ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ดวงไฟดวงนี้จะไม่มีทางมาแทนไฟแค้นกองนั้นได้จริงๆหรือ .
เรื่องโดย
แก๊ง hunter : cilluo ( ตอน 6 )
---------------------------------------------------------------------------------------------
ทำไมหนอ......ฉันถึงต้องเป็นดวงไฟที่สร้างความแค้นให้ประทุ
ทำไมหนอ......นายถึงไม่ยอมรับดวงไฟดวงหนึ่งซึ่งสำนึกผิด
ทำไมหนอ......นายถึงไม่เปิดรับดวงไฟดวงนี้เพื่อใหความอบอุ่นแก่หัวใจนายบ้าง
ทำไม….
“ เป็นไง ตื่นแล้วหรอ ” หนึ่งร่างที่ช่วยทุกคนจากการถูกทิ้ง ให้ตายในป่าเอ่ยขึ้น
ไม่ต้องบอกว่า หนึ่งในผู้ที่เคยหลับไหลจะโกรธแค้นมากเพียงใด ด้วยสัญชาตญาณเจ้าตัวเรียกโซ่เน็นออกมา พร้อมกับนัยตาที่เปลี่ยนเป็นสีแดงฉาน
แต่….
ไม่มี ! อะไรกัน โซ่หายไปไหนเน็นก็ไม่มีแล้ว ! เป็นไปได้ยังไงกัน
“ แก…. คุโรโร่ ! แกทำอะไรกับโซ่ของฉัน ” ผู้ที่ฟื้นจากการสลบตะโกนด้วยความสงสัย ผู้นั้น…. ผู้ที่มีความแค้น และปรปักษ์ต่อแมงมุม ผู้ที่ต้องสูญเสียพวกพ้องที่ถูกแย่งชิงลูกตาไปได้แต่ร้องไห้ให้แก่ พวกพ้องที่มีนัยตาที่กลวงโบ๋…. ผู้ที่มีความมุ่งมั่นที่จะทำลายเงามายาให้สิ้น และได้พรากสองขาสำคัญของแมงมุมไป….
“ เปล๊า…. ฉันก็แค่พาพวกนายมาที่นี่เท่านั้น ” หัวหน้าแห่งเงามายาตอบด้วยท่าทางที่ยั่วโมโหใครบางคน….
“ ฮึ่ม…. แกไปตายซะไป ! ” คุราปิก้าตวาดพร้อมกับรังสีอาฆาตที่รุนแรง
“ หยุดเหอะ คุราปิก้า ” หนึ่งในฮันเตอร์ที่อวุโสที่สุดกล่าว
“ … ชิ ! ” คุราปิก้าหยุดชะงัดเหมือนกับระเบิดที่โดนตัดสายชนวน….
“ คุณคุโรโร่ไม่ได้โกหก เขาแค่ช่วยเราจริงๆ ” ฮันเตอร์ที่ตัวเล็กสุดกล่าวเพื่อตัดความเข้าใจผิด
“ ที่เป็นอย่างนี้ก็เป็นเพราะพี่ฉันเอง…. พ่อคงสั่งให้พี่มาฆ่าทุกๆ คนให้หมด ” คิลัวร์พูดแทรกทำให้หนึ่งในฮันเตอร์ต้องตอบกลับกระทันหัน
“ ไม่จริงน่าก็อิรูมิน่ะ…. ” คุราปิก้าที่กำลังโต้กลับยังพูดไม่จบประโยคก็โดนโต้กลับก่อน
“ พี่น่ะตั้งใจจะฆ่าพวกนายตั้งแต่แรกแล้ว ทั้งกอร์น ทั้งนาย ทั้งเลโอลีโอ…. พี่น่ะรู้ว่าพิษแค่นี้ชั้นยังคงไม่ถึงตาย ถึงเล่นงานทุกคนตั้งแต่แรก ”
“ คุราปิก้า…. ”
“ พี่อิรูมิน่ะ…. ถ้าเพื่องานล่ะก็เขาทำได้ทุกอย่าง แม้จะต้องแลกด้วยชีวิตเพื่อนก็ตาม….. ”
คิลัวร์ พูดเรื่องในใจของตนให้ทุกๆ คนฟัง แม้ว่ามันจะเป็นแค่เรื่องที่ตนคิดเองแต่ก็เป็นเรื่องที่เคยเกิดขึ้นมาก่อนหน้านี้
“ ไม่ใช่หรอก คิรัวร์ หากว่าเขาต้องการจะฆ่าพวกเราจริงๆ ล่ะก้อคงไม่ปล่อยให้คนมาช่วย หรือใช้พิษประเภทนี้หรอก ” เลโอลีโอกล่าวจากความรู้ของตน ( มีด้วยหรอความรู้ - -* เห็นมีแต่ความงก : ผู้เขียน ) ( เอาเหอะช่วยกันๆ : เลโอลีโอ )
“ ที่คุราปิก้าใช้เน็นไม่ได้อาจเป็นเพราะพิษก็ได้นะ เพราะฉันก็ใช้เน็นไม่ได้เหมือนกัน ” กอร์นพูดพรางดูฝ่ามือของตนที่ไม่มีเน็นแผ่ออกมา….
