คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Close Friend 3 : กกน.ลายหมีน้อย
Close Friend 3
…น.ลายหมีน้อย…
By : LoVTVxQ
[ิมแุ]
อแๆ
เสียภายในห้อมรมผมมันน่ารำามารับือทุนมุ่มั่นในารทำสิ่ประิษ์อัวเอมาและทุอย่า้อใ้น๊อ ใ้ีม ใ้สรูว แล้วเวลาวาบนโ๊ะมันั๊อแ๊อแไปหม นั่นทำให้ผมเสียสมาธิมาน้อระเห็ระเหินออมานั่ออแบบหุน่ยน์ัว่อไป้าผม้านนอมรมรับ มรมผมเป็นมรมที่รวบรวมพวบ้าสิ่ประิษ์เลย็ว่าไ้ไม่ว่าะเป็นารประิษ์เรื่อปั้นินเผา ารประิษ์หุ่นยน์ และารทำเรื่อัรในารใ้านเพื่อไปประว วันนี้ผมไม่มีอะไรทำนอาออแบบเท่านั้นเสียพวนั้นเลยเป็นสิ่น่ารำาสำหรับผม
ภายใ้ร่มไม้แถวนี้เียบสบีรับ่อยยัั่วหน่อยผมถอนหายใ่อนะเริ่มออแบบบนระาษอีรั้ราวนี้สมอมันแล่นเ็มที่เลยรับ วาไปผม็นึถึไอ้ยุนโฮมันไปรับผมอบว่าผมเหมือนพวเ็ออทิสิที่บ้าอะไรอย่าหนึ่มาๆหรือบาทีมัน็ว่าผมเป็นไฮเปอร์ ่าแม่รับ ผมไม่สนำ่าอมันผม็ยัเป็นอผมเหมือนเิม
แ่แล้วเสียระาษที่วาลอยู่ฝั่ร้ามอผม็ทำให้ผมเยหน้าึ้น ใรวะแม่ล้ามาัสมาธิอผมเี๋ยวแม่่อยหน้าหายเลย ผมเยหน้าอย่าไม่พอในิๆ่อนะึระาษให้พ้นรัศมีอไอ้นมาใหม่แล้วมอหน้ามัน โอ้วววว ผมเ็บวามไม่พอใไว้มิิเลยรับในเมื่อไอ้ที่นั่อยู่้าหน้าผมน่ะเป็นไอ้ิมฮยอนุอัริยะเรื่อหุ่นยน์มาๆแถมยัเป็นเือนโรเรียน้วย รัศมีวามหล่อลบผมเลยอ่ะแม่ม
“มะ…มีอะไร”ผมถามมัน
“อนั่้วยนนะ ้าในมันเสียัันั”มันบ่นับผม่อนะเริ่มร่าแบบหุ่นยน์ มันเลยพยายามะโมอระาษแผ่นนั้น้วยวามอยารู้อยาเห็น เผื่อะเอาไปลอเลียนแบบสัหน่อย หน่อยเียวเท่านั้นนะผมไม่ใ่นี้ลอนะ
“หระ…เหรอ แล้วนี่วารูปอะไรน่ะ”ผมถามพยายามะโสุฤทธิ์ แม่ม มอไม่เห็น ฮึบๆะโอีนิ
“ถ้าอยาูนานั้นอีๆ็ไ้นี่ เี๋ยวเอาใหู้็ไ้”มันบอผม่อนะวาระานรอระาษแผ่นนั้นล โหยยยย หุ่นยน์ที่หมอนี่วาสวยมาเลยวะรับ อยาไ้เอาไปเป็นอัวเอมา บ้านไอ้หมอนี่อยู่แถวไหนวะะไปโมยมันนนนน!!!
