Ace's room

ลำดับตอนที่ #9 : This is love

ใบสมัคร

 Jasper Picture

ชื่อ  :   การันต์ อรุณเทวา [Garun Aruntaeva ] [เพิ่มชื่อจริงแล้วนะครับ จะได้จำง่ายๆ ..เอาชื่อน้องมาเลยนะเนี่ย ฮ่า]

ชื่อเล่น : Jasper [แจสเปอร์]

อายุ : 21

สัญชาติ : THAI

เพศ : ยังคงงุนงงกับเพศที่แท้จริง[ไม่รู้ตัวเองรุกหรือรับกันแน่]

วันเกิด : 9/9

รูปร่างลักษณะ :  แจสเปอร์เด็กน้อยผู้หลงทาง  รูปร่างไซส์กลางๆ จะสูงก็ไม่ใช่ จะเตี้ยก็ไม่เชิง เขาสูงราวๆ 173-175 Cm (เพราะวัดแต่ละครั้งก็ไม่ตรงกันสักครั้ง) น้ำหนักไม่เป็นที่แน่ชัด แต่เอาเป็นว่ารูปร่างภายนอกไม่อ้วนตุตะ แต่ก็ไม่ได้ผอมแบบไม้เสียบผี ดีดแล้วปิ้วอะไรแบบนั้น   ก็สมสวมได้มาตรฐานชายทั่วไป (พึงระลึกว่าเป็นชายไทยนะครับ) สีผมที่แท้จริงคือสีดำน้ำตาล แต่เพราะอารมณ์อะไรไม่สามารถทราบได้ จึงไปย้อมสีส้มปี๊ด แต่กระนั้นรู้ว่ามันอุบาดเกินรับได้ จึงไปย้อมกลับเป็นสีดำเช่นเดิม แต่เพราะความมึนงงบ้าบอกับการเลือกซื้อสีย้อมกลับ ไปซื้อเป็นสีม่วงประกายน้ำเงิน กระนั้นแล ผลออกมาจึงเป็นเช่นนี้  นัยต์ตา สีม่วงน้ำเงิน ก็มาจากการใส่คอนแทคเลนส์ เหตุผลง่ายๆ มันเฟี้ยว กว่าสีดำครับ   ในเวลาปกติแจสเปอร์ก็ชอบผูกผมหน้าของตัวเองและติดกิ๊บเก๋ๆแล้วแต่อารมณ์มัน หรือบางครั้งอาจติดกิ๊บดำธรรมดา หรือบางครั้งอยากติดคิดตี้ มิกกี้ แมงเม่า ตุ๊กแก แมงดา ก็ว่ากันไป (ในกระเป๋าแจสเปอร์มีกิ๊บพวกนี้เป็นกระปุกใหญ่ๆ)..และที่เห็นเป็นประจำอีกอย่างคือ แจมเปอร์เป็นพวกตะกละกินเท่าไรก็ไม่หายหิว จึงมีขนมนมเนยกลุบกลิบกบกรอบ(ภาษาไทยผมอ่อนแอขอโทษครับ) ไม่ว่าจะเป็นคุกกี้ เวเฟอร์ โดนัท จุปปาจุ๊บ ลูกอมคาราเมล ซึ่งซ่อนไว้ภายใต้เสื้อของเขา หรือกางเกงหรือขอบกางเกง (แม้กระทั้งกางเกงในก็ยังมี)  ส่วนแว่นที่เห็นนั้นเขาจะใส่เฉพาะเวลาเรียนกับหรือมีกิจกรรมเกี่ยวกับการศึกษาเท่านั้น

