~รักซึ้งๆกับการตราตรึงของหัวใจ ~[ในแบบฉบับของเจ้าหญิงนิทรา]

ลำดับตอนที่ #2 : ค่ำคืนแห่งการนิทรา ที่ไม่อาจหวนกลับ

ชายวัยกลางคนพร้อมลูกวิ่งมาถึงหน้าหน้าห้อง  ICU   ด้วยความเหนื่อยแต่สิ่งที่ทำให้เค้าต้องเหนื่อยมากว่านั้น คือ ร่างของภรรยาของเค้าได้เข็นออกมาโดยมีผ้าสีขาวคลุมทับอยู่



“หมอฮะ ! “  ชายวยกลางคนโพลงขึ้นโดยอัตโนมัติเมื่อเห็นร่างของภรรยาสุดที่รัก

(ดวงตาที่เปลี่ยมไปด้วยความหวังหายไปจากหน้าของเค้าทันทีเมื่อดวงตาแห่งความหมดหวังได้เขั้าแทนที่)



“เอ่อ..คือ… หมอทำสุดความสามารถแล้วนะฮะ  หมอต้องของแสดงความเสียใจด้วยนะครับ “



“พ่อฮะ“ เด็กชายมองพ่อของตนด้วยแววตาสงสัยก่อนที่จะโผเข้ากอดพ่อของเค้าเมื่อเห็นร่างของแม่นอนอยู่บนเตียงผ่าตัดโดยมีผ้าคลุมทับอยู่



“พ่อตอบผมสิ  พ่อฮะ  มันไม่จริงใช่มั้ยครับ  มะ แม่ยังอยู่กับเราใช่มั้ยฮะ“



“เอ่อ  อือ   ถ้า…..“ ระหว่างที่ผู้เป็นพ่อกำลังคิดหาคำตอบเพื่อมาปลอบลูก ก็มีเสียงชายหนุ่มเสียงตัดหน้าไปก่อน



“เอ่อ..คุณแม่ของหนูท่านบอกกับหมอว่า ท่านยังไม่ได้จากไปไหน  ท่านกำลังหลับอยู่เหมือนเจ้าหญิงนิทรา สักวันหนึ่งท่านจะตื่นขึ้นมาอ่านนิทานก่อนนอนให้หนูฟังเหมือนยังไงล่ะ“



คุณหมอหนุ่มที่มีชื่อว่าอัลได้ถ่ายทอดถึงคำพูดทั้งหมดของพริสก้าออกมาจนหมดก่อนที่จะส่งยิ้มให้เด็กชายก่อนที่จะ หันไปพยักหน้าให้กับผู้เป็นพ่อก่อนจะขอตัวออกไป……ชายวัยกลางคนทำหน้าสลดเล็กน้อยก่อนจะหันไปยิ้มให้กับ เด็กชายแล้วลูกหัวเบาๆเพื่อให้กำลังใจ



กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง : เสียงออดจากห้องฉุกเฉินดังลั่นไปทั่วโรงพยาบาล พร้อมกับที่นางพยาบาลสาวมิกิได้ประกาศสิ่งบางสิ่งที่ทำให้ไมสันถึงกับตกตะลึง



“ขออภัยในความในความไม่สะดวกนะค่ะ  เนื่องจากแขนข้างซ้ายของคุณพริสก้าสามารถขยับได้เล็กน้อยและเมื่อตรวจสอบก็พบว่าหัวใจยังเต้นอยู่ถี่ๆ ดังนั้นจึงขอรบกวน คุณหมออัลกรุณามาที่ห้อง ICU ด่วนค่ะ “



นางพยาบาลสาวมิกิได้กาสสิ่งนั้นซ้ำไปซ้ำมาจึงทำให้ไมสันมั่นใจว่าเค้าไม่ได้หูฝาด  เมื่อไมสันรู้สึกตัวก็ถึงกับร้องไห้ปนหัวเราะออกมาด้วยความดีใจนตกตะลึงในขณะที่ดรเบิร์ตลูกชายของเขากับทำสี หน้ามึนงงกับการกระทำของไมสัน  



“พ่อฮะ  ทำไมพ่อต้องร้องไห้ด้วยหล่ะครับ“



ไมสันวิ่งเข้าไปอุ้มโรเบิร์ตพร้อมกับเอาหน้าซุกไปที่หัวของโรเบิร์ตเพื่อแสดงให้ลูกรู้ว่าเค้าไม่ได้เป็นอะไร  แต่ถึงอย่างไรใบหน้าของเด็กชายก็ยังมีความสงสัยแอบแฝงอยู่ในรอยยิ้มที่เค้าส่งให้ชายผู้เป็นพ่อ



………………..อีกด้านหนึ่งของนางพยาบาลสาวมิกิ……………………………….



