คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CZ 2: เย้ งานกำลังจะมา
CZ 2: เย้ งานกำลังจะมา
แก! ตื่นได้แล้ว วันนี้ต้องขนผักแต่เช้าไม่ใช่หรอ เสียงโบพยายามปลุกฉัน
อืม....รู้แล้วนะ ฉันพูดอย่างงัวเงีย
วันนี้ฉันไม่เอาวิลเลี่ยมแกไปนะ เผื่อแกใช้ โบพูดต่อขณะที่ฉันเดินเข้าไปห้องน้ำ เดี๋ยวขอบอกหน่อย
วิลเลี่ยม คือรถของฉันเองแหละ ชื่อไว้เมื่อ 2-3 ปีก่อนสมัยทำงานใหม่ๆไว้ขี่ไปไหนมาไหน กับยัยโบ โดยฉันซื้อ ยัยโบช่วยออกค่าน้ำมัน (แต่มันใช้ด้วย) ดูเหมือนไม่ค่อยคุ้มเลย แต่ไม่เป็นไรเพื่อนกันแค่นี้ไม่ว่า อยากรู้ละสิวิลเลี่ยมฉันรุ่นไหน นั่นคือเวสป้า 125 cc อุตสาห์หาซื้อแทบตาย เพราะเดี๋ยวนี้มีแต่เวสป้าสมัยสงครามโลกครั้งที่2 กว่าจะหาได้มือ 1 ก็แย่ ฉะนั้นก็ต้องรักเป็ฯพิเศษ
วันนี้แกกลับดึกปะ โบ ฉันตะโกนจากในห้องน้ำ
คงไม่หรอกมั่งมีไรแก โบถามฉันกลับ
เปล่า! ฉันแค่คิดถึงแก ^o^ ฉันตะโกนมาต่อ
รีบหางานให้ได้ดีกว่าแก แกจะได้ไม่ต้องคิดถึงฉันมาก โบย้อน
โห้ แกอะ T3T ฉันตอบออกไป
ที่ตลาดเวลาสายๆ
แถวสุดท้ายแล้ว ขอบใจมากแน่ว เสียงผู้หญิงวัยกลายคนพูดกับฉัน สำเนียงจีนๆ
ค่ะเจ๊ติ๋ม ฉันตอบ
ไม่น่าเชื่อเนาะ คนจบสูงอย่างลื้อ ต้องมาตกงาน สภาพเศรษฐกิจนี้ส่งผลหมดเลยเนาะ เจ๊ติ๋มยังพูดต่อ
ค่ะเจ๊ เดี๋ยวนี้คนตกงานเต็มเมืองแล้วค่ะ ฉันพูดกับเจ๊
เอางี้เปล่าละ มาอยู่กับเจ๊ ช่วยงานกับไอ้ตี๋มัน พูดและชี้มือไปทางลูกชายที่อายุ 12-13
ม้าพูดอะไรนะ ตี๋มีแฟนอยู่แล้วนะ เสียงลูกชายเจ๊ดังออกมาจากในบ้าน
แล้วแฟนลื้อ ทำงานเป็นเปล่า ทำไม่เป็นม้าไม่ให้เข้าบ้านนะโว๊ย เจ๊พูดโต้ตอบกับลูกชาย
โห้! ม้า เวียงลูกชายเจ๊ยังดัง
นั่นแหละแน่ว เดี๋ยวรอลูกชายอั้วโตเป็นหนุ่มเดี๋ยวจะให้มันมาขอลื้อ อย่าพึ่งรีบแต่งงานนะ เจ๊ติ๋มพูดพร้อมยิ้มให้
ค่ะเจ๊ ฉันตอบรับแบบส่งๆ
โบหยิบมีดให้พี่หน่อย เสียงผู้คนจอแจภายในครัวที่โรงแรมแห่งหนึ่ง
ค่ะพี่ เดี๋ยวโบเอาขนมเข้าไปอบก่อนนะค่ะ พี่ค่ะ ผักใส่ได้เลยค่ะเดี๋ยวไหม้ เสียงโบพูดแสดงถึงความวุ่นวายไม่แพ้กัน
เออ พี่รู้เหล่าค่ะว่า ทำไมวันนี้มีคนมาที่โรงแรมเยอะจัง โบเอ่ยถามออกไป
เห็นว่าวันนี้เข้าจะรับเลขาใหม่ สำหรับประธานคนใหม่มั่ง โบยกหม้อนั่นมาหน่อย เสียงผู้ตอบคำถามตอบแบบไม่ค่อยสนใจ
