ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ในวันที่เธอจากไป....และปาฏิหารย์ที่กำลังจะเกิด
~ณ ห้อง ICU ของโรงพยาบาล SANIAN DEVENT มีคนเดินกันให้ขวักไขว่ทังด้านนอกและด้านในของตัวโรงพยาบาล ~ แต่ทว่า……
“หมอค่ะ! ผู้ป่วยมีอาการหืดหอบ หายใจไม่ออกอีกแล้วค่ะ”
“หมอค่ะ! ความดันเลือดของผู้ป่วยต่ำลงอีกแล้วนะค่ะ “…คราวนี้เป็นเสียงของนางพยาบาลสาว มิกิจัง ซึ่งเป็นลูกของเพื่อนสนิทของผู้ป่วย พูดขึ้นเมื่อเห็นสิ่งเปลี่ยนแปลงที่ผิดปกติ
ตอนนี้เสียงของนางพยาบาลนับ 10 ต่างระงมไปทั่วทั้งห้อง ICU แต่เมื่อนางพยาบาลสาว มิกิจังได้เอ่ยขึ้น จึงทำให้นางพยาบาลทุกคนในห้อง ICU ต่างเบนความสนใจมาที่ร่างของสาววัยกลางคนที่คุณหมออัลกำลังทำการผ่าตัดอยู่ หญิงสาววัยกลางคน คนนั้นนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงผ่าตัด ถึงแม้ว่าเธอจะรู้ตัวดีว่านี่คือวาระสุดท้ายของเธอแต่เธอก็พยายามดิ้นรนเพื่อที่จะอยู่ต่อไปเพื่อลูกให้นานที่สุดเท่าที่ร่างกายของเธอจะเอื้ออำนวย เธอพยายามที่จะพูดกับลูกของเธอเกี่ยวกับเรื่องสุขภาพของเธอที่นับวันก็จะยิ่งแย่ลงให้ลูกวัย 5 ขวบของเธอได้เข้าใจก่อนที่เธอจะได้รับการผ่าตัด เพราะเธอพอจะคาดเดาได้ว่าผลจะออกมายังไง แต่ทว่าลูกของเธอยังเด็กเกินกว่าที่จะเข้าใจเรื่องเหล่านั้น……..
“พ่อฮะ ! คุณแม่เข้าไปในนั้นทำไมหรอฮะ แล้วทำไมคุฯแม่ถึงเข้าไปนานจังละครับ“
“เดี๋ยวแม่ของลูกก็จะออกมาแล้ว แม่ของลูกออกมาจากห้องนั้นด้วยรอยยิ้มที่สดใสเหมือนตอนที่เเม่เค้าเข้าไปในนั้น “ เสียงสั่นเครือของชายวัยกลางคนเอ่ยขึ้น เพื่อคลายข้อสงสัยของลูก
“ พ่อฮะผมเข้าไปหาคุณแม่ได้มั้ยฮะ ผมคิดถึงคุณแม่จัง“ เด็กชายผู้สดใสเงยหน้าขึ้นแหงนมองและสูดอากาศเข้าเต็มปอด ฟ้อดใหญ่
ชายวัยกลางคนไม่ได้ยินสิ่งที่ลูกชายของเค้าพูดเพราะ ตอนนี้เค้ากำลังนั่งเหม่อนึกถึง ความทรงจำเก่าๆ เมื่อครั้งแรกที่เขาได้เจอกับพริศก้า(แม่ของเด็กชาย) เค้าจำได้ว่าตอนนั้น เค้าไปเที่ยวที่ Switzerland เค้าได้พบกับเธอที่สนามบิน ซึ่งเค้ากำลังลงจากตัวเครื่องเพื่อเดินไปเซนต์เอกสารเข้าเมือง และบังเอิญที่พริสก้าก็เดินลงมาจากเครื่องพอดี เธอได้เดินชนกับชายร่างยักษ์เข้าอย่างจัง จึงทำให้เธอล้มลงไปซบกับพื้นอย่างไม่เป็นท่า ไมค์เห็นดังนั้นจึงต้องเดินไปช่วยพยุงเธอ และตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาไมค์กับพริสก้าก็สนิทสนมกันมากขึ้น จนในที่สุดพวกเค้าก็แต่งงานกัน