“สวยมาเลยอ่ะ ิไ้ไอ่ะเฮ้ย บอหน่อยิ”ผมถามมันรัวๆแล้ว้อแบบอมันอย่าไม่วาา
“็ออแบบาสมอนี่ไ แ่นี้นายิไม่ออเหรอ”ู๊ ูมันอบผม ไอ้เห้
“ิออเ่ะ โ่ววว ะอีแ่แบบแ่นี้ใรๆ็วาไ้เหอะ”ผมเบะปา่อนะลับมานั่ที่เิม ศัิ์ศรีมัน้ำอรับมันพูแบบนี้ยอมไม่ไ้ ทำให้ฮยอนุมันำออมาแล้วหยิบระาษผมไปเียนอะไรยุยิแล้วยื่นลับมา ผมเลิิ้ว้วยวามแปลใ่อนะรับระาษแผ่นน้อยๆอผมลับมา มันเียนแบบหุน่ยน์ให้ผมรับแม่มสวยว่าัวเิมมา ไอ้อัริยะ อยาเอา้อนทุบหัวแล้ว่วิวามอัริยะอมันมาใส่หัวัวเอมา ไอ้หล่อลา
“ทีนี้หายอนรึยั”มันถามผม ใรอนมันวะ
“-_-“
“อ้าวทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะแุ”มันถามผม มันรู้ื่อูไ้ไฟะ
“ระ รู้ื่อันไ้ไ”
“เหอะ ิมแุใระไม่รู้ัเล่า ผู้ายหน้าสวยมรมนี้มีนายนเียวนี่”มันบอผม ผมเลยี้นิ้วเ้าหาัวเอ ผมเนี่ยนะสวยไอ้หมอนี่ัไม่อยาายีะแล้ว ำว่าสวยมันำ้อห้ามฟ่ะโทษที ผมลุหนีามัน่อนะยื่นระาษแผ่นนั้นืน
“แบบห่วยๆไม่อยาไ้หรอ แม่”ผมบอแ่นั้น่อนะเินหนีออมา มันทำหน้าเลยรับ อยาทำใหู้โรธเอ่วยไม่ไ้
+++++++++++++++++++
ผมหนีออามรมเพราะอารม์เสียไอ้ฮยอนุนั่นนเียวแล้วไปหลับในห้อเรียน ื่นมาอีที็บ่ายสี่โมเย็นแล้ว ิบแล้วมั้ยล่ะไอ้ยุนโฮมันเลิเรียนอนบ่ายสามป่านนี้มันรอผมราอไปถึไหน่อไหนแล้วล่ะเพราะมันบอเอว่ามันะพาผมลับบ้าน้วยนี่หว่า
แ่พูเรื่อนี้แล้ว็อารม์เสียอีแล้วนะเมื่อเ้ามันวนส้นีนมา มันแล้ผมอยู่ไ้ที่ผมหน้าแไม่ใ่อะไรหรอนะ ไอ้น.ลายหมีน้อยอมันที่ผลอมแผลมออมาาผ้านหนูมันะทิ่มาผมอยู่แล้ว ผมไม่ไ้ื่นเ้นอะไรเลยนะ ที่ผมหน้าแน่ะมัน็แ่…
เออๆนั่นแหละผมแ่รู้สึเินๆมันอ่ะ แ่ผมไม่ไ้เินอะไรมามายหรอนะแ่ไม่เยรนั้นมันั้แ่สมัยเรียนประถมและพอมาเห็นมันเลยรู้สึแปลๆมั้แล้วยิ่มันยื่นหน้าเ้ามาใล้แบบนั้นใร็้อหน้าแล่ะฟะ มาหายใรันระยะประิแบบนั้น
ผมรีบเินลาึแล้วไปที่มรมอไอ้ยุนโฮมัน มือหนึ่็วัมือถืออมาไอ้ยุนโฮมันโทรมารับ สิบสายไม่ไ้รับ นมาั้สั่นไว้แล้วนอนหลับ่วยไม่ไ้ล่ะวะผมบ่นในใ่อนะเร่ฝีเท้าแล้วเินเ้าไปในโม ยุนโฮมันเล่นบาสอยู่นเียวรับ มันวิู่้ลูบาสลห่ว่อนะหันมาเอผมแ่มัน็ไม่สนใแล้วหันลับไปเล่น่อรับ ไอ้นี่นี่แม่ม อนผมอีแน่เลย ผมเินเ้าไปลาสนาม่อนะะโนเรียมัน
“ลับบ้านไ้แล้ว”
“อีแป๊บ”มันบอผม่อนะวิ่ลับไปู้ลูอีรั้ราวนี้มันวิ่ไปรับลูที่หล่นาห่วมา่อนะโยนมาถูหัวผม
ปึ!!
