ไข่เจียวไหม้กับน้ำพริกกิ๊กก๊อก

ลำดับตอนที่ #2 : น้ำพริกกิ๊กก๊อกคือใคร??

     คุณผู้อ่านไม่ต้องตกใจหรอกนะคะถ้าฉันจะบอกว่าน้ำพริกกิ๊กก๊อกคือตัวฉันเอง แต่คงจะสงสัยกันล่ะสิว่าน้ำพริกกิ๊กก๊อกคืออะไร?? ความจริงแล้วฉันเป็นคนธรรมดาๆ คนนึงเนี่ยแหล่ะค่ะ เป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างชอบเพ้อฝัน ขี้อายนิดๆ ขี้เหงาหน่อยๆ ศรัทธาและจริงจังกับเรื่องของความรักมากๆ ตั้งแต่เกิดมาจากท้องแม่จนโตเป็นสาวก็ยังไม่เคยมีแฟน \"เป็นตัวเป็นตน\" เลยสักคน แต่พอวันนึงชะตาลิขิตให้ฉันได้เจอคนๆ นึงซึ่งเป็นคนที่ฉันคิดว่า \"ใช่!!\" และฉันก็อุตส่าห์จริงจังกับ \"มัน\" แต่มันกลับทำกับฉันอย่างเลวร้าย...  เปล่าค่ะ!! มันไม่ได้ปู้ยี้ปู้ยำฉันหรอก แต่มันทำร้ายจิตใจดวงน้อยๆ ดวงนี้ของฉันซะยับเยินไม่มีชิ้นดี มันทำลายซะแหลกเหลวคามือมันเลย ตอนนั้นฉันเฝ้าฟูมฟายเสียใจให้มันอยู่ตั้งหลายปี (ไม่น่าโง่เสียใจร้องไห้ให้มันเล๊ยยยย) ระหว่างที่ฉันเสียใจอยู่นั้นฉันก็ตั้งใจที่จะเปลี่ยนแปลงเป็นคนใหม่ไม่ใช่สาวน้อยช่างเพ้อฝันที่ศรัทธากับความรักอีกต่อไป คติประจำใจของฉันในตอนนั้นคือ \"ความรักทำให้คนตาบอด\" ฉะนั้นฉันจำเป็นที่จะต้องสงเคราะห์ให้พวกผู้ชายทั้งหลายเลิกตาบอดเสียที (เรียกว่าแก้เผ็ดก็ได้นะ) ฉันจึงตั้งใจจะเปลี่ยนเป็นคนใหม่ที่เจ้าชู้ จะหลอกให้ผู้ชายหลงรักอย่างหัวปักหัวปำ หลังจากนั้นก็จะบอกเลิกอย่างไม่ใยดี ไม่เห็นคุณค่าของความรัก เป็นคนที่เย็นชา และมองด้วยสายตาที่หมางเมิน (เรียกว่าหักอกผู้ชายเล่นๆ ไปเรื่อยๆ) แต่ด้วยความไม่ประสีประสาของฉันที่ฉันเคยเป็นเด็กสาวไร้เดียงสามาก่อน จึงไม่รู้ว่าไอ้การที่เราจะแก้เผ็ดผู้ชายนั้นทำยังไง?? ฉันจึงเจ้าชู้ไปตามความเข้าใจของฉันซึ่งมันแสนจะกระจอก และกิ๊กก๊อกเสียเหลือเกิน ตอนนั้นฉันคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงที่เผ็ด-เจ็บ-แสบแล้วนะ ฉันคิดว่าสิ่งที่ฉันทำไปมันเผ็ดร้ายยิ่งกว่าความเผ็ดของน้ำพริกแล้วนะ แต่ฉันก็เพิ่งมารู้ว่าจริงๆ แล้วที่ฉันทำไปมันก็แค่เด็กอมมือเท่านั้นเอง มันไม่ได้ร้าย-เผ็ด-เจ็บปวดอะไรทั้งนั้น จนฉันได้มาเจอ \"ไอ้พวกเจ้าชู้ตัวจริง\" ดังนั้นมันจึงทำให้ฉันได้รู้ว่าฉันน่ะก็แค่...น้ำพริกกิ๊กก๊อกเท่านั้นเอง