ขอเพียงที่พักใจ

ลำดับตอนที่ #3 : น้ำตา

เย็นวันนั้นเอง ชั้นเดินกลับบ้านคนเดียวก็แหง ล่ะ ชั้นไม่ได้มีเพื่อนเยอะด้วยซิ แล้วบ้านชั้นก็อยู่ใกล้ๆ เฮ้อ เหนื่อยจังวุ้ย ชั้น เอาหลังพิงต้นไม้ที่โตอยู่แถวๆทางหลับบ้าน ชั้นค่อยๆทรุดตัวลงอย่างช้าๆ น้ำตาค่อยๆไหลลงอาบแก้ม ไหลไป



\"ชุ่ม\" เสียงเรียก คงเป็นจากใจชั้นล่ะมั่งที่เรียกไม่ให้อ่อนแอ ชั้นรู้แล้วล่ะ แต่ขอร้องต่ออีกหน่อยนะ



\"ไอ่ชุ่ม\" โห่กรูว่าไม่ใช่แล้ว ชั้นรีบพยุงตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว ใบหน้าขาวสะอาด ที่แม้จะเหนื่อยมาทั่งวัน แต่ยังคงขาวสะอาดได้ถึงเพียงนี้



\"เด็มเองหรอ\" ชั้นรีบเช็ดน้ำตาอย่างรวดเร็ว แล้วรีบเดินเข้าไปหาเพื่อนเก่า



\"เฮ้อ แกนี้ล่ะน้า คนเก่ง เก่งแล้วเป็นอย่างนี้หรอ\" มันพูดพร้อมส่งผ้า เช็ดหน้า สีฟ้าอ่อน มีลายสีขาวดูสะอาดให้ชั้น



\"เด็ม คือ ชั้น . . .!!!!!\" ชั้นเข้าไปสวมกอดไอ่เด็มมัน สมัยเด็กชั้นก็ทำแบบนี้ เพราะเวลาแบบนี้ ถ้าเป็นผู้ชายคนนี้ ชั้นก็ร้องไห้ได้อย่างไม่ต้องอาย



\"ยังขี้แยเหมือนเดิมจิงๆด้วย\" เด๊มส่งยิ้มอบอุ่นมาให้ มันทำให้ชั้นรู้สึกดีจัง เย้ กลับบ้านดีกว่า



\"ชั้นไปล่ะนะ\" ชั้นยิ้มให้มันก่อนพล่ะออกจากอ้อมกอดที่อบอุ่นนั้น แล้วจากไป ชั้นเดิมมาถึงบ้านก็เจอแม่สวดอีกแล้วเรื่องที่มีเรื่องแล้วจารย์โทรมาด่าที่บ้าน เซงๆๆ ชีวิตอับเฉาจังโว้ย





___________________________________________________________________________________________________-_-



วันนี้ ชั้นตื่นสายโครตๆ เป็นวันที่สองของการเรียน อ่านะ ชั้นมาถึงห้องเรียนในสภาพที่ไม่มีจารย์ (ยังไม่เข้า) เลยไปนั่งที่แล้วเริ่มหาเพื่อน ใหม่



\"ดีจ้า\" นุ่มทักชั้นด้วยเสียงใสไพเราะ 55



\"หวัดดี\" นายนพ ทักชั้นแบบไม่ค่อยสบอารมณ์นัก ส่วนคนอื่นๆ ไม่ทักชั้นมากนัก ส่วนผู้ชายคนอื่นไม่คุยด้วยเลย สงสัยคงคิดว่าชั้นเป็นทอมล่ะมั่ง อิอิ งั้นก็ดีโว้ย



ตอนกลางวัน ก่อนพักเที่ยงมีเรียน พละ 55 ได้ออกแรงแล้ว ชั้นแบ่งข้างวอลเลย์ได้อยู่ข้างเดียวก็บพวกผู้ชาย กลุ่มหนึ่ง ส่วนนายนพก็อยู่ข้างตรงข้าม



\"ปังค์\" เสียงเสริฟวอลเลย์เริ่มขึ้น ขึ้นเคลื่อนที่เข้าตำแหน่งเพื่อป้องกันการโต้กลับ อีกฝ่ายตั้ง และ นายนพตบกลับมา แต่ติดบล๊อก 55 เอ๊ะ คนบล๊อกนอนไปแล้ว ลูกกระฉอก



