ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 โลกดนตรี
"เล่น Trombone นะ"มันคืออะไร แล้วที่นี่คืออะไรยังงงอยู่เลย นี่ผมเป็นเด็กหนุ่มที่หลุดเข้ามาในโลกแฟนตาซีเหมือนตามนิยายได้ไง ถ้าเป็นงั้นผมก็ต้องได้พลังอะไรสักอย่างด้วยซิ แบบปล่อยพลังได้ อะไรงี้ปะ แล้วไอ้นั้นอะ ชายหน้าตาดูเป็นผู้ดีใส่ชุดทักสีโดสีดำมีเนคไทแสนสวยงามกับถ้วยน้ำชากระเบื้องสีขาวสลักลายดอกกุหลาบเป็นสีทอง
"ฉันจะให้พลังกับนายไปละกัน" ตามเสต็ปเลยแฮะ ผมเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามก่อนจะหยิบกามารินน้ำชา
"พลังที่ฉันให้คือการควบคุมจังหวะ ลองมองตาฉันสิ"
"ตึก ตึก ตึก" เสียงเบสสุดต่ำดังขึ้นเป็นจังหวะ พบเงยหน้าจากถ้วยน้ำชามองตาของบีททันใดนั้นก็เห็นทุกอย่างรอบตัวแบบมองทะลุ พลังนี่มัน อะไรหยุด จังหวะที่ดังขึ้นทุกสิ่งยังขยับอยู่ ทันทีที่บีทขยับตาภาพทุกอย่างก็กลับเป็นเหมือนเดิม
"มันควบคุมจังหวะยังไง"
"ก่อนที่นายจะควบคุมมันได้นายก็ต้องเข้าใจมันก่อนเริ่มจาก bpm ละกัน" ทฤษฎีดนตรีงั้นเหรอก็พอรู้มาบ้างอะนะ
"สวัสดี บีท" เสียงนี้มัน เสียงผู้หญิงนี่นา พี่ออยงั้นเหรอ เข้ามาในที่นี้ได้ด้วยเหรอ ทำไมไม่เข้ามาตั้งแต่แรก
"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ" บีทพูดก่อนจะหยิบถ้วยน้ำชามาจากไหนไม่รู้มาพร้อมกับรินถ้วยชาใส่
"เรื่องสอนให้โลกข้างนอกก็ได้นะ" ทำไม โลกข้างนอก เดี่ยวนี่คือผมวาร์ปข้ามโลกไปๆมาๆเหรอ บ้าน่า ผมมาอีกโลกหนึ่งงั้นเหรอ แววตาพี่ออยตอนนี้ดูจะเครียดมาก มีปัญหากันงั้นเหรอ ไม่น่าไว้วางใจจริงๆเลยนะ ตอนนี้หญิงสาวที่มีกำไลข้อมือเป็นยางมัดผมแสนสวย แววตาดูไม่เป็นมิตรตอนนี้ที่จ้องหน้าไปหาเด็กหนุ่มในชุดทักสีโด้ ไม่มีสายลมบนเกาะลอยฟ้าแห่งนี้ ทันใดนั้นเสียงเบสดังเป็นจังหวะ ชายหนุ่มเริ่มยกถ้วยน้ำชาขึ้นดื่มก่อนจะสะบัดมือปาถ้วยทิ้งลงพื้น
"เพล้ง" ทันใดนั้นก็มีเศษถ้วยโผล่ออกมาจากใต้แขนเสื้อข้างซ้ายของบีททั้งๆที่ปามันลงพื้น เศษถ้วยน้ำชาอยู่ในมือของบีท ความคมของมันนั้นดูน่ากลัวยิ่งนัก เสียงเบสยังเป็นจังหวะไปเรื่อยๆ สร้างแรงกดดัน ผมลุกจากเก้าอี้แล้วเดินไปยังเตียงของผม บรรยากาศนี่มันอะไรกัน จังหวะเริ่มช้าลง เพิ่มแรงกดดัน
"หยุดเถอะ" เด็กสาวพูดขึ้นก่อนจะกลับมามีแววตาปกติ
