ตำนานโลกใบใหม่

ลำดับตอนที่ #1 : ตื่นอีกครั้ง

ในตรอกซอยเล็กๆ ในสลัม มีร่างของเด็กสาวคนหนึ่งนอนหลับไหลไม่ได้สติ

ตามตัวมีร่องรอยของการถูกทุบตี

ทันใดนั้นร่างที่แน่นิ่งก็พลันเคลื่อนไหว ปลายนิ้วค่อยๆ ขยับก่อนที่เปลือกตาจะเปิดขึ้นมาด้วยแววตาเรียบเฉย

หากมีคนรู้จักมาเห็นเขาต้องตกใจมากแน่ๆ จากเด็กผู้ที่ขี้ขลาดหวาดกลัวไปซะทุกสิ่ง คล้ายกับมีแผลใจที่ลึกจนยากจะลบเลือน

บัดนี้ได้แปรเปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน บรรยากาศหนักอึ้งที่แผ่ออกมาทำให้ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เพราะอึดอัด

'อย่างนี้นี่เอง ดูเหมือนว่าข้าจะได้รับโอกาสจากสวรรค์ให้กลับมามีชีวิตอีกครั้งสินะ'

ใช่ เด็กสาวตอนนี้ไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไปแล้ว ตัวตนของเธอได้หลอมรวมกับดวงวิญญาณจากต่างโลก

ทำให้เธอกลายเป็นคนใหม่

'โลกนี้มันยังไงกันแน่นะ มีพลังธรรมชาติอยู่เต็มไปหมดแถมยังหนาแน่นกว่าโลกเดิมของข้าตั้ง2เท่า'

'ทั้งที่ดูจากสภาพแวดล้อมแล้วก็ไม่ต่างไปจากสลัมเลยซักนิด'

ดวงวิญญาณจากต่างโลกมีชื่อว่าลี่เฉินอวี่ เป็นชาวยุทธ์ผู้ฝึกปรือในกำลังภายใน เขาผ่านความยากลำบากของชีวิตมากมาย

จนในที่สุดก็ได้เป็นจ้าวยุทธภพสมใจ

หลังจากปกครองยุทธจักรมา10ปี ก็โดนลอบทำรายโดยคนใกล้ตัว เพราะไม่ได้ฝึกปรือฝีมือมาตั้งแต่กลายเป็นจ้าวยุทธภพเลยทำให้ฝีมืออ่อนแอลง

บวกกับร่างกายที่แก่ชราลง ทำให้ในที่สุดจักรพรรดิฟ้าดินลี่เฉินอวี่ก็พลาดท่าหลังจากต่อสู้มายาวนานนับครึ่งวันและโดนกระบี่แทงอกตายไป

แน่นอนว่าก่อนตายลี่เฉินอวี่ที่ไม่อยากให้คนพวกนี้มีความสุข ก็ได้ระเบิดกำลังภายในออกมาสร้างความเสียหายเป็นวงกว้าง

จากนั้นเขาก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลย จนกระทั่งเมื่อเร็วๆ นี้ที่ได้หลอมรวมเข้ากับร่างกายและจิตวิญญาณของเด็กสาวที่มีชื่อว่าเรเวน

'หืม...นี้มัน'

เรเวนขมวดคิ้ว ในโลกของเขามีเคล็ดวิชามากมายที่สามารถรักษาตัวเองได้ แต่มันจำเป็นต้องใช้กำลังภายใน

แต่อย่างไรก็ตามในโลกนี้แม้จะมีพลังธรรมชาติมากกว่าโลกเดิมถึง2เท่า แต่เธอก็ไม่อาจที่จะดึงมันมาแปรเป็นกำลังภายในได้

จริงอยู่ที่สามารถดึงเข้ามาสู่ร่างกายได้ แต่ไม่สามารถนำไปหลอมรวมเข้าที่ตันเถียนได้เลย ราวกับแก้วน้ำที่มีรอยร้าว

ไม่ว่าจะเติมมากแค่ไหนก็ไม่เต็ม พลังธรรมชาติในร่างเมื่อถูกดูดเข้าไปไม่นานก็รั่วไหลออกมา

'ทำไมกัน!?...หรือว่าร่างกายนี่ไม่มีตันเถียน'

ในขณะที่นึกสงสัย ในตอนนั้นเรเวนก็นึกออก

ใช่แล้ว โลกนี้ไม่ใช่โลกเทียนหมิงแต่เป็นอีกโลกหนึ่ง ร่างกายนี้ก็ไม่ใช่ร่างกายจากโลกเทียนหมิงอีกด้วย

เพราะอย่างนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่เรเวนจะไม่มีตันเถียนในร่าง

'หรือว่าข้าจะต้องมาตายอีกครั้งจริงๆ!?'

เด็กสาวรู้สึกสะเทือนใจเล็กน้อยเมื่อสัมผัสได้ว่าอุณหภูมิร่างกายเริ่มเย็นลง

'ไม่! ข้าจะไม่ยอมตายอย่างหมาข้างถนนอย่างนี้!! หากต้องตายข้าขอตายอย่างยิ่งใหญ่ ไม่ขอตายอย่างนี้!!!'

เด็กสาวกัดฟันแน่น สมองหมุนเร็วจี๋เพื่อใช้ความคิดอย่างหนัก

ทันใดนั้นเธอก็นึกออก 

'จริงสิ ข้าจำได้ว่ามีชนกลุ่มน้อยกลุ่มหนึ่งมีร่างกายที่ไร้ตันเถียนแต่สามารถใช้กำลังภายในได้' 

'ข้าเคยไปอาศัยอยู่ที่นั้นเพื่อหลบหนีอยู่พักนึง และก็ได้เรียนรู้เคล็ดวิชาของพวกนั้นมาบ้าง น่าจะพอช่วยอะไรได้' 

ว่าแล้วเรเวนก็นอนแผ่หราบนพื้น การฝึกวิชาของคนพวกนั้นเพื่อที่จะดูดซับพลังธรรมชาติมาให้ได้มากที่สุด 

จำต้องให้ร่างกายสัมผัสกับผืนดิน ซึ่งเป็นจุดที่พลังธรรมชาติแผ่ออกมา 

จากนั้นเด็กสาวก็ชักนำพลังธรรมชาติเข้าสู่ร่างกายและให้มันไหลเวียนเข้าสู่หัวใจแฝงไปกับเลือด 

และปล่อยให้หัวใจลำเลียงเลือดไปตามเส้นเลือดให้กระจายไปทั่วร่าง 

วิธีนี้สร้างความเจ็บปวดตลอดทาง จำเป็นต้องใช้สมาธิเพื่อชักนำพลังธรรมชาติเข้าสู่หัวใจอย่างต่อเนื่อง 

จนกว่าพลังธรรมชาติที่แฝงในเลือดจะไหลเวียนทั่วร่าง 

...