คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ภารกิจเปลี่ยนนายเอ๋อให้SO HOT[HanChul]-OMG
สองวันหลังจากที่ฮีชอลได้บุกไปถึงบ้านของฮันเกิง ฮีชอลได้เตรียมตัววางแผนแปลงโฉมที่ไม่ใช่คนให้เป็นคน - -. ก็อยากจะพาออกไปข้างนอกไปลองเสื้อผ้าหน้าผม แต่ว่าคิมฮีชอลคนนี้ไม่พร้อมเดินเคียงคู่กับไอ้หน้าเอ๋อจริงๆ งั้นมีวิธีเดียวจริงๆ ฮีชอลพาร่างบางของตัวเองไปที่ห้องถัดจากเขา หมุนลูกบิดเปิดประตูเข้าไปเลยตามนิสัยที่คิดอยากทำอะไรก็ทำ แต่แล้วก็ต้องเจอหนังสด ฉบับ 6D ภาพชัด ขยับจนเตียงเขยือน เสียงครางดังทำเอาคิมฮีขนลุกซู่ซ่า ประตูไม้สักกระทบเข้ากับผนังห้องจนเกิดเสียง ทำให้ร่างหนาที่กำลังเร่งจังหวะขยันทำแต้ม ตกใจแทบล่วงเตียง ร่างเล็กที่อยู่ใต้ร่างของคิบอมรีบมุดเข้าไปในผ้าห่มด้วยความอับอาย
“เฮ้ยยย!! พะ..พี่ ทำไมอยู่ๆเข้ามา พี่ไม่ได้ออกไปข้างนอกตั้งแต่เช้าแล้วเหรอ”คิบอมพูดละล่ำละลักแทบสำลักอากาศตาย รีบคว้ากางเกงที่หล่นบนพื้นมาปิดคิบอมน้อยผงาดฟ้า แล้วเดินมาหาพี่ชายตัวเอง ตาย ตาย ตาย... หน้าเจ๊นิ่งเกินไป น่ากลัว เพราะพี่ผมหวงผมอย่างกับลูกน้อยๆ
“ถ้าฉันไม่อยู่ฉันคงไม่เจอช็อตเด็ด ลีลาร้อนแรงไม่เบา”ฮีชอลเก็บอาการเขินอายไว้ ใครเจออะไรแบบนี้มันจะไม่เขินบ้าง พร้อมกับเดินผ่านร่างน้องชายเสมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “พี่ยืมชุดนายหน่อยนะบวม เดี๋ยวเอามาคืน”ฮีชอลเปิดตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่
ตากลมโตไล่มองเสื้อพร้อมกางเกงหยิบๆมาไว้พาดท่อนแขน แล้วหมุนตัวกลับมามองร่างเล็กที่นอนขดอยู่ใต้ผ้าห่ม
“เด็กคนนั้นใคร บวมถึงพาเข้ามาถึงในบ้าน”ฮีชอลขมวดคิ้ว ปกติไอ้บวมมันไม่มีทางจะหอบหิ้วเด็กไร้ที่นอนยามค่ำคืนกลับบ้าน แสดงว่าเด็กนี่ไม่ธรรมดา ไอ้นี่แอบจริงจัง ฮีชอลสาวเท้าเข้าไปใกล้ร่างเล็กพร้อมก้มหน้าเข้าชิดร่างที่มีผ้าคลุมทั้งตัว
“เด็กน้อย...ไว้เดี๋ยวเราค่อยมาเจอกัน ตอนนี้ไม่ว่างเล่นด้วย แต่ก่อนอื่น..พรึบ!”มือไวเท่ากับความคิดฮีชอลจับผ้าห่มเลิกขึ้นเผยร่างขาวเนียนที่เต็มไปด้วยรอยกัดรอยดูดใบหน้าเรียวรีบมุดหน้าซบกับหมอนด้วยความตกใจ คิบอมที่ยืนปิดลูกน้อยอยู่ถึงกับอ้าปากค้างแล้วรีบกระโจนขึ้นเตียงดึงร่างเล็กเข้ามากอดหลบพี่ชายตัวเอง
“จะหลบทำไม พี่แค่อยากเห็นหน้า ชิ”ฮีชอลเบะปากเมื่อถูกขัดใจ แล้วเดินออกจากห้องน้องชายตัวเอง วันนี้มีงานอันใหญ่หลวงที่ต้องไปเคลียน่าเสียดายจริงอดเล่นกับของเล่นน้องชายเลย เมื่อร่างของฮีชอลหายลับสายตาไปทิ้งให้สองร่างกอดกันกลมด้วยความตื่นตระหนก
“โอ๋ๆ ด๊องของบอมมี่ พี่ชายของบอมเป็นคนขี้เล่น ไม่ได้โหดร้ายอย่างที่คิดนะ” พูดปลอบใจคนร่างเล็ก แต่ถ้าคนในอ้อมกอดเงยหน้ามามองใบหน้าหล่อซักนิดจะรู้ว่าเหงื่อผุดออกมาเต็มใบหน้า พร้อมกับดวงตาที่มีน้ำตาคลอเบ้า ชีวิตไอ้บวมมันเศร้า...ค้างก็ค้าง ยิ่งคิดเรื่องพี่ชายมันก็ยิ่งอัดอั้น ต่อซะเลย. อ้าว..
