คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chaper 1 :: HunHan
Chaper 1 :: HunHan
14.00 น.
“ลู่ฮานฮยอง~~~ >< วันนี้เราไปกินชานมไข่มุกกันเถอะฮะ” เซฮุนเดินออกมาจากห้องนอนของตัวเองและเดินไปนั่งข้างลู่ฮานที่กำลังนั่งโซฟาดูทีวีอยู่ห้องนั่งเล่น
“ได้สิ ^^ แต่วันนี้นายต้องเลี้ยงฉันนะ” ลู่ฮานปิดทีวีและหันมาตอบเซฮุนอยากน่ารัก
“>O< ได้สิฮะ ฮยองจะกินสิบแก้วก็ยังได้”
“พวกนายจะออกไปกินชานมไข่มุกกันอีกแล้วเหรอ - -*” ไคที่กำลังจะไปห้องนอนของตัวเองเพื่อไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเนื่องจากไคพึ่งไปซ้อมเต้นกับดีโอมา ถามเซฮุนและลู่ฮาน ด้วยสีหน้าเบื่อๆ
“ใช่ฮะ หรือฮยองอยากไปด้วยกันไหมล่ะ” เซฮุนตอบไคแบบขำๆ เพราะเซฮุนรู้อยู่แล้วว่ายังไงไคก็ไม่ออกไปด้วยเด็ดขาดเพราะมีดีโออยู่ด้วย
“ไม่ล่ะๆ พวกนายไปกันเถอะ - -*” ไคตอบแบบปัดๆแล้วเดินเข้าห้องตัวเอง
“แล้วคนที่เหลือไปไหนหมดล่ะ” ดีโอที่ยืนดูเหตุการณ์เงียบเอ่ยขึ้นเบาๆ อย่างสงสัยเพราะในห้องนั่งเล่นมีแค่เซฮุนกับลู่ฮานอยู่กันสองคนปกติจะมีคนเต็มไปหมดในห้องนั่งเล่น
“คริส เทา เฉิน ซิ่วหมิน เลย์ ไปข้างนอกมั้ง แต่แพคยอนกับชานยอลอยู่ในห้อง ส่วนซูโฮรู้สึกจะไปที่บริษัท” ลู่ฮานตอบคำถามดีโอยิ้มๆและลุกขึ้นจากโซฟาพร้อมเซฮุน
“พวกเราจะไปกินชานมไข่มุก ดีโอฮยองจะเอาอะไรรึเปล่าฮะ” เซฮุนถามดีโอที่กำลังเดินเข้าห้องครัว
“ไม่ล่ะ ขอบใจ^^” ดีโอหันมายิ้มทั้งที่กำลังเปิดตู้เย็นหาอาหารว่างกิน
**ร้านชานมไข่มุก แถวอับกูจอง
“ชานมไข่มุกหวานๆ 2 แก้วได้แล้วค่ะ” พนักงานนำชานมไข่มุกสองแก้วมาเสิร์ฟให้กับเซฮุนและลู่ฮานที่นั่งโต๊ะมุมสุดของทางร้านซึ่งจะไม่ค่อยมีคนนั่ง ทำให้ไม่มีคนเห็นไอดอลหน้าใหม่ที่กำลังดังในขณะนี้อยู่ในร้านชานมไข่มุกธรรมดาๆที่ไม่ได้หรูมากมาย
“ขอบคุณครับ ^^” ลู่ฮานรับชานมไข่มุกทั้งสองแก้วจากพนักงานและส่งให้เซฮุนหนึ่งแก้ว
เซฮุนกับลู่ฮานนั่งกินชานมไข่มุกอย่างชิวๆ และเปิดดูข่าวสารของEXOในไอแพตของลู่ฮาน
“ลู่ฮานฮยองฮะ ผมมีเรื่องอะไรจะบอก” เซฮุนวางไอแพตของลู่ฮานและพูดทำลายความเงียบทำให้ลู่ฮานที่นั่งเขี่ยชานมไข่มุกไปมาเงยหน้าขึ้นมามองอย่างยิ้มๆ
“มีอะไรเหรอ”
“เอ่อผม..” เซฮุนพูดติดๆขัดๆ แล้วขยี้ผมตัวเองด้วยอาการบ้าคลั่ง
“นายเป็นอะไรรึเปล่า” ลู่ฮานถามเซฮุนด้วยอาการตกใจที่อยู่ๆเซฮุนก็ขยี้ผมตัวเองขึ้นมา
“เปล่าฮะ ผมไม่เป็นอะไร” เซฮุนหยุดขยี้ผมและทำสีหน้าเศร้าๆอย่างเห็นได้ชัด ทำให้ลู่ฮานเครียดตามไปด้วยเพราะเป็นห่วงเซฮุน
“เรากลับกันเถอะฮะ” เซฮุนวางเงินไว้ที่โต๊ะและลุกขึ้นจากเก้าอี้ ลู่ฮานที่มองตามเซฮุนอย่างเป็นห่วงก็ลุกจากเก้าอี้และเดินตามหลังเซฮุนไปติดๆ
