คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : พิธีส่งวิญญาณของอาธา
ยามที่ฝีเท้าอผมแะลับพื้นเหลือบเา มันะเิเสียั้อัวานสะท้านัวึ้นมาอย่ายิ่ให่ ถ้าหามีหิามในุผ้ายาวเลื่อนายร่ายรำ มัน็ไม่่าาารละรในวัอินแนที่ไหนสัแห่
ผมับทรอยยับเท้า้าวเินไป้าหน้า เินเ้าไปหาบานประูทอำที่ปิไว้อย่าแน่นสนิท พอลอเี่ยหูฟัี ๆ ผมไ้ยินเสียนรีบรรเลลอออมาอย่าแผ่วเบา
ทรอยที่อยู่ในร่าหมาในยับัวแฟุ้เป็นม่านหมอ ่อนที่ท่อนแนยาวอย่ามนุษย์ะเอื้อมออมาาลุ่มวันเพื่อไปแะลที่บานประู
"สวัสีอานูบิสและผู้ส่วิาอาธา"
บานประูยัไม่ทันที่ะเปิออว้าสุำลั เสียหวานเสนาะหูเอ่ยึ้นทัทายันเเ่นนสนิทันี เสียพิหวานับใลอไปับเสียหวานใสาร่าระหที่นอนเอนายอยู่บนั่เียเลือบทอ วาอเธอามเหมือนาวา และมันมอมาทาพวผมที่ำลัหยุยืนอยู่บนพรมแยาวไลสุสายา
"พวุมาทันลำนำบทสุท้ายพอี" ในระหว่าที่เธอพูุย ายบายับนั่ส่าามน่าื่นม ผมหยุเินและทำารโ้ัวทำวามเารพ "อให้บทเพลที่ผ่านไปเมื่อสัรู่ประทานพรให้แ่พวุ"
นิ้วเรียวรีผ่านม่านอาาศนเิไอละออสีทอระ่า ่อนสมุเล่มน้อยะเผยัวึ้นมา มันผลัเปลี่ยนไปประมาหน้าหรือสอหน้า
เธอพู่อไปว่า "ในนามลีโอ หนึ่ในเทพมิวส์ (Muses) อมอบื่อพี่น้อและัวนให้ับอานูบิสและอาธา"
"อรับนามบริสุทธิ์เทพธิาแห่นรี" ผมโ้ายรอรับป้ายื่อสีทอสว่า มัน่อย ๆ ร้อยเรียัว่อันมาไ้ถึแปหรือเ้าป้าย "สิ่สุท้าย ผมอรับห่วสุท้ายอุเพื่อบรรุลไปในโหล"
พอบำสุท้าย ฝ่ามือเรียวอเทพสาวามส่าปัผ่านไปในอาาศ ไม่นานึ่อเิภาพในวลมเนรมิ ถ้าหามอี ๆ ภาพรลาเป็นาภายในัวอาารที่ถูทาทาบ้วยสีาวสะอาา
"ที่รนั้นมีห้อโถสำหรับผู้ป่วยที่้อารเวลาบำบั ายรานนั้นที่นั่ิหน้า่า เามีสายาเียวายใ่ไหม"
ผมับทรอยนิ่ฟัเรื่อเล่า่อไปอย่าเียบสบ ภาพายหิในุาวสะอาา่าพาันเินสวนทาัน แ่สิ่ที่ผมสนในั้น ือายราที่เธอล่าวถึ
"เายัอยู่ี เายัมีีวิในโรพยาบาล่าัหวั ห่วอันมีเพียเาที่มัะมาเฝ้าฟันรีบรรเลเ่า ๆ และถ้อยำที่อยพร่ำพูถึภรรยาผู้ล่วลับไป สิ่ที่ะฝาให้พวุ่วยมันไม่ยาเย็นนเินไป" สอมืออเธอยึ้นมาุมรระหว่าอ ผมรอว่าเธอะออะไรเป็นสิ่สุท้าย "ฝาฝันีให้ายนนั้นทีอาธา"
ผมั้ใรับฟัมันอย่าี "ฝันีที่ว่าืออะไรรับลีโอ"
"พาภรรยาไปหาเาในฝัน ่ำืนนี้เป็นวันที่วันทร์ใล้ิและสว่าที่สุ นี่ือห่วสุท้ายอัน"
ผมมอมวลวันที่่อย ๆ ลอยัวลไปอยู่ในโหล พอปลายวันเริ่มาอ่อน ผมึเลื่อนฝาอมันให้ปิล มันปิลไปพร้อม ๆ ับำพูล
"ผมยินีที่ะทำใหุ้รับลีโอ"
"อบใอาธา เวลาอเรามาถึแล้ว"
"โีรับลีโอ อให้ีวิแรเริ่มอุับพี่น้อพบเอแ่สิ่ี ๆ"
"ไว้เอันอาธา"
"ไว้เอันรับ"
ำบอลาสุท้ายหายไปพร้อม ๆ ับร่าระหที่่อย ๆ ลายเป็นหิน ผมวาสายามอไปยัรูปปั้นหินพี่น้ออลีโอเ่นัน ทรอยยับ้าวเ้ามายืนเีย้าผม่อนที่เาะเอ่ยบาสิ่ที่เย่าใวน้อยอผมให้ไหวสั่น
