1 AM ; lonely but not alone [os/sf]

ลำดับตอนที่ #5 : หน้าหนึ่งเดลี่พรอเฟ็ต

หน้าหนึ่งเดลี่พรอเฟ็ต

_____________________

#bewareofks

              เปิดเทอมใหม่เข้าปีที่สามของเขาวุ่นวายเหมือนที่คิด  การกลับมาที่ฮอกวอตส์ครั้งนี้ให้ความรู้สึกตื่นเต้นกับร่างเล็กเป็นพิเศษ – ดีโอ อัลเลน ในชุดเสื้อสเวตเตอร์แขนกุดสีเทา ชายเสื้อเป็นแถบแดงบ่งบอกถึงบ้านของเขา – กริฟฟินดอร์ – ถึงจะเคยอยู่ที่นี่มาสองปีแล้ว ดีโอกลับรู้สึกว่าฮอกวอตส์มักมีเรื่องให้ประหลาดใจทุกปีเสมอ

              และบางทีอาจไม่ใช่เรื่องดี ซึ่งเขาภาวนาขอให้ไม่เป็นอย่างนั้น

              ปีนี้กริฟฟินดอร์อาจจะชนะควิดดิชอีกปีก็เป็นได้ (บ้านสิงโตไม่เคยแพ้ใครอยู่แล้ว)

              เป็นที่รู้กันดีว่าอัลเลน ซีกเกอร์คนดังของกริฟฟินดอร์ไม่เคยพลาดในการจับลูกสนิช – แม้ว่าเขาจะมีร่างเล็กเหมือนกับผู้หญิงก็ตาม ที่โด่งดังอีกอย่างก็คงเป็นรอยยิ้มรูปหัวใจของเขา ซึ่ง ดีโอไม่เข้าใจเลยทำไมมันถึงกลายเป็นเรื่องน่าสนใจของตัวเองไปได้

              คงเป็นเพราะเขาไม่ได้ยิ้มให้ใคร ๆ บ่อยนัก ที่เห็นจะสนิทมากสุดก็เป็นเพื่อนต่างบ้านอย่าง มิน และ ซูโฮ โฮโกดะ – บ้านเรเวนคลอ -- ตระกูลพ่อมดแถบญี่ปุ่นชื่อดังด้านการพยากรณ์ คำทำนายของพวกเขาพลาดแค่หนึ่งในสี่ – แต่พวกผู้วิเศษยอมรับว่าพวกเขาไม่เคยพลาด

            ดีโอมองไปยังสองพี่น้องชาวญี่ปุ่นฝั่งตรงข้ามที่แข่งกันกินพุดดิ้งอย่างเอาเป็นเอาตาย

              และทำนายว่าคนที่แพ้ต้องเป็นซูโฮอย่างแน่นอน

              “นายสองคนเป็นบ้าไปแล้วแน่ ๆ “ เป็นเสียงของเพื่อนสนิทร่วมบ้านของเขาอีกคนหนึ่งอย่าง โนเอล โอ ลีเวอรี่ – เจ้าของแว่นตากลม ผมหน้าม้าปล่อยปรกตา – เขาสอดตัวเข้ามานั่งข้าง ๆ ดีโอแล้วยกน้ำฟักทองขึ้นจิบ

              ลีเวอรี่คนเล็ก ที่ต้นตระกูลเป็นวงดนตรีชื่อดังในโลกเวทมนตร์ และโนเอลได้รับพรสวรรค์ด้านการร้องเพลงมาเต็ม ๆ

              มีอิทธิพลกับสื่อใหญ่อย่างเดลี่พรอเฟ็ต เพราะในตระกูลและเหล่าวงศาคณาญาติล้วนเป็นคนดังทั้งสิ้น

              “อึก! – อันอะอะ” ยัดพุดดิ้งชิ้นสุดท้ายเข้าไปในแก้มจนมันพองเหมือนลูกโป่งใกล้จะแตก

              มินพึมพำต่อเป็นภาษาญี่ปุ่นที่เขาฟังไม่เข้าใจ ดูเหมือนจะเป็นคำขู่ที่ส่งให้ซูโฮ ลูกพี่ลูกน้องของตน – ใบหน้าเล็กและดวงตากลมเหมือนตุ๊กตา ถ้าบอกว่าอยู่ปีหนึ่งดีโอก็เชื่อ เพื่อนชาวญี่ปุ่นคนนี้ไม่เปลี่ยนไปเลยซักนิด

              “โอเค ฉัน ยอม “

              “ไม่ต้องทำนายฉันก็รู้ว่านายจะยอม” ดีโอเอ่ย “มันชัดเจนเกินไป”

              ซูโฮจำใจกลืนพุดดิ้งลงท้องไปก่อนจะรับแก้วน้ำฟักทองจากโนเอลกระดกตาม

              “นี่ดีโอเมื่อสองวันก่อนที่มาถึงฮอกวอตส์ ฉันฝันประ—“ เสียงของมินขาดช่วงไปเมื่อเสียงร้องของอะไรบางอย่างดังขึ้นพร้อมกับเสียงปีกที่กระพือกว้างไปทั่วห้องโถงใหญ่

              วี้ดดดดดด

              พึ่บบบ

              ทุกคนต่างเลิกสนใจในกิจกรรมที่ตัวเองทำอยู่ และมองไปยังทิศทางเดียวกัน

              นกฮูกหลายสิบตัวบินเข้ามา โฉบเฉี่ยวตัดกันน่าหวาดเสียว พวกมันมาพร้อมกับจดหมายและพัสดุถึงนักเรียนในฮอกวอตส์ เด็ก ๆ หลายคนต่างส่งเสียงฮือฮาและหัวเราะดีใจเมื่อได้ของขวัญ เว้นแต่บางคนที่อาจได้จดหมายกัมปนาท – เช่น ฮาเปอร์จอมเซ่อบ้านฮัฟเฟิลพัฟ

