ออกเดินทาง

“เหมือนอยู่ในโลกแห่งความฝัน ฝันร้ายน่ะ”

ผมพยายามจะเบือนหน้านี้เพื่อหลบหลีกกลิ่นลมปากท้ามฤตยูของเจ้าเพื่อนตัวแสบ มันกำลังปรารภถึงตอนที่มันไปเที่ยวประเทศจีนกับทางโรงเรียน ผมทนนั่งฟังมันกล่าวเรื่องราวยาวเป็นอาขยานมาจนมากพอแล้ว พร้อมมากที่จะขอตัวกลับบ้าน

ตอนแรกที่ผมรู้ว่าผมจะได้ไปท่องแดนมังกรพร้อมๆกับเพื่อนอีกสิบสี่คน ผมรีบไปถามไถ่ประสบการณ์จากเพื่อนคนหนึ่งซึ่งเคยเดินทางไปเมืองจีนมาก่อนเช่นกัน

จากนั้นผมก็ต้องนั่งฟังไอ้เจ้าเพื่อนคนนั้นนั่งบ่นก่นด่าว่าการไปเที่ยวครั้งนั้นช่างไม่สนุกเอาเสียเลย

“อาหารห่วยๆ ห้องน้ำแย่ๆ อาจารย์โหดๆ เตียง ทื่อๆ เหมือนฟอสซิลกระดองเต่าตนุ แล้วกูต้องอยู่ในสถานภาพแบบนั้นเป็นอาทิตย์ อย่างที่กูว่า ฝันร้ายชัดๆ”

……

ผมไม่รู้ว่าที่เพื่อนพูดเป็นความจริงหรือเปล่า

แต่ถ้าเพื่อนผมเป็นคนมีสัจจะ จีนคงไม่ใช่แดนสวรรค์

แต่สวงสวรรค์บนพื้นโลกมีที่ไหน นางฟ้าเดินดินมีจริงตรงไหน

ทุกๆที่บนโลกมีข้อดีข้อเสีย ทุกๆคนไม่มีใครสมบูรณ์แบบ แปลก แต่จริง พอได้ฟังเพื่อนผมบ่นแล้ว มันกลับเพิ่มพูนความอยากรู้อยากเห็นในใจผมขึ้นไปอีก

ผมรู้สึกว่าการไปต่างแดนควรจะแตกต่างกับการอยู่บ้าน ถ้าที่บ้านเราอยู่สบาย ทุกอย่างต่างคุ้นชิน จนบางครั้งความสะดวกแปรเปลี่ยนเป็นความน่าเบื่อ บางครั้งบ้านมันสบายเกินไป ความจริงแล้วการไปต่างประเทศก็สมควรจะนำพาเราไปในโลกใหม่ โลกที่สบายเหมือนบ้าน ลองไปลำบากไปเก็บเกี่ยวประสบการณ์ เพื่อนของผมบอกว่า ถ้าเลือกได้ผมไม่ควรไป “อยู่บ้านสบายกว่ากันเยอะ ไปทำไมไปให้ลำบาก” ผมว่าที่ผมจะไปก็เพื่อหลบหลีกความสะดวกสบายที่หาง่ายที่บ้าน

การอยู่บ้านอุปมาอุปมัยดังการสดับบทเพลงฟังสบาย หรือเขมือบข้าวมันไก่ง่ายๆข้างบ้าน

บางครั้งก็อยากฟังเพลงใหม่ๆ ชิมอาหารชนิดอื่นบ้าง ไม่ใช่ว่าเพลงเก่าไม่เพราะ ไม่ใช่เพราะข้าวมันไก่ไม่ถูกปาก แต่เป็นเพราะบางครั้ง แก้วหูเราก็อยากสะเทือนไปกับจังหวะใหม่ๆบ้าง แค่ลิ้นเราอยากพัวพันกับเมนูอื่นๆ คลุกเคล้ากับรสชาติที่ไม่เหมือนเดิมบ้าง

แล้วค่อยกลับมาสนุกกับเพลงเก่า เมามันกับการเคี้ยวข้าวมันไก่เฉกเช่นเดิม

……

แน่นอนผมไม่ได้หวังจะได้พบเจอกับความสะดวกสบายคล้ายอยู่บ้าน  ไม่ได้หวังว่าจะเจอห้องน้ำสะอาดๆ แน่นอน ก็นี่มันจีน หรือแม้แต่อาหารเอร็ดอร่อย

การเดินทางที่นำเราไปเจอสิ่งใหม่ๆ อาจไม่ใช่การเดินทางที่ทุกสิ่งทุกอย่างงดงาม

ถามว่าถ้างั้นไปทำไม

ผมว่าเราเดินทางเพื่อค้นหาประสบการณ์ใหม่ๆ เรียนรู้อะไรที่เราไม่เคยรู้ ไม่ได้ไปเพราะอยากพบความสะดวกสบาย แต่ไปเรียนรู้จากสิ่งพบ เมื่อการเดินทางจบ ก็ยังเหลือตะกอนแห่งความสุขและความรู้ตรงก้นแก้วน้ำแห่งความทรงจำ

และแล้วผมก็ออกเดินทาง