เซี้ยวแสบซ่ารักฮาๆถึงกึ๋น

ลำดับตอนที่ #1 : ระเห็จสู่..บางกอก

     และแล้ว...ฉันก็กลับมายืนอยู่ที่บ้านเกิดของฉันอีกครั้งหนึ่ง ไทยแลนด์

" ทำไม๊ ทำไมกัน หม่อมป้าถึงใจร้ายอย่างนี้เนี่ย " นี่แน่ะ เตะกระเป๋าคนข้างๆ (ซะงั้นน่ะ)

อะแฮ่ม! ขอแนะนำตัวก่อน ฉันชื่อ ใบหม่อน (น่ารักล่ะซี้..) ฉันถูกส่งไปอยู่อเมริกาตั้งแต่อายุ 13 จนตอนนี้ ฉันอายุ 20 แล้วค่ะ ฉันชอบอยู่อเมริกา เพราะห่างไกลจากประเทศไทยดี (เอ๊ะ เกี่ยวมั้ย) ไม่ใช่หรอก...ฉันไม่อยากอยู่ในกฏระเบียบนี่น่า หม่อมป้าฉันเนี่ยเป็นผู้ดี ไฮโซ สังคมชั้นสูง แต่ฉันไม่ชอบ มันเฟค (เข้าใจม่ะ..เนอะ) ต้องเรียบร้อย ต้องอย่างนู้น อย่างนี้ ฉันเลยชิ่งซะ หม่อมป้าชอบว่าฉันเป็น"ยัยปีศาจ" เหอะ ฉันออกจะน่ารักจะตายแค่ซนไปบ้างแค่นั้นเอง..เนอะ(เค้าจะไปรู้กับเธอมั้ยเนี่ย) จนตอนนี้ฉันถูกบังคับข่มขืนใจ(น้อยๆหน่อย)มาดัดนิสัย..สันดานน่ะนะกับหม่อมแม้นศรี เพื่อนหม่อมป้า ได้ข่าวมาว่า เฮี๊ยบ ยิ่งกว่าหม่อมป้าอีกล่ะ  ฉันจะทำไงดีล่ะเนี่ย...

" หม่อมพรรณงาม ต๊าย! สวัสดีค่า" อยู่ดีๆก็มีป้าโบ๊ะหน้าหนาเตอะ แถมกระบังลมใหญ่กว่าหม่อมป้าฉันอีกเข้ามาทักหม่อมป้าของฉัน มาทรงนี้สงสัยจะ...

" ต๊าย! หม่อมแม้นศรี สวัสดีค่ะ แหมๆมารับด้วยตัวเองเลยนะคะเนี่ย " นั่นไง ฉันว่าแล้ว..

" ต๊าย! นี่หนูใบหม่อนใช่มั้ยจ๊ะ "

" เอ่อ..สวัสดีค่ะ หม่อมป้าแม้นศรี " ฉันก้มไหว้แบบงามที่สุดในชีวิต(ของฉัน)

" โอ๊ะ..โอ๋ ไหว้ผิดระดับนะคะเนี่ย ไม่ได้นะคะ ต้องปลายนิ้วโป้งอยู่ปลายจมูก นิ้วชี้จรดหว่างคิ้ว เอาใหม่สิคะ " อะไรกันวะเนี่ยยยย

"แหม! ไม่ได้การแล้วนะคะเนี่ย เดี๋ยวเดี๊ยนจะเคี่ยวให้อยู่หมัดเลยค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะ "

" หม่อมแม้นศรี ยังไงดั๊นก็ต้องฝากด้วยนะคะ ยัยหลานคนเนี้ย เซี้ยวซะไม่มี "

" ได้ค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ จะเซี้ยวจะแสบขนาดไหนปล่อยให้เป็นหน้าที่เดี๊ยนเอง " สายตาอำมหิต2คู่ปล่อยมาที่ตัวฉัน

เหอะ คิดว่าจะทำได้เหรอ ฝันไปเหอะ ไม่มีทาง ยังรู้จักยัยใบหม่อมน้อยไป