ผูกหัวใจ...สานใยรัก

ลำดับตอนที่ #10 : ใช้ชีวิตให้คุ้ม 50%

ใช้ชีวิตให้คุ้ม
 

 

         2 ปีผ่านไป

 

         (มึงอยู่ไหนแล้ววะ) เสียงปลายสายเอ่ยถามอย่างหงุดหงิด

 

         "เออ กำลังจะออกไปแล้ว ขอกูดูเอกสารอีกแป๊บนึง" กวินตอบกลับไปโดยสายตายังจดจ้องกับเอกสารตรงหน้าอย่างเคร่งเครียด

 

         (จะบ้างานไปไหนวะไอ้นี่ มาเร็วๆ เลยมึง ไอ้พวกห่านี่ถามหามึงรอบที่ร้อยแล้ว) วรเดชเพื่อนสนิทอีกคนของกวินบ่น เพราะพวกเพื่อนๆ แห่กันมาก่อนเจ้าของงานที่เอาแต่บ้างานเสียอีก รู้แบบนี้ไม่น่าจัดงานให้มันเลย

 

         "เออๆ เสร็จแล้ว บ่นอย่างกับผู้หญิง แค่นี้แหละเปลืองแบตโทรศัพท์กู" ปิดเอกสารลงเมื่อตรวจทานความเรียบร้อยเสร็จแล้ว

 

         (เชี้*ย มึงเปลืองแบตแต่กูเปลืองตังค์โว้ย) วรเดชโวยวายกลับ

 

         "งั้นแค่นี้แหละไอ้ตุ๊ดขี้งก" เอ่ยจบก็รีบวางสายทันทีไม่รอให้อีกฝ่ายได้ด่ากลับ ที่จริงวรเดชแมนทั้งแท่งเลยล่ะ แต่เพราะมันชอบจุกจิก จู้จี้ขี้บ่นเหมือนผู้หญิงเขาเลยชอบล้อมันแบบนี้ ก็มีผู้ชายที่ไหนเขานิสัยแบบนี้กันล่ะ นี่ถ้าไม่รีบชิงตัดสายก่อนคงโดนร่ายคำด่ามายาวเหยียดแน่นอน

 

          กวินจัดการเก็บเอกสารให้เรียบร้อยแล้วเดินออกจากห้องมาสั่งงานเลขาอีกนิดหน่อย ก่อนจะบึ่งรถไปยังผับประจำที่ตอนนี้มีเพื่อนๆ รออยู่

 

         วันนี้เพื่อนๆ จัดงานเลี้ยงต้อนรับเขาที่ผับเชื่อดังซึ่งมีเพื่อนเขาเป็นเจ้าของนั่นแหละ เนื่องจากเขาเพิ่งกลับมาจากอิตาลีได้อาทิตย์หนึ่งแล้วแต่ยังไม่มีโอกาสได้พบเพื่อนๆ เลย ปีก่อนเขาติดสินใจบินไปเปิดสาขาโรงแรมที่ต่างแระเทศ อิตาลีเป็นหนึ่งในประเทศที่เขาเลือก เขาต้องเทียวไปมาหลายประเทศเพื่อจัดการงานให้ออกมาดีที่สุด เพราะเปิดใหม่เลยยังมีอะไรหลายอย่างที่ไม่ลงตัว เขาใช้เวลาเกือบสองปีกว่าจะทำให้โรงแรมเหล่านั้นอยู่ตัวและดำเนินกิจการได้อย่างที่วางแผนไว้  ดีที่สาขาที่ไทยมีคนที่เขาไว้ใจได้คอยช่วยดูแล อาทิตย์ก่อนเขาจึงได้กลับประเทศบ้านเกิดเสียที แต่ทันทีที่กลับมาถึงก็มีงานเข้าตลอดทั้งอาทิตย์ ไม่มีเวลาปลีกตัวไปไหนจนวันนี้ที่เคลียร์งานได้จึงออกมาผ่อนคลายกับเพื่อนๆ เสียหน่อย

 

         กว่าจะมาถึงที่หมายก็ปาเข้าไปเกือบชั่วโมงทั้งๆ ที่ตอนนี้ก็ค่อนข้างดึกแล้ว แต่รถก็ยังคงติดอยู่ อาจเป็นเพราะวันนี้เป็นวันศุกร์สิ้นเดือน เหล่ามนุษย์เงินเดือนคงพากันออกมาผลาญเงินกันเล่น

 

         กวินเดินเข้าผับไปอย่างคุ้นเคย ที่แห่งนี้เขามาตั้งแต่ยังเรียนอยู่จนเรียนจบก็เป็นขาประจำของที่นี่ ไม่ใช่ไม่เบื่อหรอกนะ แต่ที่นี่มีในสิ่งที่ที่อื่นไม่มี...ดื่มฟรียังไงล่ะ

 