"พวเราทุนมีวันับล วันที่สิ่ใหม่เิึ้น นั่นหมายถึวันเวลาที่หหายไปอพวเรา"
"มันะมาถึเมื่อไหร่ แล้วห่วสุท้ายอพวเรามันสลัสำัมาแ่ไหนันเียว"
"ทุนมีสิ่ที่ิ้าอาธา"
ผมยันึไม่ออ ผมะมีสิ่ใหลเหลือในะอนวามทรำที่ผ่านมาอย่ายาวนาน
"นึไม่ออ บนโลเียบเหาเ่นนี้ะมีอะไรให้ผมห่ว แ่่าเถอะ ผมะลับร้านแล้ว"
"ให้ผมไปส่ไหม"
"ไม่เป็นไรทรอย ุ้อส่พวเาึ้นเรือ อให้ารเินทาราบรื่น"
ผมเอื้อมมือไปแะที่บ่าอทรอย เาทำแ่พยัหน้าน้อย ๆ ยินยอมให้ผมลับร้านนเียว ผมรู้สึเหนื่อยมาเลยวันนี้ เหนื่อยมาว่าทุวันที่ผ่านมา
"ป้ายื่อวันนี้ไ้ั้ห้าแผ่น อาธาไม่ลับมาุุแล้วล่ะ"
เ็หิัวเล็ิ๋วนั่เท้าาอยู่บนั้นวาหนัสือฝุ่นเรอะ เธอพูถึป้ายื่อวิาที่เรียรายอยู่บนโ๊ะทำานอผม ผมไม่่อยอยาะฟัเสียเล็แหลมน่ารำาอเธอนั
"ทำีหรือไม่ีผม็โนเา่อว่าอยู่ี" ผมพูวามริ อาธาน่ะมีอิับผมเ็มร้อย ่อให้ผมทำไ้มาว่าห้าป้ายในวันนี้ เาลับมา็่าผมอยู่ี
"อาธาไม่ใ่นใร้ายนานั้นหรอ ออะน่ารั"
"แบบนั้นน่ะเหรอที่เรียว่าน่ารั"
ให้ายเถอะ...
"น่ารัแถมใี อาธาน่ะ ถ้ายิ้มแล้วน่ารัน่าูเลย"
ผมส่ายหน้าให้ับำพูนั้น ผมไม่อยาปัใเื่อว่าอาธาน่ะใี ผมไม่เยเห็นเาในมุมนั้น ะให้ผมเื่อไปไ้ยัไัน
"ทำไมวันนี้ออมานั่เฝ้า ไม่ลับที่ที่เธอมาหรือไ" ผมออปาไล่ ัะรำาเ็มทน
"วันนีุ้ทำานิ่อัน เลยี้เียลับเ้าไปแล้วออมาน่ะสิ แ่ถ้าพัแล้วะลับแล้วล่ะ อย่าุไม่ิะไปหยิบโหลที่หหรือเ็ออมาาั้นหรอใ่ไหมเล่า"
ผมเือบะปาปาาใส่เธออยู่แล้วเียว! ถ้าบานประูไม่เปิออเสีย่อน
"อาธา!"
มีที่ปิหูเพื่อหลีหนีเสียเล็แหลมนี่ไหม
ผมถอนหายใระอา ่อนะ้มลไปเียนรายานลสมุโยที่ไม่ไ้สนใว่าเาะุยอะไรัน และพอบธุระแล้ว อาธานั่นล่ะที่เินเ้ามาับ ๆ ลูบ ๆ แผ่นป้ายอย่าน่าพิารา
"ไ้เยอะนะวันนี้"
"อือ"
ผมทำเป็น ่อไปโยที่ไม่ไ้สนใว่าอาธาะทำอะไร่อ
"ผมอฝาวโหลวนี้ไว้่อนนะ ถ้าปิร้านผมะเ้ามาเอา"
อาธาวาวโหลที่ิป้ายื่อว่าเป็นอเทพีลบนโ๊ะ ปริมามวลสารภายในโหลูมาึ้นหรือเปล่านะ นั่นแสว่า... อาธาออไปทำอะไรมาสินะ
"เิ"
ผมรู้สึว่านรหน้ามอมาทาผม เหมือนเาะหยุ้อันอยู่สัพัแ่็ไม่ไ้พูอะไรเพิ่มเิม สุท้ายเา็ไป และนี่็ใล้เวลาเปิร้านแล้ว้วย
วันนี้่าน่าแปลประหลาว่าทุวัน ทำไมไฟในร้านยัสว่าหลัเลิาน อาธาไม่ไ้ใืใำปล่อยให้ผมลำทาลับึ้นไปั้นบนหรอหรือ
ผมเินแวะูภาพบรรยาาศภายในร้านอนลาืน ถึแม้ว่าในยามนี้มันะไม่เหลือใรแล้ว็าม
ร้านนี่็ไม่ไ้่าาร้านอนลาึออทอแบนโลมนุษย์เท่าไหร่ ถ้าหาะแปลไปเป็นบนั้นนั่นที่ไม่มีน้ำเมา ไม่มีอะไรที่เี่ยวับวามมึนเมาหรือเสียเพลที่ลอเล้ารอปลุปั่นอารม์ให้พุ่ึ้นสู
"เฮ้อ..."
