ตำนานโลกใบใหม่

ลำดับตอนที่ #3 : สังหารอย่างเลือดเย็น

ยามค่ำคืนในสลัม ทุกอย่างตกอยู่ในความมืดมิด 

ทว่าได้มีร่างเงาหนึ่งเคลื่อนไหวอย่างเงียบเชียบไปตามทาง ก่อนจะหยุดอยู่ที่บ้านเก่าๆ โทรมๆ หลังหนึ่ง 

ข้างในมีเสียงกรนดังสนั่นจนได้ยินถึงข้างนอก 

"...." 

เงานั้นเดินเข้าไปข้างในอย่างเงียบงัน ทุกการก้าวเดินไร้ซึ่งเสียงใดๆ ราวกับภูติผี 

บ้างหลังนี้เป็นบ้านเล็กมีห้องเดียว เพราะอย่างเพียงแค่เดินเข้าไปก็เจอกับคนที่ตามหาทันที 

ชายวัยกลางสภาพสกปรกมอมแมมอันเป็นเอกลักษณ์ของคนในสลัม ใบหน้าแดงก่ำมีกลิ่นเหล้าเหม็นหึ่งโชยมา 

"นังลูกไม่รักดี....กล้าหนีข้าได้ ตาย...งึมๆ" 

ชายคนนั้นพูดพึมพำราวกับละเมอ แม้จะหลับแต่เขาก็ยังนึกแต่จะฆ่าลูกสาวของตนอยู่ลูกเดียว 

ยิ่งทำให้สายตาของร่างเงานั้นเย็นชามากกว่าเดิม 

ไม่พูดพร่ำทำเพลง ร่างเงาลงมืออย่างรวดเร็วใช้มือทุบไปที่คอของของขี้เมาจนหลอดลมแตกไปพร้อมกับกล่องเสียง 

เป็นผลให้นอกจากจะพูดไม่ได้แล้วยังหายใจไม่ออกอีก 

ความเสียหายรุนแรงจนทำให้ชายคนนั้นตื่นขึ้นมา ก่อนจะพบว่าตัวเองส่งเสียงไม่ได้และยังหายใจไม่ออก 

เขาดิ้นพล่านไปมาบนพื้นทันใดนั้นก็เหลือบไปเห็นร่างเงาของเด็กสาวคนหนึ่งยืนอยู่ ดวงตาเขาก็เบิกโพลงขึ้นมาด้วยความตกใจ 

เขาคล้ายจะพูดอะไรบางอย่างแต่พูดไม่ออก ได้แต่ยื่นมือมาเพื่อหวังว่าร่างเงานั้นจะช่วยเหลือ 

เอลซ่าเหลือบมองมือที่ยื่นมาอย่างเฉยเมยและไร้อารมณ์ ก่อนจะแตะไปที่ข้อพับอย่างแรงจนแขนหัก 

ใช่แล้วชายคนนี้คือพ่อของเธอเอง ตั้งแต่ในโลกเก่าแล้วเธอเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น แม้จะมาอยู่โลกใหม่นิสัยนั้นก็ยังตามมา 

เด็กสาวไม่ต้องการให้เดนมนุษย์คนนี้มีชีวิตรอดอยู่ จึงได้เข้ามาจัดการพร้อมกับทรมานเล็กน้อยเพื่อความสะใจ 

ไม่นานนัก คนที่เรียกตัวเองว่าพ่อของเธอก็แน่นิ่งไป  

เอลซ่ารู้สึกปลอดโปร่งขึ้นมาเมื่อได้แก้แค้น เธอเดินไปรื้ผ้าปูที่นอนออกก็พบกับประตูได้ 

พอเปิดออกก็มีเงินจำนวนหนึ่ง ซึ่งเป็นเงินที่พ่อของเธอแอบเก็บซ่อนไว้จากเจ้าหนี้ และมักจะใช้เงินนี้ไปซื้อเหล้ามากิน 

นอกจากนี้เธอยังพบแหวนวงหนึ่งซึ่งมีสภาพเก่าพอควรแต่พอดูออกว่าจำมาจากวัสดุมีค่า 

จึงไม่แปลกใจที่ชายคนนั้นจะเก็บเอาไว้ สงสัยคงรอเวลาแล้วเอาไปขาย 

หลังจากเก็บของทุกอย่างไปจนหมด เอลซ่าก็อยู่ในสภาพไม่ต่างจากโจรที่ไปปล้นชิงทรัพย์ชาวบ้าน 

เด็กสาวมองร่างที่ไร้วิญญาณของคนเป็นพ่อด้วยแววตาที่หลากหลายอารมณ์ แต่ที่แน่ๆ ไม่มีความรู้สึกดีๆ แน่นอน 

"ลาก่อน" 

พูดจบเด็กสาวก็หายไปในความมืดยามราตรี หายไปจากสลัมตลอดกาล 

และกว่าจะมีคนพบศพก็เป็นเวลานานนับอาทิตย์แล้วเพราะมีกลิ่นเหม็นโชยออกมาจากในบ้านหลังนั้น 

...

เช้าวันต่อมา

ภายในป่ามีร่างของเด็กสาวอายุ10ปี ร่างกายมอมแมมเหมือนชาวสลัม นั่งสมาธิอยู่ที่ใต้ต้นไม้ 

ทันใดนั้น 

ปัง! 

เสียงระเบิดดังขึ้นมาจากร่างกาย ทำให้เสื้อผ้าของเธอกระพือทีหนึ่ง 

"บรรลุนักรบขั้น2สำเร็จ" 

เอลซ่ายกยิ้มอย่างพอใจ เพียงแค่ข้ามวันก็บรรลุขั้น2แล้ว ต้องขอบคุณปริมาณพลังธรรมชาติของโลกนี้ 

หากเป็นโลกเก่าต้องใช้เวลาหลายวันกว่าจะบรรลุ 

เด็กสาวลุกขึ้นเพื่อยืดเส้นยืดสาย ก่อนจะทบทวนความทรงจำในอดีตพร้อมกับร่ายรำเพลงหมัด 

พอร่ายรำจนครบกระบวนท่า เธอก็ลงไปอาบน้ำในแม่น้ำพร้อมกับจับปลามา2ตัว ก่อนจะนำมาอย่างกิน 

"ก่อนอื่นต้องรีบบรรลุนักรบขั้น5เสียก่อน เพราะยังไม่แน่ใจในกำลังรบของโลกนี้ ข้ายังไม่รู้เกี่ยวกับโลกนี้ดี" 

"มันจะอันตรายเกินไปถ้าผลีผลาม" 

ว่าแล้วเอลซ่าก็ทำการดูดซับพลังธรรมชาติอีกครั้ง 

แต่ในตอนนั้นเองสัญชาตญาณก็สัมผัสได้ถึงอันตรายถึงตายที่เข้ามาอย่างกระทันหัน

!!! 

...