คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ค่าย
เวลาประมาณ 13.30 น. ณ โรงเรียนประถมแห่งหนึ่งที่ขึ้นชื่อในจังหวัด
“เอ้า น้องๆ staff ทุกคน ตามพี่บอยขึ้นไปห้องประชุมชั้นสาม ตึกเฉลิมพระเกียรติ์ด้วย ค่ายจะเปิดอีกครึ่งชั่วโมงข้างหน้าแล้วนะ”
BJSTP หรือ BJ เป็นชื่อที่ใช้เรียกโครงการส่งเสริมอัจฉริยภาพทางด้านวิทยาศาสตร์ของโรงเรียน
มัธยมประจำจังหวัด และนี่ ก็เป็นอีกหนึ่งงานที่สมาชิก BJSTP ร่วมกันปฏิบัติอย่างเต็มใจ การออกค่ายเป็น
หนึ่งในจุดประสงค์ของโครงการที่จะส่งเสริมประสบการณ์ชีวิตให้แก่สมาชิกทุกคนแต่ในการออกค่ายครั้งนี้ต่าง
จากค่ายอื่นๆที่เคยร่วมกิจกรรม เพราะว่า ออกค่ายครั้งนี้ ชาวBJมาในฐานะพี่เลี้ยงและผู้จัดค่าย
“มะปราง เดี๋ยวมะปรางไปเป็นพี่เลี้ยงประจำราศีสิงห์นะ ตอนเปิดค่ายก็ไปควบคุมน้องแทนแนนเลย”
“อ้าว แล้วแนนล่ะค่ะพี่แก้ม”เสียงใสๆถามรุ่นพี่ที่ชื่อแก้ม
“พี่จะย้ายแนนไปอยู่กรกฎน่ะ ก็น้องอิ้งไม่มาค่าย กรกฎก็เลยขาดไปคนนึง เอาของราศีสิงห์แหละ มีคนมากที่สุดแล้ว”
“ค่ะๆ งั้นเดี๋ยวปรางไปเป็นพี่เลี้ยงให้”เธอตอบพลางก้มหน้าก้มตาจัดของต่อ พี่แก้มมองเสี้ยวหน้ามะปรางยิ้มๆ
...........................................................
“น้องๆคะ มาแล้วจัดแถวตามราศีเลยนะคะ” เสียงปันตะโกนเรียกน้องๆที่เดินกันพลุ่งพล่าน แนนเองก็กำลังจัดน้องให้นั่งเป็นแถวตามราศี ขณะที่มะปรางคอยพาน้องที่หาราศีไม่เจอไปนั่งที่แถว เสียงคุยกันจ้อกแจ้กของน้องๆกลบเสียงพี่ๆที่พยายามตะโกนและจัดระเบียบแถว ทุกอย่างกำลังชุลมุนวุ่นวาย ขณะนั้นมีเด็กคนหนึ่งเดินชนกับมะปรางที่กำลังพยายามจัดระเบียบแถวน้องที่แออัดและวุ่นวาย ทำให้ทั้งคู่หัวขมำและเมื่อเงยหน้าขึ้นมาหน้าผากของทั้งสองก็ชนกันอย่างแรง!!!!!
“โอ้ย”
“ขอโทษค่ะ ขอโทษจริงๆนะคะ”
มะปรางกล่าวขอโทษอย่างรีบร้อน เธอกลัวว่าจะทำหน้าที่ได้ไม่ดีเท่าที่ควรจึงรีบผลุบหายไปในกลุ่มน้องที่ชุลมุน เธอรีบจนแทบไม่ได้มองหน้าคนที่เธอเดินชน(หรือเดินชนเธอ)เลยสักนิดเดียว
“ผู้หญิงอะไร ซุ่มซ่ามชะมัด”
……………………………………
“เฮ้อ เหนื่อยเนอะ”ปันบ่นหลังจากจัดน้องเสร็จแล้ว และตอนนี้พี่เลี้ยงของแต่ละกลุ่มก็นั่งประจำที่อยู่ท้ายแถว
มะปรางและแนนพยักหน้าหงึกๆ พวกเธอโชคดีที่ได้อยู่ราศีใกล้กันจึงนั่งคุยกันคั่นเวลาได้ ปันซึ่งนั่งอยู่ราศีกันย์
กำลังหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน ขณะที่แนนและมะปรางเหงื่อตกไปตามๆกัน
“อาจจะเพราะค่ายนี้เป็นค่ายแรกมั้ง”
“อึม ก็อาจเป็นไปได้นะ แล้วค่ายนี้น้องก็มากด้วย”
“เฮ้อ”เพื่อนซี้ทั้งสามคนถอนหายใจพร้อมกัน
............................................
