ผูกหัวใจ...สานใยรัก

ลำดับตอนที่ #8 : รับผิดชอบ 50%

รับผิดชอบ

 

 

         พชรพลเดินไปหาไอลดาที่เตียง มองหน้าหญิงสาวด้วยสายตาเด็ดเดี่ยว เขาเอื้อมมือไปจับมือของเธอมากุมไว้และสบตาเพื่อต้องการสื่อให้เธอรู้ว่าเขาจริงจังแค่ไหน

 

         ไอลดามัวแต่อึ้งจนทำอะไรไม่ถูก เมื่อพชรพลทำในสิ่งที่เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อน จริงอยู่ที่เธอรู้ว่าเขาคิดยังไงกับเธอ แต่การที่อยู่ๆ เขามาบอกว่าจะรับผิดชอบเธอกับลูกในท้อง ทั้งๆ ที่รู้อยู่เต็มอกว่าใครเป็นพ่อของลูกเธอ ไม่คิดว่าเขาจะรักเธอถึงขนาดต้องทำแบบนี้

 

         "ให้พี่ดูแลไอกับลูกเองนะ" ชายหนุ่มกระชับมือเธอแน่นและเอ่ยออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำ ไม่มีความลังเลอยู่ในแววตาที่สานสบแม้แต่น้อย

 

         "พี่พล..." ไอลดาไม่รู้จะพูดอะไรออกไปดี ได้แต่เพียงเรียกชื่อเขาเสียงแผ่ว

 

         "ไอรู้ใช่มั้ยว่าพี่คิดยังไงกับไอ เรื่องที่เกิดขึ้นส่วนหนึ่งก็มาจากพี่ พี่พร้อมจะดูแลไอและรับผิดชอบลูกของไอนะ" ยังคงเอ่ยในสิ่งที่ตั้งใจไว้ออกมา

 

         "คุณพลทำอย่างนี้ไม่ได้นะคะ คุณก็รู้ว่าใครเป็นพ่อเด็ก" แก้วกาญจน์ที่เพิ่งเรียกสติกลับมาได้ หลังจากที่ตกใจกับสิ่งที่ได้ยินจากพชรพล โพล่งขึ้นมาอย่างไม่เห็นด้วย

 

         พชรพลตวัดสายตากลับมาหาแก้วกาญจน์อย่างขุ่นเคือง ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงชอบขัดขวางเขากับไอลดา

 

         "ถ้าเธอไม่รู้อะไรก็ช่วยหุบปากและเลิกหวังว่าไอ้เวรนั่นมันจะรับผิดชอบไอได้แล้ว อีกอย่างฉันเต็มใจและตัดสินใจแล้ว คนนอกอย่างเธออย่ามายุ่ง!" พชรพลเอ่ยเสียงแข็ง

 

         "คุณพล..." แก้วกาญจน์เรียกชื่อเขาเสียงเบา เธอแค่อยากให้พ่อที่แท้จริงของลูกไอลดาได้รู้เรื่องนี้ เธอรู้ว่าเพื่อนเธอรักผู้ชายคนนั้น เพราะคนอย่างไอลดาที่ไม่เคยแลชายใดกลับยอมตกลงคบกับเขาที่แตกต่างกับตัวเองทุกอย่าง ยอมปล่อยเนื้อปล่อยตัวจนถึงขั้นท้อง หากไม่รักเพื่อนเธอคงไม่ช้ำขนาดนี้ เธอก็ผิด ผิดที่ไม่เคยถามไถ่เพื่อนเรื่องนี้เพระถือเป็นเรื่องส่วนตัว แต่หากลองบอกกวินให้ได้รู้เธอเชื่อว่าคนอย่างกวินที่ทำให้เพื่อนเธอรักได้ คนที่ทำให้ไอลดายอมเปิดใจให้ได้จะเลวร้ายถึงขั้นไม่ยอมรับเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองเชียวหรือ ทำไมพชรพลถึงมั่นใจขนาดนั้น หรือเพียงเพราะเขาต้องการครอบครองไอลดาเพียงคนเดียว นี่เขารักไอลดาขนาดนี้เลยงั้นเหรอ...