              “ให้ตาย หมอนั่นลืมอะไรไว้ที่บ้านอีกแล้ว” โนเอลมองภาพจดหมายที่ส่งเสียงแว้ดโวดวายจนฮาเปอร์หน้าซีด ตามมาด้วยเสียงหัวเราะจากเด็กบ้านเดียวกัน

              นกฮูกสีขาวราวกับหิมะของดีโอปล่อยวางพัสดุถึงมือดีโออย่างพอดิบพอดี – สโนว์ ว่องไวเสมอ

              “ฉันได้นิตยสารแฟชั่นจากโลกมักเกิ้ลอีกแล้ว – ไม่มีทางเด็ดขาด – ฉันจะไม่ยอมเปลี่ยนตัวเอง”

              บ้านลีเวอรี่ไม่เคยพลาดเรื่องการดูแลตัวเองและภาพลักษณ์ ดีโอรู้ว่าโนเอลเป็นคนเดียวในบ้านที่ไม่สนใจการมีชื่อเสียงและสร้างภาพลักษณ์ให้ดูดีตลอดเวลา

              “นายได้หนังสือพิมพ์อีกแล้วเหรอดีโอ”

              “อืม แม่ฉันชอบให้ทันข่าวโลก – มันคงจะดีกว่าถ้าตั้งรับทันเวลาเกิดอะไรขึ้น” ดีโอตอบ

              “สมกับเป็นอัลเลน” ร่างเล็กย่นจมูกใส่ซูโฮ ไม่ขนาดนั้นหรอก

              ซูโฮเขย่ากล่องขนมช็อกโกแลตที่พ่อบ้านเขาส่งมาให้ – มินได้ตำราอะไรซักอย่างที่เป็นภาษาญี่ปุ่นทั้งหมด

              ดีโอกางเดลี่พรอเฟ็ตออก นัยน์ตาคู่คมกวาดสายตาหาข่าวที่น่าสนใจและไม่ถึงห้าวินาที – หัวข้อสีดำพาดใหญ่เด่นหราหน้าหนึ่งพร้อมกับรูปของชายหญิงสองคนก็ดึงดูดความสนใจของเขาได้ไม่ยาก

              การหายตัวไปของบรรณาธิการเดอะ ควิบเบลอร์ เปิดอ่านต่อหน้า 4

              คุณและคุณนายวินด์วู้ดหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ทิ้งไว้เพียงกระดาษใบเดียว

              นิตยสารเดอะ ควิบเบลอร์ที่มีชื่อเสียงเรื่องความเพ้อเจ้อและข้อมูลน่าเชื่อไม่ได้ ตีขยายแค่เรื่องในวงแคบเท่านั้น – นั่นคือแค่อย่างเดียวที่เขารู้เกี่ยวกับเดอะ ควิบเบลอร์ – ที่น่าแปลก คุณและคุณนายวินด์วู้ดหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ทิ้งแค่จดหมายใบเดียว – ดีโอมองตัวอักษรเขียนหวัด ๆ ว่า marry.

              หน้าหนึ่งเดลี่พรอเฟ็ตวันนี้ช่างน่าประหลาด

              พวกเขาลงรายละเอียดไว้อีกว่าคุณวินด์วู้ดคลั่งไคล้ในเรื่องศาสตร์มืดเป็นอย่างมาก เพราะพบเอกสารที่พบเจอในห้องทำงานเป็นเรื่องเกี่ยวกับผู้เสพความตาย – คู่สามีภรรยาทำตัวประหลาดหายไปอาจตามหาผู้นำฝั่งมืดอีกครั้ง

              “บ้าชะมัด” โนเอลที่ชะโงกหน้ามาอ่านหนังสือพิมพ์ในมือดีโอพึมพำ

              ใคร ๆ ก็รู้ทั้งนั้นว่าบ้านวินด์วู้ดเป็นพวกประหลาดแต่ก็ไม่คิดว่าจะถึงขั้นหันหน้าเข้าศาสตร์มืด ถ้าเป็นแบบนี้ – ทั้งเจ้าของเดลี่พรอเฟ็ตเช้านี้รวมถึงหลาย ๆ คนที่ได้รับต่างหันไปมองลูกสาวคนเดียวของผู้หายไป ตรงข้ามสายตาของดีโอ เจ้าของที่นั่งแสนโดดเดี่ยวในห้องโถง หญิงสาวที่เป็นท็อปปิคในวันนี้ – แมรี่ วินด์วู้ด – ผมบลอนด์สว่าง ใบหน้าเล็กแม้จะพยายามนั่งกินพายพีชเงียบ ๆ แต่ก็ยังปกปิดความกังวลไม่มิด

              เขาไม่เคยได้คุยกับเพื่อนเรเวนคลอคนนี้ แต่มินรวมถึงซูโฮต้องเคยอย่างแน่นอน

              “นายว่าแมรี่เป็นคนยังไง” ดีโอถาม เขามองไปทางแมรี่ไม่ละสายตา

              “ฉันเคยคุยกับเธอแค่สองสามครั้งในชั่วโมงวิชาพยากรณ์ เธอดูใจดีนะ แต่คนส่วนใหญ่มักมองข้ามเพราะท่าทีพิลึกของเธอล่ะมั้ง”

              “พิลึก? แบบไหน”

              มินกับซูโฮมองหน้ากันแล้วค่อย ๆ นึกถึงท่าทางของเพื่อนร่วมบ้าน อาจจะเป็นตอนปีหนึ่งที่มินหลงทางเพราะบันไดวนอันแสนสับสนของฮอกวอตส์ และเป็นแมรี่ที่เดินออกมาจากทางเดินชั้นสาม เธอช่วยเขาไว้แล้วบอกว่าไม่ควรโผล่ขึ้นมาชั้นนี้ – ในนี้มีสัตว์ประหลาดอาศัยอยู่น่ะ – และสำหรับทายาทคนเล็กของโฮโกดะ เขามองว่าเรื่องนี้มันไร้สาระ