ค่ะๆ โบตอบแต่ในใจคิดอะไรบางอย่าง
เออ..พี่ค่ะเดี๋ยวโบมานะ โบพูดและพยายามเลี่ยง
เดี๋ยวโบ มาช่วยพี่แป๊ปนึง วันนี้มีคนมาจัดเลี้ยงที่โรงแรมคนเยอะมาก ทำยังไม่ค่อยทันเลย เดี๋ยวค่อยไปนะ เสียงหลายเสียงพากันวุ่ยวาย
เวลา ทุ่มกว่าๆ
เฮ้ย เสร็จซักที เหนื่อยมากวันนี้ เสียงผู้หญฺงคนหนึ่งในครัวบ่นขึ้น
งั้นเดี๋ยวโบกลับก่อนนะคะ โบพูดจบและรบออกไปจากครัวเพื่อไปตรงโต๊ะที่รับสมัครงาน
ปิดแล้วหรอเนี่ย ยังมีใบสมัครเหลือเปล่าเนี่ย โบเดินมาด้านในโรงแรมส่วนที่รับสมัครพนักงาน ที่ตอนนี้ไม่มีผู้คน
รับสมัครแค่วันนี้วันเดียวด้วย โบพูดขึ้นเพราะหันไปเห็นป้ายที่ติดไว้
เออ มีอะไรให้ช่วยเปล่าค่ะ เสียงผู้หญิงคนหนึ่งถามขึ้น
เออ...คือมีใบสมัครเหลือไม่ค่ะ โบถาม
รู้สึกว่าจะหมดแล้วนะค่ะ ผู้หญิงคนนั้นตอบออกไป
หรอค่ะ โบตอบด้วนน้ำเสียงเศร้า
เอ๊ะ แต่คุณก็เป็นพนักงานโรงแรมนี้หนิค่ะ ผู้หฯงคนนั้นถามต่อเพราะเห็นตราโรงแรมที่ติดไว้เสื้อโบ
เออ.. ใช่ค่ะ แต่พอดีจะเอาใบสมัครไปให้เพื่อน โบตอบออกไป
ขอโทษด้วยนะ พอดีวันนี้คนมาสมัครเยอะมาก ใบสมัครเลยหมดเลย ผู้คนนั้นพูดต่อ
ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณค่ะ โบพูดแบบเศร้าๆและหันหลังเดินไป
เออ.. เดี๋ยวค่ะ มีใบเหลืออีกใบหนึ่ง เสียงผู้หญิงคนหนึ่งร้องขึ้นขณะโบเดินไป
จริงหรอค่ะ โบพูดขึ้นและรีบวิ่งมาที่โต๊ะ
ค่ะ แต่มัน ผู้หญิงคนนั้นพูดและชูใบสมัครที่ตอนนี้เปื้อนเป็นวงกลมด้านหลังเหมือนรอยก้นแก้วกาแฟ
ค่ะๆ ไม่เป็นไรค่ะ ใช้ได้เหมือนกัน โบพูดและรีบรับไว้
งั้นช่วยลงชื่อคิวไว้ด้วยค่ะ ผู้หญิงคนนั้นพูดและยื่นกระดาษให้โบเขียนชื่อที่ตอนนี้มีรายชื่ออยู่139 ชื่อ
เนวิญา คงดีอยู่ โบรีบเขียนด้วยลายมือยุกยิก
อีกฟากหนึ่งของโลก
อา...อาร์ท ....อ๊า.. เสียงผู้หญิงครวญคราญอย่างเซ็กซี่จากในรถสปอร์คันหรู
ฮืม... เสียงผู้ชายในรถไม่ตอบไรมาก แต่ปฏิบัติกิจกรรมต่อไป
ก๊อกๆๆๆ ก๊อกๆๆๆ เสียงคนเคาะกระจกรถแบบรัวๆ
ใครวะ! ชายหนุ่มสบถขึ้นเพราะเสียงนั้นทำให้เขาต้องหยุดกิจกรรมกับหญิงสาว
Sorry, but you must go now เสียงผู้ชายชาวเอเชีย3 คนพูดขึ้น
นี้พวกของพ่อส่งมาใช่มั๊ย ชายหนุ่มเปิดกระจกออกมาถาม
ใช่ครับ ท่านบอกหมดเวลาของคุณละ ชายคนหนึ่งพูด และเปิดประตูรถ พร้อมดึงร่างชายผู้อยู่ข้างในที่ตอนนี้เสื้อผ้าหลุดลุ่ยแถมกางเกงซิบยังไม่ได้ปิดออกมา
