ผูกหัวใจ...สานใยรัก

ลำดับตอนที่ #3 : หัวใจแตกสลาย 100%

 

 

          พรึ่บ

 

         ใครบางคนเปิดประตูออกมา และต้องชะงักเท้าเมื่อเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังนั่งขวางประตูอยู่

 

         "เอ่อ คุณครับ..." ชายหนุ่มเรียกหญิงสาวตรงหน้า ก่อนจะเงียบไปเมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมามองเขาด้วยน้ำตานองหน้า แม้จะเคยเห็นเพียงไม่กี่ครั้งแต่เขาจำได้ดีว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร

 

         "ซวยแล้วมึงไอ้วิน" เขาพึมพำออกมาเสียงเบาก่อนจะหันกลับไปในห้องอีกครั้ง

 

         "ไอ้วิน!" เขาเรียกเจ้าของชื่อเสียงดัง แต่กวินกลับไม่สนใจ มัวแต่คลอเคลียกับสาวบนตัก จนชายหนุ่มต้องชักสีหน้าไม่พอใจกับสิ่งที่เพื่อนของเขาทำ ทำอะไรไม่ดูตาม้าตาเรือบ้างเลย

 

         ไอลดามองตามเข้าไปในห้องแล้วน้ำตาก็ยิ่งไหลไม่ขาดสาย ทั้งเจ็บและจุกกับภาพที่ยิ่งตอกย้ำความช้ำให้ตัวเอง เธอยกมือขึ้นมาปิดปากเมื่อไม่สามารถกลั้นเสียงสะอื้นได้ต่อไป

 

         "ไอ้วินเว้ย!!!" คราวนี้เขาตะโกนเรียกเสียงดังจนทุกคนในห้องหันมามองเป็นตาเดียว

 

         กวินมองเพื่อนอย่างหงุดหงิดที่มาขัดจังหวะเขากับสาวสวย ก่อนจะต้องเบิกตากว้างเมื่อมองตามสายตาของเพื่อนไปนอกประตู เธอมาที่นี่ได้ยังไง!

 

         กวินผลักหญิงสาวบนตักออกอย่างไม่ใส่ใจก่อนสาวเท้าเร็วๆ เดินออกไปหน้าประตูที่มีเพื่อนของเขายืนอยู่ เขาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ มองหญิงสาวที่เอาแต่ก้มหน้าโดยไม่พูดอะไร ก็ไหนเธอบอกว่ามาไม่ได้ แล้วมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร

 

         ไอลดาได้แต่ก้มหน้าร้องไห้ เธอรู้ว่าเขายืนอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว รู้ว่าเขากำลังจ้องมองเธออยู่ แต่ทำไมล่ะ ทำไมเขาไม่พูดอะไรสักคำ แก้ตัวออกมาซิ ถามเธอซิว่าได้ยินอะไรหรือเปล่า บอกเธอซิว่าเขาแค่ล้อเล่นกับเพื่อนเท่านั้น การที่เขาเอาแต่เงียบอยู่อย่างนี้ก็เหมือนเขายอมรับว่าสิ่งที่พูดมาทั้วหมดมันคือความจริง

 

         กวินเย็นไปทั้งร่างเมื่อไอลดาเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขา ดวงตาคู่สวยบัดนี้กลับบวมแดงและเอ่อไปด้วยน้ำตาบ่งบอกว่าเธอร้องไห้หนักมากแค่ไหน เธอคงได้ยินที่เขาพูดกับเพื่อนหมดแล้ว

 

         "เธอมาได้ยังไง" กวินถามเสียงเรียบและเสมองไปทางอื่นแทน ไม่อยากจะมองสบตาเธอ

 

          ไอลดาแค่นหัวเราะออกมาอย่างสมเพชตัวเอง ขนาดชื่อเธอเขายังไม่อยากจะเรียกเลย 'ไออุ่น' ที่เขาเรียกประจำก็คือการเสแสร้งแกล้งทำเพื่อหลอกเธอซินะ

 

         "ฉันมาได้ยังไงมันไม่สำคัญหรอกค่ะ" ในเมื่อเขาเปลี่ยนสรรพนามที่ใช้เรียกเธอแล้ว เธอก็คงไม่ต้องเรียกแทนตัวเองด้วยชื่อให้เขาสมเพชอีกต่อไป เธอมองหน้าเขานิ่ง มองทั้งที่น้ำตายังไหลไม่หยุด มองแม้ว่าเขาจะไม่แลเธอเลยก็ตาม...

 

         "ที่สำคัญคือการมาครั้งนี้ทำให้ฉันรู้ว่าตัวเองโง่มากและโง่มานานแค่ไหน สวรรค์คงสงสารคนโง่ๆ อย่างฉัน เลยอยากจะให้ฉันเลิกโง่ซักทีมั้งคะ"

 

         กวินหันมามองหน้าเธออีกครั้ง สีหน้าเขาไม่ได้บ่งบอกว่ารู้สึกอะไรอยู่ แม้แต่ความรู้สึกผิดซักนิดเธอยังมองไม่เห็นมันเลย ก็คงเพราะเขาตั้งใจ ตั้งใจเข้ามาหลอกอยู่แล้ว เขาถึงไม่รู้สึกผิด ยิ่งคิดน้ำตาก็ยิ่งไหล

 

         "คุณไม่มีอะไรจะพูดบ้างหรอค่ะ" เธอจะเปิดโอกาสให้เขาอีกครั้ง ครั้งสุดท้ายให้เขาอธิบายหรือแก้ตัว แต่เขาก็ยังเอาแต่นิ่งเหมือนเคย

 

          "เธอได้ยินหมดแล้วนี่ ฉันคงไม่ต้องพูดอะไรอีก" กวินตอบกลับเสียงเข้ม

 

