If I Be Die ถึงตายฉันก็จะรักเธอ

ลำดับตอนที่ #2 : Intro; Lre Of Girl [ความแค้นของเด็กน้อย]

                ปัง! ปัง! ปัง!

สิ้นเสียงปืนที่ถูกยิงออกมาจากกระบอกร่างของชายหนุ่มวัยกลางคนก็ล้มตึงลงกับพื้นเป็นขณะเดียวกันที่เด็กผู้หญิงตัวเล็กโผล่ออกมาจากที่ซ่อนและวิ่งไปหาผู้เป็นพ่อที่นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น

“พ่อ!! พ่อจ๋า  ฮือ”

เสียงร้องไห้จ้าของเด็กหญิงดังขึ้นอย่างน่าสงสารเธอร้องเรียกผู้เป็นพ่อด้วยเสียงสั่นเครือเพราะน้ำตาที่รินไหลลงมาอย่างห้ามไม่ได้ใบหน้าใสๆ ของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวดเสียใจที่ฆ่าเด็กน้อยไปทั้งเป็น ดวงตาที่เอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำใสตวัดไปมองฆาตกรที่ฆ่าพ่อของเธออย่างเคียดแค้นในมุมย้อนแสงทำให้เด็กน้อยเห็นหน้าของฆาตกรเป็นเพียงร่างสีดำของฆาตกรเท่านั้น ...เด็กน้อยไม่มีทางได้เห็นสีหน้าของคนที่เธอจงเกลียดจงชังนั้นเลย

เพียงแค่เห็นดวงตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดความเกลียดชังของเด็กน้อยที่ทิ่งแทงจิตใจ ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่พรั่งพรูเข้ามาจนเขาแทบรับไม่ไหว สีหน้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิดและเสียใจไปไม่ต่างจากเธอแม้แต่นิด รู้สึกผิดที่ฆ่าพ่อของเธอไป รู้สึกผิดที่ทำให้เด็กที่ไม่มีความผิดอะไรอย่างเธอต้องเสียใจ

ขอโทษ...

                “ไอ้สารเลว! สักวันฉันจะฆ่าแกด้วยมือของฉันเอง!” ไม่มีความหวาดกลัวในประกายตาของเด็กน้อยเลยแม้แต่นิดมีเพียงความเคียดแค้นความอาฆาตจากน้ำเสียงสีหน้าแววตาที่ส่งออกมาจากหัวใจดวงเล็กๆ ที่เจ็บปวดเกินกว่าเด็กคนหนึ่งจะรับไหว ริมฝีปากเล็กๆ ของเด็กน้อยเอ่ยคำมั่นซึ่งแทบจะเป็นเสียงกรีดร้องเพราะมันช่างเป็นเสียงที่เสียดแก้วหูเหลือเกิน

...และคำมั่นสัญญาที่เด็กน้อยให้ไว้กับตนเองและฆาตกรคนนี้จะคงอยู่ไปจนกว่าเด็กน้อยและเขาตราบจนจะมีใครคนหนึ่งตายไปเท่านั้น