ลักษณะนิสัย : มึนอึนงง  นี้ก็น่าจะเป็นคำนิยามได้ลักษณะหนึ่ง เป็นพวกที่เข้าใจยากในด้านการกระทำ เข้าหาได้ง่าย แต่คุณจะเข้าใจเขาง่ายๆรึเปล่านั้นไม่แน่  แจสมีนิสัยที่หลุดโลก ทำอะไรแปลกประหลาดแบบคนอื่นเขาไม่คิดจะทำ บ้าบอ ปัญญาอ่อนเล็กๆ  บางทีคุณอาจเห็นแจสเปอร์พ่นคำพูดอะไร ที่คุณไม่เข้าใจ เช่น ในพิธีรับน้องของมหาวิทยาลัย ในขณะที่ทุกคนกำลังร่าเริงกับการรับน้อง แจสเปอร์อาจจะพูดขึ้นมาว่า ‘..มดไต่ๆมดไต่ๆ เราจะกินมดไต่เราจะได้แข็งแรงเย้!.’  ซึ่งทุกคนก็คงหันมามองแจสเปอร์ว่า เพ้ออะไร ? บ้ารึเปล่า ? ซึ่งนี้เป็นวิธีการพูดแบบตามสไตร์ของแจสเปอร์ ซึ่งไม่มีใครเข้าใจได้ มดก็คือ พวกเด็กปีหนึ่งที่พวกเรารับน้องกัน ไต่ๆ ก็อารมณ์ไต่ไปมา เยอะแยะ ยั้วเยี้ย  เราก็คือ พวกพี่ๆปีอื่น(หรือก็คือพวกเรา) กินก็คือให้เรารับน้อง แข็งแรงก็อารมณ์ประมาณ มีความสุข เบิกบาน สนุกสนาน  สรุปคือ รุ่นน้องเยอะแยะ ให้เรารับน้องอย่างเต็มที่จะได้มีความสุขรวมกัน ราวๆนั้น ..สรุปอีกครั้ง แจสเป็นคนเข้าหาง่าย คุยง่าย แต่คุณจะเข้าใจคำที่แจสมันพ่นออกมารึเปล่า  ..ก็อีกเรื่อง   ส่วนเรื่องอึนๆมึนๆ คุณอาจจะเห็นหมอนี่เดินตกท่อบ่อยครั้ง นั้นไม่แปลก หรือเดินๆไปชนต้นไม้ทั้งที่มันอยู่ตรงหน้าแทบจะทิ่มตามันอยู่แล้ว ก็ไม่ใช่เรื่องน่าตกใจ  แจสเปอร์เจอเหตุการณ์แบบนี้ ก็จะพูดแค่ ‘โอะ..วันนี้โชคดีแหะ..ฮ่าๆ’ ก่อนจะเดินต่อไป(และตกท่อชนต้นไม้ เหยียบขี้หมา ..นั้นแหละ ปล่อยมันเถอะ= =)  เวลาโกรธ …ก็โกรธไง โมโหโกรธา ..ฟังไม่รู้เรื่อง  แจสเปอร์เวลาโกรธเหรอ..คิดไม่ออกแหะ ..ก็คงเดินดุ่มๆไปบอกว่า ‘เห้ย..แก ฉันกำลังกริ้วแกแล้วนะ..’ จบ..แต่ถ้าโกรธจัด..’เห้ย แก ภูเขาไฟจะระเบิดแล้วนะเฟ้ย’ ถ้าโกรธจนหูดับตับม้ามไหม้ ‘เห้ย ไอ้xxx แมกม่ากำลังจะละลายแกในไม่ช้านี้’  แต่ถ้าโกรธจนรางกายจะกลายร่างเป็นอะมีบาแล้วก็ รออยู่ไย ..จัดเลย จับถอดเสื้อฟัดซักทีสองที(?) ..ไม่ใช่ละ ก็จัดเลย แลกกันซักมัดสองมัด (ความอึนมึนงงหายไปชั่วขณะ) เศร้าเหรอ..เศร้าก็เต้นบัลเล่ห์ คุยกับน้องหมี(นั้นแหละในรูปเพื่อนที่เข้าใจแจสเปอร์ที่สุด ไม่รู้คุยรู้เรื่องได้ไง ถามเองตอบเองเข้าใจเอง)  แต่ถึงอย่างนั้นแจสเปอร์ก็เป็นคนที่ไม่มีพิษมีภัยอะไร (เพราะหัวมันไม่ได้คิดไรเลย) ถึงคุยยากแต่ถ้าชินแล้ว ก็จะมองว่ามัน เป็นพวก หัวสมองไร้ซึ่งเส้นหยัก(?) ปอลิงตัวเบ๊งๆว่า แจสเปอร์มันแอบหื่นนนนนนนนนนน(มาก)[หื่นหน้ามึนอ่ะ]

