"507"

ลำดับตอนที่ #2 : เพอร์เฟก

        อึ้ง! อยู่นาน ยัยมีนก็พูดขึ้นว่า "มีนต้องไปอังกฤษตั้ง 2 ปี แก้วก็มาอยู่ที่นี่ซิ อยู่ฟรีนะค่าน้ำค่าไฟไม่ต้องปกติพี่เราจ่ายนะก็มันเป็นหน้าที่เค้า นะ นะมาอยู่เถอะแก้วจะได้เก็บเงินไว้หาที่พักดีๆได้ไง " 

         เอาไงดีหละ ยังติดอยู่เรื่องหนึ่ง "แต่ว่ามีนอยู่กับพี่ชายนี่ก็ห้องมันเชื่อมถึงกันได้ไม่ใช่เหรอ"แล้วเราก็หันไปดูประตูเชื่อมที่อยู่ตรงด้านข้าง "ไม่ต้องห่วงพี่เมษไม่ค่อยอยู่ แล้วอีกอย่างเค้าก็ไม่ค่อยยุ่งกับใครหรอก วันๆทำแต่งานส่วนมากค้างที่ทำงานเค้ามีที่พักส่วนตัวก็เป็นถึงผู้บริหารนี่หน่า ไว้เราอ้อนเค้านิดหน่อยก็ยอมแล้ว นี่เราว่าความคิดนี้เฟอร์เฟกออกแก้ว" เรานึกในใจ ถ้าเค้าไม่ค่อยอยู่จริงๆก็ดีนะซิ "ไว้เราคิดดูก่อนนะ" ตอบออกไปแล้วมีนก็ยิ้ม"ไม่ต้องคิดหรอกเดี๋ยวเรามา แล้วมีนก็เคาะประตูห้องที่เชื่อมกันแล้วก็เดินเข้าไป พร้อมกับยื่นหน้ามาบอกว่า "รอแป๊ปนะ" 

             ระหว่างรอก็เลยเก็บจานกับแก้วไปล้าง ยังไม่มาอีกเหรอ เราชักจะง่วงแล้วนะก็เลยนั่งพักที่โซฟา.... "แก้ว ๆ" ลืมตาขึ้นมาก็เห็นมีนยืนยิ้มอยู่ เราหลับไปนี่หน่า "ว่าไงมีนได้เรื่องเปล่า" มีนพยักหน้าแล้วก็ทำหน้าแบบว่ากลั้นหัวเราะแล้วก็พูดว่า "พี่เราตกลงเพราะเค้าไม่ค่อยอยู่ แก้วก็จะได้ดูแลห้องแทนเราด้วยไง

              เมื้อกี้พี่เมษก็ว่าจะมาทำความรู้จักกับแก้วแต่เค้าเห็นแก้วหลับก็เลยกลับเข้าห้องไปแล้ว"ยัยมีนพูดจบก็หัวเราะใหญ่ ส่วนเราก็หน้าแดงไปหมดเลยแน่ๆ แย่จังเจอกันครั้งแรกน่าจะประทับใจแท้ๆ เค้าต้องว่าเราไม่มีมารยาทแหงเลย อายจังเลย หลังจากนั้นก็คุยกันเรื่องนั้นเรื่องนี้จนใกล้ค่ำ เราก็เลยลากลับ
            
กลับมาที่ห้องแล้วก็อุ่นกับข้าวกินแล้วก็เข้านอน อืม ! ขอให้เฟอร์เฟกจริงๆเถอะนะ ว่าแล้วก็หยิบรูปแม่มากอด "ราตรีสวัสดิ์ค่ะ แก้วได้ห้องพักแล้วนะ"แล้วก็หลับแบบไม่ฝันอะไรเลย