นิยายรีบอร์นจ้า

ลำดับตอนที่ #2 : ฉันชื่อโคลม โดคุโร่..?

      เป็นพักกลางวันที่หน้าเบื่อที่สุ๊ด~

จะมีใครในโลกบ้างที่จำไม่ได้แม้กระทั่งชื่อตัวแล้วยังมานั้งเรียนสบายใจอยู่อย่างนี้=_=เหะๆ คงมีฉันคนเดียวนั้นล่ะ    จะว่าไปตั้งแต่นั้งเรียนมา มีแต่คนเข้ามาคุยกับฉัน แบบจำพวกต้อนรับเด็กใหม่?
 "โคลมจัง ไปทานข้าวกับพวกเรานะ"
เด็กผู้หญิงที่นั้งห่างจากโตะของฉันไปสามโตะพูดขึ้น
"อ้อ คือฉันยังทำงานไม่เสร็จเลย เธอไปทานก่อนเถอะจ่ะ"
"อืม งั้นไว้เจอกันนะ!"
   พูดจบก็วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว  แต่ว่ารีบทำงานให้เสร็จๆแล้วไปกินข้าวดีกว่า หิวชะมัด=_=^

   ปัง!!!!

"โคลม!!"
 ขณะที่ฉันกำลังจดปากกาลงไปในสมุดอย่างมุ่งมั้นก็มีเสียงเปิดประตูดังปัง!พร้อมกับการปรากฎตัวของเด็กหนุ่มหน้าหวาน ตาโต ผมสีน้ำตาลอ่อน ที่กำลังจ้องมองฉันเหมือนตกหลุมรักยังไงยังงั้น
  =O=? <<< ฉัน

  O{ }O! <<< เขา

"ม..มะมีไรหรือปล่าว"
"โคลมจริงๆด้วย! ทำไหมมาอยู่นามิโมริได้ล่ะ เกิดอะไรขึ้นหรือปล่าว!!"
 "รุ่นที่10คร๊าบ!"
"รีบวิ่งมามีอะไรหรอสึนะ"
"เป็นอะไรหรือปล่าว ซาวาเดะ!!"
 มีแต่พวกประลาดโผล่มาทั้งนั้น=_= จะจับฉันกกินหัวมั้ยเนี้ย
คนที่น่าจะชื่อสึนะ ซาวาเดะอะไรนั้นค่อยเดินมาหาฉันอย่างเป็นมิตร  และจ้องมองฉันอย่างห่วยใยหอมหวาน ซะจนฉันคิดว่าเขาคือพ่อของฉัน-_-
 "นั้นมัน โคลม โดคุโร่ หรอครับ แล้วทำไมมาอยู่ที่นี่"