ฮีชอลหอบหิ้วข้าวของพลุงพลังเข้ามาในบ้านฮันกยอง ที่มีร่างหนารออยู่ก่อนแล้วที่ห้องรับแขก สไตล์ฮันวันนี้ หล่อเป็นพิเศษด้วยการเพิ่มสีสันในชีวิต จากเกงเกงเอี้ยมสีดำธรรมดาเป็นลายสก๊อตสีแดงทำเอาฮีชอลแทบทรุด โยนเสื้อผ้าใส่หน้าไอ้คนที่นั่งทำหน้าเอ๋ออยู่
“ไอ้เอ๋อ นี่แฟชั่นส่วนไหนของโลกวะฮะ ฉันจะบ้าตาย ฉันอยากจะตายตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม”ฮีชอลทึ้งหัวตัวเองจนฟู ไม่สนใจภาพพจน์อีกต่อไป ไม่ต้องวางมาดในเมื่อไอ้เอ๋อมันยังหล่อได้เท่านี้
“เอ่อ..เป็นอะไรไปครับนี่ผมอุส่าห์ใส่ชุดมีสีสันเพื่อคนสวยเลยนะ แล้วโปรดเรียกผมว่าฮัน”คนบนโซฟาขมวดคิ้วเข้าหากัน นี่คนสวยไม่ชอบเขาขนาดนั้นเชียวเหรอเนี้ย
“เหอะ ใครจะไปสน นายรีบไปสระผมไม่ต้องเซ็ตผมเรียบติดหนังหัวขนาดนั้น แล้วก็แต่งชุดที่ฉันให้ แล้วลงมาหาฉัน ฉันจะรอข้างล่าง ให้เร็ว” ฮันนั่งฟังพร้อมทำหน้า @_@ ตามแบบฉบับ ทำเอาฮีชอลชักสีหน้างิกงอ ฮันเห็นแบบนั้นรีบถือเสื้อผ้าขึ้นไปด้านบน
ฮีชอลนั่งเล่นโทรศัพท์รอฮันกยองได้ซักพักแล้ว ไม่วายคุยกับซีวอนในไลน์
“ซีวอนนี่น่ารักจริงๆ คิคิ”มัวให้ความสนใจกับหน้าจอโทรศัพท์จนไม่ได้สนใจเสียงเดินที่มาหยุดอยู่ข้างหน้าตัวเอง
“ทำอะไรน่ะครับ”เสียงนุ่มเอ่ยเบาๆ พร้อมกับชะโงกหน้าเข้าไปที่หน้าจอโทรศัพท์ ที่ฮีชอลก้มอยู่จนหัวติดกัน ทำเอาฮีชอลที่กำลังเพลิดเพลินสะดุ้งตกใจ
“เฮ้ยย นายทำบ้าไรเนี้ยย!!”ฮีชอลร้องลั่นเอาหัวโขกกับหน้าผากของร่างหนาจนร่างทั้งร่างหงายหลังไปบนพื้นตามสัญชาตญาณมือหนาคว้าสิ่งที่พอจะยึดตัวได้แต่สิ่งที่ช่วยฮันกยองดันเป็นข้อมือฮีชอลทำให้ฮีชอลที่ไม่ได้ตั้งหลักเซไปตามแรงดึงจนล่มพับไปทั้งคู่ ร่างบางนอนซบบนแผงอกแกร่ง หน้าหวานแนบใกล้กับต้นคอขาวจนฮีชอลได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากฮันเกิง
“ยี๋....จะลวนลามฉันรึไง ไม่เจียมตัว”ปากคอเราะร้ายไม่มีเท่าคนหน้าสวย ร่างบางลุกขึ้นนั่งคล่อมบนหน้าท้องแกร่ง มือง้างขึ้นเตรียมฟาดลงบนแก้มขาวใสกระจ่างสิวของฮัน แต่ฮันรีบยกมือขึ้นมาจับข้อมือเล็กไว้ได้แทน
“นี่คุณคนสวยครับ ผมยังไม่คิดจะลวนลามเลยนะคุณ นี่ผมชักจะหมดความอดทนแล้วนะ ปากนี่ทำด้วยอะไร ถึงได้พ่นแต่คำที่ทำร้ายจิตใจคนอื่นเขา”ฮันกยองยอมรับว่าถูกใจคนสวยไม่เบาเลยอดทำตัวเอ๋อๆไม่ได้ เพราะชีวิตเขาแทบไม่ได้ใกล้ชิดกับคนหน้าตาดีขนาดนี้ แต่นี่มันชักจะมากไป ตาคมเพล่งสายตาลอดแว่นเลนส์พินิจเรียวหน้าหวานที่นิ่งชะงักเมื่อเจอคำพูดสวนกลับไป เป็นครั้งแรกที่ร่างหนาตอบโต้
