ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ทางออก
เฮ่อ ! ทำไงดีนะห้องที่อยู่ตอนนี้จำเป็นต้องคืนเค้าไปแล้ว ก็ปกติอยู่กันแบบหาร2ประหยัดสุดๆ พอเรียนจบก็แยกย้ายกันไป รูมเมทเรา"มิ้น"ได้งานแถวชานเมืองก็เลยย้ายไปก่อนแล้ว ส่วนเราได้งานแถวลาดพร้าวยังหาที่พักไม่ได้เลย
เงินที่เก็บสะสมตอนเรียนก็ใกล้หมดแล้ว วาดรูปใหญ่ๆไปฝาก"ตั้งแถว"เพื่อนรักขายที่ร้านมันก็ต้องรอลุ้นสักพักว่าจะขายได้มั้ย ก็งานเราออกจะหวานแหววขนาดนั้น
เอ๋ ! จริงสิลืมนึกถึง"ยัยมีน"เพื่อนรัก สาวสวยผมยาวตรง ตัวสูงประมาณ 168 ซ.ม. ใบหน้ารูปไข่ ผิวขาวรูปร่างเพรียว เราสองคนเจอกันตอนเรียน เราเรียนจิตรกรรมส่วนยัยมีนเรียนมัฑนศิลป์ คุยกันถูกคอก็เลยสนิทกันเร็ว
ยัยมีนมีที่พักของตัวเองเป็นห้องชุดแถวพหลโยธิน ใกล้ๆที่ทำงานใหม่เรานี่ แวะไปหาดีกว่าเผื่อยายนั่นจะรู้จักห้องเช่าราคาย่อมเยาปลอดภัยสำหรับสาวบ๊องอย่างเรา ว่าแล้วก็อาบน้ำแต่งตัวไปหาอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่ลืมแวะซื้อเค้กเจ้าอร่อยที่เรากับมีนชอบแวะกินบ่อยๆเวลาหมดไฟทำงานส่งอาจารย์
โทรศัพท์ไปก่อนดีกว่า ว่าแล้วก็กดหมายเลขที่ต้องการ "สวัสดีค่ะ มัศยาพูดค่ะ" เราก็เลยตอบกลับไป"ว่าไงยัยมีน เราเองแก้วไง อยู่ห้องเปล่า เรากำลังไปหา" ยัยมีนตอบกลับ"อยู่ๆแวะมาเลย คิดถึงจัง" อือ หวานซะ เพื่อนเรา"ปากหวานจังนะ คิดถึงเค้กในมือแก้วมากกว่า" ยัยมีนดีใจยกใหญ่ "รีบมานะจะชงชารอ บาย" วางซะแล้ว
หลังจากขึ้นมาจากสถานีรถไฟใต้ดินเราก็เลยรีบเดินไปยังจุดหมายอาคารบี ห่างจากสถานีไม่เท่าไหร่ อืม!ลิฟต์กำลังปิด มีผู้ชายอยู่ในลิฟต์คนนึง กำลังก้มหน้าอ่านหนังสือ พร้อมกับเอื้อมมือไปปิดประตูลิฟต์พอดี ว้า!รออีกหน่อยก็ไม่ได้ เราก็เลยรออีก 2-3 นาที
ไปถึงหน้าห้องยัยมีนห้อง 507 พอเคาะ 2-3 ที่ ยัยมีนก็เปิดประตูออกมารับทันทีพร้อมกับทวงเค้กในมือเราด้วย หลังจากทักทายกันเสร็จก็นั่งกินเค้กแล้วก็จิบชาไปด้วย เราก็เลยถามเรื่องที่ตั้งใจไว้ ยัยมีนนั่งคิ้วขมวดอยู่พักใหญ่ ก็ดีดนิ้วแล้วพูดว่า "ก็อยู่ซะที่นี่เลยซิ"
เงินที่เก็บสะสมตอนเรียนก็ใกล้หมดแล้ว วาดรูปใหญ่ๆไปฝาก"ตั้งแถว"เพื่อนรักขายที่ร้านมันก็ต้องรอลุ้นสักพักว่าจะขายได้มั้ย ก็งานเราออกจะหวานแหววขนาดนั้น
เอ๋ ! จริงสิลืมนึกถึง"ยัยมีน"เพื่อนรัก สาวสวยผมยาวตรง ตัวสูงประมาณ 168 ซ.ม. ใบหน้ารูปไข่ ผิวขาวรูปร่างเพรียว เราสองคนเจอกันตอนเรียน เราเรียนจิตรกรรมส่วนยัยมีนเรียนมัฑนศิลป์ คุยกันถูกคอก็เลยสนิทกันเร็ว
ยัยมีนมีที่พักของตัวเองเป็นห้องชุดแถวพหลโยธิน ใกล้ๆที่ทำงานใหม่เรานี่ แวะไปหาดีกว่าเผื่อยายนั่นจะรู้จักห้องเช่าราคาย่อมเยาปลอดภัยสำหรับสาวบ๊องอย่างเรา ว่าแล้วก็อาบน้ำแต่งตัวไปหาอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่ลืมแวะซื้อเค้กเจ้าอร่อยที่เรากับมีนชอบแวะกินบ่อยๆเวลาหมดไฟทำงานส่งอาจารย์
โทรศัพท์ไปก่อนดีกว่า ว่าแล้วก็กดหมายเลขที่ต้องการ "สวัสดีค่ะ มัศยาพูดค่ะ" เราก็เลยตอบกลับไป"ว่าไงยัยมีน เราเองแก้วไง อยู่ห้องเปล่า เรากำลังไปหา" ยัยมีนตอบกลับ"อยู่ๆแวะมาเลย คิดถึงจัง" อือ หวานซะ เพื่อนเรา"ปากหวานจังนะ คิดถึงเค้กในมือแก้วมากกว่า" ยัยมีนดีใจยกใหญ่ "รีบมานะจะชงชารอ บาย" วางซะแล้ว
หลังจากขึ้นมาจากสถานีรถไฟใต้ดินเราก็เลยรีบเดินไปยังจุดหมายอาคารบี ห่างจากสถานีไม่เท่าไหร่ อืม!ลิฟต์กำลังปิด มีผู้ชายอยู่ในลิฟต์คนนึง กำลังก้มหน้าอ่านหนังสือ พร้อมกับเอื้อมมือไปปิดประตูลิฟต์พอดี ว้า!รออีกหน่อยก็ไม่ได้ เราก็เลยรออีก 2-3 นาที
ไปถึงหน้าห้องยัยมีนห้อง 507 พอเคาะ 2-3 ที่ ยัยมีนก็เปิดประตูออกมารับทันทีพร้อมกับทวงเค้กในมือเราด้วย หลังจากทักทายกันเสร็จก็นั่งกินเค้กแล้วก็จิบชาไปด้วย เราก็เลยถามเรื่องที่ตั้งใจไว้ ยัยมีนนั่งคิ้วขมวดอยู่พักใหญ่ ก็ดีดนิ้วแล้วพูดว่า "ก็อยู่ซะที่นี่เลยซิ"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น