ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
"แง่! แง่!~" เสียงร้องเล็กใสดังขึ้นกลางหิมะอันหนาวเหน็ด ทันใดนั้นก็มีร่างของหมาป่าสีดำปรากฏขึ้นในบริเวณใกล้เคียง...
"หึ...หมาจิ้งจอกงั้นหรอ" หมาป่าสีดำก้มลงมองร่างของทารกเพศชายที่นอนกองอยู่กับพื้นไร้ซึ่งอาภรณ์สวมใส่ใดๆ
ดวงหน้าน่ารักที่กำลังซุกอยู่กับหิมะ เลอะไปด้วยคราบน้ำตา หูที่มีลักษณะแบบจิ้งจอกพับลงด้วยความหนาว หางจิ้งจอกของเจ้าตัวน้อยกำลังพันกันเป็นก้อนเพราะความหนาวเหน็ด
"น่ากิน จริงๆ...ข้ากำลังหิวอยู่ด้วยสิ" หมาป่าสีดำยกยิ้ม ก่อนจะเกิดสิ่งมหัศจรรย์ขึ้นเมื่อหมาป่าที่ดูสง่างามตัวเมื่อกี้กลายเป็นชายหนุ่มผิวขาว ตัวสูงด้วยความสง่างาม หมาป่าหนุ่มอุ้มเจ้าตัวน้อยขึ้นมา
"ข้าเปลี่ยนใจแล้ว...ตัวแค่นี้คงกินไม่อิ่มข้าขุนเจ้าไว้ก่อนดีกว่า" หมาป่าสีดำอุ้มเจ้าตัวน้อยแล้วเดินทางต่อ เพราะเขาต้องการไปถึงบ้านเกิดของเขาให้เร็วที่สุด...เจ้าตัวน้อยคงหิวแล้ว เขาก็เช่นกัน อีกอย่างถ้าไม่รีบเดินทางเขาอาจจะเผลอกินเจ้าตัวที่อยู่ในมือเขาเสียก่อน...
15 ปีต่อมา
"ท่านพ่อ!" จิ้งจอกหนุ่มวัย 15 ปี ในร่างมนุษย์หน้าตาน่ารักน่ากอดวิ่งเข้ามาในบ้านหลังใหญ่กว้างขวางของตนด้วยความเคยชินก่อนจะรีบวิ่งขึ้นบันไดเสียงดัง จนคนรับใช้ในบ้านต่างส่ายหน้ายิ้มๆให้กับความซนของเขา
แอ๊ด... จิ้งจอกน้อย สะบัดหางสีทองของตัวเองเบาๆ แล้วค่อยๆย่องไปในห้องของคนที่ตนเรียกว่า 'ท่านพ่อ'
"ท่าน...ดาร์ก" จิ้งจอกน้อยขึ้นไปนั่งอยู่บนตัวของชายหนุ่มหูหมาป่าสีดำที่กำลังนอนอยู่บนเตียงด้วยความเหนื่อยล้า
"ดาร์ก..."
"....ทินเซล ทำไมเจ้าตื่นเช้าจัง" ดาร์กลูบหัวจิ้งจอกน้อยนาม ทินเซล ที่นั่งอยู่บนตัวของตนด้วยความงัวเงียทั้งๆยังไม่ได้ลืมตา ถ้าไม่ใช่เจ้าตัวเล็กนี่จะเป็นใครไปได้ คนที่กล้าเข้ามาปลุกเขาเช่นนี้
"นี้มันตั้ง 3 ย่าม แล้วทำไมท่านยังไม่ตื่น" ทินเซลล้มตัวลงนอนข้างๆดาร์ก
"......" ดาร์กสูดกลิ่งหอมๆของดอกไม้จากคนที่นอนข้างๆ ด้วยความอดทน
'ยิ่งเจ้านี้โต...เราก็ยิ่งห้ามใจยากเสียจริง...'
"...ทินเซล...เจ้าไปนอนตรงอื่นเถอะ" ดาร์กค่อยๆผลัก ทินเซล ออกห่างจากตัว
"ท่านเป็นอย่างงี้ทุกทีเลย เวลาข้าจะนอนด้วยท่านก็ผลักไสข้า..." หูของทินเซลพับลง แล้วทำท่าจะร้องไห้ ไม่ว่าใครที่เห็นภาพนี้ก็คงต้องบอกไปตามๆกันว่า น่ารัก... และดาร์กเองก็เช่นกัน
"เจ้าอย่าร้อง มานี่สิ" ดาร์กโอบเอวบาง ทินเซลเข้ามากอด
"ท่านจะแกล้งข้าเรอะ?" ทินเซลถามด้วยความใสซื่อ
"ข้าเปล่าซักหน่อย"
"โอ๊ย ท่านแกล้งข้าจริงๆด้วย" ดาร์กไม่พูดอะไร ได้แต่เอาหน้าซุกลงกับซอกคอของทินเซล...
...จบตอน...
เฮ้ย อย่าเพิ่งฆ่าไรท์ แค่น้ำจิ้มๆ
เดี๋ยวไรท์จะตามรีไรท์เรื่องนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น