เดี๋ยวแล้วรถฉันละ ชายหนุ่มยังร้องถามขณะถูกลากขึ้นรถตู้
This is your car. ชายคนนั้นพูดกับผู้หญิงผมแดงในรถ
ART! What happened? เสียงผู้หญิงผมแดงในรถร้องขึ้น
Don't worry baby. Kiss! I love you ชายหนุ่มพูดพร้อมส่งจูบให้ผู้หญิงในรถ
นี้จะพาฉันไปไหน ชายหนุ่มโวยวายขณะอยู่ในรถตู้ที่กำลังวิ่งไป
เมืองไทยครับ ชายคนขับรถพูดขึ้น
เมืองไทย! ทำไมพ่อกับแม่ฉันถึงเรียกฉันกลับไปไว ชายหนุ่มถามต่อขณะจัดเสื้อผ้าตัวเอง
เพราะทางโรงแรมที่เมืองไทย เกิดการขัดแย้งระหว่างผู้บริหารกับท่านประธาน เพราะทางกรมการอย่างเห็นความเปลี่ยนแปลง ท่านประธานจึงเรียกคุณกลับเพื่อมาช่วยครับ ชายที่นั่นข้างๆสาธยาย
ก็ช่าง ใครจะขัดแย้งใครมันเกี่ยวอะไรกับฉัน ชายหนุ่มพูดอย่างไม่สนใจและควักโทรศัพท์มือถือออกมา
ผั๊วะ! เสียงเหมือนคนโดนตบหัว
แก! มาตบหัวทำไม ชายหนุ่มและเอามือจับหัวของตัวเองที่โดนตบเมื่อกี้
ขอโทษครับ แต่คุณท่านบอกว่า หากได้คุณพูดอย่างนี้ ให้ตบหัวได้เลย เสียงคนที่นั่งข้างๆตอบ
นี้พ่อ แม่ ของฉันจะเอาอะไรกับฉันหนักหนา ชายหนุ่มยังไม่เลิกบ่นและกดโทรศัพท์
ฮัลโหล นิสา คือ..คืนนี้ผม...อ้าวเฮ้ย เสียงชายหนุ่มคุยโทรศัพท์บทสนทนาที่ยังไม่เริ่มทำไรก็จบลง เพราะถูกชายผู้นั่งๆข้างเอาโทรศัพท์โยนออกนอกรถ
นี้พวกแกจะเอายังไงกับฉันวะ ชายหนุ่มยังโวยวาย
ขอโทษครับ มันเป็นคำสั่งท่านประธานที่ห้ามคุณอาชิยะติดต่อกับใครจนกว่าจะถึงเมืองไทย ชายผู้นั่งข้างๆแจงเหตุผล
โถ่โว๊ย! อาชิยะ ชายหนุ่มร่างสูงอายุราว 24-25 ผิวไม่ขาวมาก ริมฝีปากชมพูอ่อน ดวงตาสีดำ ผมยาวนิดหน่อย หรือชายหนุ่มผู้ถูกจับสบถออกมา
แน่ว! ฉันมีอะไรจะให้แกด้วย โบพูดขึ้นตอนอยู่ในคอนโด
อะไร! พรุ่งนี้ฉันกะว่าจะไปเป็นเด็กส่งพิซซ่าวะแก ฉันตอบโบไป
ไม่ต้องแล้วแก พรุ่งนี้แกไปโรงแรมพร้อมฉัน โบพูดต่อ
ไปทำไม ฉันถามแบบงงๆ
ไปยื่นใบสมัครงานไงแก โบพูดพร้อมชูใบ
จริงปะแก ตำแหน่งอะไร ฉันพูดอย่างตื่นเต้นพร้อมอ่านใบสมัครที่โบเอามาให้
เลขา โบตอบ
เออ ก็ยังดีวะ ดีกว่าต้องขนผัก ฉันตอบและกรอกใบสมัคร
แต่อาจนานหน่อยนะ แกเป็นคนสุดท้าย โบพูดต่อ
ไม่เป็นไร นานๆจะมีงานประจำทำสักที ฉันตอบแบบไม่ค่อยสนใจและกรอกใบสมัครต่อ
ความคิดเห็น