ลักษณะการพูด: ฉันกับทุกคนและช่วงอายุ จะแก่เด็กผู้ใหญ่ชราวัยทอง ก็นั้นละ ‘ฉัน’  แทนตรงข้าม ‘แกหรือเธอแล้วแต่รมณ์’ กับจารย์ ก็ ‘จารย์’ ไง เช่น

‘จารย์..หมาตัวนั้นบอกฉันว่า จารย์ตดเหม็นมาก ตอนเดินเฉี่ยวตัวมัน’  

‘เธอ..พูดอะไรงงๆ เธอควรพูดว่า วาดให้เป็นรูปหน้าจอโทรทัศน์กำลังเปิดรับแสงจากสถานีอันไกลโพ้นต่างหาก ..มาพูดว่าวาดเป็นรูปสี่เหลี่ยม..ไม่มีใครเข้าใจหรอก’ [มีแต่แกนั้นแหละไม่เข้าใจไอ้แจสเปอร์]

ประวัติส่วนตัว : มาจากครอบครัวที่เป็นชาวไทย ซึ่งครอบครัวก็ไม่ได้รวยอะไร (นามสกุลแจสเปอร์ไม่มีใครทราบ) ซึ่งแจสเปอร์เป็นเด็กที่มาจากสถานเด็กกำพร้า ซึ่งมีครอบครัวอุปถัม เป็นครอบครัวที่ดี นามสกุล ‘อรุณเทวา’ ซึ่งเป็นครอบครัวที่อุปการะแจสเปอร์เอาไว้ แต่แจสเปอร์ไม่ได้เก็บไปคิดมากอะไร ว่าทำไมพ่อแม่ต้องทิ้งเขา เพราะตอนนี้เขาก็มีความสุขดี กับครอบครัวนี้  เขามีพี่สาวแต่ก็ไม่ใช่พี่สาวแท้ๆ แต่เป็นลูกแท้ๆของตระกูลอรุณเทวา ซึ่งพี่สาวของเขาก็รักและเข้าใจแจสเปอร์ดีมาก(ดีจนเกินไป เจอเป็นอัด ขยับเป็นตบ นี้เป็นการแสดงความเลิฟของพี่สาวแจสเปอร์) ทำให้แจสเปอร์อยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดี(เลยมึนๆอึนๆแบบนี้ไง)

ของที่ชอบ/เกลียด : ขนมทุกอย่าง สะสมกิ๊บเก๋ๆ หมีน้อยเพื่อนคู่ใจ ของที่ไม่ชอบก็ไม่มีอะไรที่เกลียดเป็นพิเศษ แต่เอาที่ไม่ค่อยจะลงรอยเท่าไร ก็น่าจะเป็น..โทรศัพท์ …นะ

ของที่กลัว : พี่สาว เพราะ นั้นล่ะ ถึกเกินความเป็นหญิง

ความสามารถพิเศษ : เข้าใจทฤษฎีหรือสูตรฟิสิกส์ได้โดยง่าย และปรับตัวเก่ง(เพราะมันไม่ค่อยจะยึดติดอะไร สบายๆอึนๆไป) ชิวไร้ขอบเขต หื่นหน้ามึน(ใครจะรู้ว่ามันหื่นว่ะ ดูเหมือนเอ๋อๆแบบนี้) มีความสามารถที่สุดคือ การพูดเรื่องง่ายๆให้เข้าใจยากๆ

สาขาวิชาที่เรียน/สอน  : วิศวะ ไฟฟ้า

ชั้นปี(สำหรับนศ.) : 3

บทที่ต้องการ : ตัวอะไรก็ได้ครับ เหมาะสมบทไหนก็ใส่ไป จำยัดเป็นเบ๊ก็ได้ไม่ว่า /นศ

ความรู้สึกที่มีต่อโรงเรียน(ห้ามตอบว่าไม่รู้วว) : ห่ะ..(กระพริบตาๆอึนๆ) ..ไม่ได้ยิน(เดินเข้าใกล้) ปุ๊ก!! (เสียงตกท่อ) ..โชคดีรอบที่ห้าของวัน ..(หัวเราะอย่างสุขใจ) ..อ่อ ..ฉันว่า..มันเหมือนปราสาทบนยอดดอยรูปน้ำผึ้งนะ ..(ก่อนยิ้มให้โดยเมินหน้างงๆของผู้ถาม = มันคิดว่าผู้ถามเข้าใจ)

G  Minor!