คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คนเดิมของเธอ (เกรย์xจูเบีย จากกิลด์แฟรี่ เทล)
กฎของการอ่าน Fic In Song 1.)กรุณาฟังเพลงก่อนอ่าน 2.)ขยับลงไปอ่านเมื่อฟังเพลงแล้ว
ขอให้สนุกน่ะค่ะ
[ป.ล. ไรท์เตอร์ลงเพลงไม่ได้ ต้องขอภัยด้วยคร้า(_-_)(T_T)(_-_) ]
เขาคือคนนั้น คนสำคัญ ที่เธอให้รักไปแล้ว
แล้วฉันควรทำยังไง ในเมื่อเธอฝังใจอย่างนั้น
ร่างสูงเดินเข้ามาในกิลด์ยอมเวทย์แฟรี่ เทล ชายผู้มีนามว่า เกรย์ จอมเวทน้ำแข็งที่แกร่งที่สุดในสายเวทย์น้ำแข็ง เกรย์ตรงไปที่บาร์ของมิร่าเจน เขานั่งลงที่หน้อบาร์ ในยามที่กิลด์ใกล้ปิดเต็มที
"เอาอะไรดีจ้ะ เกรย์"
"เหล้าขวดนึงแล้วกัน"
"หืม เหล้าเลยหรอ วันนี้มาแปลกแฮ่ะ งั้นรอเดียวน่ะ"
มิร่าเจนเดินเข้าไปที่หลังบาร์เพื่อไปเอาเหล้ามาให้เกรย์ และเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ลูซี่เดินเข้ามา
"เกรย์ วันนี้นายเป็นอะไรไปนะ ไม่ร่าเริงเลยน่ะ"
"ก็ปล่าวนี่ ฉันสบายดีไม่ต้องห่วง"
"หรอ แต่สีหน้านายไม่ดีเลยน่ะ"
"ช่างเถอะน่า ว่าแต่เธอยังไม่รีบไปหานัตสึอีกหรอ เดียวมันก็รอนานหรอก"
"เออ จริงด้วย งั้นฉันไปก่อนน่ะ บาย"
"บาย"
พอลูซี่ออกจากกิลด์ไป มิร่าเจนก็เดินออกมาจากหลังบาร์เหล้า และวางขวดเหล้าพร้อมแก้ว ตรงหน้าเกรย์แล้วเดินออกจากบาร์ไป เกรย์เทเหล้าลงในแก้วและยกขึ้นดื่ม
"ฮ่ะๆ แหม คุณริออนเนี่ย ฮ่ะๆ"
เสียงใสๆ ดังออกมาจากปากของหญิงสาวผู้ใช้เวทน้ำ จูเบีย ล็อกซ่า
"อะไรละครับ จูเบีย ก็มันจริงนี่น่า ฮ่ะๆ" เสียงของศิษย์พี่ของเกรย์เอง
เสียงนี้ทำให้เกรย์ยกขวดเหล้าดื่มโดนไม่เทใส่แก้วที่มิร่าเจนเอามาให้เกรย์ ทำไม่รู้สึกแย่แบบนี้น่ะ ไม่เข้าใจตัวเองเลย ทั้งที่ไม่เคยสนใจ แต่พอไม่อยู่กลับรู้สึกแบบนี้ น่าสมเพ็จชะมัด แล้วเกรย์ก็หยิบเอาหูฟังขึ้นมาโดยที่เปิดเพลงเล่นค้างอยู่
ความทรมานที่เสียเธอไปให้ใคร มันไม่เท่าเสียเธอให้เขา
ถ้าหากย้อนไปเมื่อก่อน ข้าง ๆเขาต้องมีร่างบางพร้อมกับเสียงเรียกตัวเขาว่า ‘ท่านเกรย์’ ดังอยู่ทุก ๆ 3 วิ ถึงจะเป็นเสียงที่น่ารำคาญ
แต่พอไม่ได้ยินกลับรู้สึกหงุดหงิดอย่างนี้ ตั้งแต่เมื่อไร่กันที่เสียงนั้นหายไป.....
เพราะเขามัวแต่ทำภารกิจจนลืมเรื่องนี้งั้นหรอ
หรือเพราะเขาไม่เคยที่จะพูดตรง ๆ กับเธอกันน่ะ
เพราะแบบนั้นหรือ เลยทำให้เธอต้องจากไป
.............