“ อืมใช่ ฉันก็ด้วย คิลัวร์ที่ทนพิษได้ถึงยังใช้เน็นได้ไง…. ” เลโอลีโอเอ่ยอีกคน
“ หัวไวดีนี่คุณลุง ” คิลัวร์พูดหาเรื่องพร้อมเปลี่ยนอารมย์ทันที
“ เฮ้ๆ คิลัวร์พูดให้มันดีๆหน่อย ฉันน่ะยังวัยทีนพอๆกับพวกนายน่ะแหละว้อย ! ” คุณลุงคนนั้นกล่าว ( อิอิ : ผู้เขี่ย เอ้ย! เขียน )
“ จะทำไมล่ะลุง ” คิลัวร์เถียงต่อ
“ อ้าวคิลัวร์พูดงี้เดี๋ยวฟันหายนะว้อย…. ” เลโอลีโอกล่าวกับผู้ที่แหย่ด้วยความโมโห
“ ทำไมตาลุงขี้งก ”
“ ไอ้ลูกลิงไฟช็อต ”
“ ไอ้เลโอขี้หลี ”
“ ไอ้หัวฟูปัญญาอ่อน ”
“ ไอ้หัวดำงูโผล่ ”
“ ไอ้…. ”
“ หยุ๊ดน้า…... ( โว้ย ! ) ” กอร์น และคุราปิก้าตะโกนหยุดศึกน้ำลายที่บ้าเลือดนี้อย่างเฉือดเฉือนดุเดือดและเลือดพล่าน ( เวอร์ : คนอ่านบางคน ) ( แต่ฉากนี้ว่าคุ้นๆนะ เหอๆ : ผู้เขียน )
“ หายเข้าใจผิดกันแล้วสินะ….. “ หัวหน้าเงามายาโปรยขึ้นโดยที่ไม่ได้มอง สีหน้าลูกตำลึงของคนหน้าแตกบางคน
“ … ถ้างั้นก็ขอโทษนะ คุโรโร่…. “ ลูกตำลึงพูดอย่างเขินๆ
“ ตอนนี้ก็มีฉันกับคุณคุโรโร่ ที่ยังใช้เน็นได้…. ต้องระวังให้มากแล้วนะ…. “ คิลัวร์พูดเชิงเตือนระวังภัย….
“ คุโรโร่!? … เน็น ? “ คุราปิก้าเอ่ยงง
“ ใช่ตอนนี้ โซ่เน็นของนายในหัวใจฉันก็หายไปแล้ว…. แต่รักที่นายฝากไว้ในหัวใจฉันมันยังไม่จางหายไปเลยนะ คุราปิก้า “ คุโรโร่พูดแหย่คุราปิก้า อย่างกวนโมโห
“ ไอ้… ชิ! “
“ คุโรโร่ ! นายทำไมต้องช่วยฉันด้วย ทำไมต้องทำดีต่อฉัน ทำไมต้องทำดีต่อคนที่นายเคยทำร้ายเขาไปอย่างเจ็บช้ำ คนที่นายพันธนาการเอาไว้ด้วยโซ่…. นายพันธนาการชั้นเอาไว้ด้วยโซ่แห่งความแค้นแล้ว นายไม่มีทางที่จะทำลายโซ่นั้นลงได้อีก นายเข้าใจไหม…. หากไฟแค้นของฉันยังไม่มอด หากว่านายคิดจะทำลายไฟแค้นของฉันให้ดับลง ด้วยดวงไฟเล็กๆ ของนาย นายเข้าใจไหมมันไม่มีทางที่จะเป็นเหมือนเดิมได้อีกแล้ว ! นายเข้าใจมั๊ย…. คุโรโร่ “ คุราปิก้าถามไถ่ และระบายความในใจต่อคุโรโร่ด้วยความ โมโห อาจไม่ใช่ความโมโหและโกรธเรื่องในอดีตส่วนหนึ่ง….