ผมเินย้อนลับไปทาเ่า มอบันไโ่เ่าที่ะพัอยู่แล้วอย่าปล ถ้าผมสามารถายรอบสอไ้ผมะยให้ไอ้ั้นบันไนี่เป็นสาเหุารายอันับหนึ่ แ่ถึอย่านั้นผม็เินย่ำมันทุวัน ่อให้บ่นบอับอาธาเาไม่สนใ เาไม่สนใหรอว่า มันะสร้าเรื่ออะไรบ้าถ้าหามันหัพัลมา
"ุะพาพวเาึ้นเรือหมใ่ไหมทรอย"
เี๋ยวนะ...
ผมยะเียึ้นส่อ ผมไม่ไ้หูฝา ผมไ้ยินเสียออาธาพูุยับทรอยถึเรื่ออะไรบาอย่า มันเี่ยวับวิาและารเินทาโยสาร้วยเรือ พวเาะไปไหนัน เสียที่ว่านั่นมาาหน้า่าที่เปิไว้สุทาเิน!
ึ ึ ึ!
ผมเินเร็วไปหยุอยู่ที่หน้า่า ภาพรหน้า้านนอมืสนิทนเห็นาวเ็มฟ้า ใลาอม่านสายาผมเห็นโมไฟมามายนับสิบวถูปัลเป็นวลมโอบล้อมร่าอายสอน
"อาธาับทรอย..." ผมมวิ้วมอ้อไปยัพวเา
อาธาพูอะไรสัอย่ายาวเหยีย มันไม่น่าใ่บทสนทนา้วย้ำ มันเหมือนารอ่านท่ออะไรสัอย่าเพราะในมืออเามีหนัสือเล่มให่ และ่อมาไม่นานนับานั้น แผ่นเหลี่ยม ๆ ทีุ่้นเยทั้ห้าหแผ่น็ลอยัว้าเิ่อยู่ในอาาศ อาธายมือึ้นมาล้ายับสั่ให้สิ่เหล่านั้นลอยไ้
ทรอยยมือึ้นวาฝ่ามือเป็นวลมในอาาศ ่อนที่ลุ่มมิิที่ผมเย้ามผ่านะเผยัวนึ้นมา เหมือนผมำลัแอบูพวเาเล่นมายาล ผมไม่เยเห็นอะไรแบบนี้้วยามา่อน มันทั้ลึลับและเหนือินนาาร
อาธาผลัแผ่นป้ายพวนั้นเ้าไปในหลุม และไม่นาน้าายอทรอย็มีเาเลือนราอเหล่าวิาที่ผมไปเอในเรื่อเล่าวันนี้
"อย่าลืมมอบฝันีให้ับายนนั้นอาธา ผมอัวลาพาพวเาึ้นเรือ้ามฟา"
ทรอยโ้ัวลาอาธา ยามแผ่นหลัอทรอยลับาทุอย่าึลับมาเียบัน โมไฟที่เยส่อสว่าเริ่มลทอนแสในัวอมันล หลเหลือเพียายบาในุผ้ายาวละพื้นสนามห้า อาธาไม่ยับัวไปไหนเลย เาทำเพียยืนอยู่อย่านั้นเ่นเียวับรูปปั้นที่เหล่าผู้นอบสวภาวนาอพร
'แอบูนอื่นนี่มันีมาหรือไรับ'
ผมใับเสียที่แล่นอยู่ในหัว มันัล้ายับเ้าอเสียมายืนพูในระยะใล้
'ุอยาเป็นวิาาบอใ่ไหม ผมะไ้วัลูาอุออมาเี๋ยวนี้เลย'
***
หมเวลาอพวเา พอรุ่เ้า...
อาเป็นเวลาอพวเราวัยละอ่อน
ความคิดเห็น