          เหอะ เธอคงเป็นบ้าไปแล้วที่สามารถหัวเราะออกมาทั้งที่น้ำตานองหน้า มันน่าขำ เธอมันน่าขำจริงๆ เลิกหลอกตัวเอกสักที อย่าหวังอะไรจากผู้ชายคนนี้อีกเลย

 

          "สำหรับคุณแล้ว คุณเห็นฉันเป็นอะไรหรอคะ ช่วยบอกฉันทีได้ไหมคะ"

 

         กวินมองหน้าเธอนิ่งก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากออกมาเหมือนสะใจ ก่อนจะซ้ำเติมความโง่ของเธอด้วยคำพูดร้ายกาจอีกครั้ง

 

         "ฉันก็ไม่ได้อยากจะทำแบบนี้หรอกนะ แต่ช่วยไม่ได้ที่เธอเป็นคนที่ศัตรูฉันมันรัก อีกอย่างเธอมันอ่อนต่อโลกเกินไป ฉันพูดอะไรก็เชื่อ เธอคิดว่าคนอย่างฉันจะจริงจังกับผู้หญิงที่ไม่มีอะไรเลยอย่างเธอจริงๆ หรอ ดีเหมือนกันที่เธอรู้ซักที ฉันก็เบื่อเธอจะเต็มทนแล้ว ผู้หญิงอะไรจืดชืดสิ้นดี" เจ็บกว่านี้คงไม่มีอีกแล้ว เขาช่างเลือดเย็นและใจร้ายเหลือเกิน เธอทำกรรมอะไรไว้นะถึงต้องโดนทำร้ายแบบนี้ ทั้งที่เธอไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลยแท้ๆ

 

         "ทำไมพี่วินถึงใจร้ายกับไออุ่นได้ขนาดนี้คะ" ตัดพ้ออย่างเสียใจ เขาไม่เห็นหรอว่าการกระทำของเขามันทำร้ายเธอแค่ไหน แค่คำขอโทษ ขอโทษเธอซักคำก็ยังดี

 

         "ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้ เธอเองต่างหากที่ไม่รู้จักฉันจริงๆ" ใช่สินะ เธอเองต่างหากที่ไม่รู้จักเขา ไม่รู้จักเขาเลยจริงๆ พอเถอะนะไอลดา เธอทนรับความเจ็บปวดจากเขาต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว เธอรับมาจนล้นจนหัวใจมันแทบปริแตกแล้ว เลิกทำให้เขาหัวเราะเยาะได้แล้ว เห็นคุณค่าของตัวเองบ้าง รักตัวเองบ้างเถอะนะไอลดา แม้หัวใจเธอจะอ่อนแรงและเต้นช้าเพียงใด แต่มันก็ยังคงเต้นอยู่ เธอจะไม่ยอมให้มันหยุดเต้นเพียงเพราะผู้ชายใจร้ายตรงหน้าหรอก ไปเถอะ ไปจากตรงนี้ ไปจากผู้ชายคนนี้

 

         ไอลดาลุกขึ้นยืนอย่างอ่อนแรง เธอเซเล็กน้อยจนเพื่อนหนุ่มของกวินที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ต้องรีบเข้ามาช่วยพยุง เธอมองหน้าเขาอย่างขอบคุณ อย่างน้อยเขาก็ยังมีแก่ใจจะช่วยเธอ เธอฝืนยืนด้วยขาทั้งสองข้างตัวเองอีกครั้ง เมื่อสามารถยืนอย่างมั่นคงได้จึงเงยหน้ามองใบหน้าของคนที่ทำร้ายเธออย่างแสนสาหัสเป็นครั้งสุดท้าย น้ำตามันหยุดไหลไปแล้ว มันคงไหลออกมาเยอะเกินไป ไหลจนเหือดแห้งเหมือนหัวใจของเธอ

 

         "ขอบคุณที่ทำให้ฉันหายโง่ซักทีนะคะ ขอบคุณที่ทำให้ฉันรับรู้ว่าการเจ็บเจียนตายมันเป็นยังไง คุณคงสนุกและสะใจมากพอแล้ว...ดังนั้นตั้งแต่นี้ต่อไปฉันขอให้เราอย่าได้เจอะได้เจอกันอีกเลย" เธอยังคงสบตาเขา เพื่อย้ำชัดแต่ละคำพูดที่แปล่งออกมา

 

         "ลาก่อนและ...ตลอดไป" พูดจบก็เดินออกมาจากตรงนั้นทันที ไม่มีเสียงรั้ง ไม่มีคำขอโทษ จิตใจเขาช่างมืดดำจริงๆ ลาก่อนรักแรกและคงเป็นรักสุดท้ายของเธอ หากรักแล้วต้องเจ็บปวด ก็จะขอไม่รักอีกต่อไป ขอให้เขาเจ็บเหมือนที่เธอเจ็บครั้งนี้ ขอให้คนที่เขารักไม่เห็นค่าความรักของเขา ให้เขาได้รู้ว่ามันเจ็บปวดเพียงใด กับการถูกคนรักจยี้หัวใจจนแตกสลาย...





14/06/15
          โธ่ หนูไอแช่งเฮียวินทำไมลูก ใครอยากตบเฮียวินแทนหนูไอสารภาพมาซะดีๆ ฮ่าๆๆ ตอนนี้บ้านไรต์ฟ้าร้อง ฟ้าแลบ ฝนตก ถ้าหนูไอแช่งให้เฮียวินโดนฟ้าผ่าตาย เฮียวินของไรต์คงไม่ได้มีชีวิตอยู่ถึงตอนหน้าแน่เลย คิคิ 😂