ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [EXO] Love truer than fiction [KrisLu,KaiDo,ChanBaek]

    ลำดับตอนที่ #10 : Chapter9: love true than fiction

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 233
      0
      11 ก.ย. 56




           เมื่อรถหยุดจอดตรงหน้าคณะนิเทศศาสตร์ ผมก็รีบลงจากรถหวังให้ไปในที่ๆนัดกับพวกคยองกับลู่หานทันโดยไม่สนใจคนที่มาส่งเลย


           "มาแล้ววววว!"


           ผมวิ่งมาหยุดตรงหน้าเพื่อนสนิททั้งสองพลางหอบเบาๆ แล้วทำไมคยองซูมองหน้าลู่หานแบบนั้น? แต่ช่างเถอะ สายมากล่ะ ผมจึงโอบไหล่เพื่อนทั้งสองเข้าหอประชุมไป


           "โอย ง่วง"


           ผมพูดออกมาพร้อมกับหาวไปรอบที่ร้อยละ รุ่นพี่จะพูดถึงชีวิตที่ผ่านมา มันเหมือนกับพูดถึงประสบการ์ณชีวิตของเขาให้เราฟัง มันก็น่าสนดีนะ แต่มันนานเกิน


           "ลู่หาน นายกินข้าวมายัง"


           "หื้ม กินมาแล้ว อะไรของนายเนี่ย 555555"


           "เราเบื่ออ่ะ เห้ออออ" ผมชวนลู่หานคุย เพราะตอนนี้คยองซูหลับหัวจะทิ่มพื้นละ


           "พี่จะจับฉลากเรียกให้น้องออกมาพูดหน้าเวทีนะคะ" รุ่นพี่พูดขึ้น ทำให้ผมตื่นเต้นขึ้นมา สาธุ ขอให้ไม่ได้ผม


           "น้อง โด คยองซูค่ะ" ว๊ากกกกกกกกกกก คยองซู หลับดีนัก 55555555555 แล้วทำหน้าเหวออีก มึนตลอดเวลาจริงๆเลย เพื่อนคนนี้


           "ออกไปสิคยองซู" ผมเตือนเขาเบาๆ


           "เขาให้ออกไปแนะนำตัวน่ะ"


           ลู่หานพูดขึ้นเพราะเขารู้ว่าคยองซูไม่รู้เรื่องอย่างแน่นอน ดูทำหน้า จะร้องไห้อยู่ละ5555 คยองซูโยนกระเป๋าและโทรศัทพ์มาให้ผม ก่อนจะเดินออกไป เมื่อคยองซูออกไปเสียงฮือฮาก็ดังสนั่นห้อง เพื่อนของเขาน่ารักล่ะสิ หึ! อย่าหวังจะได้แอ้ม


           "สวัสดีครับ ผมโดคยองซู....................ฮาททึก" เมื่อเขาพูดจบ ผมก็ปรบมือให้เขา น่าภูมิใจจริงๆมีเพื่อนน่ารักแบบนี้




           งานยังเดินต่อไปเรื่อย แต่คยองซูหายไปไหนเนี่ยยย ผมนั่งหาวไปเรื่อยจนได้ยินเสียงหนึ่งที่คุ้นเคยทำให้ผมเงยหน้าขึ้นมองบนเวทีความง่วงหายเป็นปลิดทิ้ง


           "บยอนแบคฮยอน ได้ยินที่พี่เรียกแล้วออกมาหาพี่ข้างนอกหน้าหอประชุมด้วย"


           พี่ชานยอลขึ้นมาบนเวทีดูเหมือนว่าจะแย่งไมค์ของรุ่นพี่ที่กำลังสานธยาอันน่าเบื่อนั่นด้วย พอพูดจบปุ้บผู้คนในหอประชุมแตกตื่นกันอย่างกับโดนเอาไฟลนก้นอย่างนั้นแหละ -_-


           "กริ๊ดดดดด พี่ชานยอลลล"


           "แกพี่ชานยอลหล่อมากอ่ะ โอ๊ยอยากจะเป็นลม"


           "พี่ชานยอลล พี่ทำฉันเหมือนสิบสี่อีกครั้ง ~"


           "ใจละลายหมดแล้วอ๊ายยยยย"


           "พี่ชานยอล พี่หล่อกระชากลากมดลูดน้องลงคลองไปหมดแล้ว!~"


           "ชานยอลลลลล ฟหกด่าสว&/&:6)3'€]*{$$|%]^]€+$$~%>#$#" ฯลฯ พระเจ้า หอประชุมแทบแตกครับ ไอ่คุณพี่ปชย.ดังขนาดนั้นเลยหรอ =_=....?