เซฮุนเดินพาลู่ฮานไปที่สวนสาธารณะใกล้ๆกับร้านชานมไข่มุก โดยที่ไม่มีคำพูดใดๆหลุดจากปากของเซฮุน ลู่ฮานก็ยังสงสัยว่าทำไมเซฮุนต้องพาลู่ฮานมาที่นี้แต่ก็ไม่กล้าที่จะถามออกไปและยังเดินตามเซฮุนไปเงียบๆเช่นเคย
“ฮยองฮะ ผมขอเดินจับมือฮยองได้มั้ยฮะ” เซฮุนหยุดเดินและเงยหน้ามาพูดเบาๆกับลู่ฮาน ลู่ฮานเอียงคออย่างงงๆ และยิ้มบางๆให้กับเซฮุน
“เพื่อเซฮุน ทำไมจะไม่ได้หล่ะ ^^” คำตอบของลู่ฮานทำให้เซฮุนที่หน้าเศร้ากลับมาเป็นเซฮุนคนเดิม แล้วลู่ฮานก็เอามือไปจับกับมือเซฮุนไว้
ลู่ฮานกับเซฮุนเดินไปตามทางเดินของสวนสาธารณะอย่างเงียบๆ โดยไม่มีจุดหมายปลายทาง
“เรื่องที่นายจะบอกฉันคือเรื่องอะไรเหรอ” ลู่ฮานพูดทำลายความเงียบขึ้น เซฮุนที่เอาแต่เดินก้มหน้าก้มตาก็เงยหน้ามองลู่ฮานด้วยสีหน้านิ่ง ไร้คำตอบใดๆ
“ไม่เป็นไรถ้านายพร้อมค่อยบอกฉันก็ได้”
“ผมขอโทษนะฮะ แต่ถ้าผมพร้อมเมื่อไหร่แล้วผมจะบอก” เซฮุนพูดออกมาด้วยความรู้สึกผิดต่อลู่ฮาน ลู่ฮานยิ้มตอบเซฮุนบางๆและกระชับมือที่จับกันให้แน่นขึ้น
“ฉันจะรอนะ^^”
16.00 น.
“กลับมากันแล้วเหรอ” คริสที่นั่งดูทีวีบนโซฟาตัวเดิมตะโกนถามเซฮุนกับลู่ฮานที่เปิดประตูเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก และเดินเข้าห้องของแต่ละคนโดนไม่สนใจคำถามของคริส
“ยังไม่กลับมั้ง ก็เห็นอยู่ว่าเซฮุนกับลู่ฮานกลับมาแล้ว - -*” ซิ่วหมินพูดแกล้งคริสทั้งที่ตัวเองยังสนใจเกมในไอแพตอยู่ที่โต๊ะอาหาร
“กวนแล้วนะไอ้ซาลาเปา - -*” คริสปาหมอนที่ตัวเองนั่งกอดใส่ซิ่วหมินอย่างจัง
“เฮ้ย! แพ้เลย แองกี้เบิร์ดของฉัน~~~ TOT” หมอนที่คริสปาใส่ซิ่วหมินมันทำให้ซิ่วหมินแพ้เกมแองกี้เบิร์ดที่เค้าตั้งใจเล่นในไอแพต คริสหัวเราะออกมาอย่างสะใจที่แกล้งคืนซิ่วหมินสำเร็จ แล้วแลบลิ้นให้ซิ่วหมินพร้อมเดินเข้าห้องของตัวเองอย่างชิวๆ
“TOT” << ซิ่วหมิน
เซฮุนนั่งลงบนเตียงของห้องตัวเองอย่างอ่อนล้าแล้วขยี้ผมตัวเองอย่างบ้าคลั่งด้วยความสับสน
“โถ่เว้ย!! ทำไมไม่พูดออกไปวะ โอ เซฮุน”
เซฮุนนั่งพูดกับตัวเองเหมือนคนบ้าอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ที่เค้าเป็นอย่างนี้เพราะใครกันนะ..
ลู่ฮานนั่งโต๊ะทำงานเล็กๆในห้องของตัวเองที่ว่างเปล่าด้วยความสงสัย ลู่ฮานพยายามคิดทบทวนกับอาการของเซฮุนที่ทำตัวแปลกๆกับเค้า แต่มันคิดอะไรไม่ออกเลย ทำไมกันนะ..
“นายเป็นอะไรกันแน่ เซฮุน..” ลู่ฮานพูดกับตัวเองเบาๆอย่างไม่เข้าใจ
มันคงไม่เป็นเพราะฉันหรอกนะ..
Talk
อันยอง~~ ตอนแรกพึ่งลงวันเดียว
ไม่คิดว่าจะมีเสียงตอบรับขนาดนี้ T^T
วันนี้เลยลงอีกตอนซะเลย ฮิๆ >O<
ต้องขอบคุณทุกคนนะคะ ที่ติดตาม
แล้วไรท์เตอร์จะพยายามอัพต่อนะคะ
อ่านแล้ว "เม้น" ด้วยนะจ้ะ
ความคิดเห็น