รวบรวมช่วงเวลาในไดยืมาใส่เป็นเรื่องราว

ลำดับตอนที่ #1 : ความสูนเสีย

ความสูนเสีย

    ทำไมน๊า ตอนนี้ชั้นท้อจังเลย ชั้นไม่เหลืออะไรเลยเหรอ

ทำไมนะ ชั้นไม่สมควรจะมีเงินรึไง

ชั้นไม่ควรมีเงินเก็บใช่ไหม

ทำเจ้าเงินตัวน้อย มันถึงพยามบินหนีจากชั้นไป

เหมือนกับผู้คนที่ค่อยๆจากชั้นไปเรื่อยๆ

ยิ่งเก็บมันก็ยิ่งจากไป

ทำไมน๊า ชั้นไม่เข้าใจเลย

     ชั้นเบื่อ เบื่อสภาวะแบบนี้แล้ว

ทำไมนะ! ชั้นคอยตั้งคำถามกับตัวเองเสมอ

อีกหลายต่อหลายครั้งที่ชั้นคอยตั้งคำถามกับตัวเอง

ชั้นยังต้องสูนเสียอะไรไปอีกหรือ เงินที่สูนเสียไปนั้น

ชั้นหวังว่ามันจะเป็นการทดแทนที่ชั้น

จะ สูนเสียคนรอบๆตัวชั้นไป

                วันเวลาล่วงเลยไป วันแล้ววันเล่า

ผู้คนเดินเข้ามาแล้วจากไป

ทิ้งความเศร้าไวกับชั้น

ความเศร้าที่ชั้นรับเพียงฝ่ายเดียว

ความทุกข์ที่ชั้นได้รับตอนนี้

แม้จะไม่นำพาเค้าไป(เลย)

แต่ก็ทิ้งความทุกข์ไว้

ทิ้งความโหยหา

ช่วงเวลาที่มีความสุข

ช่วงเวลาที่เค้าคอยรับฟัง

คอยช่วยแก้ปัญหา

ถึงจะเล็กน้อย

แต่นั้นมันก็เป็นกำลังใจที่ดี

ที่จะเติมพลังให้กับชั้น

กลับไปสู้กับมัน

สู้กับคำที่เรียกตัวมันเองว่า “รัก”

สู้กับคำที่เรียกตัวมันเองว่า “โลกกว้าง”

รักพี่ชายมาก...ถึงแม้

พี่ชายจะเกียจน้องสาวคนนี้ก็ตาม

แต่ก็รักพี่ชายเสมอ

แด่พี่ชายที่แสนดี พี่ชายที่ชื่อนนท์(นี่)

ขอบคุณความสูนเสีย ที่ทำให้ชั้นรู้จักคำว่าเจ็บ

ขอบคุณความสูนเสีย ที่ทำให้ชั้นรู้จักคำว่าเสียใจ

แต่นั้นทำให้ชั้นยังไม่พร้อมที่จะสูนเสีย