“หมอค่ะ“  นางพยาบาลมิกิตะโกนยเรียกหมอให้เดินฝมาเตียงผ่าตัดซึ่งมีร่างของพริสก้าอยู่



“เอ่อ..ผู้ป่วยมีอาการใดๆ แสดงออกมาอีกบ้างมั้ยครับ“  คุณหมออัลถึงแม้ว่าจะยังหนุ่มแน่นอยู่แต่ก็มีความสามารถเทียบเท่ากับหมอคนอื่นๆๆ ที่ดูเหมือนว่าจะทำงานที่นี้มานานกว่า 10 ปี ได้เอ่ยถามนางพยาบาลสาวมิกิเมื่อเห็นว่าเธอทำสีหน้าตกใจ



“เอ่อ ดิชั้น คิดว่าผู้ป่วยยังไม่สิ้นลม  แต่……“ นางพยาลบาลสาวมิกิหยุดชะงักในคำสุดท้าย ซึ่งทำให้คุณหมออัลสงสัยมากยิ่งขึ้น



“แต่อะไรหรือครับ“ ชายวัยกลางคนได้เดินเข้ามาพอดีจึงได้ยินบทสนทนาของทั้งคู่



“เอ่อ คือ ผู้ป่วยอาจจะเป็นเหมือนเจ้าหญิงนิทราที่หัวใจยังเต้นอยู่แต่สมองจะไม่สามารถรับรู้อะไรได้เลยค่ะ รวมถึงการสั่งงานของร่างกายก็จะไม่มีปฏิกริยาตอบสนองด้วยค่ะ“



“ขอเพียงแค่หัวใจเธอยังเต้นอยู่  ผมก็ดีใจแล้วหล่ะครับ ที่เหลือก็คงต้งรอปาฏิหารย์อย่างนั้นสินะครับ“



“ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณดีนะครับ  เอาอย่างนี้แล้วกัน ผมจะนำร่างของคุณพริสก้าใส่ไว้ในโดมแก้ว ในนั้นจะมีเครื่องมือไฮเทคต่างๆรวมไปถึงเครื่องวัดการเต้นของหัวใจหากคุณพริสก้าฟื้นขึ้นมา ตัวเครื่องจะส่งสัญญาณเสียงทันทีครับ“ คุณหมออัลพูดขึ้นมาเมื่อเห็นใบหน้าของไมสันดูเศร้าลง



“ขอบคุณมากครับหากเป็นเช่นนั้นผมก็สามารถมาเยี่ยมเธอได้ทุกวันใช่มั้ยครับ“ชายวัยกลางคนพูดขึ้นพร้อมส่งสายตาไปทางคุณหมออัลเป็นเชิงขอบคุณ



“ตามสบายครับ สำหรับคุณไมสันมาเยี่ยมได้ทุกเมื่อครับ“



“เอ่อ เดี๋ยวทางนี้ดิชั้นจัดการให้เองนะค่ะ  คิดว่าน่าจะเข้าเยี่ยมได้ภายในอีก 2 วันถัดไปนะค่ะ“ นางพยาบาลสาวมิกิพูดขึ้น



“ขอบคุณมากครับ“ไมสันกล่าวขอบคุณเมื่อเห็นว่ามิกิช่วยเหลือเค้าอย่างสุดความสามารถเช่นกัน



“ เอ่อ..เดี๋ยวผมกับคุณมิกิขอตัวไปทำธุระก่อนนะครับ“



“ครับ“ ชายวัยกลางคนยิ้มหน้าบานพร้อมอุ้มลูกเดินออกจากโรงพยาบาลไป



เมื่อกลับมาถึงบ้าน  ไมสันก็จัดการให้คนรับใช้เอาโรเบิร์ตไปอาบน้ำแล้วให้พาเข้าห้องนอนเพื่อที่โรเบิร์ตจะได้จะได้พักผ่อนให้เต็มที่หลังจากที่ต้องเหนื่อยกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้มามาก



ส่วนตัวของไมสันก็กำลังนั่งเหม่อลอยดูรูปภาพของเค้าตอนถ่ายคู่กับพริสก้าด้วยดวงตาเศร้าสร้อยและเมื่อไมสันหันไปมองรอบๆก็ต้อง พบกับความว่างเปล่าเค้ารู้สึกไม่ค่อยชินกับการที่ต้องนอนคนเดียวเพราะทุกๆคืนเค้าจะนั่งถกเถียงกับพริสก้าเรื่องอนาคตของลูก แต่ ณ วันนี้มันจบไปแล้วทุกอย่างดับลงไปในพริบตาเค้ารู้ดีว่าโอกาสที่พริสก้าจะฟื้นขึ้นมามีไม่ถึง20%  แต่เค้าก็ต้องเสี่ยง หลังจากที่นั่งคิดอยู่นานเค้าก็ผล็อยหลับไปด้วยความเหื่อยล้า   Zzz

--------------------------------------------

ดีก่า มาอัพแย้วนะค่ะ  ช่วยโหวตคะแนนให้ด้วยนะค่ะ เอ่อ แล้วก็ มีเรื่องจะบอกอะค่ะ คือว่า 2 ตอนแรกเป็นเรื่องเกี่ยวกับแม่พระเอกนะค่ะ



ไม่ใช่เรื่องราวของนากเอกน่ะค่ะ ที่มาบอกนี่ก็เพราะกลัวว่าจะเข้าใจผิดว่า ทำไมเริ่มเรื่องนางเอกก็แก่ เป็นหญิงวัยกลางคนเลยแล้วอีกอย่างก็กลายเป็นเจ้าหญิงนิทราเลยไม่ใช่นะค่ะ  บาย ค่ะ

  อิอิ