ผูกหัวใจ...สานใยรัก

ลำดับตอนที่ #7 : ความรับผิดชอบ 100%

 

 

          ทางด้านพชรพล หลังจากที่ถูกโยนออกมาจากผับ แม้ใจจริงอยากจะกลับเข้าไปกระทืบกวินให้จมดิน แต่ก็ต้องจำใจกลับบ้าน เขากลับไปสงบจิตสงบใจที่บ้านเพราะคงไม่อาจไปพบไอลดาด้วยสภาพแบบนี้ได้ อีกอย่างเขายังไม่รู้ว่าจะพูดอะไรกับเธอหลังจากที่เพิ่งรู้ว่าเธอกำลังท้องและที่สำคัญคือเธอท้องกับผู้ชายที่เขาเกลียดที่สุด เขาไม่ได้โกรธเธอแม้แต่น้อย เธอไม่ได้ทำอะไรผิด เธอเป็นแค่เหยื่อที่โดนทำร้ายก็เท่านั้น และคนที่เป็นเหตุให้เกิดเรื่องร้ายกับเธอก็คือเขา กวินโกรธแค้นที่เขาตัดหน้าแย่งเซ็นสัญญากับนายทุนรายใหญ่ กวินคิดว่าเขาใส่ร้ายโรงแรมของมัน เพราะโรงแรมของมันกำลังมีข่าวลือเสียๆ หายๆ จริงอยู่ที่เขาเล่นไม่ซื่อกับมัน เขาส่งคนให้ไปสืบความเคลื่อนไหวในโรงแรมของกวินเพื่อจะได้วางแผนแก้เกมทางธุรกิจได้ถูกทาง แต่เขาไม่ได้ส่งคนไปป่วนในโรงแรม การพลาดเซ็นสัญญาครั้งนี้ทำให้กวินเสียโอกาสครั้งใหญ่ และข่าวเสียหายที่ออกมาก็ทำให้โรงแรมของกวินขาดทุนไปมากพอควร กวินจึงคิดแค้นเขามาโดยตลอด เขาไม่ได้แก้ต่างให้ตัวเองเพราะเขาเล่นไม่ซื่อจริง งๆ ยังไงเขากับกวินก็เป็นคู่เข่งที่ไม่กินเส้นกันอยู่แล้ว แต่ไม่คิดว่าเรื่องนี้จะทำให้กวินแค้นเขาจนไปลงที่ไอลดา

 

         พชรพลสลัดเรื่องที่คิดออกจากหัวและจัดการแต่งตัวให้ตัวเองกลับมาดูดีอีกครั้ง เพราะเมื่อคืนเขาซัดเหล้าเข้าไปจนหลับคาโต๊ะ ต้องกำจัดสภาพโทรมๆ ทิ้งเพื่อไปเยี่ยมไอลดา ป่านนี้เธอคงฟื้นแล้ว ไม่รู้ว่าจะเป็ยอย่างไรบ้าง เมื่อแต่งตัวเรียบร้อยพชรพลก็ออกรถแล่นตรงไปยังโรงพยาบาลทันที

 

         แก้วกาญจน์กำลังเตรียมอาหารไว้ให้ไอลดา เพราะทั้งวันไอลดายังไม่มีอะไรตกถึงท้องแม้แต่น้อย มัวแต่เสียใจร้องไห้จนลืมว่าร่างกายตอนนี้อ่อนแอเพียงใด ยิ่งมีเจ้าตัวน้อยอยู่ในท้องยิ่งต้องทานให้มากๆ ในระหว่างที่ไอลดาหลับไปหลังร้องไห้อย่างหนัก เธอลองคิดดูแล้วว่าเธอควรจะไปบอกให้ผู้ชายคนนั้นรู้ แฟนของไอลดาควรต้องรู้ว่าเพื่อนของเธอกำลังท้องลูกของเขา เธอไม่รู้ว่าพวกเขาเลิกกันเพราะอะไร แต่ถ้าเขาคนนั้นรู้ว่าไอลดาท้องเขาคงจะรับผิดชอบ รอให้ไอลดาตื่นขึ้นมาและทานอาหารเสียก่อน เธอจะถามที่อยู่ของเขาและจะเป็นคนไปบอกเขาด้วยตัวเอง

