนะ..”...

     

          ... โครม! ตูม! 

     ใช้เวลาไม่นานนัก ทหารเหล่านั้นก็ไปกองอยู่กับพื้นเสียแล้ว

       “ให้ตายสิ หมอนั่นควรหาทหารที่มีฝีมือมาหน่อยนะ น่าเบื่อชะมัด”

     

            “มีอะไรกันน่ะ เสียงดังมาถึงข้างในเลย!!

    ดูท่าว่าเขาจะทำเสียงดังกินไปหน่อยสินะ.. เอาเถอะ มันก็ยังอยู่ในแผนล่ะนะ

     

             “อ้าว ว่าไงอเมริกา ไม่เจอกันนานเลยนะ”

        “อะ อังกฤษ..เธอมาที่นี่ได้ยังไงกัน”

     หึหึ.. ได้เวลาทำตามแผนแล้วสินะ

     

          “ฉันคิดถึงนายยังไงล่ะ อเมริกา”

    อังกฤษพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ

            “อ่ะ..ละ แล้วทำไมเธอต้องฆ่าทหารของฉันด้วย!?

    หมอนี่หน้าแดงด้วยล่ะ ช่างน่ารักเสียจริง....

     

          “ไม่เอาน่าอเมริกา..ก็พวกเขามาขวางทางฉันเองนี่นา”

    อังกฤษเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าอเมริกา

     

              “ฉันอยากเจอนายมากเลยนะรู้ไหม..”

    อังกฤษใช้แขนเล็กๆทั้งสองข้างโอบกอดร่างสูง

            “ฉันเอง..ก็เหมือนกัน”

     

       เยี่ยม...ในที่สุดหมอนี่ก็ติดกับเราจนได้

    สุดท้ายนายก็ยังเป็นแค่เด็กล่ะนะ อเมริกา...

     

          อเมริกาดึงตัวอังกฤษเข้ามากอด พร้อมกับประทับริมฝีปากกับร่างบาง ปลายริ้นของร่างสูงพยายามลุกล้ำหารสหวานภายในโพรงปากของร่างเล็กให้จงได้.. มือหนาค่อยๆเลื่อนไปบริเวณเอวของร่างเล็กช้าๆ  แต่ทว่า อังกฤษกลับ....

     

          ปัง! ลูกกระสุนสีเงินที่ถูกปล่อยออกมาจากปืนพก พุ่งทะลุท้องของอเมริกา

        “อั่ก!” อเมริกาทรุดตัวลงนอนกับพื้น และกุมท้องตัวเองด้วยความเจ็บปวด

       “ทำไมกัน อังกฤษ..”    

    อเมริกาฝืนสังขารถามออกมาทั้งน้ำตา

     

       “หึหึ ทำไมน่ะรึ? นั่นก็เพราะว่าฉันจะต้องกลับมาเป็นมหาอำนาจอันดับ1ของโลก อีกครั้งให้จงได้..ฉันจึงต้องฆ่านายยังไงล่ะ”

    อังกฤษตอบกลับมา พร้อมกับมองอเมริกาด้วยสายตาสมเพช

     

    เอาล่ะ ได้เวลาปิดฉากแล้วล่ะนะ

     

       อังกฤษเอาปืนพกอันเดียวกับที่ใช้ยิงเมื่อครู่ มาจ่อที่ศีรษะของอเมริกา ซึ่งรอบนี้รับรองว่ายังไงก็ไม่มีทางรอดแน่นอน...

     

         “ถ้างั้นก็ ลาก่อนนะ.. ที่รัก

     

    ร่างเล็กพูดจบ ก็ค่อยๆเหนี่ยวไกปืนลง...

     

    ปังง!!

     

          ทันทีที่กระสุนฝังเข้าไปในศีรษะของอเมริกา ร่างบางก็แสยะยิ้มขึ้นอย่างสะใจ

     

    แต่..ก่อนที่ลมหายใจสุดท้ายของร่างสูงจะหมดไปนั้น อเมริกาก็เอ่ยบางสิ่งบางอย่างออกมาเป็นครั้งสุดท้าย...