         "เฮ้! ไอ้เสือทางนี้"

 

         กวินมองตามเสียงเรียกก็เห็นกลุ่มผู้ชายสามสี่คนนั่งกันอยู่ เพื่อนๆ ของเขานั่นเอง เขาจึงเดินเข้าไปหาและทักทายทุกคนด้วยความยินดี ไม่คิดว่าแต่ละคนจะสละเวลาอันมีค่าของพวกมันเพราะอยากจะพบเขา

 

         "ไงวะ ไม่เจอกันนานแก่ขึ้นนี่หว่า" คริสโตเฟอร์ เจ้าของบริษัทอัญมณียักษ์ใหญ่เอ่ยแซวกวินอย่างกวนๆ เรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนได้เป็นอย่างดี

 

         "แกก็ไม่เจอกันนาน ยังปากหมาเหมือนเดิมเลยนะ ถึงอายุอาจจะแก่ขึ้น แต่ความหล่อก็เพิ่มขึ้นด้วยนะเว้ย" กวินตอกกลับด้วยความมั่นใจ จนเพื่อนทุกคนพากันโห่ด้วยความหมั่นไส้

 

         "มาๆ มาดื่มต้อนรับการกลับมาให้คุณกวินสุดหล่อกัน เอ้า! ชน!"

 

         วรเดชประชดคนมั่นใจในตัวเองสูง ก่อนทุกคนจะยกแก้วเหล้าในมือขึ้นมาชนแสดงความยินดีที่เพื่อนรักกลับมาเสียที เพราะตอนที่กวินทำงานที่ต่างประเทศก็ไม่ค่อยได้ติดต่อเพื่อนๆ บางวันเขายุ่งจนแทบไม่มีเวลาทานข้าวด้วยซ้ำ เวลาที่ได้พักก็หมดไปกับการนอนพักผ่อน แทบปลีกตัวไปจากงานไม่ได้ซักวินาที แต่ผลที่ออกมาก็คุ้มกับความเหนื่อยที่เขาพยายามทั้งหมด

 

         ทุกคนพูดคุยถามสารทุกข์สุขดิบกันตามประสาเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนาน แลกเปลี่ยนข้อมูลทางธุรกิจกัน และถามไถ่เรื่องทั่วๆ ไป

 

         "ไปอยู่นอกตั้งนาน หอบเอาสาวมาฝากพวกกูหรือเปล่าวะมึง" คริสโตเฟอร์ที่ได้ชื่อว่ากะล่อนที่สุดเปรยขึ้นมาอย่างนึกสนุก

 

         "เชิญหาแดกเอาเองเถอะครับ ไม่ใช่ธุระของกู" กวินตอบอย่างไม่รู้สึกรู้สา ชินชากับนิสัยกวนตีนของเพื่อน

 

         "โด่ ไอ้เพื่อนเนรคุณ" คริสโตเฟอร์จิ๊ปากอย่างขัดใจเมื่อกวนกวินไม่สำเร็จ

 

         "ว่าแต่สาวยุโรปแซ่บป่ะมึง" วรเดชถามขึ้นมาบ้าง ทำหน้าทำตาอยากรู้อยากเห็นเต็มที่ ทำเหมือนตัวเองไม่เคยควงสาวยุโรป ทั้งที่อย่างวรเดชคงควงมาแล้วทุกเชื้อชาติด้วยซ้ำ

 

         "ไอ้เวร กูบอกแล้วไงว่าไปทำงาน อีกอย่างผู้หญิงแม่งน่าเบื่อจะตายห่า" ตอบเสร็จก็จิบเหล้าในมือต่อ ไม่ได้สนใจปฏิกิริยาของเพื่อน

 

         "เชี้*ยภีม มึงตบหัวกูทีดิ" วรเดชสะกิดวริทธที่นั่งอยู่ข้างๆ

 

         ผลั๊วะ

 

         "อั่ก ไอ้ภีมมึงตบกูทำไมวะ" วรเดชหันตะคอกถามวริทธที่จู่ๆ ก็ตบหัวของเขา

 

         "ก็มึงบอกให้กูตบ" ตอบอย่างไม่รู้สึกรู้สา

 

         "ห่ามึง กูแค่พูดเฉยๆ อุทานอ่ะ มึงรู้จักมั้ย?" วรเดชค้อนใส่ไปทีนึงก่อนจะหันกลับมาสนใจกวินต่อ

 

         "อยู่โน่นมึงไม่มีแฟนเลยหรอวะ" วรเดชซักต่อ

 

         "ไม่มี" ตอบเสียงเรียบ

 

         "ซักคนก็ไม่มี" ถามเสียงเพี้ยน อย่างไม่อยากเชื่อ

 

         "อืม" ยังคงนิ่ง

 

         "คู่ควงก็ไม่มี"

 

         "เออ ไม่มี"

 