"มีคนอยู่นินา ให้ฉันสอนเขาแหละ เธอจะอยู่ดูก็ได้นะ" เมื่อสถานการณ์เริ่มเบาลง บีทกลับเอาเศษถ้วยชาเขาปากเคี้ยวแบบขนมกรุบกรอบได้ ช่างน่าแปลกเสียจริง
"ฉันจะให้พลังกับนายไปละกัน" ตามเสต็ปเลยแฮะ ผมเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามก่อนจะหยิบกามารินน้ำชา
"พลังที่ฉันให้คือการควบคุมจังหวะ ลองมองตาฉันสิ"
"ตึก ตึก ตึก" เสียงเบสสุดต่ำดังขึ้นเป็นจังหวะ พบเงยหน้าจากถ้วยน้ำชามองตาของบีททันใดนั้นก็เห็นทุกอย่างรอบตัวแบบมองทะลุ พลังนี่มัน อะไรหยุด จังหวะที่ดังขึ้นทุกสิ่งยังขยับอยู่ ทันทีที่บีทขยับตาภาพทุกอย่างก็กลับเป็นเหมือนเดิม
"มันควบคุมจังหวะยังไง"
"ก่อนที่นายจะควบคุมมันได้นายก็ต้องเข้าใจมันก่อนเริ่มจาก bpm ละกัน" ทฤษฎีดนตรีงั้นเหรอก็พอรู้มาบ้างอะนะ
"สวัสดี บีท" เสียงนี้มัน เสียงผู้หญิงนี่นา พี่ออยงั้นเหรอ เข้ามาในที่นี้ได้ด้วยเหรอ ทำไมไม่เข้ามาตั้งแต่แรก
"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ" บีทพูดก่อนจะหยิบถ้วยน้ำชามาจากไหนไม่รู้มาพร้อมกับรินถ้วยชาใส่
"เรื่องสอนให้โลกข้างนอกก็ได้นะ" ทำไม โลกข้างนอก เดี่ยวนี่คือผมวาร์ปข้ามโลกไปๆมาๆเหรอ บ้าน่า ผมมาอีกโลกหนึ่งงั้นเหรอ แววตาพี่ออยตอนนี้ดูจะเครียดมาก มีปัญหากันงั้นเหรอ ไม่น่าไว้วางใจจริงๆเลยนะ ตอนนี้หญิงสาวที่มีกำไลข้อมือเป็นยางมัดผมแสนสวย แววตาดูไม่เป็นมิตรตอนนี้ที่จ้องหน้าไปหาเด็กหนุ่มในชุดทักสีโด้ ไม่มีสายลมบนเกาะลอยฟ้าแห่งนี้ ทันใดนั้นเสียงเบสดังเป็นจังหวะ ชายหนุ่มเริ่มยกถ้วยน้ำชาขึ้นดื่มก่อนจะสะบัดมือปาถ้วยทิ้งลงพื้น
"เพล้ง" ทันใดนั้นก็มีเศษถ้วยโผล่ออกมาจากใต้แขนเสื้อข้างซ้ายของบีททั้งๆที่ปามันลงพื้น เศษถ้วยน้ำชาอยู่ในมือของบีท ความคมของมันนั้นดูน่ากลัวยิ่งนัก เสียงเบสยังเป็นจังหวะไปเรื่อยๆ สร้างแรงกดดัน ผมลุกจากเก้าอี้แล้วเดินไปยังเตียงของผม บรรยากาศนี่มันอะไรกัน จังหวะเริ่มช้าลง เพิ่มแรงกดดัน
"หยุดเถอะ" เด็กสาวพูดขึ้นก่อนจะกลับมามีแววตาปกติ
"มีคนอยู่นินา ให้ฉันสอนเขาแหละ เธอจะอยู่ดูก็ได้นะ" เมื่อสถานการณ์เริ่มเบาลง บีทกลับเอาเศษถ้วยชาเขาปากเคี้ยวแบบขนมกรุบกรอบได้ ช่างน่าแปลกเสียจริง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น