อ๊า เ็บะมั ไอ้เพื่อนเลวเอ้ยย ล้าทำแบบนี้ไ้ไวะ
ผมุมหน้าผาเอาไว้่อนะเยหน้ามอไอ้ยุนโฮมันที่ำลัยืนหัวเราะผมรับ ผมเม้มริมปาแน่น่อนะฟาระเป๋าแบนๆอัวเอลพื้น้วยวามโมโห
“ูไม่ลับับมึแล้ว มึลับไปนเียวเลยไอ้บ้า!!”ผมะโนแล้วรีบเินหนี แม่มเ็บ็เ็บลูบาส็ทั้ให่ทั้แ็โยนมาไ้ หน้าหล่อๆอผมเสียโมหม แ่ผมไม่ทันเินไ้ถึสิบ้าวหรอรับไอ้ยุนโฮมัน็มาระาแนผมเอาไว้สำนึผิแล้วสิมึ ผมหันไปมอมันหน้าบึ้่อนะสะบัแนออแล้วมอมันทาหาาพยายามเินหนีอีรั้ แ่ราวนี้มันรั้ผมเอาไว้แน่นเลยรับแล้วึไปใล้ๆผมมอหน้ามัน้วยวามโมโหแ่เห็นใบหน้าที่สำนึผิอมันแล้ว็โรธไม่่อยลหรอ
“เ็บรึเปล่า?”มันถาม่อนะึมือผมทีุ่มหน้าผา้า้ายเอาไว้ออ
“ไม่เ็บมั้”
“อูหน่อยนะ แเถือเลยอ่ะ ูอโทษนะ”มันบอผมเสียเบา่อนะปัปรอยผมแล้วลูบหน้าผาผมเบาๆ ผมเลยเสมอไปทาอื่นเมื่อรู้สึร้อนๆที่ใบหน้า สสัยไอร้อนมันะแผ่มาหาผมมั้เหื่อเลยนี่แถมัวมันสูว่าผมั้เือบสิบเ็น
“เออ อโทษแล้วหายเ็บมั๊ยล่ะ”ผมยัโรธอยู่รับ อยาให้มัน้ออีนิ ผมอ่ะเพื่อนนสำัอมันนะล้าทำแบบนี้ไ้ไ
“็อโทษแล้วไ รอรนี้เี๋ยวไปหยิบระเป๋ามาให้”มันบอ่อนะวิ่ไปหยิบระเป๋ามายื่นให้ผม ผมเลยสะบััวหนีออเิหน้า
“เ็บ ถือไม่ไ้ ถือให้้วย”
“ไ้่าวว่าเ็บที่หัวนะ”มันบอพร้อมับทำหน้าเอือมระอา
“็…็ถือระเป๋าไถ่โทษไปสิ”ผมบอ่อนที่ยุนโฮมันะเินีหน้าโหเ้ามาใล้ผม นะ…น่าลัวะมั
“ไ้…”ผมบอผมแ่นั้น่อนะเินเ้าห้อมรมไป ะไปเปลี่ยนเสื้อเป็นุนัเรียนล่ะมั้ ผมรอมันเพียห้านาทีมัน็ออมาพร้อมับุนัเรียนและระเป๋าสอใบ ผมลัวะไ้ถือเอเลยรีบเินนำหน้ามันรับปล่อยให้ไอ้ยุนโฮมันถือระเป๋าแล้วรีบเินามมาเอ อยาทำนอื่นเ็บ็่วยไม่ไ้ล่ะว้าแบบนี้็สมวรแล้ว
++++++++++++++++++++
“แม่รับ ิถึแม่ั”ผมรีบไปอ้อนแม่เมื่อลับมาถึบ้าน มือเหวี่ยระเป๋าลบนโฟาหน้าทีวีแล้ววิ่เ้ารัวเมื่อลิ่นหอมๆโยออมาเรียให้น้ำลายสอ แม่หันมายิ้มให้ผม่อนะส่ายหัว
“ะอ้อนเอาอะไรอีห๊ะ ลูนนี้”
“็ะอ้อนทานอาหารเย็นแหละรับแม่ แล้วนี่ถุอะไรรับ”ผมถามแม่เมื่อเหลือบไปเห็นถุพลาสิใส่ล่อสีาว แม่ื้ออะไรมาหว่า
“พ่อลูื้อมาฝาน่ะ พอีเอัน”แม่บอ่อนะเียบไป ผมวาถุล่อนะอแม่เอาไว้อีรั้ ็แม่น่ะเพิ่หย่าับพ่อไ้ไม่นานเพราะพ่อไปแ่านับผู้หิอื่น ผม็เ้าในะว่าแม่ำลัเสียใแ่แม่็น่ารับอมาเลยนี่นา ผมไม่ไ้เลียอะไรพ่อหรอนะ็แ่โรธที่พ่อทิ้เราไป
“แม่เอาไปทิ้เถอะรับถ้าแม่ไม่สบายใ”ผมบอ เป็นารเป็นาน็ราวนี้แหละผม