     

    “ฉันรักเธอนะ..อังกฤษ”

     

        ตุบ...

    เสียงปืนพกสีดำร่วงหล่นลงสู่พื้นดิน

     

           “ไม่จริง..นี่เราทำอะไรไป..”

    อังกฤษที่พึ่งได้กลับเข้าสู่ร่างตัวเอง มองภาพตรงหน้าด้วยแววตาสั่นไหว พร้อมที่จะร้องไห้ได้ทุกเมื่อ

     

          นายต้องการเป็นมหาอำนาจนี่ ตอนนี้นายก็ได้เป็นแล้วไง

    “ไม่ใช่นะ! แล้วทำไม..นายต้องฆ่าเขาด้วย ไหนบอกว่าฉันจะได้อยู่กับอเมริกาตลอดไปไง..”

    ร่างบางร้องไห้ออกมาด้วยความเศร้าโศก

     

        เห นี่นายเชื่อคำโกหกนั่นด้วยหรอ? นายนี่ใสซื่อกว่าที่คิดเยอะเลยนะ

     

          “แก!!

    อังกฤษก้มลงหยิบปืนพกที่ตกลงไปบนพื้นมาจ่อที่หัวตัวเอง

     

          อ๋า...นั่นนายกำลังจะทำอะไรน่ะ

     

      “หุบปากเน่าๆของแกไปซะ!! แค่นี้..แค่นี้ฉันก็จะได้อยู่กับอเมริกาแล้ว...”

    อังกฤษที่ดูท่าจะ..เสียสติไปแล้ว พูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง

     

         สติแตกไปแล้วงั้นรึ? อา..ไม่ได้นะ นายอุตส่าห์ได้เป็นมหาอำนาจทั้งที แบบนี้ฉันก็หายไปด้วยน่ะสิ...

     

       “ช่างมันสิ! ฉันต้องการแค่อเมริกาเท่านั้น!!

    อังกฤษเตรียมจะเหนี่ยวไกปืนพกของตน ทั้งๆที่มือทั้งสองข้างยังคงสั่นอยู่...

     

         “คุณอเมริกา มีอะไรหรือเปล่าครับ เมื่อกี้ผมได้ยินเสียงปืน..คุณอังกฤษ!!

    ญี่ปุ่นที่เดินเข้ามาในเต็นท์ ก็พบกับอเมริกาที่นอนจมกองเลือดอยู่ และอังกฤษซึ่งกำลังจะฆ่าตัวตาย...

     

             ปังง!!

     ยังไม่ทันที่ญี่ปุ่นจะได้ห้ามอะไร กระสุนสีเงินก็พุ่งทะลุหัวของร่างบางไปเสียแล้ว

    ก่อนที่ร่างของอังกฤษจะล้มลงไปนอนข้างกายของอเมริกา....

     

     

    นี่ อเมริกา

     พวกเราน่ะ...

    ได้อยู่ด้วยกันแล้วสินะ..ตลอดไปเลย?

    อา...ดีใจจัง

    เท่านี้...ความฝันของฉันก็เป็นจริงแล้ว...

     

     

    A fool believes everything.

                                                                               คนโง่นั้น เชื่อทุกอย่าง                

     

     

    -    Happy End? -







       ~มาคุยกับชิงุเระกันเถอะ~
      สวัสดีค่าาา มาพบกันในตอนจบจนได้นะคะ..ฮืออ จบแล้วค่ะ จบแช้วจริงๅ ไม่มีภาคต่อแล้วค่ะ! ขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอดนะคะ รักทุกคนที่อ่านน้าาา>_< ตอนจบก็...แฮปปี้เอนดิ้งเนอะ^^? //(โดนตรบ)
      แหม่ๆๆ ก็ความฝันของอังกฤษเป็นจริงทั้งสองอย่างเลยนี่นา..เนอะ? อุหุหุ ไว้พบกันใหม่ ในนิยายเรื่องหน้านะคะ! Good Bye~~
    O W E N TM.
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×