และไมค์ก็ได้ตัดสินใจที่จะปักหลักอยู่ที่ Switzerland เนื่องจาก Switzerland นั้นเป็นบ้านเกิดของพริสก้า เพราะไมค์รู้ดีว่าพริสก้านั้นรักพ่อและแม่ของเธอมาก เธอไม่อยากจากพ่อและแม่ของเธอไปไกลนัก (ผู้แต่งผู้เลอโฉมคนนี้ยังไม่ได้บอกใช่มั้ยคะว่า อันที่จริงแล้ว ไมค์ มีชื่อจริงว่าไมสัน เป็นคนสันชาติอังกฤษ แฮะๆ เท่านี้แหละค่ะ ท่านผู้อ่าน)
และไมค์ก็ต้องตื่นขึ้นมาจากภวังค์ที่ไมค์ได้ก่อไว้ในใจเพราะเสียงเรียกของ ลูกชายลูกชายสุดที่รักลูกชายคนเดียวที่เค้ารักมาก คนที่เป็นเชื้อสายของเค้ากับพริสก้า คนคนเดียวที่เค้าตั้งความหวังไว้มาก
“พ่อฮะ พ่อฟังที่ผมพูดอยู่รึเปล่าฮะ“ โรเบิร์ต ตะโกนเรียกพ่อของตัวเองเมื่อเห็นว่าพ่อกำลังนั่งเหม่ออยู่นาน
“ฮืม มีอะไรหรือลูก พ่อไม่ได้ยินที่ลูกพูด“
เด็กชายที่มีชื่อว่าโรเบิร์ต ทำหน้าบูดบึ้งใส่พ่อของเค้าครั้งนึงก่อนจะพูดว่า….
“ผมเข้าไปหาแม่ได้มั้ยฮะ ผมรู้สึกหิวแล้วฮะ“
“ อะ..เออ.. ตอนนี้ลูกยังเข้าไปข้างในไม่ได้นะ ลูกอาจจะรบกวนแม่ก็ได้“
เด็กชายผิวขาวแต่มีแก้มอมชมพูและปากสีแดงสดทำสีหน้างงเล็กน้อยเมื่อได้ยินสิ่งที่พ่อของเค้าพูด แต่โรเบิร์ตก็สลัดความคิดนั้นออกก่อนที่จะหันไปยิ้มให้กับพ่อของเขา
“ก็ได้ฮะ ผมจะรอจนกว่าคุณแม่จะออกมา แต่ผมหิวแล้วนี่ฮะ“
“งั้นเดี๋ยวเราไปหาอะไรกินกันก่อนดีมั้ย“
“ฮะ พ่อ“ รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าของเด็กชายวัย 5 ขวบที่ยังไม่รู้ถึงเรื่องอาการหนักสาหัสของผู้เป็นแม่
เหตุการณ์ในห้อง ICU เมื่อครู่ทำให้หมอช็อคอยู่ไม่น้อยเพราะอยู่ดีๆความดันเลือดขงผู้ป่วยก็ลดลงต่ำอย่างเห็นได้ชัด ดังนั้นหมอจึงเตรียมใจไว้แล้วว่า การผ่าตัดครั้งนี้คงไม่สำเร้จ แต่อยู่ดีๆปาฏิหารย์ก็เกิดขึ้นความดันเลือดของเธอกลับมาสู่ปกติและเธอยังเรียกหมอและบอกกับหมอว่า
“หมอคะ หากว่าชั้นต้งเป็นอะไรไป คุณหมอช่วยบอกกับลูกของดิชั้นด้วยนะคะว่า ชะ...ชั้น รักเค้ามาก ชั้นไม่ได้จากเค้าไปไหน แต่ชั้นแค่หลับไป ช่วยด้วยนะคะ“ หญิงวัยกลางคนพูดไปร้องไห้ไปจนทำให้น้ำตาไหลอาบแก้มทั้ง 2 ของเธอ TT-TT
“เอ่อ..คือ ผมไม่สามารถรับรองนะครับ“ ^~^ /\\
“ได้โปรดเถอะคะ ชะ..ช่วยชั้นด้วยนะคะ“ T/|\\T
เฮือก!!! เสียงที่เปล่งอกมาจากลำคอเธอเป็นเสียงสุดท้ายที่หมอได้ยิน หมอและพยาบาลทุกคนต่างเศร้าเสียใจกับเหตูการณ์ที่เกิดขึ้นแต่ทว่า...........
ทางฝ่ายของไมค์และโรเบิร์ต ต่างนั่งกินข้าวกันอย่างเอร็ดอร่อยโดยที่ไม่รู้เลยว่า ร่างของสาววัยกลางคนได้ถูกเข็นออกมาหน้าห้อง ICU เธอได้จากโลกใบนี้ไปแล้ว โลกของความรักความลุ่มหลงได้ค่อยๆลอยออกห่างจากเธอไป...
