Fic In Song ( Fairy Tail )

ลำดับตอนที่ #1 : ถ้าฉันไม่อยู่ใครจะดูแลเธอ (เกรย์xเรนะ จาก[ Fic Fairy Tail ] Let Melt The Ice)

กฎของการอ่าน Fic In Song   1.)กรุณาฟังเพลงก่อนอ่าน 2.)ขยับลงไปอ่านเมื่อฟังเพลงแล้ว

เครดิต[ Fic Fairy Tail ] Let Melt The Ice ค่ะ ^^

_____________________________________________________________

~ใครมองว่าฉันไร้ค่าแค่ไหน     จะทำให้เธอนั้นมีความสุขได้ยังไง~

เพลงเริ่มบรรเรงตามท่วงทำนองของมัน ชายหนุ่มผู้มีนามว่า 'เกรย์' นั่งฟังเพลงนี้มาหลายต่อหลายรอบที่หน้าบาร์ของมิร่าเจน มิร่าเอาน้ำเปล่ามาให้เกรย์และเอ่ยถามว่า

     "เกรย์ ทำไมยังไม่ไปทำภารกิจอีกละ?" เกรย์ได้แต่หันหน้าไปมองและยิ้มให้กับมิร่า

     "ยังไม่ไปบอกอีกหรอ?" เกรย์พยักหน้ารับและดื่มน้ำในแก้วจนหมดในรวดเดียว

     ตั้งแต่ครั้งนั่นที่เรนะเกือบตายเพราะเขา

....................

................

.............

.........

.......

....

...

.

เปรี๊ยะ~

     กลางป่าทางตะวันตก เกิดเสียงระเบิดขึ้น เกรย์ใช้ลำตัวบังเรนะที่จะโดนโจมตี  จึงรับการโจมตีนี้ไปคนเดียว เกรย์ล้มลงกับพื้น ถึงจะยังมีสติอยู่แต่ก็ไม่มีแรงที่จะสู้ต่อไปแล้ว เรนะครานเข้ามาหาเกรย์ เธอน้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง

     "เกรย์ ฮึก เกรย์...อย่าเป็น...อะไรนะ ฮึกๆ"

     "ยะ...อย่าร้องไห้สิ แฮ่กๆ อย่าร้องน่ะ คนดี" เกรย์ใช้มือที่แทบจะไม่มีแรก เช็ดน้ำตาให้เรนะ

     "แหมๆ รักกันจริงๆ หมันใส้ว่ะ" พวกโจนพูดและเดินมาคว้าตัวเรนะไป

     "แก...แกจะทำอะไร"

     "ก็คนรักของแกไม่ใช้หรอ ก็จะฆ่าให้เห็นต่อหน้าแกไง ฮ่าๆ" พวกมันหัวเราะขึ้นมา ไอ้คนที่จับตัวเรนะอยู่

ง้างมือขึ้น

     "อย่าน่าาาาาาา" เกรย์ร้องห้าม หากเรียกได้ เข้าจะยอมให้พวกมันจับตัวเขามากกว่า เขาไม่ยอมหรอกไม่ยอมให้ฆ่าคนรักของตนเองหรอก

~ไม่โกรธสักนิด แต่ฉันไม่คิดอย่างนั้น     คอยอยู่เคียงข้าง คอยแค่วันนี้~

     "หยุดเล่นแค่นี้ละ" เสียงของมาคาลอฟเอ่ยขึ้น พร้อมกับหลานชายของมาคาลอฟ 'ลัคซัส'  หลังจากนั่นพวกกลุ่มโจนก็โดนลัคซัสจัดการจนสิ้น และเดินไปอุ้มเรนะที่สลบไปแล้วขึ้นมา ลัคซัสมองมาที่เกรย์ด้วยสายตาที่ดูถูก เหยียดหยาม จากนั่นเป็นต้นมา เกรย์กับเรนะก็เริ่มห่างเหินกันไป แต่หัวใจก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง จะคอยจนถึงวันนั่นวันที่เขาถูกยอมรับ

~ทุ่มเทแลกรอยยิ้มเธอ คิดว่าฉันโชคดี     ไม่แคร์พรุ่งนี้ หากฟ้าพรากเราจากกัน~

     เกรย์เดินเข้าไปหาเรนะที่กำลังคุยอยู่กับพวกลูซี่ คุยเรื่องอะไรนั่น เขาไม่รู้ แต่ที่รู้คือรอยยิ้มที่เรนะยิ้มออกมานั่นมีความหมายมากแค่ไหน เขาจะจดจำภาพเหล่านี้ไว้ ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะได้เห็นรอยยิ้มนี้อีกไหม? เขาจะจำมันไว้

~แต่ถ้าถามว่ามีอะไร     ที่ยังเป็นกังวลบ้างไหม     ฉันยอมรับเลยว่ามี~

     มิร่าเดินเข้ามาหาเกรย์ที่เดินกลับมาที่บาร์อีกครั้ง

     "เกรย์ เธอยังเป็นกะ..."

     "ถ้าจะถามว่ายังกังวลหรือปล่าว ฉันยอมรับน่ะมิร่าว่าฉันมีเรื่องที่กังวลอยู่"

~เพียงเรื่องเดียวจริงๆ ใจยังแอบหวั่นๆ ทุกที~

     "มีเรื่องเดียว เรื่องเดียวเท่านั่น ฉันกังวลมาก มากจริงๆ"

~อดหนักใจไม่ได้~

     "มันอึดอัดมาก ฉันหนักใจจังมิร่า"

~ถ้าฉันไม่อยู่ แล้วใครจะดูแลเธอ~

     "ถ้าไม่มีฉัน เธอจะอยู่ได้ไหม?"