 

         ไอลดาตื่นขึ้นมาอีกครั้งด้วยดวงตาบวมเป่ง แต่มันดีที่ไม่มีน้ำตาไหลแล้ว เธอยอมทานอาหารที่แก้วกาญจน์เตรียมไว้ให้จนหมด แม้จะอิ่มจนแทบอยากจะอาเจียนแต่ก็ยังฝืนทาน เพราะนอกจากจะทานเพื่อตัวเองแล้วก็เพื่อสิ่งเล็กๆ ในท้องของเธอด้วย แม้จิตใจตอนนี้จะยังไม่แข็งแรง แต่ที่ทำได้ตอนนี้คือร่างกายเธอต้องแข็งแรงก่อน ตอนนี้เธอไม่ได้ตัวคนเดียวอีกต่อไป ทำอะไรจะต้องนึกถึงผลที่จะตามมาด้วย

 

         "แก้วดีใจจังที่ไอทานได้หมด" แก้วกาญจน์กล่าวด้วยรอยยิ้มพร้อมยื่นยาที่ต้องทานให้ไอลดา

 

         "ขอบใจแก้วมากนะ" รับยาจากเพื่อนและกินทันทีอย่างไม่เกี่ยงงอน

 

         "รู้สึกดีขึ้นแล้วใช่ไหม" เก็บของเสร็จแก้วกาญจน์ก็มานั่งข้างเตียงถามไถ่อาการคนป่วย

 

         "อืม ดีขึ้นแล้วล่ะ" ไอลดาตอบและส่งยิ้มอ่อนๆ ให้เพื่อน

 

         "งั้นแก้วมีเรื่องจะพูดด้วย"

 

         "ว่ามาซิ" มองหน้าแก้วกาญจน์อย่างตั้งใจฟัง

 

         "แก้วว่าไอต้องบอกเรื่องนี้กับคุณวินนะ ไอเอาที่อยู่คุณวินให้แก้วนะ เดี๋ยวแก้วจะไปบอกให้เอง" พูดอย่างกระตือรือล้น

 

         "ไม่!" ตอบทันทีที่ได้รับฟังโดยไม่ต้องเสียเวลาคิด จะเป็นตายร้ายดียังไงเธอก็จะไม่ยอมให้เขารู้เด็ดขาดว่าเธอท้อง

 

         "ทำไมล่ะไอ ถึงไอกับคุณวินจะเลิกกันแล้วแต่ถ้าเขารู้ว่าไอท้อง เขาต้องกลับมารับผิดชอบแน่ๆ" พยายามเกลี้ยกล่อมเพื่อน เพราะเรื่องนี้กวินต้องร่วมรับผิดชอบในสิ่งที่เขาก่อ

 

         "ไม่! ยังไงก็ไม่! เขาจะไม่มีวันได้รู้เรื่องนี้!" ไอลดาเรื่องพูดเสียงดังตามอารมณ์ที่ปะทุ แค่ได้ยินชื่อของเขาก็ทำให้เธอรู้สึกรังเกียจ เธอไม่อยากได้ยิน ไม่ต้องการได้ยิน!

 

         "แต่ไอ คุณวินเขาเป็นพ่อเด็ก เขาจำเป็นต้องรู้" แก้วกาญจน์ยังคงแย้งต่อ เธอไม่เข้าใจทำไมไอลดาต้องปฏิเสธเสียงแข็งขนาดนี้ ทั้งที่มันเกี่ยวเนื่องถึงอนาคตของตัวเอง คนอื่นเขาจะว่ายังไงหากไอลดาตั้งท้องโดยไม่มีพ่อ

 

         "ถ้าแก้วยังเห็นไอเป็นเพื่อน อย่าพูดเรื่องนี้อีก ไอเกลียดเขา เขาไม่มีดีพอจะเป็นพ่อใครได้ คนแบบนั้นก็เห็นแต่ตัวเอง เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ" ไอลดาพยายามพูดอย่างใจเย็นให้เพื่อนเข้าใจ

 

         "แต่ไอ..."