ที้รานอาหาร Enjoy fooding center มีพ่อลูกอยู่คู่หนึ่งนั่งคุยกันอย่างสนุกสนานแต่แล้วบทสนทนาของทั้ง 2 ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อ....
“พ่อฮะ!! “ เด็กชายที่อมข้าวไว้เต็มแก้มสีขาวเนียนของเค้าพูดขึ้น ??-??
“ฮืม มีอะไรหรือลูก“ ^?^
“เมื่อไหร่แม่จะได้ออกมากินข้าวด้วยกันละฮะ“
ดวงตาที่สดใสกลับกลายเป็นเศร้าหมองในทันทีที่เค้าได้ยินคำถามนั้น ชายวัยกลางคนจึงคิดได้ว่า เค้าม่ควรมานั่งอยู่ที่นี้ เค้าควรจะไป
รออยู่หน้าห้อง ICU เพื่อให้กำลังใจภรรยาของเค้า คิดได้ดังนั้นเค้าจึงควักแบงก์ในกระเป๋าออกมา 3-4 ใบ แล้ววางไว้ที่โต๊ะ หลังจากนั้นจึงรีบอุ้มโรเบิร์ตวิ่งปทางห้อง ICU ………-_-/\\
เค้าหยุดพักสักครู่เพื่อหยุดหายใจและเตรียมใจให้พร้อมกับตุการณ์ที่เค้าต้องเจอ หากว่า มีอะไรเกิดขึ้นกับภรรยาของเค้า เค้าก็จะต้องอยู่ต่อไปเพื่อลูก
.....................................................................
ฮิฮิ บางคนอาจจะคิดว่า..ทำไมเนื้อเรื่องมันเหมือนกับเรื่องรักรสแซ่บของสาวคิวปิด คือว่า ไอ้เรื่องนั้นอ่ะลบไปแล้วค่ะ เลยย้ายเรื่องมาลงในหมวดรักเศร้าๆ แทนอะค่ะ อ่านแล้วเม้นให้ด้วยนะค่ะ บายค่ะ อุ้ยเกือบลืม เลือกตั้ง สส ต้องการเสียงของประชาชน
ฉะนั้น แต่งนิยายก็ต้องการคะแนนค่ะ บาย รอบ 2 นะค่ะ ...
“หมอค่ะ! ผู้ป่วยมีอาการหืดหอบ หายใจไม่ออกอีกแล้วค่ะ”
“หมอค่ะ! ความดันเลือดของผู้ป่วยต่ำลงอีกแล้วนะค่ะ “…คราวนี้เป็นเสียงของนางพยาบาลสาว มิกิจัง ซึ่งเป็นลูกของเพื่อนสนิทของผู้ป่วย พูดขึ้นเมื่อเห็นสิ่งเปลี่ยนแปลงที่ผิดปกติ
ตอนนี้เสียงของนางพยาบาลนับ 10 ต่างระงมไปทั่วทั้งห้อง ICU แต่เมื่อนางพยาบาลสาว มิกิจังได้เอ่ยขึ้น จึงทำให้นางพยาบาลทุกคนในห้อง ICU ต่างเบนความสนใจมาที่ร่างของสาววัยกลางคนที่คุณหมออัลกำลังทำการผ่าตัดอยู่ หญิงสาววัยกลางคน คนนั้นนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงผ่าตัด ถึงแม้ว่าเธอจะรู้ตัวดีว่านี่คือวาระสุดท้ายของเธอแต่เธอก็พยายามดิ้นรนเพื่อที่จะอยู่ต่อไปเพื่อลูกให้นานที่สุดเท่าที่ร่างกายของเธอจะเอื้ออำนวย เธอพยายามที่จะพูดกับลูกของเธอเกี่ยวกับเรื่องสุขภาพของเธอที่นับวันก็จะยิ่งแย่ลงให้ลูกวัย 5 ขวบของเธอได้เข้าใจก่อนที่เธอจะได้รับการผ่าตัด เพราะเธอพอจะคาดเดาได้ว่าผลจะออกมายังไง แต่ทว่าลูกของเธอยังเด็กเกินกว่าที่จะเข้าใจเรื่องเหล่านั้น……..