              “ฮอกวอตส์จะมีสัตว์ประหลาดอยู่ได้ยังไงเล่า”

              “นอกจากนี้เธอยังชื่นชอบพวก – จะว่าไงดี ประวัติศาสตร์พ่อมดแม่มด เรียกได้ว่าคลั่งไปเลยล่ะ” ซูโฮพูดเสริมขึ้นมาบ้าง นึกถึงเวลาแมรี่พึมพำคนเดียวเหมือนคุยกับใครซักคนอยู่ตลอดเวลา ทำเอาเขาขนลุกชะมัด

              “ได้ยินเวลาเธอฉลาดมาก ๆ ด้วยนี่” เป็นเสียงของโนเอล ดีโอไม่คิดว่าตัวเองจะรู้จักแมรี่น้อยขนาดนี้ เรียกได้ว่าแทบไม่รู้จักไปเลยดีกว่า ดวงกลมโตมองเธออย่างพินิจพิจารณา เขาคิดว่ามันแปลกที่พ่อแม่ของเธอหายตัวไปต้อนรับปิดเทอม แล้วลูกสาวล่ะ? เธอจะไม่รู้จริง ๆ หรือว่าพ่อแม่เธอหายไปไหน

              ทุกคนในห้องโถงรวมถึงเพื่อนร่วมโต๊ะเรเวนคลอหลาย ๆ คนเริ่มพูดถึงแมรี่เสียงดังขึ้น และดูเหมือนว่าหญิงสาวในชุดคลุมบ้านฟ้าจะทนไม่ไหว แมรี่สะบัดผ้าคลุมเบา ๆ ก่อนจะรีบลุกเดินตรงไปยังประตูห้องโถง สำหรับอัลเลนแล้ว เขามองว่าถึงเธอจะดูมีท่าประหลาดกว่าคนอื่น แต่ไม่เหมือนคนที่เข้าหาศาสตร์มืดเลยซักนิด

              แม้จะมีผมบลอนด์สว่างเหมือนฟางข้าว ดวงตาหลุบต่ำไม่กล้าสู้สายตาผู้คน

              แมรี่มักเป็นคนที่โดนคนอื่นรังแกอยู่เสมอ เช่น ตอนนี้

              พลั่ก!

              เพราะมัวแต่ก้มตามองทางบวกกับความรีบร้อน ดีโอเห็นแมรี่ชนเข้ากับร่างของหญิงสาวคนหนึ่ง – เจ้าของเรือนผมลอนประบ่าสีดำสนิท ริมฝีปากสีแดงก่ำกับท่าทางเย่อหยิ่ง เธอคนนั้นตวัดสายตามองแมรี่ด้วยความไม่พอใจ แม้จะมีท่าทีนิ่งเย็นชาก็ตาม

              มองปราดเดียวเขาก็รู้ว่าหญิงสาวผู้เย่อหยิ่งคนนั้นคือใคร – ลิซ แอชฟอร์ด

              “แอชฟอร์ดได้ซีนอีกแล้วเหรอเนี่ย” ดีโอหันไปส่งสายตาดุใส่โนเอลที่เหมือนจะสนุกกับสถานการณ์ตรงหน้า

              เป็นที่รู้กันว่าพวกแอชฟอร์ดมีนิสัยอวดรู้และหยิ่งยโสขนาดไหน พวกที่คิดว่าตัวเองเป็นเลือดบริสุทธิ์ สูงส่งกว่าคนอื่น

              อัลเลนตัวน้อยมองแมรี่ก้มหน้าขอโทษแอชฟอร์ดสาว “ฉันขะ—ขอโทษ”

              “เดินก็ดูคนอื่นหน่อย อย่าให้กลิ่นเน่า ๆ ของพวกเลือดสกปรกอย่างของแกมาโดนคนอื่น” ลิซเอ่ยเสียงเย็นแต่ภายในห้องโถงที่เสียงพูดคุยค่อย ๆ เบาจนกลายเป็นเงียบสนิททำให้เสียงของแอชฟอร์ดสาวก้องไปทั่วห้องโถงแห่งนี้

              เกินไปแล้ว ดีโอคิดในใจ เขารู้ว่าลิซนิสัยไม่ดีแต่ไม่คิดว่าเธอจะร้ายกาจขนาดนี้

              ร่างเล็กที่เป็นจุดสายตาของทุกคนในตอนนี้ตัวสั่น – แมรี่ก้มหน้ามองเท้าอยู่อย่างนั้น ข้างหน้าเป็นลิซที่มองเธอด้วยสายตาเย็นชาทว่าเหยียดหยาม เธอยกมือขึ้นกอดอก นัยน์ตาสีเขียวเข้มกรอกไปมาด้วยความรำคาญ เปิดเทอมวันแรกก็มีเรื่องให้เธอรำคาญใจจนได้ – และดูเหมือนสองสาวเพื่อนสนิทของลิซรู้ว่าควรทำยังไงต่อ

              “เงยหน้าขึ้นแล้วไปได้แล้ว” เป็น คาริน่า ลินซ์ ที่ใช้นิ้วชี้ผลักไหล่แมรี่ออกไป ใบหน้าสวยวาดรอยยิ้มให้ผู้ถูกรังแกและเมื่อได้ยินดังนั้นดีโอก็เห็นแมรี่รีบเงยหน้าเดินออกไปทันที แต่พลาดซะแล้ว

              ตุ้บ!

