คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [OS] FADE
FADE
DONGHAE X HYUKJAE
“ได้โปรดฮยอกแจ อย่าไปจากฉัน” ร่างบางที่พยายามหลับหูหลับตาไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นแม้กระทั้งลำแขนแกร่งที่กำลังกอดขาเขาอยู่ก็ตาม พยายามที่จะไม่มองใบหน้าเปื้อนน้ำตานั่น พยายามไม่ฟังเสียงอ้อนวอนนั่นเพราะกลัวว่าถ้าหากเห็นหรือได้ยินเขาจะต้องใจอ่อนแน่ๆ
“พอสักทีเถอะทงเฮเรื่องของเรามันจบลงแล้ว” สิ้นเสียงหวานร่างหนาก็แทบไร้เรี่ยวแรง ที่บอกว่าเราจะเห็นสิ่งๆหนึ่งสำคัญก็ต่อเมื่อสิ่งนั้นหายไปอีทงเฮเพิ่งจะเชื่อก็วันนี้ วันที่ร่างบางตรงหน้ากำลังจะเดินจากไป แล้วทิ้งให้เขาอยู่คนเดียว
“อีกครั้งฮยอกแจ ฉันขอแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว ให้อภัยฉัน อย่าทิ้งฉัน” แต่ร่างหนาก็ยังคงที่จะพยายามมันต่อไป
เสียงถอนหายใจดังขึ้นเมื่อเขาพูดจบแล้วตามด้วยเสียงหวานที่ตอนนี้เขากำลังจะไม่ได้ยินมันอีก
“ฉันให้อภัยนายมามากเกินพอแล้วทงเฮ ตอนนี้ฉันไม่ไหวแล้ว เลิกพยายามเถอะ” นั่นสินะคนหมดใจต่อให้รั้งให้ตายเขาก็คงไม่มีวันหันมามองเขาหรอก ลำแขนแกร่งที่เคยกอดขาคนตัวบางเอาไว้ถูกแกะออกก่อนที่อีกคนจะเดินออกไปจากห้อง
ปึง
“โธ่เว๊ย!!”
พอแล้ว พอกันทีกับความรักครั้งนี้ อีฮยอกแจไม่อยากได้ความรักของทงเฮอีกแล้ว สองขาเรียวเดินออกมาจากคอนโดภาพเส้นทางตรงหน้ามันพร่ามัวเหลือเกินใจหนึ่งอยากจะเดินกลับไปแล้วกอดทงเฮแน่นๆแต่อีกใจมันกลับบอกเขาว่าให้เดินออกมา เขาเคยคิดว่าความรักของเขาจะทำให้ทงเฮเปลี่ยนแต่ไม่เลยทงเฮไม่ได้เปลี่ยน ทงเฮยังคงพาผู้หญิงมาที่ห้องเหมือนเดิม
“ฮยอกแจ!!” ร่างบางที่กำลังเดินชะงักแล้วหันกลับไปมองบุคคลที่เรียกเขาเมื่อครู่
“.........”
“อย่าเดินหนีฉันฮยอกแจ” เสียงทุ้มของทงเฮยังคงดังอยู่ในโสตประสาทแต่ก็คงไม่นานหรอก อีกไม่นานเสียงทุ้มนี่ก็จะหายไป เขาคิดอย่างนั้น
“ฮยอกแจขอร้องล่ะ แค่ครั้งเดียว ครั้งเดียวเท่านั้น” จะผิดไหมถ้าเขาจะหยุดแล้วหันกลับไปมองทงเฮ จะผิดไหมถ้าเขาจะวิ่งกลับไปหาทงเฮแล้วกอดเขาไว้แน่นๆ เขาอยากจะทำอย่างนั้นจริงๆแต่มันติดอยู่ที่ว่าเมื่อเขาหน้าคนรักทีไรภาพบาดตาที่เขาทนดูมามันก็ลอยเข้ามาทุกที
อีฮยอกแจไม่เคยอยู่ในสายตาของทงเฮ
เพราะเหตุนี้เช่นกันที่ทำให้เขาไม่อยากกลับไป
ร่างบางหันมองรอบกายผู้คนที่เคยเดินกันวุ่นวายบัดนี้มันได้หยุดเพื่อมองเขา สุดท้ายเขาก็ได้แต่ถอนหายใจแล้วเดินกลับไปหาทงเฮที่กำลังนั่งคุกเข่าอยู่ ในหัวของเขามันดูสับสนใจหมด เขารู้แค่ว่าเขาต้องทำอะไรสักอย่างให้เรื่องนี้มันจบ
“ฮยอกแจนายให้อภัยฉันแล้วใช่มั๊ย” ทงเฮเลิกคุกเข่าแล้วเปลี่ยนเป็นยืน ตาเรียวมองมือหนาที่กุมมือเขาเอาไว้
“.........”
เงียบ ทุกอย่างรอบข้างตัวมันเงียบไปหมด ร่างหนามองคนตัวบางอย่างคาดหวัง หวังว่าฮยอกจะให้อภัยเขาสักครั้ง
“อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก”
END.
มันเป็นฟิคสั้นๆที่เราแต่งขึ้นมาเพราะอารมณ์ชั่ววูบ 55555
มันไม่ได้ดราม่าเท่าไร แต่ก็ดีแล้ว
ความคิดเห็น