         "คู่นอนก็ไม่มี" ถามเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ อย่างเหลือเชื่อ

 

         "ไม่มี" ตอบเสียงเข้มเมื่อชักเริ่มหงุดหงิดกับความจู้จี้ของเพื่อน

 

         "เชี้*ยแล้ว มึงไม่ใช่เพื่อนกูแน่ๆ ฟันดะอย่างมึงนี่นะไม่มีแฟน แม้แต่คู่นอนก็ไม่มี ไอ้วินคนที่มีคติ นอนไม่หลับถ้าไม่ได้ซดนมเนี่ยนะ โอ้มายก็อด มึงโดนผีสิงแน่ๆ"

 

         วรเดชมองกวินเหมือนสิ่งมหัศจรรย์ของโลก คนอย่างกวินที่อดข้าวได้แต่ขาดนมไม่ได้บอกว่าเบื่อผู้หญิง และยังห่างหายจากผู้หญิงมานานเป็นปี อมพระมาพูดก็ไม่เชื่อ เพื่อนเขามันต้องป่วยหรือมีความผิดปกติทางจิตแน่ๆ

 

         "มึงมีชีวิตมาได้ยังไงจนถึงวันนี้วะ" คริสโตเฟอร์ที่นั่งฟังอยู่ถามอย่างไม่อยากเชื่อเช่นกัน

 

         ดูเอาเถอะว่าเพื่อนแต่ละคนของเขาเพี้ยนแค่ไหน แค่เขาไม่สนใจผู้หญิงทำอย่างกับเขาเป็นโรคร้ายแรงใกล้ตายอย่างนั้นแหละ เขาก็แค่รู้สึกเบื่อ ไม่มีอารมณ์ ผู้หญิงก็เหมือนกันทุกคน อีกอย่างไม่มีใครทำให้เขาสามารถสนใจได้ ใช่ว่าจะไม่มีใครเข้าหาแต่เขาไม่อยากเล่นด้วยก็แค่นั้น ที่สำคัญเขายังไม่อยากมีห่วงคล้องคอ แล้วฟังมันพูดเข้าซิ มาว่าเขาขาดนมไม่ได้ อย่างกับเขาเป็นพวกโรคจิตวิตถาน

 

         "ผู้หญิงนะเว้ย ไม่ใช่ปัจจัยสี่ที่ขาดแล้วจะตาย" กวินพูดกลั้วหัวเราะกับความคิดเพี้ยนๆ ของเพื่อน

 

         "กูว่าไอ้วินมันกลัวเวรกรรมมากกว่าว่ะ เมื่อก่อนมันทำคนอื่นเขาไว้เยอะ จริงมั้ย? พี่วินขา"

 

         อุ๊บ! พรวด!

 

         กวินถึงกับสำลักเหล้าที่ดื่มเมื่อได้ยินสิ่งที่เพื่อนพูด อยู่ๆ ก็โพล่งขึ้นมากลางปล้องไม่ให้เขาได้ตั้งตัว ปล่อยฮุกเข้าเต็มๆ เล่นเอาสำลักหน้าดำหน้าแดง เงียบมาตั้งนานจะพูดขึ้นมาทำไมกัน

 

         "แค่กๆ...แค่กๆ...แค่ก" กวินไอ รีบหยิบทิชชู่ขึ้นมาเช็ดปากเช็ดหล้าที่เปื้อนลำคอและใบหน้า
 

        "หึ ถึงกับสำลักเลยหรอวะ แทงใจดำล่ะซิ หึหึ" ปฐพีเอ่ยขึ้นเรียบๆ แต่เฉียบบาดใจคนฟัง จนกวินส่งสายตาอาฆาตมาให้ แต่อย่างปฐพีหรือจะสะทกสะท้าน






10/07/15
            มาแล้วจ้าาาา แหมๆๆๆ มีแต่คนอยากให้อิเฮียโดนเอาคืน บางคนเตรียมเปลือกทุเรียนแล้วด้วย ฮ่าๆๆ ใจเย็นๆ ค่ะสาวๆ มันยังไม่ถึงเวลา ให้อิเฮียของไรต์มันมีความสุขก่อน รับรองเฮียได้รับของสัมนาคุณจัดเต็มแน่ ว่าแต่อะไรคือ นอนไม่หลับถ้าไม่ได้ซดนมคะอิเฮีย!!!! แหม่! ชอบเพื่อนอิเฮีนคนไหนกันบ้างบอกมา แลดูเพื่อนทุกคนจะรักเฮียมากนะ ^-^

09/07/15
          เอาตัวอย่างไปก่อนน้าาาา ต่อไปเฮียวินจะกลับมาเรียกเรตติ้งแล้ว สาวๆ จงเตรียมตัวเตรียมใจไว้ให้ดี ใครอยากอ่านต่อ แสดงตัวด่วน!!! ^-^