              “โอ๊ย” วินด์วู้ดสาวร้องออกมาด้วยความเจ็บเพราะเมื่อเดินไปไม่กี่ก้าวก็ถูกใครบางคนยื่นเท้ามาจนเธอสะดุดและล้มลงไป

              เจ้าของริมฝีปากรูปหัวใจเม้มปากสนิท นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน

            “ว้าว นั่นวินเทอร์ ซานน่า”

              “พวกลูกหาบลิซน่ะเหรอ” ซูโฮสวนโนเอลทันควัน ทุกคนต่างจับจ้องไปยังสามสาวที่ยืนรุมร่างเล็กของแมรี่ด้วยใบหน้าพออกอกใจ ดีโอเห็นมุมปากของลิซยกขึ้นเล็กน้อยราวกับเธอเริ่มหายหงุดหงิดบ้างแล้ว

              ลิซใช้รองเท้าบู๊ทหนังสีดำมันวาวของเธอค่อย ๆ เขี่ยคนที่นอนอยูบนพื้น เหมือนกับเป็นแค่เศษผ้าเน่า ๆ ชิ้นหนึ่ง

              เธอส่งรอยยิ้มสวย “ขอโทษที เพื่อนฉันทำเธอเจ็บรึเปล่า” ก่อนที่ลิซจะยื่นมือส่งให้แมรี่

              การกระทำช่างสวนกับคำพูด

              แมรี่จำใจยื่นมืออกไปจับมือของแอชฟอร์ดสาวและทันทีที่เธอจับ ร่างของเธอกลับลอยขึ้น หลายคนส่งฮือฮาและบ้างก็หัวเราะเยาะเพราะแมรี่ลอยกลับหัว ลิซสะบัดชายผ้าคลุมที่ตรงเหนือออกมีตราสัญลักษณ์รูปงู บ่งบอกว่าเธอเป็นใครและอยู่บ้านไหน

              สลิธีริน พวกบ้านงูเขียว – ขึ้นชื่อเรื่องความร้ายกาจ ชอบเล่นนอกเกมส์ ไม่เห็นหัวใคร

              ดีโอค่อย ๆ ยกไม้ฮอลลี่ที่แกนกลางของมันบรรจุขนนกฟีนิกซ์ จ่อไปทางร่างของแมรี่ที่ลอยไปมาเพื่อแก้คาถา และเป็นเสียงซูโฮที่สังเกตถึงการมาของใครบางคน

              “นั่นเขามาแล้ว” คนนั้นเรียกสมาธิของดีโอไป

              ร่างสูงโปร่งของใครคนหนึ่งที่มีเส้นผมสีดำสนิทเหมือนกับหนึ่งในหญิงสาวตรงนั้น ใบหน้าดูดีดึงทุกจุดสนใจจากตรงนี้ไป เรือนผมสีดำขลับตัดกับผิวสีซีดราวกับหิมะ – นัยน์ตาสีเขียวมรกตอันเป็นเอกลักษณ์และบุคลิกหยิ่งยโสไม่ต่างจากคนเป็นน้อง – ไอแซค แอชฟอร์ด – พี่ชายตัวร้ายต้นฉบับของจริง

              ขนาดที่ดีโอไม่รู้เรื่องราวของสังคมพ่อมดแม่มดมากนัก แต่ก็ต้องยอมรับว่าสองพี่น้องตระกูลแอชฟอร์ดที่ได้รับฉายาว่า พี่น้องนรก นั่นโคตรจะเรื่องจริง

              ตระกูลแอชฟอร์ดที่มีคุณอาร์เธอร์ แอชฟอร์ด หัวหน้ากองความร่วมมือด้านเวทมนตร์ระหว่างประเทศ และเป็นอีกหนึ่งสายเลือดบริสุทธิ์ ที่จองหองและ --

              “ร้ายกาจ” แบบที่โนเอลพูดขึ้นมา

              ไอแซค เป็นพ่อมดรุ่นต่อไปที่ถูกคาดการณ์ว่าจะมีฝีมือร้ายกาจอีกคนในโลกเวทมนตร์

              ดีโอมองอีกคนที่ยืนกอดอกพิงประตูเงียบ ๆ มองการกระทำของน้องสาวตัวเองด้วยสายตานิ่งสนิทไร้เยื่อใย

            เขาก็ไม่ได้คาดหวังว่าไอแซคจะหยุดการกระทำของน้องสาวตัวเองหรอกนะ

            ดังนั้นดีโอจึงเริ่มร่ายคาถาในใจเพื่อช่วยแมรี่

              “ว่าไงพี่ชาย กว่าจะตามมาได้นะ”

              ลิซส่งยิ้มและโบกมือให้พี่ชายของเธอแต่ได้รับสายตาเย็นชากลับมา – เหอะ ขนาดเป็นน้องสาวแท้ ๆ ยังทำหน้าตายใส่ ก่อนจะนัยน์สีเขียวเข้มจะหันไปสนใจร่างของใครบางคนที่ลอยอยู่เหนือพื้น เธอเห็นยัยเศษผ้าเน่าเริ่มร้องไห้และร้องขอให้วางเธอลง

              แล้วใครใช้ให้มาขวางทางตั้งแต่แรก และโดยเฉพาะกับพวกประหลาดเลือดชั้นต่ำอย่างพวกวินด์วู้ด

              เธอเกลียดพวกแบบนี้เป็นที่สุด

              ลิซร่ายคาถาแบบไม่เปล่งเสียงซึ่งมีแค่พ่อมดแม่มดในชั้นปีที่สามน้อยคนจะทำได้ – เลวิคอร์พัส – แมรี่ลอยกลับจนใบหน้าขาวเริ่มขึ้นสีแดง เสียงหัวเราะของคนรอบข้างทำให้หญิงสาวบ้านสลิธิรินสนุกสนานและยังไม่ทันทีคนตัวเล็กที่รอบแก้คาถาเงียบ ๆ ใครบางคนที่มาใหม่ก็ใช้ไม้กายสิทธิ์ของตนลบล้างคาถาอย่างรวดเร็ว

              “ลิเบอราคอร์พัส”

             ผู้มาใหม่ที่มีส่วนสูงใกล้เคียงกับดีโอและเขารู้จักดี

              “อ่า… มาขวางจนได้นะบี ลี”

              คนที่ถูกเรียกชื่อปรายตามองลิซเพียงชั่วครู่ก่อนจะเอ่ยปาก “ยังเล่นอะไรไร้สาระอยู่เลยนะลิซ”

