ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1
บทที่ 1
"กว่านายจะหลับ...ฉันเกือบแย่" ดาร์กนั่งลงบนเตียง ก่อนจะลูบหูและหางของหมาป่าตัวน้อยที่นอนอยู่บนเตียงเล่น
"ยิ่งนายโต...ก็ยิ่งน่ากิน ไม่รู้ความอดทนของฉันจะหมดลงเมื่อไหร"ดาร์กกระเทิบไปใกล้ๆทินเซลก่อนจะ ผลิกตัวคนร่างเล็กให้นอนคว่ำ
"ตอนนี้...ขอแค่ชิมก็แล้วกัน" ดาร์กอมยิ้ม ก่อนเจ้าตัวจะค่อยๆ แกะเชือกกางเกงผ้าผืนบางที่พันท่อนล่างของทินเซลออก
"...." ดาร์กกลั้นหายใจไปชั่วอึดใจ ก่อนจะจับหางของทินเซลตวัดขึ้นไป เขาก้มลงไปสูดดมกลิ่นของทินเซลอีกครั้งก่อนที่จะ...
แอ๊ด...
"ไง...ดาร์ก" เสียงทุ้มต่ำดูอบอุ่นดังขึ้นหลังเสียงเปิดประตู ก่อนเจ้าตัวจะเดินเข้ามาในห้องอย่างถือวิสาสะ
"ไอ้บราว์ มาได้ไงว่ะ?!"
"นั่งรถมาตามเพื่อนที่หนีเข้ามาหมกตัวอยู่ในป่า..." บราว์ครึ่งมนุษย์ครึ่งหมาป่า ขนสีน้ำตาลเงาสวย เงียบไปเมื่อเขาใช้ดวงตาสีช็อกโกแลตสังเกตเห็นร่างเล็กที่นอนอยู่บนเตียงแล้วก็ต้องชะงัก
"กำลังจะกินหยื่อหรอ?"
".. ไม่...นั้นลูกฉัน"
"นายไปเอามาจากไหน? นี้มันลูกจิ้งจอก ขนทอง หายากมาก เขื้อพระวงศ์?"
"ไม่รู้เหมือนกัน เก็บมาเลี้ยงไว้ ตอนที่ฉันกลับมาอยู่ในป่า บังเอิญเจอระหว่างทาง เจ้านี้ ชื่อ ทินเซล...ถ้าตื่นแล้วนายห้ามบอกอะไรทั้งนั้น ฉันเลี้ยงเจ้านี้เอา ไว้เพื่อทำสิ่งเดียวเท่านั้น...."
"...ไอ้ดาร์ก เชี่.ย อยากได้ว่ะ" บราว์มองร่างเล็กบนเตียงนิ่ง
"ฉันเลี้ยงมาสิบห้าปี ขอกันง่ายๆแบบนี้ไม่ได้หรอกว่ะ"
"ไงทุกคน~" เสียงอีกเสียงหนึ่งแทรกเข้ามาในห้อง
"อ้าว เมื่อกี้ไปไหนมาไอ้กราฟ" บราว์หันไปถาม มนุษย์หมาป่าขนสีเทา ดวงตาสีเขียว เปล่งประกายดูขี้เล่น
"อ้าว ไอ้กราฟ...มาด้วยกันหรอ?" ดาร์กถาม
"อืม" ทั้งสองคนจึงพยักหน้าให้
"เอ๋ ตัวอะไรว่ะ ?" กราฟเดินไปที่เตียง ก่อนจะต้องสะดุ้ง
"นี้ คือเหตุผลที่แก ไม่ยอมกลับเข้าเมือง แล้วมาหมกตัวอยู่ในป่า...ที่แท้ก็มีของเล่นนี่หว่า...กี่ปีแล้วว่ะ?" กราฟ ชี้ไปที่ ทินเซล ที่ยังนอนไม่รู้เรื่องอยู่
"สิบห้า"
"สิบห้า! โห้...เด็กเว่อร์ แล้วแกถอดกางเกงเจ้าตัวนี้ทำไมอ่ะ...อย่าบอกนะว่า กำลังจะกิน" กราฟถามแบบตรงไปตรงมา
"เปล่าเว้ย ฉันเลี้ยงให้เป็นลูก"
"เชื่อตายเหละ หมาป่าสุดทรงเสน่ห์อย่างดาร์ก ยอมมาใช้ชีวิตอยู่ในป่า แทนที่จะไปอยู่ในเมืองสบายๆ เพราะ'ลูก'...ไม่มีทาง" กราฟแลบลิ้น
"ขับรถมากันใช่มั้ย" ดาร์กเปลี่ยนเรื่อง
"ไม่ได้ขับเอง ให้คนขับมาส่ง" บราว์ตอบ
"ขับมาส่ง? แล้วตอนเย็นพวกแกจะกลับยังไง?"