~อยากให้รู้เสมอ เป็นห่วงเธอกว่าใครๆ ทั้งนั้น~

     "อยากให้เธอรู้ ห่วงเธอยิ่งกว่าใคร"

~หากพรุ่งนี้เธอเหงาเดียวดาย~

     "ถ้าพรุ่งนี้เธออยู่คนเดียว"

~มือของใครจะกุมข้างกัน~

     "ใครจะอยู่เป็นเพื่อนเธอ"

~ห่วงนะ เพราะเธอน่ะสำคัญ~

     "ห่วงเธอมาก นั่นเพราะเธอสำคัญ"

~เท่ากับหัวใจ~

     "ยิ่งกว่าชีวิตของฉัน...เรนะ" เกรย์พูดประโยคสุดท้ายเบาลงและลุกเดินจากไป

~เก็บความกลัวไว้เงียบๆ อย่างนี้     ทำได้แค่ภาวนาและทำทุกนาที

  ที่ได้มีเธอ                                    ให้สวยงามน่าจดจำ~

     เกรย์เดินกลับไปยังบ้านของตัวเอง เขาเหม่อเพราะคิดแต่เรื่องที่เขาต้องไปทดสอบ ต้องไปจากเรนะ เขากลัว กลัวว่าเมื่อกลับมาเรนะจะไม่เหมือนเดิม  ทำได้แค่อ้อนวอนของเทพ เทวดาฟ้าดิน ของให้เรายังเหมือนเดิม

~อนาคตนั้นยังไงไม่รู้       แต่นาทีนี้ฉันรู้และมั่นใจที่สุด      มีมือเธอกุม มันคุ้มชีวิตหนึ่งแล้ว~

     วันพรุ่งนี้จะเป็นยังไงไม่รู้ แต่ที่รู้คือมีเธอคอยยืนเคียงข้างกุมมือกันไปตามทางเดินเหมือนกับคู่รักคู่อื่นๆก็พอแล้ว

     เกรย์เดินหลับไปที่กิลด์แฟรี่เทลอีกครั้ง เดินตรงไปยังเรนะ ทุกคนในกิลด์พากันหันไปมองเกรย์ ลัคซัสก็เห็นแต่โดนฟรีดรั้งไว้                 

~แต่ถ้าถามว่ามีอะไร           ที่ยังเป็นกังวลบ้างไหม       

ฉันยอมรับเลยว่ามี              เพียงเรื่องเดียวจริงๆ

ใจยังแอบหวั่นๆ ทุกที         อดหนักใจไม่ได้~

     ทุกสายตาที่ส่งมาหาเกรย์ มีแต่เครื่องหมายคำถาม เพราะไม่รู้ว่าเกรย์จะทำอะไร และเพราะเกรย์ไม่เคยเดินเข้าไปหาเรนะก่อน มันจึงเป็นเรื่องที่แปลก แต่เกรย์มีเรื่องที่อยากบอกกัยเรนะ อยากขอให้เธอรอ รอวันนั่นของเรา แต่ก็กลัวไปด้วย กลัวเธอจะไม่รับปาก

~ถ้าฉันไม่อยู่ แล้วใครจะดูแลเธอ~

     "เรนะ ถ้าไม่มีฉัน เธอจะอยู่ได้ไหม?"

~อยากให้รู้เสมอ เป็นห่วงเธอกว่าใครๆ ทั้งนั้น~

     "อยากให้รู้ ห่วงเธอยิ่งกว่าใคร"

~หากพรุ่งนี้เธอเหงาเดียวดาย~

     "ถ้าพรุ่งนี้เธออยู่คนเดียว"

~มือของใครจะกุมข้างกัน~

     "ใครจะอยู่เป็นเพื่อนเธอ"

~ห่วงนะ เพราะเธอน่ะสำคัญ~

     "ห่วงเธอมาก นั่นเพราะเธอสำคัญ"

~เท่ากับหัวใจ~

     "ยิ่งกว่าชีวิตของฉัน"

~อยากขอดูแลอยู่ข้างกัน~

     "อยากอยู่ดูแลเธอ"

~จนสุดลมหายใจ~

     "ไปจนวันสุดท้ายของชีวิต..."

     "...เกรย์..."

     "เพราะงั้น รอฉันน่ะ ฉันจะต้องผ่านบททดสอบให้ได้เพื่อให้ทุกคนรู้ ว่าฉันสามารถปกป้องเธอได้ ได้โปรด รอฉันนะ เรนะ"

     "อืม" แล้วเรนะก็วิ่งหนีไปด้วยใบหน้าที่แดงเถือก

ถ้าฉันไม่อยู่ แล้วใครจะดูแลเธอ

( ถ้าเธอไม่มีฉัน เธอจะดูแลตัวเองได้ไหม? )

อยากให้รู้เสมอ เป็นห่วงเธอกว่าใครๆ ทั้งนั้น

( อยาหให้รู้น่ะ ห่วงเธอยิ่งกว่าใคร )

หากพรุ่งนี้เธอเหงาเดียวดาย

( ถ้าพรุ่งนี้เธออยู่คนเดียว )

มือของใครจะกุมข้างกัน

( ใครจะอยู่เป็นเพื่อนเธอ )

ห่วงนะ เพราะเธอน่ะสำคัญ

( ห่วงเธอมาก นั่นเพราะเธอสำคัญ )

เท่ากับหัวใจ

( ยิ่งกว่า...)

          ห่วงเธอ ยิ่งกว่าชีวิต

          .........ของฉัน.........