beatworld ดินแดนเสียงดนตรี

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 ประตูสู่แดนดนตรี

        เช้านี้ไม่มีอะไรเลยจริงๆ วิชาที่แสนน่าเบื่อกับอาจารย์ที่สั่งงานอย่างกับสั่งขี้มูก สกปรกไหมเนี้ย สั่งงานชิบหาย วันแรกก็ปาไป 3 หน้าแล้ว น่าเบื่อจริงๆเลย อะผมชื่อ "ภูมชา" นะครับเผื่อใครลืม

        "เที่ยงนี้เดี่ยวพาไปวงเด้อ" ไวพจน์ผู้ใจดีบอกกับผม เดี่ยวก็จะหมดคาบแล้วนะเนี้ย ดีใจจัง

        "เอาละ ไปทำแบบฝึกหัดที่ 1 มาด้วย" อาจารย์สั่งงานอย่างง่ายดาย แน่นอนผมก็คงต้องทำ ผมลุกขึ้นด้วยความรวดเร็วปานสายฟ้าแล้วก็รีบวิ่งไปยังประตู

        "ว๊ายยย" กำอีกแล้วเหรอ ไม่ได้มองทางเลยไปชนกับผู้หญิงเข้าอีกแล้ว ผมดึงตัวเธอขึ้นมาจากพื้นก็จะมองหน้าเธอเดี่ยวก่อน คุ้นๆ เฮ้ย

        "ไอ้ภูมิ แกเป็นอะไรวะ ชนผู้หญิงอีกแล้ว" ขอโทษละกัน

        "พี่ออยใช่ไหมครับ ขอโทษครับ"

        "ไม่เป็นไร ไวพจน์ กินข้าวเสร็จรีบไปวงนะ" พี่ออยพูดขึ้น

        "ครับผม" ไวพจน์ตอบกลับไป ยังไงกันเนี้ย

        "พี่ไปก่อนนะ" พี่ออยเดินจากไปด้วยความเร็ว ปล่อยให้ผมงงอยู่คนเดียว คงเรียกประชุมมั้ง ผมกับไอ้ไวพจน์ก็รีบไปกินข้าวด้วยความรวดเร็ว

        "นี่คือวงที่นายแนะนำให้มา" ณ อาคารศิลปะที่มีห้องว่างให้เช่า เอ้ยห้องวงอยู่ เป็นวงดนตรีแบบแปลกหลากหลายสไตล์ ที่มีผู้คนอยู่รวมกัน ป้ายข้างหน้าเขียนไว้ว่า "วงโยธวาทิต" แต่ไม่น่าเชื่อถือสักเท่าไรเลย ยังไม่ได้เปิดประตูเข้าไปดู แต่ว่ามันน่าจะมีอะไรที่ผิดปกติอยู่แน่ๆ รู้สึกไม่ไว้ใจอย่างแรง

        "ใช่" ไวพจน์ตอบอย่างง่ายดาย มันเคยบอกว่ามันเล่นเพลง blues นะ แต่อะไรก็เกิดขึ้นได้ ไวพจน์เดินนำผมเปิดประตูเข้าไป และภาพแรกที่ผมเห็นข้างในชวนให้ผมอึ้งไปเลย มีกลองวางอยู่ฝั่งขวาตอนมองเข้าไปทั้ง snare และ bass drum มีกล่องชุดตั้งให้หน้าไปด้านซ้ายตอนมองเข้าทันทีที่ไวพจน์และผมก้าวเข้าไปก็ได้ยินเสียงขึ้น

        "ไวพจน์เดินเข้ามากับผู้ชายด้วยแหละ มีอะไรกันแน่เลย" สาววายชัดๆ เสียงผู้หญิงดังมาจากฝั่งซ้ายตอนเข้าห้องด้านซ้ายห้องพบกระดาน ตามด้วยโต๊ะเขียนหนังสือและเปียโนที่หันเข้าห้อง มีเด็กผู้หญิง 2 คนนั้งอยู่ชิดด้านในสุดตรงโต๊ะเขียนหนังสือ ได้ยินนะเฟ้ย มาว่าอะไร 