“พ่อฮะ ! คุณแม่เข้าไปในนั้นทำไมหรอฮะ แล้วทำไมคุฯแม่ถึงเข้าไปนานจังละครับ“
“เดี๋ยวแม่ของลูกก็จะออกมาแล้ว แม่ของลูกออกมาจากห้องนั้นด้วยรอยยิ้มที่สดใสเหมือนตอนที่เเม่เค้าเข้าไปในนั้น “ เสียงสั่นเครือของชายวัยกลางคนเอ่ยขึ้น เพื่อคลายข้อสงสัยของลูก
“ พ่อฮะผมเข้าไปหาคุณแม่ได้มั้ยฮะ ผมคิดถึงคุณแม่จัง“ เด็กชายผู้สดใสเงยหน้าขึ้นแหงนมองและสูดอากาศเข้าเต็มปอด ฟ้อดใหญ่
ชายวัยกลางคนไม่ได้ยินสิ่งที่ลูกชายของเค้าพูดเพราะ ตอนนี้เค้ากำลังนั่งเหม่อนึกถึง ความทรงจำเก่าๆ เมื่อครั้งแรกที่เขาได้เจอกับพริศก้า(แม่ของเด็กชาย) เค้าจำได้ว่าตอนนั้น เค้าไปเที่ยวที่ Switzerland เค้าได้พบกับเธอที่สนามบิน ซึ่งเค้ากำลังลงจากตัวเครื่องเพื่อเดินไปเซนต์เอกสารเข้าเมือง และบังเอิญที่พริสก้าก็เดินลงมาจากเครื่องพอดี เธอได้เดินชนกับชายร่างยักษ์เข้าอย่างจัง จึงทำให้เธอล้มลงไปซบกับพื้นอย่างไม่เป็นท่า ไมค์เห็นดังนั้นจึงต้องเดินไปช่วยพยุงเธอ และตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาไมค์กับพริสก้าก็สนิทสนมกันมากขึ้น จนในที่สุดพวกเค้าก็แต่งงานกัน
และไมค์ก็ได้ตัดสินใจที่จะปักหลักอยู่ที่ Switzerland เนื่องจาก Switzerland นั้นเป็นบ้านเกิดของพริสก้า เพราะไมค์รู้ดีว่าพริสก้านั้นรักพ่อและแม่ของเธอมาก เธอไม่อยากจากพ่อและแม่ของเธอไปไกลนัก (ผู้แต่งผู้เลอโฉมคนนี้ยังไม่ได้บอกใช่มั้ยคะว่า อันที่จริงแล้ว ไมค์ มีชื่อจริงว่าไมสัน เป็นคนสันชาติอังกฤษ แฮะๆ เท่านี้แหละค่ะ ท่านผู้อ่าน)
และไมค์ก็ต้องตื่นขึ้นมาจากภวังค์ที่ไมค์ได้ก่อไว้ในใจเพราะเสียงเรียกของ ลูกชายลูกชายสุดที่รักลูกชายคนเดียวที่เค้ารักมาก คนที่เป็นเชื้อสายของเค้ากับพริสก้า คนคนเดียวที่เค้าตั้งความหวังไว้มาก
“พ่อฮะ พ่อฟังที่ผมพูดอยู่รึเปล่าฮะ“ โรเบิร์ต ตะโกนเรียกพ่อของตัวเองเมื่อเห็นว่าพ่อกำลังนั่งเหม่ออยู่นาน
“ฮืม มีอะไรหรือลูก พ่อไม่ได้ยินที่ลูกพูด“
เด็กชายที่มีชื่อว่าโรเบิร์ต ทำหน้าบูดบึ้งใส่พ่อของเค้าครั้งนึงก่อนจะพูดว่า….