              “ถ้าคิดจะสู้ก็ไปสู้กับคนที่ร้ายกาจเหมือนกับเธอ อย่ามาลงกับคนไม่มีทางสู้ มันน่ารำคาญ”

              พูดจบและแซะได้เจ็บในไม่กี่วินาที บี ลี ทายาทคนเดียวของตระกูลลี – ฉลาดเป็นกรด เรือนผมสีน้ำตาลแซมเทา – ดีโอจำบีได้จากคำพูดและท่าทางคุณหนูสุด ๆ ของอีกคน ทุกคนรู้ว่าไม่ควรลองปะทะริมฝีปากกับบี เขาคนนี้ขึ้นชื่อเรื่องการพูดที่เถรตรงและไม่อ่อนข้อให้ใคร

              “ว้า วันนี้ฉันยังไม่มีอารมณ์มาต่อปากต่อคำกับแกหรอกนะ”

              “ส่วนฉันจะวันไหนก็ไม่ให้ค่ากับคนอย่างเธอทั้งนั้น” สวนทันทีอีกครั้งด้วยใบหน้าไร้อารมณ์และเดินไปนั่งที่โต๊ะประจำบ้านของตัวเองอย่าง ฮัฟเฟิลพัฟ

              ว้าว ดีโอทึ่งกับสกิลการพูดของบีในใจ

              ”แก…” ลิซกัดฟันกรอดแต่ไม่กล้าทำอะไรเพราะรู้ว่าอีกฝ่ายก็ร้ายกาจไม่ต่างจากเธอ หญิงสาวเรือนผมสีดำสนิทก้าวขาข้ามแมรี่ที่นอนคดคู้อยู่บนพื้น เธอสะบัดชายเสื้อคลุมด้วยความโกรธและทำทีจะเดินตามไอแซคที่เดินไปนั่งที่โต๊ะประจำบ้านสลิธีริน ดูเหมือนคนตัวสูงจะเบื่อกับสถานการณ์ตอนนี้เต็มทน

              และไม่ทันไรลูกไฟเล็ก ๆ ก็ปรากฏตรงหน้าหญิงสาวคนดัง

              “เชื่อฉันมั้ยว่ายัยนั่นต้องระเบิดออกมาแน่ ๆ” มินใช้ส้อมชี้ไปทางลิซที่มีลูกไฟล้อมรอบตัว ก่อนจะ ปุ้ง! กลายเป็นรูปหน้าคนแลบลิ้นยาว แอชฟอร์ดสาวใช้ไม้กายสิทธิ์เสกไฟลูกใหญ่ทำลายลูกไฟตรงหน้า “อ่า พวกอิวานอฟฟ์มาแล้ว”

              พวกอิวานอฟฟ์ที่ว่า – หมายถึงฝาแฝดที่ต้องใช้เวลาซักหน่อยในการแยกให้ออกว่าใครเป็นใคร ชื่อดังไม่แตกต่างกับอีกสองนามสกุลดังที่เดินเข้ามาก่อน ดีโอพอจะมีความสามารถในการแยกร่างสูงใหญ่ของพ่อมดหนุ่มสองคนอยู่บ้าง และมั่นใจว่าเจ้าของใบหน้าเจ้าเล่ห์ ผมบลอนด์มีเสน่ห์ – อิวานอฟฟ์คนพี่ไม่ผิดแน่

              ชาร์ล อิวานอฟฟ์ กับลูกเล่นน่ารำคาญโผล่เข้ามา เขาส่งยิ้มให้กับหญิงสาวคนดัง และมันทำให้ลิซโมโหจนกำไม้กายสิทธิ์แน่น ท่าทางเหมือนจะเสกให้คนขี้แกล้งกลายเป็นคางคกทำให้ชาร์ลยิ้มกว้างขึ้นกว่าเดิม ยัยปีศาจไม่เคยเปลี่ยนไปเลย – ตั้งแต่เด็กจนโต สายตาที่คิดว่าตัวเองสูงส่งกว่าคนอื่นเสมอทำให้ชาร์ลไม่เคยยอมแพ้ในการแกล้งแม่มดสาว

              สุดท้ายเป็นชาร์ลที่กล่าวทักทาย “ไม่พอใจอะไรแต่เช้าครับคุณแอชฟอร์ด หื้ม?”

              “เจอแต่พวกน่ารำคาญน่ะ ช่วยไปให้พ้นหน้าฉันทีได้มั้ย” ริมฝีปากเคลือบสีแดงขยับก่อนจะค่อย ๆ วาดเป็นรอยยิ้ม

              คนที่ตัวสูงกว่าวางสายตาลงบนพื้น แมรี่ยันตัวขึ้นและตั้งท่าเตรียมเดินหนี

              “จัดให้เดี๋ยวนี้” ส่งรอยยิ้มที่ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็ต้องแอบใจเต้น ชาร์ลสะบัดไม้แอชของตัวเองเพียงเล็กน้อย ไม่ถึงเสี้ยววิ – หอยทากหลายตัวก็หล่นมาอยู่บนตัวของแมรี่ วินด์วู้ด เมือกของมันทำให้เสื้อคลุมของเธอเหนียวเหนอะ และกลิ่นเหม็นของมันลอยคละคลุ้งไปทั่ว

              ลิซ แอชฟอร์ด มองการกระทำที่ไม่คาดคิดของเพื่อนสมัยวัยเด็กอย่างชาร์ล เธอเผยอปากเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ ก่อนจะหันไปมองยัยตัวประหลาดที่ร้องกรี๊ดเสียงดัง พยายามปัดเอาหอยทากออกไปจากตัว