        "เรื่องธรรมดานะ นั้นสาววายประจำวง" ไวพจน์แนะนำได้ดีมาก เป็นรุ่นพี่สินะ ไวพจน์พาผมเดินเข้าไปหลังห้องวงซึ่งนั้นน่าจะเป็นห้องเก็บเครื่อง ช่างน่าสนใจ ในที่สุดก็จะได้เล่นดนตรีสักทีนะ 

        "มาแล้วสินะ" พี่ออยนี่นา ไวพจน์เดินกลับออกไป ทิ้งผมกับพี่ออยไว้ 2 คน

        "เธออยากเล่นเครื่องอะไรละ" พี่ออยถามคำถามง่ายๆแต่กลับตอบยาก

        "เครื่องอะไร ก็ได้ครับ ว่าแต่แนะนำได้ไหมครับ" ผมสงสัยอะนะ แต่ก็ไม่ได้เรื่องมากอะไร ถ้าแนะนำจะดีกว่านี้นะ จะได้รู้รายละเอียดด้วย พี่ออยหยิบบางสิ่งออกมายื่นให้เป็นคล้ายสร้อยคอ แต่ทันทีที่ผมรับมัน โลกก็ดับมืดลงในทันที

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

        ณ บนเกาะกลางอวกาศที่น่าสงสัยสุดๆ

        "ที่นี่มันที่ไหนวะ" อวกาศเหรอวะ เกาะที่มีโต๊ะกับเก้าอี้ มีกาน้ำชาพร้อมถ้วยวางอยู่บนโต๊ะ แล้วไอ้คนที่นั้งจิบน้ำชานั้นมันอะไรกัน

        "สวัสดี ไม่ได้มีคนมาที่นี่บ่อยๆนะ" ชายสวมหมวกแบบนักมายากลหน้าตาหล่อเหลาเอาการกับชุดทักสิโดสีดำสนิท

        "อ่า สำหรับคำถามเมื้อกี้ ที่นี่คือดินแดนของฉันเอง อยากเล่นดนตรีสินะ" เปล่ามั้ง ทำไมโง่จัง ไม่งั้นฉันจะมาที่นี่ทำไม

        "นายจะต้องเข้ารับการทดสอบ โชคดีนะ" ทันใดนั้นพื้นก็หายไป ไม่นะ ฉันล่วงลงไปสู่ความมืดมิด

        "อย่าพึ่งตกสิ" มุขบ้าอะไรเนี้ย ปล่อยลง และมีเบาะรองอยู่ข้างล่าง ว่าแต่เบาะมาจากไหนอวกาศนี่นา มองไปรอบๆก็อวกาศ

        "ตั้งตัวเร็วดีนะ" มันกวนฉันรึไงวะ

        "เดียวก่อน นายชื่ออะไร"

        "เรียกฉันว่า บีท(beat)" จังหวะงั้นเหรอ สมกับที่เป็นโลกดนตรีอะนะ

        "ปกติในเกม MMO RPG นายเล่นตำแหน่งอะไร" เกี่ยวอะไรอะ

        "เป็นแท๊ง กันเพื่อน ดูดมอนส์เตอร์มาตีเรา" ทำไมอะ

        "ชี้นำคนอื่นได้ พร้อมปกป้องเพื่อน" ชี้นำ เป็นผู้นำงั้นเหรอ คงงั้นมั้ง ฉันไม่อยากให้เพื่อนเสียน้ำตาหรอกนะ

        "นายไปกับเพื่อนและก็หลงทาง นายเจอทางแยกมากมาย นายจะไปทางไหน"

        "ไปทางที่คนอื่นทิ้งไว้ ทางที่เหลือนั้นแหละ"

        "จบสำหรับคำถาม แขนนายยาว ข้อมือดี นิ้วเรียว เล่นได้เยอะเลยนะเนี้ย"ข้อมือดี แปปนะ พูดถึงอะไรแปลกๆอะเปล่า

        "Ok กลับขึ้นมา" เบาะลอยขึ้นไป ผมกระโดดลงจากเบาะไปที่เกาะกลางอวกาศก่อนจะเดินไปยังโต๊ะที่บีทกำลังจีบชา

        "ไม่ว่าใคร ถ้าพยายามก็เป็นดวงดาวได้ทั้งนั้นแหละ พยายามเข้าละ เล่นดนตรีให้สนุกนะ" ดาวซินโดรมอะดิ อะไรวะ

        "เล่น trombone นะ" อะไรวะ ไม่รู้จัก