ปิ๊งรัก นายโคตรหยิ่ง

ลำดับตอนที่ #5 : ~ตอนที่4::แผนสำเร็จ~

"รี่ ชั้นดีใจที่สุดเลย"ตาลร้องออกมาด้วยน้ำเสียงดีใจสุดขีด
(ชั้นคงไม่ต้องถามว่าเรื่องอะไร เพราะถ้ายิ่งถาม ยิ่งได้ยินคำตอบ มันก็ยิ่งเจ็บปวดขึ้นอีก ...)
"ชั้นขอแสดงความยินดีด้วยนะ ที่เธอได้เป็นแฟนกับหนึ่งซักที ชั้นกลับบ้านก่อนนะ ปวดหัวยังไงไม่รู้"ชั้นรีบขอตัวกลับทันทีเพราะไม่อยากให้ตาลรู้ความในใจของชั้นอีกแล้ว ...
"เดี๋ยว .. . รี่"ชั้นได้ยินเสียงตาลแล้วล่ะ แต่ชั้นกลั้นมันไม่ไหวแล้ว น้ำตามันจะไหลออกมาท่วม .... ตัวชั้นหมดแล้ว
ต่อจากนี้ชั้นก็คงได้เห็น ....  เห็นเพื่อนคนเดียวที่ชั้นรักมีความสุข ซักที ... เพื่อนมีความสุข ชั้นก็มีความสุขไปด้วย ต่อจากนี้ คงไม่มีชั้นเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับนายอีกแล้ว ไม่มีอีกแล้ว ได้ยินมั๊ย ไม่มีอีกแล้ววววววววววววววววววววววววววววววว

รุ่งเช้า

"รี่ ทำไมตาบวมๆอ่ะ"ตาลถามด้วยความเป็นห่วง
"ป่าวหรอก ไม่มีอะไร"
"แน่นะ รี่"
"อืม"
"รี่ ... วันนี้หนึ่งเค้าชวนไปกินข้าว รี่ไปด้วยกันนะ"
"หา ... อย่าเลย ไม่อยากเป็น ก ข ค อ่ะนะ"
"ไม่เอาน่า.... รี่ก็ ...  ไปด้วยกันนะ"
"อืมๆ แต่ไปแปปเดียวนะ"
"จ๊ะ"
ชั้นจะทำไงดี ไปกินข้าวกับเธอกับนายหนึ่งหรอ ชั้นกลัวว่าชั้นจะทำไม่ได้ ชั้นจะห้ามน้ำตาไว้ได้ยังไง ชั้นต้องทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นใช่มั๊ย ....

หลังเลิกเรียน(อีกแล้ว)

"ตาล ๆ ๆ ๆ ๆ"เสียงที่คุ้นหูกันดี นั้นก็คือนายหนึ่ง
"มาเร็วจังเลย นะ"ตาลพูด
"แน่นอน เราไปกันเลย"
"ไปกันเถอะ รี่"
ชั้นรู้สึกได้ถึงความรู้สึกว่าเค้าไม่อยากให้ชั้นมาด้วย ... ใช่สิ!!ชั้นมันดูเหมือนส่วนเกินมาก ใช่มั๊ย
"เอาร้านนี้แล้วกัน อร่อยดี"
ให้ตายเถอะ นี่มันร้านข้าวแกง ร้านนั้นนิ เปลี่ยนร้านไม่ได้หรอ
"ตาล เปลี่ยนร้านเถอะนะ"
"ทำไมหรอคับ รี่ ไม่ชอบกิน อาหารร้านนี้หรอ ข้าวไก่ทอดอร่อยนะ"
ข้าวไก่ทอด ให้ตายเถอะ ....
"อืม ... กินก็กิน"
"เอาข้าว กะ.. ..ไก่ เฮ้ย เอาข้าวหมูแดงค่ะ"
"รี่!!เธอไม่ชอบกินข้าวหมูแดงไม่ใช่หรอ"
"คนเรามันเปลี่ยนกันได้ เราว่าก็อร่อยดี นะตาล"
"ผมเอาข้าวไก้ทอดคับ"
"ตาลเอาข้าวไก้ทอดด้วยค่ะ"
และแล้วชั้น ตาล และนายหนึ่งก็เดินไปนั่งที่โต๊ะ ทั้งสองคุยกันอย่างสนุกสนาน ส่วนชั้น...ก็นั่งเหมือนวิณญาณที่ดูเหมือนจะไม่มีตัวตนอยู่ในขณะนี้

เมื่อกินเสร็จ 

"ชั้นกลับบ้านแล้วนะ"
"จ้า บายนะ"
"ตาล เดี๋ยวผมไปส่งที่บ้านนะ"
"ได้สิ หนึ่ง"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ชั้นเดินมาถึงตรงสระน้ำ แถวๆบ้าน ชั้นค่อยๆนั่งลงช้าๆ พร้อมกับน้ำตาที่ค่อยๆไหลออกมาจาก ตาของชั้น ....(ยังไม่ทันที่ชั้นจะได้เป็นนางเอกเอ็มวี เฮ้ยไม่ใช่ ก็มีเสียงคนพูดขึ้นว่า)
"ไอรี่ ชั้นเตือนแกแล้วนะ ว่าอย่ามายุ่งกับหนึ่ง แต่แกก็ไม่เชื่อ อยากลองดีกับชั้นใช่มั๊ย"เจ้าของเสียงนี้ไม่ใช่ใคร กลุ่มสาวบ้าเดือดนั้นเอง
"พวกเธอจะทำอะไรชั้น ออกไปนะ"
"เรื่องอะไรจะออกล่ะ พวกเรา ลุย !!"
ชั้นสลบไป ภาพที่ชั้นเห็นเป็นภาพสุดท้ายคือ มีผู้ชายคนหนึ่ง ถูกพวกนั้น ตีเข้ากลางหลัง จังๆ พอชั้นฟื้นขึ้นมา กลับพบว่าชั้นอยู่ใน ห้องๆหนึ่ง แน่นอนว่ามันไม่ใช่ห้องของชั้น (แล้วมันห้องใครหว่า?)
"ฟื้นแล้วหรอ รี่"
"หา.... นายเข้ามาได้ยังไง ออกไปนะ"
"นิ ให้มันน้อยๆหน่อยนี่มันหอชั้น และอีกอย่างชั้นเป็นคนช่วยเธอไว้นะ ไม่ขอบคุณแล้วยังจะมาด่าอีก (โธ่ ...คนเรา)"
"อะไร นะ "
"ขอบคุณแล้วกัน ชั้นจะกลับบ้านแล้ว"
"เดี๋ยวสิ เธฮจะไม่ช่วยทำแผลให้ชั้นเลยใช่มั๊ย"
"ก็ได้ ชั้นจะช่วยนาย"
อะไรกันเนี่ย ... ทำไมชั้นต้องมาช่วยนายด้วย นายคงไม่รู้สินะ ว่ายิ่งนายทำแบบนี้ มันยิ่งทำให้ชั้นเจ็บปวดขึ้นเรื่อยๆ
"เสร็จแล้ว ชั้นกลับบ้านแล้วนะ"
"ให้ชั้นไปส่งที่บ้านมั๊ย"
"นิ เจ็บขนาดนี้แล้วยังอวดเก่งอีก ไม่ต้องหรอก ชั้นกลับเองได้"