Ace's room

ลำดับตอนที่ #4 : Mission 8

หาวววว”ผมหาววอดๆเมื่อเข้าไปยังรังสัตว์ร้ายที่ทั้งเหม็นและอับชื้น รวมทั้งมีน้ำเจิ่งนองเป็นหย่อมๆ ผมเดินไปเรื่อยๆจนผมเห็นสัตว์ร้ายตัวใหญ่กว่าพันฟุต(?) กว้างมากกว่าจังหวัดในประเทศไทยรวมกัน ผมเอามือทาบไว้ที่คิ้วก่อนจะเงยขึ้นไป

“โหวววววว ตัวโครตใหญ่เลย.. ไอ้นั้นมันเดินยังไงถึงทิ้งกระเป๋าไว้ที่แบบนี้ว่ะ = =”  ผมตะเบ็งเสียงอย่างดัง

ในครั้งนี้ผมไม่ได้วางแผนอะไรไว้ล่วงหน้าเลย ไม่ใช่ว่าผมประมาทหรอกน่ะ แต่แค่ผมคิดว่าครั้งนี้จะสู้ซึ่งหน้าไปเลย เพราะยังไงพลังของมันต้องมากเกินกว่าจะลิมิตถึงแน่นอน เพราะฉะนั้นอย่าคิดไว้เลย รกสมอง= =

                เพราะเสียงตะเบ็งของผมที่ดังพอที่ทั้งหกหัวนั้นได้ยินมันจะค่อยๆขยับหัวของมันมองมาที่ผม ปากของมันนี้ใหญิยิ่งกว่าปากของผอ.โรงเรียนเราอีกมั้ง= =(?)

“กรรร!!”เสียงคำรามจากหลายๆหัวคำรามมันยังผม ไม่คำรามเปล่า หัวของมันสลับกันที่จะเข้ามาทำร้ายผม ผมหลบหลีกไปทางซ้ายบ้างขวาบ้าง และกระโดดขึ้นไปบนต้นไม้ มันใช้หัวของมันปัดต้นไม้นั้นทิ้ง ผมจึงรีบกระโดดออกจากต้นไม้และขึ้นไปที่หัวของมัน!

“ชิ !” ผมยืนขึ้นมาตั้งหลักที่หัวหนึ่งในหกของมัน มันพยายามที่จะปัดผมออก หัวสัตว์ร้ายตัวอื่นตั้งหลักจะกรู่มาที่ผม ผมจึงรีบกระโดดออกจากหัวและในขณะนั้นเองหัวของสัตว์ร้ายหัวหนึ่งอ้าปากพร้อมที่จะกินผมเข้าไป ผมจึงใช้ดาบนั้นจิ่มลงไปที่ตาข้างหนึ่งของมันอย่างรวดเร็ว ทำให้มันรีบเด้งออกไป ผมกระโดดลงบนพื้น

“วิ๊ดวิว ! คอร์น”ผมเป่าปากและเรียกเสียงของคู่หูผมหนึ่งครั้ง ผมมองที่หัวสัตว์ร้ายก่อนที่จะเลื่อนลงไปมองฐานของมัน ตรงนั้นมีกระเป๋าอยู่หนึ่งใบ

“นั้นสิน่ะ กระเป๋าสีน้ำตาลเจ้าปัญหานั้น= =” ผมมองอย่างปลงๆ ก่อนจะยิ้มอย่างถูกใจ

“ในที่สุดก็มีเรื่องสนุก ถึงเวลาเอาจริงแล้วสิ” ผมแสยะยิ้มที่นานๆที่จะมีสักครั้ง(?)มองสัตว์ร้ายทั้งหกหัว และในขณะนั้นคอร์นก็วิ่งมา ผมยิ้มและขึ้นไปบนหลังมันในทันที แสงสีขาวนั้นทำให้ผมหลงใหล่มันไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง เมื่อมันวิ่งอยู่ในท่ามกลางป่าไม้  ราวกับว่า ต้นไม้รอบๆนั้นมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันที ผมขี่คอร์นและให้คอร์นวิ่งขึ้นไปจากข้างล่างขึ้นข้างบน

ผมหยิบมีดสั้นมาป้องกันตัวไว้หนึ่งข้าง และอีกข้างเป็นดาบยาว คอร์นวิ่งไปมาจากซ้ายไปขวาบนลงล่าง ระหว่างนั้น เจ้าตัวสัตว์ประหลาดก็ไล่ตามผมมาติดๆ ผมยิ้มพร้อมนำมีดสั้นที่อาบยาพิษฟันลงไปที่ปากของมัน บางตัวที่เข้ามาใกล้ผมก็ฟันลงไปบนหัวของมันและบางตัวผมใช้ดาบแทงลงไปที่ตาของมันสองข้าง ผมให้คอร์นวิ่งวนหลอกล้อให้มันตามอยู่ในรอบๆคอของมันเอง ผมยิ้มให้กับตัวเอง หึๆ

“คอร์นพอแล้ว” ผมบอกคอร์น  คอร์นยิ้มและวิ่งกระโดดออกไปจากรอบคอนั้น และไปยืนอยู่บนต้นไม้ต้นหนึ่ง ผมมองที่สภาพของสัตว์ร้ายตนนั้น คอทั้งหกของมันพันกันยุ่งเหยิงอย่างกับเชือกที่มัดแล้วแก้ไม่ออกอย่างนั้นแหละ และหัวของมัน ตามีเลือดที่ผมแทงไหลออกมาซิบๆ รอยฟันหรือรอยแทงตามตัวของมัน  ผมหยิบไม้กายสิทธิ์จากตัวของผม ชี้ไปที่กระเป๋าที่อยู่บนรังของมัน

“%$%^$%$%$%”ผมร่ายเวทมนตร์ กระเป๋าใบนั้นก็ลอยมาหยุดอยู่ที่มือของผม ผมยิ้มและโยนมันอยู่ที่มือของผมก่อนที่จะมองสัวต์ร้ายอย่างสมเพศ “จริงๆแล้วผมน่าจะทำอย่างงี้ตั้งแต่แรกน่ะ  แต่เพราะอยากเล่นสนุกสักหน่อยเลยเสียเวลาไปเยอะเลยแหะ” ผมเก็บไม้กายสิทธิ์เข้าที่เดิมพลางกลับไปมองยังสัวต์ร้าย

“พวกสัตว์ร้ายน่ากลัวและพลังมหาศาล แต่ถ้า...”ผมยิ้มอย่างอารมณ์ดีและใช้นิ้วชี้ที่ขมับของผม”ถ้า..ไร้สมอง  หลุดออกจากพันธนการไม่ได้ ถึงจะมีพลังแค่ไหนก็ไม่ต่างจาก…เศษขยะที่ไร้ค่า” ผมเก็บกระเป๋าสีน้ำตาลนั้นใส่กระเป๋าของผมก่อนที่จะลูบหัวคอร์นอีกครั้ง

“หาวววว”ผมหาวออกมาอย่างเหลือดอด

“สงสัยต้องไปนอนอีกรอบซะแล้ว”