 

         "พี่พลทำไมพูดกับแก้วแบบนั้น" ไอลดามองหน้าทั้งคู่สลับไปมา เห็นหน้าเพื่อนซึมลงและก้มหน้าไม่ยอมพูดอะไรอีกก็รู้ว่าแก้วกาญจน์คงเสียใจในสิ่งที่ชายคนนี้พูด พชรพลก็เอาแต่มองหน้าเธออย่างมุ่งมั่นไม่สนใจเลยว่าคำพูดตัวเองทำร้ายจิตใจคนฟังแค่ไหน

 

         "ให้พี่ได้ดูแลไอนะ" ยังคงมุ่งมั่นและหวังให้เธอตอบรับ เขาคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ดีแล้วและเขาควรทำแบบนี้ เพื่อที่จะสามารถปกป้องดูแลเธอได้

 

         ไอลดาถอนหายใจเมื่อพชรพลยังตั้งใจที่จะรับผิดชอบเธอให้ได้ เธอไม่ยอมให้ผู้ชายคนนั้น คนที่เป็นพ่อของลูกเธอรู้และกลับมารับผิดชอบเธอกับลูก แต่ก็ใช่ว่าอยากจะให้ใครมารับผิดชอบเธอและลูกแทน เธอเข้าใจว่าพชรพลคงโทษตัวเองที่มีส่วนให้เรื่องนี้เกิดขึ้น แต่ทั้งหมดเขาก็ไม่ได้รู้เรื่องและตั้งใจให้เกิด ที่มันเป็นแบบนี้เพราะความต่ำช้าของผู้ชายคนนั้นและความโง่เง่าของเธอเองต่างหาก ที่หลงเชื่อและงมงายในความรักที่ไม่มีอยู่จริง เธอคงต้องทำอะไรซักอย่างให้พชรพลเข้าใจในเรื่องนี้

 

         "แก้วขอเราคุยกับพี่พลสองคนได้ไหม" เธอหันไปบอกแก้วกาญจน์ที่ยืนสงบเสงี่ยมอยู่ด้านหลัง เธอคงต้องพูดกับพชรพลก่อนเพราะดูท่าแล้วเขาคงไม่ยอมถอดใจในสิ่งที่ตั้งใจง่ายๆ ส่วนแก้วกาญจน์เธอคงอธิบายให้ฟังทีหลังได้ หากแก้วกาญจน์รู้เรื่องราวทั้งหมดคงไม่ดื้อรั้นให้เธอไปบอกกวินอีก

 

         แก้วกาญจน์เงยหน้าขึ้นมาสบตาเพื่อนก่อนจะพยักหน้าและเดินออกไปจากห้องเงียบๆ ทิ้งให้พชรพลอยู่กับไอลดาสองคน 

          -------------------------------------------------
 

          หลังจากที่แก้วกาญจน์ออกไปจากห้องแล้ว ทั้งห้องก็ตกอยู่ในบรรยากาศน่าอึดอัด เพราะพชรพลยังไม่ยอมละสายตาไปจากเธอเสียที


          "พี่พลนั่งก่อนดีกว่านะคะ" พูดขึ้นเมื่อเห็นท่าว่าคงต้องคุยกันอีกยาว

 

         "ก็ได้ครับ" รับคำและลากเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ๆ เข้ามานั่งข้างเตียงหญิงสาว และเอื้อมมือไปกุมมือเธอเหมือนเดิมอีกครั้ง

 

         ไอลดาค่อนข้างลำบากใจที่พชรพลทำแบบนี้ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวเธอเลยซักครั้ง เขารักษาระยะห่างที่ควรไว้ได้ดีเสมอ เธอจึงยังคงสามารถคบเขาได้อย่างสบายใจ แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนมารุกเธอโดยไม่ทันตั้งตัว เหมือนโดนหมัดฮุกเข้าให้จนไม่รู้จะตอบโต้ยังไง จะสลัดมือเขาออกก็คงจะใจร้ายเกินไป เธอจึงเอื้อมมือไปจับมือเขาที่กุมมือเธอไว้ และค่อยๆ ดึงมือข้างที่โดนกุมออกมาอย่างรักษาน้ำใจ

 

         พชรพลหัวใจพองโตทันทีที่เห็นเธอจับมือเขา ก่อนจะค่อยๆ แฟบลงเมื่อเห็นว่าเธอต้องการให้เขาปล่อยมือ เงยหน้าขึ้นมองหน้าและเห็นเธอส่งยื้มเจื่อนๆ มาให้ เขาคงทำให้เธอลำบากใจอีกแล้ว

 

         "ไอจะว่ายังไงในสิ่งที่พี่ขอ" เปิดประเด็นเมื่อหญิงสาวตรงหน้าไม่ยอมเอ่ยปากเสียที

 

         "เอ่อ..."