ความแค้นที่เหลือนั้นมันคืออะไรกัน…..
เรากำลังทำอะไรอยู่...........
เรากำลังมีความแค้นไม่ใช่หรือ.........
แต่ทำไม....ความแค้นนั้นดูเหมือนจะลดน้อยถอยลงไปล่ะ.....
ทำไม....เราถึงต้องแค้นด้วยล่ะ
หรือว่า....เพราะชะตา ชะตาที่กำหนดทางเดินให้เรา ทางเดินที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้
ทำไม........
“ งั้นหรือคุราปิก้า…. ” หัวหน้าเงามายากล่าวพร้อมกับก้มหน้าลงที่เก้าอี้
ดวงไฟดวงนี้…. จะไม่มีทางมาแทนไฟแค้นกองนั้น…. ได้จริงๆหรือ….
“ คุโรโร่ฉันจะเล่าเรื่องนึงให้ฟัง…. ” ไฟแค้นกล่าว
“ … ” คุโรโร่นั่งมอง
“ คิลัวร์ ฉันจะเล่าเรื่องพี่ของนายให้ฟังเอาไหม…. ” ไฟแค้นกล่าวกับคิลัวร์
“ พี่อิรูมิน่ะหรอ…. ” คิลัวร์กล่าวด้วยควาสงสัย
“ อื้ม…. ”
************************************************
จบตอน 6
รู้สึกว่าตอนนี้ไม่ค่อยสนุกเลยเน้อ....
เหอๆ
แก๊ง hunter : cilluo ( ตอน 6 )
---------------------------------------------------------------------------------------------
ทำไมหนอ......ฉันถึงต้องเป็นดวงไฟที่สร้างความแค้นให้ประทุ
ทำไมหนอ......นายถึงไม่ยอมรับดวงไฟดวงหนึ่งซึ่งสำนึกผิด
ทำไมหนอ......นายถึงไม่เปิดรับดวงไฟดวงนี้เพื่อใหความอบอุ่นแก่หัวใจนายบ้าง
ทำไม….
“ เป็นไง ตื่นแล้วหรอ ” หนึ่งร่างที่ช่วยทุกคนจากการถูกทิ้ง ให้ตายในป่าเอ่ยขึ้น
ไม่ต้องบอกว่า หนึ่งในผู้ที่เคยหลับไหลจะโกรธแค้นมากเพียงใด ด้วยสัญชาตญาณเจ้าตัวเรียกโซ่เน็นออกมา พร้อมกับนัยตาที่เปลี่ยนเป็นสีแดงฉาน
แต่….
ไม่มี ! อะไรกัน โซ่หายไปไหนเน็นก็ไม่มีแล้ว ! เป็นไปได้ยังไงกัน
“ แก…. คุโรโร่ ! แกทำอะไรกับโซ่ของฉัน ” ผู้ที่ฟื้นจากการสลบตะโกนด้วยความสงสัย ผู้นั้น…. ผู้ที่มีความแค้น และปรปักษ์ต่อแมงมุม ผู้ที่ต้องสูญเสียพวกพ้องที่ถูกแย่งชิงลูกตาไปได้แต่ร้องไห้ให้แก่ พวกพ้องที่มีนัยตาที่กลวงโบ๋…. ผู้ที่มีความมุ่งมั่นที่จะทำลายเงามายาให้สิ้น และได้พรากสองขาสำคัญของแมงมุมไป….
