คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : กลวิธีการเล่าเรื่อง by สายทิพย์ นุกูลกิจ
๑. กลวิธีการเล่าเรื่อง คือวิธีการในการถ่ายทอดเรื่องราว สามารถจําแนกได้ ๔ วิธี
ดังนี้
๑.๑ ผู้แต่งเป็นผู้เล่าเรื่องของตัวละคร โดยใช้สรรพนามบุรุษที่ ๓ ในการเรียก
ตัวละคร เป็นการเล่าเรื่องที่ผู้แต่งเป็นผู้รู้แจ้งทุกประการ หรือเรียกว่าทรรศนะแบบรู้แจ้ง
(The omniscient author)
๑.๒ ผู้แต่งให้ตัวละครเอกเป็นผู้เล่าเรื่องของตนเอง โดยใช้สรรพนามบุรุษที่ ๑
หรือเรียกว่าทรรศนะแบบเป็นบุคคลที่๑ (The first person narrator as a main character)
๑.๓ ผู้แต่งให้ตัวละครตัวใดตัวหนึ่งซึ่งเป็นผู้รู้เห็นเหตุการณ์เป็นผู้เล่าเรื่อง
เป็นการเล่าเรื่องจากทรรศนะของบุรุษที่๓ (The third person narrator as a minor character)
๑.๔ ผู้แต่งเป็นผู้เล่าเรื่องราวของตัวละครต่างๆโดยใช้สรรพนามบุรุษที่๓ เรียก
ตัวละคร แต่มีขอบเขตจํากัดคือไม่สามารถล่วงรู้ความคิดของตัวละครได้ ผู้แต่งเล่าในฐานะของผู้สังเกตการณ์เท่านั้น (The author as on observer)
๒. กลวิธีการสร้างตัวละคร สามารถจําแนกได้๒ ประเภทคือ วิธีการสร้างตัว
ละครกับแนวการสร้างตัวละคร
๒.๑ วิธีการสร้างตัวละคร แบ่งได้เป็น ๒ ลักษณะคือ สร้างตัวละครให้เป็นจุด
ศูนย์กลางของเรื่องกับสร้างตัวละครให้มีบทบาทตามเนื้อเรื่อง
๒.๒ แนวการสร้างตัวละคร สามารถจําแนกได้ ๕ ประเภทคือ สร้างให้สมจริง
(Realistic) สร้างตามอุดมคติ (Idealistic) สร้างแบบเหนือจริง (Surrealistic) สร้างแบบ
บุคลาธิษฐาน (Personification) และสร้างโดยใช้ตัวละครแบบฉบับ (Type)
๓. กลวิธีการสร้างฉากและนําเสนอฉาก
๓.๑ กลวิธีการสร้างฉาก แบ่งได้เป็น ๓ ประเภทคือ สร้างฉากให้เหมือนจริง
สร้างฉากตามอุดมคติและสร้างฉากให้มีลักษณะเหนือจริง
๓.๒ กลวิธีการเสนอฉาก แบ่งได้เป็น ๒ ประเภทคือ ผู้แต่งบรรยายฉากตาม
ทรรศนะของตนเองและผู้แต่งบรรยายฉากโดยผ่านสายตาหรือทรรศนะของตัวละคร
นอกจากนี้ยังได้อธิบายถึงองค์ประกอบของนวนิยายว่า นวนิยายมีส่วนประกอบที่สําคัญ
๖ ประการ คือแก่นเรื่อง โครงเรื่อง ตัวละคร บทสนทนา ฉาก และบรรยากาศ มีรายละเอียดดังนี้
๑. แกนเรื่อง คือ แนวคิดสําคัญของเรื่องที่ผู้แต่งมุ่งสื่อไปให้ผู้อ่านได้ทราบ แนวคิด
ในนวนิยายแบ่งได้เป็น ๒ ประเภทคือ แนวคิดเอก หรือแนวคิดหลัก (Major theme) กับแนวคิดรอง
(Minor theme) แนวคิดเอกคือความคิดของเรื่องตลอดทั้งเรื่อง ส่วนแนวคิดรองคือความคิดเฉพาะ
ในบางตอนของเรื่อง
๒. โครงเรื่อง คือ เค้าโครงที่ผู้แต่งกําหนดขึ้นเพื่อเป็นทิศทางในการดําเนินเรื่อง
โครงเรื่องในนวนิยายจะต้องประกอบด้วยปมปัญหาความขัดแย้ง ซึ่งแบ่งได้เป็น ๒ ประเภทคือ
โครงเรื่องใหญ่ (Main plot) และโครงเรื่องย่อย (Sub plot) โครงเรื่องใหญ่ต้องมีปมปัญหาข้อขัดแย้งและการคลายปม ส่วนโครงเรื่องย่อยอาจมีเนื้อเรื่องเป็นไปในทํานองเดียวกับโครงเรื่องใหญ่
หรืออาจตรงข้ามกับโครงเรื่องใหญ่ แต่โครงเรื่องย่อยต้องประสานสอดคล้องเป็นเอกภาพกับโครง-
เรื่องใหญ่
๓. ตัวละคร คือ ผู้ที่แสดงบทบาทพฤติกรรมต่างๆ ในเรื่อง แบ่งได้ ๒ ประเภท คือ
ตัวละครเอกกับตัวละครประกอบ ตัวละครเอกคือตัวละครที่เป็นศูนย์กลางของเรื่อง ส่วนตัวละคร
ประกอบคือตัวละครที่มีส่วนช่วยให้เรื่องดําเนินไปได้ด้วยดี
๔. บทสนทนา คือ คําพูดที่ตัวละครใช้สื่อสารโต้ตอบกัน ซึ่งแสดงให้เห็นทรรศนะ
และอุปนิสัยของตัวละคร ตลอดจนสามารถสะท้อนให้เห็นโลกทรรศน์และชีวทรรศน์ของผู้แต่ง
๕. ฉาก คือ เวลา สถานที่รวมถึงสิ่งแวดล้อมอื่นๆ ในเรื่อง เป็นส่วนประกอบของ
เรื่องที่ช่วยให้เข้าใจเหตุการณ์ในเนื้อเรื่อง กําหนดบุคลิกลักษณะของตัวละครและการดําเนินเรื่อง
ตลอดจนช่วยสื่อความคิดของผู้แต่ง
๖. บรรยากาศ คือ รายละเอียดต่างๆ ที่สร้างขึ้นเพื่อก่อให้เกิดอารมณ์อย่างใดอย่าง
หนึ่งและมีส่วนทําให้ตัวละครเกิดพฤติกรรมต่างๆ
ความคิดเห็น