เพราะเขาคนนั้นคือตัวฉันในวันเก่า คนที่เธอเคยให้ความรักไปหมดใจ
โต๊ะตัวเดิมที่มีเธอคอยหาอะไรใหม่ ๆ ให้
‘ท่านเกรย์ นี่ค่ะ ^_^’ จูเบียวางแก้วที่มีเหล้าอยู่ลงตรงหน้า
‘อือ ขอบใจน่ะ -_-’
‘ท่านเกรย์ จูเบียอบคุกกี้มาด้วย ลองชิมสิค่ะ’
‘อือ ฉันจะรองชิมให้’
แต่ตอนนี้กลับไม่มีแล้ว
“คุณริออนค่ะ ลองชิมคุกกี้นี่หน่อยสิค่ะ^_^” จูเบียยื้นคุกกี้ให้กับริออน
“หืม อร่อยนี่ครับ”
“งั้นหรอค่ะ ดีใจจัง ^_^ จูเบียตั้งใจทำมากเลยน่ะค่ะ”
“งั้นผมขอหมดเลยน่ะครับ”
“เชิญคะ”
สิ่งนี้ทำให้เขาหงุดหงิดทุกทีที่คิดถึงภาพของเขากับร่างบาง เพราะจะมีภาพของร่างบางกับอีกคนที่ไม่ใช่เขา
คนที่เธอเคยให้ความรักไปหมดใจ
เธอยังคอยรัก คอยห่วง กันอยู่ไหม?
ถ้าไม่ จะทำยังไง ต้องทำไงให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม
จะทักท้วงให้ได้อะไร ในเมื่อเขาเป็นคนเลือกที่จะไม่พูด
เลือกที่จะไม่บอกมันให้เธอได้ยินเอง
.
.
.
.
.
ต้องทำยังไง
อยากกลับไป เป็นคนเดิมของเธอ
“อยากไปอยู่ตรงนั้น ตรงที่เคยนั่งด้วยกัน”
คนที่เธอ เคยรักในวันนั้น
“ตรงที่เคยนั่งคุย นั่งเล่นอย่างเดิม”
มีอะไร อะไรที่เขาเคยทำ
“ทุกอย่างที่มันทำ...”
แล้วฉันวันนี้ทำไม่ได้
“ฉันกลับทำให้เธอไม่ได้”
เพลงๆ นั้นที่ฉันเคยร้องให้เธอ เหมือนเธอไม่ซึ้งใจอีกแล้ว ไม่เหลืออีกแล้ว
“ถ้าทำอะไรสักอย่างให้เธอ คงไม่มีอะไรดีขึ้น เพราะเธอคงไม่ต้องการสิ่งนั้น”
ฉันอยากกอดเธอ อยากสัมผัส อยากได้รักเธออีกครั้ง
เมื่อรุ่งอรุณมาเยือน ภายในห้องนอนที่มีผ้าม่านคอยบดบังแสงจากดวงอาทิตย์ทำให้ห้องดูแล้วยังคงมืดอยู่
ร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียงซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนใหญ่
เผลอตัวพลิกตัวไปด้านข้างเพื่อกอดใครบางคนที่เคยนอนด้วยกัน แต่จับได้แต่ความว่างปล่าว
ร่างสูงลุกขึ้นนั่งแล้วถอนหายใจออกมา เดินเข้าไปในห้องน้ำ จัดการอาบน้ำแต่งตัว แล้วออกจากบ้านไปเพื่อไปรับภารกิจที่กิลด์จอมเวท
จูบที่ฝังในใจเธอ ยังอยู่เสมอในใจฉัน
เกรย์เดินออกมาจากบ้านได้ไม่เท่าไรก็เดินมาจวนจะถึงกิลด์ก็เห็นคู่รักคู่หนึ่ง เดินจับมือถือแขน แล้วก็หัวเราะร่วมกัน
มันทำให้เขานิกถึงเรื่องในวันวาน
.......
.....
....
...
.