“ เปล๊า…. ฉันก็แค่พาพวกนายมาที่นี่เท่านั้น ” หัวหน้าแห่งเงามายาตอบด้วยท่าทางที่ยั่วโมโหใครบางคน….
“ ฮึ่ม…. แกไปตายซะไป ! ” คุราปิก้าตวาดพร้อมกับรังสีอาฆาตที่รุนแรง
“ หยุดเหอะ คุราปิก้า ” หนึ่งในฮันเตอร์ที่อวุโสที่สุดกล่าว
“ … ชิ ! ” คุราปิก้าหยุดชะงัดเหมือนกับระเบิดที่โดนตัดสายชนวน….
“ คุณคุโรโร่ไม่ได้โกหก เขาแค่ช่วยเราจริงๆ ” ฮันเตอร์ที่ตัวเล็กสุดกล่าวเพื่อตัดความเข้าใจผิด
“ ที่เป็นอย่างนี้ก็เป็นเพราะพี่ฉันเอง…. พ่อคงสั่งให้พี่มาฆ่าทุกๆ คนให้หมด ” คิลัวร์พูดแทรกทำให้หนึ่งในฮันเตอร์ต้องตอบกลับกระทันหัน
“ ไม่จริงน่าก็อิรูมิน่ะ…. ” คุราปิก้าที่กำลังโต้กลับยังพูดไม่จบประโยคก็โดนโต้กลับก่อน
“ พี่น่ะตั้งใจจะฆ่าพวกนายตั้งแต่แรกแล้ว ทั้งกอร์น ทั้งนาย ทั้งเลโอลีโอ…. พี่น่ะรู้ว่าพิษแค่นี้ชั้นยังคงไม่ถึงตาย ถึงเล่นงานทุกคนตั้งแต่แรก ”
“ คุราปิก้า…. ”
“ พี่อิรูมิน่ะ…. ถ้าเพื่องานล่ะก็เขาทำได้ทุกอย่าง แม้จะต้องแลกด้วยชีวิตเพื่อนก็ตาม….. ”
คิลัวร์ พูดเรื่องในใจของตนให้ทุกๆ คนฟัง แม้ว่ามันจะเป็นแค่เรื่องที่ตนคิดเองแต่ก็เป็นเรื่องที่เคยเกิดขึ้นมาก่อนหน้านี้
“ ไม่ใช่หรอก คิรัวร์ หากว่าเขาต้องการจะฆ่าพวกเราจริงๆ ล่ะก้อคงไม่ปล่อยให้คนมาช่วย หรือใช้พิษประเภทนี้หรอก ” เลโอลีโอกล่าวจากความรู้ของตน ( มีด้วยหรอความรู้ - -* เห็นมีแต่ความงก : ผู้เขียน ) ( เอาเหอะช่วยกันๆ : เลโอลีโอ )
“ ที่คุราปิก้าใช้เน็นไม่ได้อาจเป็นเพราะพิษก็ได้นะ เพราะฉันก็ใช้เน็นไม่ได้เหมือนกัน ” กอร์นพูดพรางดูฝ่ามือของตนที่ไม่มีเน็นแผ่ออกมา….
“ อืมใช่ ฉันก็ด้วย คิลัวร์ที่ทนพิษได้ถึงยังใช้เน็นได้ไง…. ” เลโอลีโอเอ่ยอีกคน
“ หัวไวดีนี่คุณลุง ” คิลัวร์พูดหาเรื่องพร้อมเปลี่ยนอารมย์ทันที
“ เฮ้ๆ คิลัวร์พูดให้มันดีๆหน่อย ฉันน่ะยังวัยทีนพอๆกับพวกนายน่ะแหละว้อย ! ” คุณลุงคนนั้นกล่าว ( อิอิ : ผู้เขี่ย เอ้ย! เขียน )
“ จะทำไมล่ะลุง ” คิลัวร์เถียงต่อ
“ อ้าวคิลัวร์พูดงี้เดี๋ยวฟันหายนะว้อย…. ” เลโอลีโอกล่าวกับผู้ที่แหย่ด้วยความโมโห
“ ทำไมตาลุงขี้งก ”
“ ไอ้ลูกลิงไฟช็อต ”
“ ไอ้เลโอขี้หลี ”
“ ไอ้หัวฟูปัญญาอ่อน ”
“ ไอ้หัวดำงูโผล่ ”
“ ไอ้…. ”
“ หยุ๊ดน้า…... ( โว้ย ! ) ” กอร์น และคุราปิก้าตะโกนหยุดศึกน้ำลายที่บ้าเลือดนี้อย่างเฉือดเฉือนดุเดือดและเลือดพล่าน ( เวอร์ : คนอ่านบางคน ) ( แต่ฉากนี้ว่าคุ้นๆนะ เหอๆ : ผู้เขียน )
“ หายเข้าใจผิดกันแล้วสินะ….. “ หัวหน้าเงามายาโปรยขึ้นโดยที่ไม่ได้มอง สีหน้าลูกตำลึงของคนหน้าแตกบางคน
“ … ถ้างั้นก็ขอโทษนะ คุโรโร่…. “ ลูกตำลึงพูดอย่างเขินๆ
“ ตอนนี้ก็มีฉันกับคุณคุโรโร่ ที่ยังใช้เน็นได้…. ต้องระวังให้มากแล้วนะ…. “ คิลัวร์พูดเชิงเตือนระวังภัย….