              พอกันที

              “จะไปไหนน่ะดีโอ” โนเอลแย้งเมื่อเห็นเขาผุดลุกขึ้นยืนเพื่อจะเดินไปช่วยหญิงสาวผู้น่าสงสาร ทำไมเธอถึงต้องมาเจอกับคนพวกนี้ เรื่องเลวร้ายแบบนี้ – แมรี่ทำอะไรผิด เขาไม่เคยเห็นเรื่องการกลั่นแกล้งขนาดนี้ในโรงเรียนมาก่อน – ดีโอกำไม้ฮอลลี่ในมือตัวเองแน่น สถานการณ์ในห้องโถงตอนนี้ตึงเครียด

              คิดว่าตัวเองเป็นลูกหลานตระกูลดังแล้วทำตามใจได้หมดทุกอย่างเลยรึยังไงกัน

              “นี่มันเกินไป” ดีโอมองหน้าเพื่อนสนิทสามคนที่มีสีหน้าสงสารแมรี่ไม่ต่างกัน

              “ฉันรู้แต่อย่าเอาตัวเองไปยุ่งกับพวกนั้นเลย” โนเอลสบตาเขาเป็นเชิงห้ามบ้าง

              “แต่มันไม่มีซักคนที่ช่วย—”

              “เคราเมอร์ลิน!”

              เสียงเล็กของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นเรียกสายตาของทุกคนไปทั้งหมด ในตอนนั้นเองที่ดีโอเหลือบไปเห็นคนตัวสูงที่หน้าตาเหมือนกับคนที่ร่ายคาถาเมื่อกี้ เหมือนกันมากแต่ก็แตกต่างกันมาก เขาสะบัดไม้กายสิทธิ์เพียงแค่นิดเดียวเท่านั้น – ทั้งหมดอันตรธานหายไป พร้อม ๆ กับเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลสว่างที่เดินออกมายังโต๊ะฝั่งบ้านเรเวนคลอ

              เอ็ดเวิร์ด อิวานอฟฟ์ ท่าทางสุขุม แตกต่างจากคนพี่

              ช่างประหลาดที่หมวกคัดสรรเลือกให้ฝาแฝดอยู่คนละบ้าน ชาร์ลเป็นหนึ่งในบ้านสลิธีรินและเอ็ดเวิร์ดอยู่เรเวนคลอ

              “ฉันว่าเปิดเทอมปีนี้ต้องมีเรื่องอย่างแน่นอน ดูนั่น” ซูโฮบุยปากไปยังด้านหน้าห้องโถง  

              สองพี่น้องตระกูลวอร์เรนที่มีอำนาจสูงสุดในกระทรวงเวทมนตร์ เพราะพ่อของพวกเขาเป็นถึงรัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์ – ไม่มีใครไม่รู้จักแจสเปอร์ กับ เรเนสเม่ วอร์เรน พี่น้องแฝดคนละฝา นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันที่พวกเขาทายาทตระกูลดังถึงมาเผชิญหน้ากันในเช้าวันนี้ เท่าที่ดีโอจำได้แฝดวอร์เรนไม่ค่อยสุงสิงกับใครมากนัก อาจจะมีแค่เรเนสเม่ที่อัธยาศัยดีกว่าพี่ชายของเธอ

              และเสียงอุทานเมื่อกี้ก็คงเป็นของเรเนสเม่ที่เข้ามาเห็นสภาพเละเทะของแมรี่พอดี

              คู่แฝดกับแฝดมาเจอกันเนี่ยนะ?

              “อยากมีส่วนร่วมด้วยเหรอเนสซี” ชาร์ลเอ่ยน้ำเสียงยียวนมองไปยังหญิงสาวคนดังอีกคน

              “อย่าเรียกน้องฉันด้วยชื่อนั้น อิวานอฟฟ์”  ท้ายประโยคแจสเปอร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็กเยือกไม่ปิดบัง แต่กระนั้นชาร์ลก็ยังยืนหมุนไม้เฟอร์ในมืออย่างพออกพอใจ  คิ้วหนาข้างหนึ่งของแจสเปอร์เลิกขึ้นตอนมองใบหน้ากวนประสาทและเจ้าเล่ห์ของแฝดบ้านพ่อมดรัสเซีย

              ดีโอเห็นชาร์ลไม่ได้ตอบอะไรและขยิบตาข้างหนึ่งให้เรเนสเม่ เธอเป็นแม่มดอีกคนที่มีใบหน้าสะสวย เรือนผมสีบลอนด์ผู้ดีบวกกับรูปร่างผอมเพรียวทำเอาชายหนุ่มหลายคนเพ้อฝันไปตาม ๆ กัน

              “แตะหน่อยไม่ได้เลยนะแจสเปอร์” ในเมื่อชาร์ลไม่โต้ตอบ ลิซจึงหันไปมองพูดกับวอร์เรนคนพี่ ทุกคนเริ่มให้ความสนใจมากขึ้นเมื่อแม่มดสาวมีเสน่ห์สองคนปรากฏตัวพร้อมกัน ดีโอเคยได้ยินว่ามีการแบ่งเป็นทีมอะไรซักอย่างระหว่างพวกที่ชื่นชอบเรเนสเม่กับลิซ – ประมาณว่าแฟนคลับ อะไรทำนองนั้น

              สวยแบบเทียบกันไม่ได้ เพราะต่างมีเสน่ห์กันคนละแบบ ดีโอไม่เคยเข้าไปยุ่งเรื่องพวกทายาทคนดัง

              “มีพี่ชายดูแลดีก็แบบนี้ ใครจะไปมีพี่ชายที่ทำหน้าตายไปวัน ๆ แบบเธอ” เรเนสเม่ตัวแสบว่าแล้วเข้าไปเกาะแขนพี่ชายของเธอด้วยความออดอ้อนแต่สายตาก็ยังเย้ยหยันอีกฝ่าย

              คนที่ถูกกล่าวหาว่าหน้าตายไปวัน ๆ สำลักน้ำฟักทอง และมันทำให้แอชฟอร์ดสาวใกล้จะระเบิดเต็มที