ชั้นเข้าไปรับลูกแล้ว ตั้งให้เพื่อนตบ นายคนนี้ก็ตบใช่ย่อย แต่นายนพรับได้แล้วโต้กลับมา อีก คราวนี้ นายคนที่ตบชงลูกให้ชั้น   ชั้นขึ้นหวดบ้าง



\"ปังค์\" เสียงลูกวอลเลย์ กระทบใบหน้าของคนบล๊อก ลูกกระเด้งลงไป คนที่เจอตบอัดหาใช่ใครนายนพนั้นเอง



\"ชิ ยายนี้แล้วแรงนะ\" นพทำหน้าตาโมโห แล้วทำท่าเอาจิงทันที ก็เล่นกันไปเรื่อยๆ จนจะจบเกมส์ ก็กริ่งพักดังขึ้น ไม่มีใครสนใจจะแข่งตอเป็นอันไม่รู้ผล



ชั้นเก็บข้าวของเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกมา เห็นนายคนที่เล่นวอลเลย์ข้างชั้นยืนอยู่ คล้ายๆว่ารอใคร



\"ดีดี ชั้นชื่อชุ่มนะ นายเล่นเก่งจัง\" ชั้นผูกมิตรแก่เพื่อนใหม่ เค้ามีทีท่าดีใจ หน้าเค้าใสมากเลย ยิ้มก็สวยมาก คนโรงเรียนนี้หน้าตาดีจังแฮะ



\"หวัดดี ชั้นชื่อแชมป์\" แล้วสิ่งที่เค้ารอคอยก็มาถึง เป็นผู้ชายคนนึง ท่าทางเรียบร้อย สุภาพมาก หน้าตาน่ารักเชียว



\"นี้ชุ่ม แฟนเค้าเองอ่า\" แว๊กสสสสสสสสสสสสสสส์ เกร ก็ไม่บอก T-T ใช่ๆ คนน่ารักมักเป็น เกร หุหุ อย่างนี้คงเป็นเพื่อนกันยาว



\"แหะๆ ไปกินข้าวกันดีๆนะ เดี้ยวชั้นรอนุ่มก่อน ไปกันก่อนเลย\" กลัววุ้ย ชั้นรีบเดินหลบฉากไปอย่างเร็ว



______________________________________________________________________________________________________



\"55555และ555 ซ่าแล้วยังบื้ออีก ไม่รู้รึไงว่าไอ่แชมป์มันเป็น 5555\" นายนพที่นั่งกินข้าวกันอยู่ หัวเราะอย่างออกรส



\"เชอะ ใครจะไปฉลาดเหมือนแกงว่ะไอ่หนวด\" ชั้นทำท่าทางประชด



\"ใคร ใครกันไอ่หนวดนะ อย่างนี้เค้าเรียกว่าเคราโว้ย เทอน่ะไม่รู้เรื่องเลยนะยายทอม\" นายนพเอาเท้ากระทืบบนโต๊ะ



\"อะไรกันว่ะไอ่หนวด จะหาเรื่องรึไงกัน อย่างนี้ก็สวยสิฟร่ะ\" ชั้นยกแขนเสื้อขึ้นสูง



\"ทั้งสองคน กับข้าวเลอะหมดแล้ว จะกินรึป่าว ถ้าไม่กินเราจะย้ายโต๊ะแล้วนะ\" นุ่มที่นั่งอยู่ออกปากห้ามแกมประชด ชั้นกะมันเลยต้องนั่งกินกันต่ออย่างสุภาพ แบบมีไฟฟ้าออกจากตาช็อตกันตลอด  



ชั้นมองไปข้างหลัง ก็เจอ เด๊ม ชั้นกะจะเอาผ้าเช็ดหน้าไปคืนแต่ว่ามันมีผู้หญิงมาด้วยน่ะสิ เห้อ อย่าไปฟังครอบครัวมานเลย และแฟนมันก็ท่าทางน่ารักเสียด้วย ทำไมเรารู้สึกไม่ชอบเลย แย่จัง



___________________________________________________________________________รึว่าชั้น หึงไอ่เด๊ม 555 เราเพื่อนกานนะ