"ท่านเกรย์ค่ะ"
"หืม?" พอหันหน้าไป จูเบียก็เงยหน้าจูบเกรย์ทีนึงแล้วก็วิ่งหนีไปด้วยใบหน้าที่ฉาบไปด้วยสีแดง
เกรย์ได้แต่อึ่งกับสิ่งที่จูเบียทำ แล้วหน้าแดงขึ้นเมื่อรู้สึกตัว
ทั้ง ๆ ที่ผ่านมานาน แต่เมื่อนึกถึงที่ไร เป็นอันว่าต้องหน้าแดงเสียทุกที
ทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะยังรู้สึกเหมือนเดิมหรือปล่าว
ทั้ง ๆ ที่อาจจะรู้... รู้ว่าอีกฝ่ายคงลืมไปแล้ว แต่ไม่ยอมรับกันแน่
เกรย์เดินต่อจนถึงหน้ากิลด์จอมเงทแฟรี่ เทล
ฉันอยากเป็นเขา เป็นคนนั้นอีกได้ไหม
"จะยังมีที่เหลือให้ฉันเข้าไปไหม?"
อยากกลับไป เป็นคนเดิมของเธอ
"ขอได้ไหม? กลับไปเป็นเหมือนเดิน"
คนที่เธอเคยรักในวันนั้น
"เหมือนที่เธอเคยทำให้กับฉัน"
มีอะไร อะไรที่เขาเคยทำ
"ทุกอย่างที่ริออนได้ทำ..."
แล้วฉันวันนี้ทำไม่ได้
"ฉันเองก็อยากทำ"
บอกได้ไหมต้องทำให้เธอยังไง
"แต่ต้องทำยังไง เธอช่วยบอกสักหน่อยจะได้ไหม?"
ให้เธอกลับมา กลับมารักฉันอีกครั้ง
"เพื่อให้เธอกลับมา กลับมาหาฉัน...."
รักฉันอีกครั้ง
"กลับมารักฉัน กลับมาอยู่กับฉัน"
.
.
.
.
"แต่คงเป็นไปไม่ได้แล้วสิน่ะ"
"เป็นไปได้ ถ้านายลองพูดมันออกไป"
"ละ...ลูซี่ เธอ..." ลูซี่เดินออกมาจากหลังประตูกิลด์
"ไปสิ จูเบียอยู่ข้างในนะ"
"ไป? ไปทำไม?"
"ก็สารภาพรักกับเธอไง"
"แต่จูเบียคง..."
"ไม่ลองก็ไม่รู้ ไปเลย"
"ก็ได้"
เกรย์เดินเข้าและพบว่าจูเบียกำลังนั่งอยู่ที่บาร์ของมร่าเจน เกรย์ตรงเข้าไปหาจูเบีย
"จูเบียคือฉัน..."
"คุณริออน" จูเบียลุกขึ้นแล้วเดินไปหาริออนที่เดินเข้ามาหลังเกรย์ จูเบียเดินผ่านเกรย์ไปโดยที่ไม่ยอมมองเกรย์เลย มันทำให้เกรย์หมดความอดทน ดึงจูเบียเข้ามากอด แล้วตะโกนบอกเธอไป
"ฉันรักเธอ จูเบีย!!!"
เวลาเหมือนหยุดลง ไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมา
จูเบียที่หยุดชะงัด แล้วก็เอาหน้าซุกเข้ากับไหลของเกรย์ แล้วพูดออกมา
"ค่ะ จูเบียรู้ รู้มานานแล้วด้วย"
ริออนที่เดินเข้าหยุดอยู่ที่หน้ากิลด์มองดูคนที่ตนรักทั้งสองกอดกัน แล้วเชิเรียก็เดินตามหลังริออนมา และเดินกลับไปด้วยกัน
อยากกลับไปเป็นคนเดิมของเธอ
(อยากกลับไปกอดเธอเหมือนเดิม)
คนที่เธอเคยรักในวันนั้น
(อยากได้ยิมคำว่ารักจากปากเธอ
มีอะไร อะไรที่เขาเคยทำ
(ไม่อยากเห็นเธอไปกับคนอื่นอีก)
แล้วฉันวันนี้ทำไม่ได้
(มันทำให้ฉันน้อยใจ เพราะคนนั้นไม่ใช่ฉัน)
บอกได้ไหมต้องทำให้เธอยังไง
(จะให้ทำอะไรก็ยอมเธอทั้งนั้น)
ให้เธอกลับมา กลับมารักฉันอีกครั้ง
(ขอแค่เธอกลับมา...)
รักฉันอีกครั้ง
(รักฉันอีกครั้ง)
...รักฉันเป็นคนสุดท้าย...
ความคิดเห็น