              รองเท้าบู๊ทหนังราคาแพงก้าวเข้าไปข้างหน้า ริมฝีปากสวยยกยิ้ม “พูดเหมือนกับว่าพี่ชายเธอ ไม่เคยทำอะไรไม่ดีเลยสินะ”

              ดีโอเห็นเรเนสเม่กำหมัดเมื่อลิซพูดอะไรบางอย่าง

              “หยุดสิ่งที่เธอกำลังจะพูดซะ” เสียงหวานรื่นหูกลายแปรเปลี่ยนเป็นเย็นเยียบ เรเนสเม่ก้าวออกมาเผชิญหน้ากับคู่อริ ต่างคนต่างมองหน้ากันยังไม่มีใครยอมใคร – ลิซรู้จุดอ่อนของพี่น้องคู่นี้ดี และเธอไม่พลาดที่จะเอามาใช้ระบายความโกรธทั้งหมดในเช้านี้

              เจ้าของโครงหน้ามีเสน่ห์ ลิซก้มกระซิบเอ่ยรอดไรฟันออกมาด้วยความสะใจ “ในคืนพระจันทร์เต็มดวงพี่ชายสุดที่รักของเธอกำลังทำอะไรอยู่นะ? หึ”

              “…” ไม้เบิร์ชถูกวอร์เรนสาวกำแน่น เมื่อลิซเห็นท่าทางเดือดดาลของอีกคนทำให้เธอเติมเชื้อเพลิงมากขึ้นไปอีก

              “พี่สาวนอกคอกของเธอชื่ออะไรนะ อ่า…ราเชล? – ดูเหมือนจะชื่อนี้นะ”

              “หุบปาก!!” ไม้กายสิทธิในมือยกขึ้นจ่อหน้าคนที่พูดจายั่วยุโทสะในตัวเธอไม่หยุดหย่อน เรเนสเม่รู้จักลิซดี ร้ายกาจยิ่งกว่าแม่มดทุกคนที่เธอเคยพบเจอมา – และเธอเกลียดมันที่สุดที่ต้องแพ้ให้กับคนแบบแอชฟอร์ด

              แม่มดสาวกัดฟันกรอด ไม่ยอมละสายตาจากใบหน้าสวยที่แท้จริงแล้วเป็นแค่หน้ากาก

              “เธอจะไม่มีวันชนะฉันหรอก ไม่ว่าใคร – ไม่มีวันนั้น เพราะเธอมันสกปรก”

              “ฉันว่าพี่เธอสกปรกมากกว่านะ ต้องให้รื้อฟื้นความจำหน่อยมั้ยเนสซี” นิ้วเรียวม้วนเส้นผมสีบลอนด์ของอีกคนอย่างหยอกล้อ วอร์เรนสาวหายใจเข้าออกอย่างแรง ก่อนจะนึกถึงอะไรบางอย่างออก และมันทำให้เรเนสเม่กระตุกยิ้มมุมปากเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไร

              “ขอบคุณที่เป็นห่วงนะลิซ แต่ฉันเป็นห่วงเธอมากกว่านะ”

              “เหอะ อย่างเธอ—”

              “แม่เธอเป็นยังไงบ้าง ฉันอยากจะแวะเข้าไปทักทายแต่ไม่มีเวลาเลย” สายตาผู้ชนะแปรเปลี่ยนเป็นเกลียดชัง ริมฝีปากเคลือบลิปสติกกระตุก

              ไม่ใช่แค่ผู้เป็นน้องสาว แต่ผู้เป็นพี่ชายก็ได้ยินคำพูดทั้งหมด

              “หวังว่าแม่เธอจะสบายดีนะ – หมายถึงแม่จริง ๆ ของเธอน่ะ” เน้นคำว่าแม่ด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำแต่ยังคงวาดรอยยิ้ม ลิซยกไม้กายสิทธิ์จ่อหน้าเรเนสเม่กลับบ้างทันที มือของเธอสั่นระริกแม้จะพยายามควบคุมความโกรธขึงทั้งหมดที่มี และเป็นอีกครั้งที่วอร์เรนสาวเปลี่ยนไปกระซิบข้างหูอีกฝ่ายบ้าง

              “เป็นภรรยาที่ถูกซ่อนไว้ในบ้าน แม่เธอคงจะใจสลายมากเลยสินะ”

              “แก!!! แลง—”

              ดีโอรวมถึงคนอื่นที่ดูสถานการณ์ตรงหน้าต่างตกใจ เมื่อไอแซคที่ลุกขึ้นตอนไหนไม่รู้ไปโผล่อยู่ข้าง ๆ น้องสาวของตัวเอง ไม้ฮอว์ทอร์นถูกจ่อใต้คางของแม่มดสาว ใบหน้าขาวซีดขึ้นสีแดงจัดด้วยแรงโทสะ – ไวกว่าที่คิดไม้โอ๊คของแจสเปอร์ก็ยกขึ้นมาชี้หน้าแฝดคนพี่อย่างไม่เกรงกลัว หากไอแซคแตะเรเนสเม่เขาก็ไม่ยอมเหมือนกัน

              สายเลือดนักสู้ในตัวพุ่งพล่าน ถ้าให้จำลองสถานการณ์ก็คงเป็นบ้านสลิธิรีนสู้กับบ้านกริฟฟินดอร์ในสนามควิดดิช

              ราวกับถูกปกคลุมไปด้วยเมฆสีดำอืมครืม ทั้งสองตระกูลเลื่องชื่อในฮอกวอตส์มองหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร – ดีโอรู้สึกเหมือนมีภาพบางอย่างซ้อนทับแต่มันไม่ชัดเจน ซีกเกอร์กริฟฟินดอร์มองไปยังเพื่อนตัวเล็กตรงข้าม มิน โฮโกดะหอบหายใจอย่างแรง นัยน์ตาสีอ่อนกลายเป็นแข็งกร้าว ตัวของเขาสั่นไหว ก่อนริมฝีปากจะขยับพึมพำ