“ไม่หรอ พ่อเ้าื้อเ้มาฝาลูทั้ที เอาไปแบ่ยุนโฮ้วยสิลู”ื่อไอ้ยุนโฮมาอีแล้ว ผมรับปาแม่่อนะเอาเ้้อนนั้นที่แ่อย่าสวยามมาัแบ่รึ่ใส่านให้ัวเอับแม่ ส่วนอีรึ่ปอน์ให้บ้านยุนโฮไป แม่พยัเพยิบอผมเอาไปให้ผมถอนหายใ่อนะเินออารัวถือานเ้ไป ผมเาะ้ารั้วบ้าน่อนะะโนเรียมัน
“ยุนโฮเว้ยยยยยย”
เียบรับไม่มีใรออมาาบ้าน นี่บ้านมันหูึันรึไ
“ไอ้ยุนโฮฮฮฮฮฮฮ!”ผมะโนเรียมันอีรั้่อนที่ประูบ้านมันะเปิออมารับ ยุนโฮมันเินเท้าเอวมา่อนะมอเ้ในมือผม
“นี่อะไร”
เอ้า ไอ้นี่ าบอหรือบ้านนอันแน่ไม่รู้ัเ้
“เ้ไ -_-“
“ไม่ใ่ๆูหมายถึ เนื่อในโอาสอะไร”
เอ้า อีและ ไ้่าวว่าเมื่อี้มึไม่ไ้ถามำถามล้ายับำถามนี้เลยนะ
“พ่อูื้อมา เลยเอามาแบ่”ผมบอ้วยสีหน้าเบื่อหน่ายสุฤทธิ์
“เออๆั้น็อบใว่ะ อยาินพอีอฟรีาบ้านมึนี่หายา”อ้าว ไอ้ยุนโฮนี่พูไม่ิวอนหาที่ายะแล้ว ผมบแนมันัป๊าบทำให้มันหัวเราะออมา่อนะลูบหัวผม ผมรีบปัมือมันออแล้วรีบเินเ้าบ้าน
“แุ อย่าลืมไปเ็บผ้าบนาฟ้านะลู”
“ร้าบๆ”
โนใ้อีแล้วมั้ยล่ะ
ผมเินึ้นไปบนาฟ้ารับแล้วรีบเ็บเสื้อผ้าที่าอยู่บนราวไว้ในอ้อมแน่อนะมอไปาฟ้าบ้านไอ้ยุนโฮมันรับ มันยืนยัิ้วให้ผม่อนะเ็บน.ลายหมีน้อยอมันลในะร้าที่มันเอาึ้นมาเ็บเหมือนัน ผมเบะปาใส่มันแล้วแลบลิ้น่อนะหอบเสื้อผ้าอันน้อยนิอบ้านผมะเินลไปั้นล่า แ่ไอ้สีาวๆที่นอนอยู่บนพื้นาฟ้าผม็ทำให้ผมหัวเราะออมารับ ลายหมีน้อยแบบนี้ไม่ใ่อใร…
“ไอ้ยุนโฮ น.หมีน้อยมึปลิวมาที่บ้านูว่ะ ฮ่าๆ!”ผมบอมัน
“เฮ้ย เ็บให้้วยเว้ย ูหว”
ไอ้บ้า หวอะไระอีแ่น.วะ
“ไม่เ็บเว้ย อยาไ้็มาเอาเ่ะ ไอ้นี้หว หวน.”ผมล้อมัน่อนะเินลไปปล่อยให้มันยืนหัวฟัหัวเหวี่ยอยู่บนาฟ้าิแล้วยัำไม่หาย ผมรู้รับว่าทำไมมันหวน.มันนัหนา ็แหมผู้ายที่โเป็นหนุ่มแล้วสมัยนี้ที่ไหนเ้าใส่ลายหมีน้อยันมีแ่มันนั่นแหละรับยัเป็นเ็ไม่เลิ ฮาิบ มันลัวว่าผมะเอาไปเปิโปับเพื่อนในแ๊์อ่ะเ่ะว่าน.มันลอยปลิวมาแปะบนาฟ้าบ้านผม รู้ถึไหนอายถึนั่น ร๊า มึเสร็แน่!
ผมเ็บเสื้อผ้าแยอแม่และผม่อนะวิู่๊เ้าห้อป่านนี้ไอ้ยุนโฮมันถึห้อแล้ว ผมเปิหน้า่าหัวเียไปมอห้อนอนมัน แล้วมัน็อยู่ในนั้นริๆรับ ผมแลบลิ้นปลิ้นาใส่มัน้วยวามสะใ
“หนอย อย่าให้อมึปลิวมาบ้านูนะ”มันู่ผมรับ
เล่นู่แบบนีู้ปล่อยให้มันปลิวไปบ้านมึหรอ
“ทำไม มึะทำอะไรรูววววววว”
“ะทำอะไรน่ะเหรอ…”
“ทำไม ทำไมหรา”ผมยัวนีนมันไม่เลิรับ
“ูะับมึทำเมียไ! ีมั๊ย!!”มันบอผม้วยวามโมโหแล้วปิหน้า่าใส่ัปั ผมหัวเราะมันไม่หยุ่อนะปิหน้า่า แ่ำู่อมันเนี่ยน่าลัวฟ่ะิไ้ไวะะับผมทำเมียไอ้นี่โรธนบ้าไปแล้วแน่ๆ
TBC………………………….
ความคิดเห็น