“ คุโรโร่!? … เน็น ? “ คุราปิก้าเอ่ยงง
“ ใช่ตอนนี้ โซ่เน็นของนายในหัวใจฉันก็หายไปแล้ว…. แต่รักที่นายฝากไว้ในหัวใจฉันมันยังไม่จางหายไปเลยนะ คุราปิก้า “ คุโรโร่พูดแหย่คุราปิก้า อย่างกวนโมโห
“ ไอ้… ชิ! “
“ คุโรโร่ ! นายทำไมต้องช่วยฉันด้วย ทำไมต้องทำดีต่อฉัน ทำไมต้องทำดีต่อคนที่นายเคยทำร้ายเขาไปอย่างเจ็บช้ำ คนที่นายพันธนาการเอาไว้ด้วยโซ่…. นายพันธนาการชั้นเอาไว้ด้วยโซ่แห่งความแค้นแล้ว นายไม่มีทางที่จะทำลายโซ่นั้นลงได้อีก นายเข้าใจไหม…. หากไฟแค้นของฉันยังไม่มอด หากว่านายคิดจะทำลายไฟแค้นของฉันให้ดับลง ด้วยดวงไฟเล็กๆ ของนาย นายเข้าใจไหมมันไม่มีทางที่จะเป็นเหมือนเดิมได้อีกแล้ว ! นายเข้าใจมั๊ย…. คุโรโร่ “ คุราปิก้าถามไถ่ และระบายความในใจต่อคุโรโร่ด้วยความ โมโห อาจไม่ใช่ความโมโหและโกรธเรื่องในอดีตส่วนหนึ่ง….
ความแค้นที่เหลือนั้นมันคืออะไรกัน…..
เรากำลังทำอะไรอยู่...........
เรากำลังมีความแค้นไม่ใช่หรือ.........
แต่ทำไม....ความแค้นนั้นดูเหมือนจะลดน้อยถอยลงไปล่ะ.....
ทำไม....เราถึงต้องแค้นด้วยล่ะ
หรือว่า....เพราะชะตา ชะตาที่กำหนดทางเดินให้เรา ทางเดินที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้
ทำไม........
“ งั้นหรือคุราปิก้า…. ” หัวหน้าเงามายากล่าวพร้อมกับก้มหน้าลงที่เก้าอี้
ดวงไฟดวงนี้…. จะไม่มีทางมาแทนไฟแค้นกองนั้น…. ได้จริงๆหรือ….
“ คุโรโร่ฉันจะเล่าเรื่องนึงให้ฟัง…. ” ไฟแค้นกล่าว
“ … ” คุโรโร่นั่งมอง
“ คิลัวร์ ฉันจะเล่าเรื่องพี่ของนายให้ฟังเอาไหม…. ” ไฟแค้นกล่าวกับคิลัวร์
“ พี่อิรูมิน่ะหรอ…. ” คิลัวร์กล่าวด้วยควาสงสัย
“ อื้ม…. ”
************************************************
จบตอน 6
รู้สึกว่าตอนนี้ไม่ค่อยสนุกเลยเน้อ....
เหอๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น