              “กลับมา…มันจะเกิดขึ้น – จะเกิดขึ้นอีกครั้ง”

              “มิน!” ซูโฮรวมถึงคนอื่นต่างมุงเข้ามาดูอาการ

              อัลเลนตัวจ้อยไม่รอช้ารีบเข้าไปพยุงเพื่อนสนิทของตนให้กลับมานั่งท่าเดิม มินพูดภาษาญี่ปุ่นออกมา ละล่ำละลั่กคำพูดเหมือนคนตกใจอะไรบางอย่าง ดีโอเห็นใบหน้าของซูโฮนิ่งสนิท มีท่าทีเหมือนตกใจเช่นเดียวกัน แต่ก็รีบเปลี่ยนสีหน้าอย่างไวก่อนที่มินจะกลับมาเป็นปกติ

              “มิน – นายโอเคมั้ย”

              “โอเค ฉัน – ฉันแค่เห็นบางอย่าง”

              บางอย่างที่ว่าทำเอาคิ้วเล็กเลิกขึ้นด้วยความสงสัย “หมายถึงอะไร”

              “พวกเขากำลังมา”

              “นายหมายถึงใครกันแน่” ดีโอจ้องมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อของมิน

              “ไทเลอร์ – ระวังให้ดี” มินค่อย ๆ หายใจ “ดีโอ โดยเฉพาะนาย ระวังไทเลอร์”

              สิ้นเสียงของโฮโกดะคนเล็ก ทุกคนต่างก็ให้จุดสนใจไปยังผู้มาใหม่อีกสองคนที่เดินเข้ามาอีกครั้ง – คนที่ถูกพูดถึงเมื่อครู่ ตระกูลพ่อมดเก่าแก่ในโลกเวทมนตร์ ที่ไม่พูดถึงไม่ได้ – ไทเลอร์ ได้ให้กำเนิดลูกชายสองคน เจ้าของใบหน้าคมเข้มแตกต่างกัน ขายาวของใครบางคนใต้กางเกงผ้าตัดหน้าอย่างดี ผิวสีแทนบ่มแดด แววตาดุดัน – ไค ไทเลอร์ ก้าวตรงมาแทรกแฝดสองบ้านที่เอาไม้จ่อกันและกัน รอยยิ้มดูดีถูกจุดขึ้นบนใบหน้าพ่อมดหนุ่ม

              การปรากฏของพี่น้องคนดังคู่สุดท้ายริบเสียงทุกคนในห้องโถงไปหมดแม้แต่ตัวเขาเอง

              มีเสน่ห์อย่างร้ายกาจยามที่กระตุกยิ้มมุมปาก

              ไค ไทเลอร์ขยับเนคไทอย่างแรงเหมือนกับกระชากออกมา เสื้อคลุมสีดำหนาพลิ้วไหวไปด้านหลังตามจำนวนย่างก้าว ก่อนที่หยุด – รองเท้าหนังสีน้ำตาลราคาแพงหยุดอยู่กับที่ ไคหันกลับมามองคนสี่คนที่มองการกระทำไร้มารยาทอย่างเดินแทรกกลางเมื่อครู่ด้วยความไม่พอใจ

              “อย่าสร้างปัญหาให้มันมากนัก”

              นัยน์ตาสีเข้มดุดัน มันวาวโรจน์เล็กน้อย เขารู้ดีว่าอีกฝ่ายที่เอ่ยขู่ด้วยสีหน้าเรียบนิ่งแบบนั้น – ถ้าเป็นสัตว์ ไทเลอร์ก็เปรียบกับเป็นราชสีห์ – สง่า ดุดัน ชอบเอาชนะ ไม่มีใครที่กล้าหื้อกับพี่น้องไทเลอร์ พูดถึงคนพี่ คริส ไทเลอร์ – ปรายตามองทุกคนที่ให้ความสนใจตอนนี้แค่ชั่วคริบตาเดียว ทุกคนก็กลับไปสนใจเรื่องของตัวเองกันต่อ

              เว้นเสียแต่คนตัวเล็กตรงหน้าที่เผลอตัวยืนขึ้นมองกลุ่มคนตรงหน้า สลับกับคำพูดเมื่อกี้ที่เพื่อนของเขาบอก

              ระวังไทเลอร์

              นั่นหมายถึงคนไหน ใช่เจ้าของเรือนผมสีเทาหม่น คนที่มีแววตาเหมือนนักล่าเหยื่อฝีมือร้ายกาจ

              เป็น ไค ไทเลอร์ ที่มองมาที่เขาอย่างไม่ลดละ – หากมองให้ลึกคงเห็นภาพใบหน้าของเขาสะท้อนอยู่ในนั้นรึเปล่า? เพราะถ้าเป็นเช่นนั้น ดีโอคิดว่ามันคงไม่ดีแน่ เพราะเขาคงจะแพ้ – ดีโอไม่ชอบการถูกล่า มันทำให้เขาต้องหนี และคนอย่างดีโอ อัลเลน เล่นซ่อบแอบไม่เก่งเลยซักนิด ยิ่งกับคน ๆ นี้ด้วยแล้ว

              แต่การกระทำหลังจากนั้นมากกว่าที่ทำให้ดีโอตกใจยิ่งกว่าเดิม

              บ้าชะมัด ไค ไทเลอร์ กำลังส่งยิ้มให้เขา!

TBC

เมอรี่คริสต์มาสนะคะมักเกิ้ล!

หวังว่าจะถูกใจ ถ้าสงสัยอะไร dm มาถามได้ที่แอค @olivesvrr เลยนะคะ

หวังว่าจะมีคริสต์มาสที่ดี ฝากคอมเม้น กดถูกใจ สกรีมติดแท็ก #bewareofks

              ให้ด้วยน้าค้าบ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ ดูสิคุณไทเลอร์จะเป็นนักล่าร้ายกาจจริงรึเปล่า *ขยิบตา