“...เอ้า ลมเพ ลมพัด โบกสะบัดพัดมาไวไว ลมเพ ลมพัดโบกสะบัดพัดมาไวไว ลมเอยลมพัดอะไร ลมเอยลมพัดอะไร ครูจะบอกให้......พัดเด็กๆให้นั่งเป็นวงกลมตามราศีเอย…”
น้องๆ ลุกเฮ พยายามหาราศีตนเองทันทีที่อาจารย์ร้องจบ
แก๊งค์สามสาวเด้งตัวลุกขึ้นอย่างว่องไว พี่เลี้ยงประจำราศีคนอื่นๆก็เช่นกัน ทุกคนชูป้ายสัญลักษณ์ประจำกลุ่มขึ้น น้องๆที่อยู่แต่ละราศีต่างก็เร่งรีบมาประจำกลุ่มตัวเอง
ตอนนี้ฉันกำลังอยู่กลางวงล้อมของพวกเด็กๆ ฉันได้ยินเสียงพีช เพื่อนร่วมกลุ่มเรียกชื่อน้องจูเนียร์ เอ้ ชื่ออะไรนะ ข้าวตัง เอ้ ชื่อน่ารักดีนี่ สงสัยจะได้จูเนียร์ผู้หญิงแฮะ ฉันคิดในใจ ขณะที่กำลังจัดน้องให้นั่งล้อมวงกัน
“น้องจูเนียร์คือไครหรอ” เสียงปันตะโกนถามภูมิ
“น้องจูเนียร์เป็นน้องที่อยู่ในสภานักเรียนของโรงเรียนนี้อะ มีหน้าที่คอยช่วยพวกพี่ๆที่มาทำค่ายกลุ่มละ 1 คน เข้าใจปะ” ภูมิตอบก่อนจะหันมาทางฉัน
“มะปราง เห็นไอ้ข้าวตังยัง”
“ยังเลยอ่า ไม่รู้หายกบาลไปไหน ไม่คิดจะมาทำความรู้จักกันเลย”
“เหอๆ เป็นชุดเลยว่ะ ไอ้คุณปราง”
ฉันหันไปแยกเขี้ยววับ แต่มันกลับแลบลิ้นตอบแล้วมันก็เดินลั่นล้าออกไป
..........................................................................................................................................................................................
ผมยืนพิงโต๊ะที่อยู่หลังหอประชุมที่กำลังวุ่นวาย ตาแอบส่องหาคนคนหนึ่งที่ได้เห็นหน้าเพียงแวบเดียว ความจริงผมควรจะต้องเข้ากลุ่มทำหน้าที่จูเนียร์ที่ดีแล้ว แต่ผมคิดว่าถ้าเข้ากลุ่มก็คงจะไม่ได้มีโอกาสหาเจ้าของเจ้าสิ่งนี้อีกจนกว่าจะจบคืนนี้แน่
เมื่อ 15 นาทีก่อน
“โอ้ย”
“ขอโทษค่ะ ขอโทษจริงๆนะคะ”
ยัยนั่นกล่าวขอโทษอย่างรีบร้อน แล้วรีบผลุบหายไปในกลุ่มน้องที่ชุลมุน ยัยนั่นรีบจนแทบไม่ได้มองหน้าผมเลยสักนิดเดียว
“ผู้หญิงอะไร ซุ่มซ่ามชะมัด”
ผมหันหลังกลับกำลังจะเดินต่อไปเพื่อไปหาพี่เลี้ยงประจำกลุ่ม
กริ๊ก !!!!!
“เดินเตะอะไรอีกวะเนี้ย”
ผมก้มลงไปมองที่หาจนพบที่มาของเสียง มันเป็นสร้อยคอเส้นยาวสีเงินสวย มีจี้รูปดาวสีเงินเป็นประกาย ตรงกลางดาวมีตัวหนังสือตัว Pอยู่ ผมจึงเก็บมันมาดูใกล้ๆ
“ต้องเป็นของยัยซุ่มซ่ามแน่เลย”
พลั่ก !!!!! อะไรบางอย่างกระทบหลังของผมอย่างแรง
“โอ้ย อะไรอีกเนี้ย”
ผมหันมาแล้วก็ต้องยิ้มแห้งๆ พี่ภูมิยืนทำหน้ายักเก๊กหล่อ(?)อยู่ข้างหลัง
“ไอ้หนู ไปเข้ากลุ่มได้แล้วไป”
ผมพยักหน้าแล้วพี่แกก็เดินไปเอาป้ายชื่อของตนเอง จากนั้นก็หายลับไป
“เรื่องไรจะไปเล่า แบร่”
และแล้วสุดท้ายผมก็มาจบลงที่ผมหนีพี่ภูมิมายืนอยู่ตรงนี้จนได้ เหอๆ
“ไอ้ข้าวตัง!!!!!”
เสียงนี้ ไม่ต้องดูก็รู้ จะว้าก พี่ภูมิมาแล้ว ผมไม่รอดแหงๆ
“ข้าวตัง ไปเข้ากลุ่มได้แล้ว” เสียงพี่พีชเรียกผมทำให้รอดตายไปได้อย่างเหลือเชื่อจริงๆ ผมรีบเก็บสร้อยใส่กระเป๋าแล้ววิ่งไปเข้ากลุ่มทันที
...........................................................................................................................................................
เอามาแปะอีกนิดนึงค่ะ
........................................................................................................................................................
คุยกับนักเขียน
ค่ะ ก็เป็นนิยายรักอิงความจริงเรื่องแรกนะคะ แล้วก็แต่งออกจะเป็นแนวเป็นปัจจุบันที่เราได้ใช้ชีวิตอยู่ในสังคม
การตั้งชื่อตัวละครก็จะตั้งตามที่เค้าตั้งกันในชีวิตจริง เรื่องนี้เป็นเรื่องของสาวน้อย 3 คนที่ไปเป็นพี่เลี้ยงให้กับค่ายวิทยาศาสตร์ จนเป็นจุดเริ่มเรื่องราวต่างๆมากมายที่ทำให้ทั้ง 3 รู้จักมิตรภาพมากขึ้น และเป็นจุดเริ่มต้นของความรัก 3 แบบ 3 มุมที่สะท้อนชีวิตจริงของหลายๆคน สุดท้ายนี้ ก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้อมกอดของท่านผู้อ่านด้วยนะคะ
hoiy
ผู้แต่ง
ความคิดเห็น