"ใครบอกว่าจะกลับหล่ะ" กราฟทำหน้ากวนประสาท
"วันนี้พวกแกจะไม่กลับ?! แต่วันนี้วันเกิดลูกฉัน" ดาร์กชี้ไปที่ ทินเซลที่นอนอยู่บนเตียง
"แกกำลังจะไล่เพื่อนกลับนะเฮ้ย เสียมารยาท" กราฟทำหน้าย่น
"...ไอ้กราฟแกไม่ต้องกลับไปหาสาวๆของแกหรอ?"
"ไม่เอาอ่ะ"
"งั้นก็ตามใจ...ถ้าจะอยู่ พวกแกต้อง ปิดโทรศัพท์ ห้ามใช้เน็ต ห้ามติดต่อกับโลกภายนอก ห้ามเล่าเรื่องอะไรให้ลูกชายฉันฟังเด็ดขาด"
"ทำไมว่ะ?" กราฟถาม ขณะที่ บราว์พยักหน้าเข้าใจ
"ฉันเลี้ยง ทินเซล ให้มีชีวิตอยู่ในป่า... ฉันไม่ให้เขารู้เรื่องอะไรเลยเกี่ยวกับโลกภายนอก มันเป็นกฏของที่นี่"
"ดาร์ก...ทำไมแกต้องทำถึงขนาดนี้?" บราว์ถามอย่างสงสัย
"แล้ววันๆ เจ้าตันนี้ทำอะไรมั่งอ่ะ - -"
"เขา...ทำให้ฉันมีความสุข บางที่ก็ออกไปเล่นในป่า แล้วก็กลับมา กินข้าว อาบน้ำ และนอน แค่นั้น" บราว์ถอนหายใจพรืด ในขณะที่กราฟมองร่างเล็กบนเตี้ยงอย่างเจ้าเล่ห์
"ทะ...ท่านพ่อ" ทินเซลที่เพิ่งตื่นขึ้นมาขยี้ตาก่อนจะกวาดตามอง พวกเขาทั้งสามคน ทินเซลไม่เคยเจอใครที่ไม่ใช่ พ่อและคนใช้ในบ้านที่อยู่มาตั้งแต่ตนเด็ก
"เอ่อ...เจ้าตื่นแล้วหรอ มานี้สิ" ทินเซลเดินเข้ามากอดผู้เป็นพ่อ
"นี้...คือ อาบราว์ ส่วนนี้ อากราฟ" ดาร์กชี้เพื่อนทั้งสองคนให้เขารู้จัก
"เฮ้ย! อะไรกัน ฉันยังเป็นพี่อยู่เว้ย!" กราฟโวยวาย ทำให้ทินเซลตกใจไปหลบอยู่หลังดาร์ก เขาไม่เคยเจอใครพูดภาษาแบบนี้มาก่อน
'ช่างน่าแปลก'
ทินเซลคิดในใจก่อนเจ้าตัวจะค่อยๆเดินไปหา ผู้มาเยือนทั้งสอง
"สวัสดีท่านทั้งสอง...ขะ...ข้า ทินเซล" บราว์เดินเข้ามาหาทินเซลก่อนจะคุกเข่าลงที่พื้นเพื่อให้ความสูงอยู่ระดับเดียวกัน เพราะเจ้าตัวเล็กนี้สูงเพียงเอวของเขา
"ฉัน เอ่อ...ข้า ชื่อ บราว์ ยินดีที่ได้รู้จักทินเซล" ทินเซลยิ้มให้ก่อนจะค่อยๆถอยออกมา
"เขาเป็นคนขี้อาย..." บราว์ยิ้ม ก่อนจะพูดกับกราฟ
"จะแนะนำตัวมั้ย แนะนำดีๆหล่ะ อย่าทำให้เขาตกจะ..."
"เฮ้! สวัสดีข้า ชื่อ กราฟ!" ทินเซลรีบวิ่งหนีกราฟก่อนจะปีนขึ้นไปบนเตียง
"ท่านพ่อ!" เขาตะโกนเรียกดาร์กขณะซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม
โป๊ก! มือเรียวของบราว์เขกหัวแข็งๆนั่นอย่างไม่ออมแรง
"ไอ้กราฟ!"
"โอ๊ย! ก็ฉัน... นะ นี้เจ้าหนูฉันขอโทษก็แล้วกัน อย่าร้องไห้สิเฮ้ย"
...จบตอน...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น