“แล้วใครมันทำตัวดีดดิ้นให้ฉันช่วยละฮะ!”ฮีชอลโวยลั่นตามภาษาคนเอาแต่ใจ ฟาดมืออีกข้างไปที่แก้มสากทำให้แว่นหนาเตอะที่ฮันกยองสวมอยู่หลุดกระเด็นออกไปจากเรียวหน้าคม หน้าฮันกยองสะบัดไปตามแรงของมือนุ่มที่กระทบโดนแก้มเขาอย่างจัง ใบหน้าที่ปกติเปื้อนรอยยิ้มของฮันกยองค่อยๆจางหายไปจนมีเพียงใบหน้าเรียบเฉย พร้อมกับหันหน้ามาจ้องมองคนสวยหวังจะเอาคืน แต่มันกลับทำให้คนสวยที่กำลังเดือด อ้าปากค้าง
“นะ..นี่คือไอ้เอ๋อเหรอ..O M G” ฮีชอลช็อคค้างกลางอากาศ กับภาพที่เห็นตรงหน้า ใบหน้าที่ปกติมันแผลบและแว่นหน้าเตอะที่ใหญ่ปิดไปครึ่งหน้า ผมเรียบติดหนังหัวเสมือนหลุดออกมาจากสมัยสงครางโลกครั้งที่หนึ่ง บัดนี้มันได้หายไปเหลือแต่คนที่หล่อโลกตะลึง ผมที่ไม่ถูกเซ็ตชี้ฟู บางส่วนลู่ลงแนบเรียวหน้าเนื่องจากยังเปียกน้ำอยู่ ตาคมแบบฉบับจีนจ้องมองคิมฮีคนนี้นิ่งปนฉงนงงงวย แต่มันช่างมีสเน่ห์ จมูกโด่งเป็นสันได้รูปเห็นเด่นชัดแทบทิ่มลูกตา กลับใบหน้าที่ขาวกระจ่างใสและไม่มันส์ ก่อนจะไล่สายตาลงมาเรื่อยๆ ร่างหนาตอนนี้สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวปลดกระดุมสองเม็ดบนโชว์แผงอกกับกางเกงยีนเดฟสีดำ
“เป็นอะไร ยังไม่ชินกับหน้าเอ๋อๆ ของผมอีกรึไงครับ”ฮันกยองขมวดคิ้วจนจะพันกันอยู่แล้ว คนสวยมองอะไรเขานักหนา หรือว่าเพราะแว่นตาหลุดเลยทุเลศกว่าเดิมวะ เอาละไง มือหนารีบควานหาแว่นมาใส่ทันที
“ไม่ต้องใส่แว่น จะเอามาบังดั้งนายทำไม แล้วก็...ฉันจะยอมๆเต็มใจควงนายไปงานเลี้ยงก็ได้ เชอะ”แก้มฮีชอลขึ้นสีแดงระเรื่อก่อนจะรีบลุกออกจากตัวร่างหนา มันหลุดออกมาจากเรื่องเงาะป่ารึไง มายก๊อด...
ฮันกยองลุกขึ้นยืนมองแผ่นหลังเล็ก มือหนาหยิบแว่นมาเช็ดเลนส์แล้วกลับไปใส่ใหม่ ไงซะเขาก็ งง อยู่ดี ว่าทำไมคนสวยถึงเปลี่ยนท่าทีไปซะขนาดนั้นจนตอนแรกกะจะบอกยกเลิกสัญญา มาเจอคำพูดของคนสวยไปทำอึ้ง อาบน้ำเสร็จก็รีบลงมาเลย สวนกระจกก็ไม่ชอบมองอยู่แล้ว หรือว่าไม่ได้รูดซิบกางเกงวะ..ก็ไม่ใช่ แปลกนะเนี้ย
“มัวก้มๆเงยๆอยู่ทำไม ป่ะ เดี๋ยวพาเอ๋อแบบนายไปช็อปปิ้ง”ฮีชอลก็ยังเป็นฮีชอล เดินเชิดหน้านำออกไปนอกบ้าน โดยมีเงาะถอดรูปเดินตามหลังไปอย่า งงงวย @_@
ความคิดเห็น