 

         ไม่รู้จะอธิบายยังไงให้พชรพลเข้าใจเธอ เธอไม่ได้ต้องการความรับผิดชอบจากใคร ลูกในท้องคือผลจากการกระทำของเธอเอง เธอจะรับผิดชอบเขาเอง ไม่ได้อยากให้ใครต้องมารับผิดชอบเธอกับลูก

 

         "ให้พี่ดูแลไอเถอะนะ ไอไม่ต้องกลัวว่าพี่จะไม่รักเด็ก ตราบใดที่เด็กเป็นลูกของไอ พี่พร้อมจะดูแลเขาเหมือนลูกของพี่เอง" โน้มน้าวให้เธอเห็นความจริงใจของเขา

 

         "ไอเชื่อค่ะว่าพี่พลจะรักลูกไอ แต่พี่พลคะ..."

 

         "ถ้าเป็นเรื่องที่ไอผ่านไอ้วินมาแล้ว ไอไม่ต้องกลัวว่าพี่จะรังเกียจไอ ไอเป็นคนดี เป็นคนที่พี่รัก ไอมีค่ากับพี่เสมอ"

 

         ยังไม่ทันที่ไอลดาจะพูดจบ พชรพลก็พูดแทรกขึ้นมา ไม่ยอมฟังในสิ่งที่เธอจะพูดให้จบ นี่เขาจะดักทางเธอหรือย่างไร เธอไม่ได้ห่วงเรื่องนั้นเสียหน่อย

 

         "ไม่ใช่ค่ะพี่พล แต่ว่าไอ..."

 

         "หรือว่าไอห่วงเรื่องที่บ้านพี่ ไม่ต้องห่วงเลยนะ พี่รักใครครอบครัวพี่ก็ต้องยอมรับอยู่แล้ว หรือหากว่าไม่ยอมรับ พี่ก็จะไม่ทิ้งไอเด็ดขาด"

 

         อีกครั้งที่พชรพลขัดขึ้นมา นี่เขาคิดไปไกลขนาดนั้นเชียวหรือ เธอยังไม่ได้มีความคิดพวกนั้นเลยนะ ทำไมเขาถึงไม่ยอมฟังเธอให้จบบ้าง ไอลดาถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ

 

         "ฟังไอให้ดีนะคะพี่พล ไอ..."

 

         "หรือว่า..."

 

         "หยุดค่ะ พี่พลอย่าเพิ่งพูดค่ะ ฟังไอให้จบก่อน"

 

         ก่อนพชรพลจะได้แย่งเธอพูดอีกครั้ง เธอต้องหยุดเขาก่อน ไม่งั้นคงคุยกันไม่รู้เรื่องแน่

 

         "ไอไม่ได้ต้องการให้ใครมารับผิดชอบค่ะ" เมื่อเห็นเขานิ่งฟังในสิ่งที่เธอจะพูด จึงเริ่มเอ่ยสิ่งที่ตั้งใจจะพูดออกมา

 

         พชรพลนั่งนิ่งเมื่อได้ฟังประโยคนั้น เขาก็พอจะรู้ว่าเธอจะพูดอะไร แต่ไม่อยากฟังในสิ่งที่ไม่อยากได้ยินก็เท่านั้น

 

         "ไอรู้ค่ะ ว่าพี่พลคงโทษว่าตัวเองทำให้ไอต้องเจอเรื่องแบบนี้ แต่ทุกอย่างไม่ใช่ความผิดของพี่พลนะคะ" ไอลดายังคงพูดต่อ เธอมองพชรพลที่นั่งนิ่งเดาอารมณ์ไม่ออกว่ารู้สึกอย่างไรในสิ่งที่เธอพูด แต่เธอคงต้องพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมาให้หมด จะได้ไม่มีอะไรคาใจกันอีก

 

         "ไอไม่ได้เสียใจที่ไอท้อง สิ่งเดียวที่ไอเสียใจคือการที่ไอเคยรักผู้ชายคนนั้น" เธอแค่นยิ้มเมื่อเอ่ยมาถึงตรงนี้ แววตาเริ่มสั่นคลอนเมื่อต้องสะกิดแผลใจที่ยังไม่หายอักเสบ

 

         "มันเป็นความผิดของพี่..."