 

         "แก้ว! ไอบอกว่าพอไง! เลิกพูดถึงผู้ชายคนนั้นซักที" ไอลดาตะคอกอย่างกักเก็บอารมณ์ไม่ไหว แก้วกาญจน์ที่กำลังจะอธิบายถึงความจำเป็นถึงกับชะงักเมื่อโดนเพื่อนตะคอกใส่
 

 

         ผลั้วะ

 

         เสียงประตูถูกกระแทกเปิดอย่างแรง ก่อนชายหนุ่มจะเดินเข้ามา

 

         "ใช่! เลิกพูดถึงไอ้เวรนั่นซักที คนอย่างเธอจะไปรู้อะไร อย่ามาบอกให้ไอทำอย่างโน้นอย่างนี้ถ้าเธอไม่รู้ว่าไอ้เวรนั่นมันทำอะไรไว้กับไอบ้าง" พชรพลที่มาทันได้ยินสองสาวทะเลาะกันโพล่งออกมาเสียงดังอย่างโทสะ เขาจะไม่ยอมให้ไอลดากลับไปหากวินอีกแน่นอน

 

         "คุณพล"

 

         "พี่พล"

 

         แก้วกาญจน์กับไอลดาเอ่ยชื่อชายหนุ่มขึ้นมาพร้อมกันอย่างตกใจ

 

         "ฉันจะไม่ยอมให้มันทำร้ายไอได้อีก" พชรพลตะหวาดเสียงเข้มใส่แก้วกาญจน์ที่มองหน้าเขาอยู่

 

         "แต่คุณวินเขาเป็นพ่อของเด็กในท้องนะคะคุณพล" แก้วกาญจน์พยายามยกเหตุผล กวินควรจะต้องรู้เรื่องนี้

 

         "เหอะ น้ำหน้าอย่างมันไม่มีสิทธิ์เป็นพ่อใครหรอก" พชรพลเอ่ยเสีนงหยัน แค่คิดถึงสิ่งที่มันพูดถึงไอลดาเขาก็อยากกลับไปตั๊นหน้ามันอีกครั้ง

 

         "แล้วจะปล่อยให้ไอท้องไม่มีพ่ออย่างนั้นหรอคะ" แก้วกาญจน์ถามอย่างไม่เข้าใจ ที่เธออยากให้บอกกวินเพราะเธอเชื่อว่ากวินต้องรับผิดชอบไอลดา เธอคิดว่ามันน่าจะเป็นทางออกที่ช่วยให้เรื่องนี้ผ่านไปด้วยดีได้

 

        "ฉันจะเป็นคนดูแลไอเอง ฉันจะรับผิดชอบเด็กในท้องเอง" พูดเสียงเข้มอย่างแน่วแน่ ในเมื่อเรื่องทั้งหมดต้นเหตุมันมาจากเขา อีกอย่างคือเขารักไอลดา แม้ลูกในท้องจะเป็นลูกของผู้ชายที่เขาเกลียด แต่เมื่อคนที่อุ้มท้องคือคนที่เขารัก เขาก็จะรักเด็กคนนี้ด้วย เหตุผลแค่นี้ก็เพียงพอแล้วที่เขาสมควรจะดูแลเธอและลูกเอง

 

         ไอลดาและแก้วกาญจน์มองหน้าพชรพลอย่างคาดไม่ถึงในสิ่งที่เขาพูดออกมา

 

27/06/15

         อัพแล้วนะคะ เรื่องนี้เขียนสดไม่มีสต็อกนะคะ แต่งช้าบ้างอัพช้าบ้าง มีข้อบกพร่องอยู่ ต้องขออภัย ยังไงก็อย่าเพิ่งทิ้งกันนะคะ จะพยายามแต่งและอัพให้บ่อยๆเท่าที่มีเวลา ช่วยเป็นกำลังใจให้ไรต์และหนูไอด้วยนะคะ ตอนต่อไปพี่พลจะรับผิดชอบหนูไอค่ะ จะรับผิดชอบยังไงติดตามตอนต่อไปนะคะ ^-^