ภาษาไทย...ในยาไทย

ลำดับตอนที่ #3 : สีผึ้ง

                คำว่า “สีผึ้ง” นี้  ความจริงแล้วหมายถึงขี้ผึ้งที่ใช้สีปาก (lip balm)  สมัยโบราณเตรียมได้โดยการผสมขี้ผึ้ง (beeswax) กับน้ำมันสำโรง  ซึ่งได้จากการบีบเมล็ดของต้นสำโรง (Sterculia foetida Linn.)  แล้วแต่งกลิ่นด้วยน้ำมันพัทชุลี (oil of Patchouli)  ซึ่งได้จากการกลั่นใบของต้นพัทชุลี (Pogostemon cablin Benth.)  หรือแต่งกลิ่นด้วยน้ำมันระเหยง่ายอย่างอื่น  ชาวบ้านบางแห่งอาจใช้ “ขี้ผึ้งกะทิ” แทน “สีผึ้ง”  เพราะทำง่ายกว่าและราคาถูกกว่า  เตรียมโดยใช้ขี้ผึ้งหลอมผสมกับหัวกะทิ

                คำว่า “ขี้ผึ้ง” นั้น  ตรงกับคำภาษาอังกฤษว่า beeswax  ได้จากรังผึ้ง  ส่วนคำ “ยาขี้ผึ้ง” ตรงกับคำว่า ointment  ซึ่งเป็นชื่อเรียกรูปแบบยาเตรียมกึ่งของแข็งชนิดหนึ่ง  เตรียมได้จากขี้ผึ้งและน้ำมัน