 

         "ไม่ใช่ค่ะ!" รีบแย้งเมื่อพชรพลกำลังเริ่มโทษตัวเองอีกครั้ง

 

         "พี่พลอย่าโทษตัวเองเลยนะคะ ไม่ต้องรู้สึกผิด ทุกอย่างมันคือความผิดของผู้ชายคนนั้นคนเดียว พี่พลไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วยเลย" เสียงที่เอ่ยแข็งกร้าวขึ้นมาทันทีเมื่อนึกถึงสิ่งที่ผู้ชายคนนั้นทำกับเธอ ใช่ทุกอย่างเป็นความผิดของเขาคนเดียว เพราะเขาคนเดียวเท่านั้น!

 

         "แต่พี่อยากรับผิดชอบไอ" โพล่งขึ้นมา แม้เธอจะไม่โทษเขา แต่เขาก็ยังอยากจะรับผิดชอบเธออยู่ดี ก็เพราะเธอคือคนที่เขารัก เขาอยากจะอยู่เคียงข้างคอยประคองให้เธอผ่านปัญหาครั้งนี้ไปให้ได้

 

         "อย่าเอาชีวิตพี่พลมาผูกกับผู้หญิงอย่างไอเลยนะคะ" คนอย่างพชรพลสามารถหาคู่ครองที่เหมาะสมกับเขามากกว่าเธอหลายเท่า เขาสมควรจะได้เจอใครที่สามารถมอบหัวใจให้เขาได้ เพราะถ้าเป็นเธอคงไม่สามารถทำแบบนั้นได้ ในเมื่อเธอไม่เหลือหัวใจไว้มอบให้ใครอีกต่อไปแล้ว

 

         "ไอก็รู้ว่าพี่รักไอ ให้พี่เป็นคนอยู่เคียงข้างไอไม่ได้เหรอ" พชรพลตัดพ้อเสียงขื่น เขาเสนอตัวขนาดนี้ทำไมเธอไม่ยอมมองเห็นความหวังดีของเขาบ้าง

 

         "ขอโทษนะคะพี่พล แต่สำหรับไอในตอนนี้ คงไม่สามารถรักใครได้อีกแล้วล่ะค่ะ" พูดเสียงสั่น เพราะน้ำในตามันทำท่าจะไหลอีกครา ทั้งที่ไม่อยากจะต้องเสียน้ำตาอีกแล้วแท้ๆ

 

         "ไม่เป็นไร ไอไม่ต้องรักพี่ก็ได้ แต่ให้พี่ได้ดูแลไอเถอะนะ" เอื้อมมือไปประคองดวงหน้างามให้สานสบตากับเขา ส่งสายตาเว้าวอนให้เธอเห็นใจ แค่ได้รักเธอก็พอแล้ว เธอจะรักเขาหรือเปล่าไม่ใช่เรื่องสำคัญ

 

         ไอลดามองชายตรงหน้าอย่างซาบซึ้งใจ ทำไมคนดีๆ แบบนี้เธอถึงมองข้ามไปได้นะ สวรรค์ก็มักจะเล่นตลกกับหัวใจคนเสมอ คนที่สมควรรักก็ไม่รัก ส่วนคนที่ไม่สมควรรักกลับรักจนต้องสูญเสีย บางทีรักแท้อาจจะมีอยู่จริง เพียงแต่เธอเจอมันช้าเกินไปก็เท่านั้น คนเราหากไม่เจอเรื่องเลวร้ายก็คงไม่รู้ว่าตัวเองโชคดีเพียงไหน อย่างน้อยก็ยังมีคนที่รักเธอจริง
 

         "ก็ได้ค่ะ ไอจะให้พี่พลรับผิดชอบ..."


          ---- โปรดติดตามตอนต่อไป -----



04/07/15
          อัพครบ 50% แล้วนะคะ พี่พลช่างแสนดี ไรต์เปลี่ยนให้พี่พลเป็นพระเอกดีป่ะ? มีใครอยู่ทีมพี่พลบ้าง ^-^




***ชี้แจงชื่อตอน ตอนก่อนชื่อ 'ความรับผิดชอบ' คือหน้าที่ที่ควรมีและพึงกระทำ ส่วนตอนนี้ชื่อตอน 'รับผิดชอบ' คือการกระทำที่ได้ทำตามที่ควรแล้ว อันนี้ตามความหมายที่ไรต์เข้าใจ ไม่งงใช่มั้ยคะ 😂😂😂



03/07/15
          อัพแล้วจ้า ^0^ เอาไปแค่นี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวจะมาต่อให้ครบ 50 ปั่นได้แค่นี้ก็รีบอัพ กลัวรีดรอนาน อย่างเพิ่งทิ้งกันน๊าาาา ^-^ ปล.มีแต่คนสงสารแก้ว