“ผมเข้าไปหาแม่ได้มั้ยฮะ ผมรู้สึกหิวแล้วฮะ“
“ อะ..เออ.. ตอนนี้ลูกยังเข้าไปข้างในไม่ได้นะ ลูกอาจจะรบกวนแม่ก็ได้“
เด็กชายผิวขาวแต่มีแก้มอมชมพูและปากสีแดงสดทำสีหน้างงเล็กน้อยเมื่อได้ยินสิ่งที่พ่อของเค้าพูด แต่โรเบิร์ตก็สลัดความคิดนั้นออกก่อนที่จะหันไปยิ้มให้กับพ่อของเขา
“ก็ได้ฮะ ผมจะรอจนกว่าคุณแม่จะออกมา แต่ผมหิวแล้วนี่ฮะ“
“งั้นเดี๋ยวเราไปหาอะไรกินกันก่อนดีมั้ย“
“ฮะ พ่อ“ รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าของเด็กชายวัย 5 ขวบที่ยังไม่รู้ถึงเรื่องอาการหนักสาหัสของผู้เป็นแม่
เหตุการณ์ในห้อง ICU เมื่อครู่ทำให้หมอช็อคอยู่ไม่น้อยเพราะอยู่ดีๆความดันเลือดขงผู้ป่วยก็ลดลงต่ำอย่างเห็นได้ชัด ดังนั้นหมอจึงเตรียมใจไว้แล้วว่า การผ่าตัดครั้งนี้คงไม่สำเร้จ แต่อยู่ดีๆปาฏิหารย์ก็เกิดขึ้นความดันเลือดของเธอกลับมาสู่ปกติและเธอยังเรียกหมอและบอกกับหมอว่า
“หมอคะ หากว่าชั้นต้งเป็นอะไรไป คุณหมอช่วยบอกกับลูกของดิชั้นด้วยนะคะว่า ชะ...ชั้น รักเค้ามาก ชั้นไม่ได้จากเค้าไปไหน แต่ชั้นแค่หลับไป ช่วยด้วยนะคะ“ หญิงวัยกลางคนพูดไปร้องไห้ไปจนทำให้น้ำตาไหลอาบแก้มทั้ง 2 ของเธอ TT-TT
“เอ่อ..คือ ผมไม่สามารถรับรองนะครับ“ ^~^ /\\
“ได้โปรดเถอะคะ ชะ..ช่วยชั้นด้วยนะคะ“ T/|\\T
เฮือก!!! เสียงที่เปล่งอกมาจากลำคอเธอเป็นเสียงสุดท้ายที่หมอได้ยิน หมอและพยาบาลทุกคนต่างเศร้าเสียใจกับเหตูการณ์ที่เกิดขึ้นแต่ทว่า...........
ทางฝ่ายของไมค์และโรเบิร์ต ต่างนั่งกินข้าวกันอย่างเอร็ดอร่อยโดยที่ไม่รู้เลยว่า ร่างของสาววัยกลางคนได้ถูกเข็นออกมาหน้าห้อง ICU เธอได้จากโลกใบนี้ไปแล้ว โลกของความรักความลุ่มหลงได้ค่อยๆลอยออกห่างจากเธอไป...
ที้รานอาหาร Enjoy fooding center มีพ่อลูกอยู่คู่หนึ่งนั่งคุยกันอย่างสนุกสนานแต่แล้วบทสนทนาของทั้ง 2 ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อ....
“พ่อฮะ!! “ เด็กชายที่อมข้าวไว้เต็มแก้มสีขาวเนียนของเค้าพูดขึ้น ??-??
“ฮืม มีอะไรหรือลูก“ ^?^
“เมื่อไหร่แม่จะได้ออกมากินข้าวด้วยกันละฮะ“
ดวงตาที่สดใสกลับกลายเป็นเศร้าหมองในทันทีที่เค้าได้ยินคำถามนั้น ชายวัยกลางคนจึงคิดได้ว่า เค้าม่ควรมานั่งอยู่ที่นี้ เค้าควรจะไป
รออยู่หน้าห้อง ICU เพื่อให้กำลังใจภรรยาของเค้า คิดได้ดังนั้นเค้าจึงควักแบงก์ในกระเป๋าออกมา 3-4 ใบ แล้ววางไว้ที่โต๊ะ หลังจากนั้นจึงรีบอุ้มโรเบิร์ตวิ่งปทางห้อง ICU ………-_-/\\
เค้าหยุดพักสักครู่เพื่อหยุดหายใจและเตรียมใจให้พร้อมกับตุการณ์ที่เค้าต้องเจอ หากว่า มีอะไรเกิดขึ้นกับภรรยาของเค้า เค้าก็จะต้องอยู่ต่อไปเพื่อลูก
.....................................................................
ฮิฮิ บางคนอาจจะคิดว่า..ทำไมเนื้อเรื่องมันเหมือนกับเรื่องรักรสแซ่บของสาวคิวปิด คือว่า ไอ้เรื่องนั้นอ่ะลบไปแล้วค่ะ เลยย้ายเรื่องมาลงในหมวดรักเศร้าๆ แทนอะค่ะ อ่านแล้วเม้นให้ด้วยนะค่ะ บายค่ะ อุ้ยเกือบลืม เลือกตั้ง สส ต้องการเสียงของประชาชน
ฉะนั้น แต่งนิยายก็ต้องการคะแนนค่ะ บาย รอบ 2 นะค่ะ ...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น