            หลังจากที่ผมพยายาม(อย่างมากด้วย-_-) ในการเบียดผู้คนที่ต้องการจะออกไปหาปาร์คชานยอลโดยมีรุ่นพี่ปีสองเป็นคนกันเอาไว้ไม่ให้ออกไป แต่เหมือนพวกพี่เขาจะรู้ว่าผมคือแบคฮยอนที่ไอ่นั่นเรียกไปหาเลยให้ผมออกมาได้ ตอนที่ผมออกมาผมเห็นสายตาอาฆาตอย่างรุนแรงส่งมาหาผมไม่ต่ำว่า10คู่ด้วยหล่ะ   ให้ตายเหอะ


           "มีอะไรห้ะปาร์คชานยอล" เมื่อผมเดินไปถึงหน้าหอประชุมผมก็เห็นไอ้บ้านี่นั่งเก๋าสูบบุหรี่อยู่ เท่ตายแหละ!


           "อุส่าช่วยให้ไม่ต้องฟังไอ่พวกนั้นบ่น ไม่ขอบคุณสักคำไง ?"

      
           "ไม่เห็นต้องขอบคุณ พี่เป็นใครกันแน่วะ.."


           "ก็เป็นปาร์คชานยอลไง ไม่ต้องถามมาก ไปเที่ยวกันเหอะอยู่นี่เฉาตายพอดี" พูดจบก็ฉวยจับมือผมลากไปที่รถ


           "เห้ยยยย! ไปไหนวะไม่ไปปปป" ผมพูดประโยคประท้วงนั้นจบพี่ชานยอลก็หยุดเดินก่อนที่จะเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้จูบปากผมเบาๆ


            "ถ้าพูดคำหยาบอีกก็จะโดนอีกนะครับตัวเล็ก :)" พูดจบก็เปิดประตูดันผมเข้าไปในรถซึ่งผมหน่ะหรอ เอ๋อแ*กแล้วครับ .........


           "จะพาผมไปไหน..?" ผมหันไปถามเมื่อเห็นว่ารถเคลื่อนมายังนอกเมืองหันไปทางไหนก็เจอแต่ต้นไม้ เขาคงไม่พาผมไปขายหรือไปฆ่าใช่ไหม =_=..


           "อีกนิดก็ถึงแล้ว แปปนึงน่า"


           ได้รับคำตอบปุ้บถึงจะไม่ตรงกับคำถามผมก็เหอะ แต่ผมขี้เกียจเถียงด้วยแล้วหล่ะ เมื่อขับมาอีกสักนิดรถก็หยุดลงที่ทุ่งดอกลิลลี่หลากสีเต็มไปหมด พี่ชานยอลเดินมาเปิดประตูรถให้ผมก้าวลงจากรถพร้อมกับยื่นมือมาให้ผมจับเพื่อจะเดินเข้าไปในนั้น


           "สวนดอกลิลี่ที่นี่เป็นที่ที่พ่อขอแม่พี่เเต่งงาน" ชานยอลที่พูดออกมาพร้อมกับมองร่างบางที่เดินไปตามทางเดิน


           "สวยจัง" ริมฝีปากน่ารักพึมพำออกมาเพียงแผ่วเบา พร้อมกับรอยยิ้มสดใสเมื่อเห็นหมู่ดอกลิลลี่บานสะพรั่ง


           กึก


           ร่างสูงที่ตอนนี้ชะงักค้างอย่างเห็นได้ชัด ยามที่เห็นแก้มใสของคนที่พอใจกับหมู่ดอกไม้ขึ้นสีชมพูระเรื่ออย่างน่ามองร่างบางขยับเข้าไปใกล้กับดอกไม้แล้วสัมผัสอย่างแผ่วเบา และผีเสื้อตัวหนึ่งมาเกาะที่แก้มใสทำให้แบคฮยอนหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ


            "คิก พี่ชานยอลอา ดูสิ" ให้ตายครับให้ตาย คนหรือนางฟ้าว้ะเนี่ย ร่างสูงที่กดยิ้มมุมปากกับความสดใสของร่างบาง ชานยอลค่อยเดินไปใกล้ๆกับร่างบางแล้วใช้มือลูบกับแก้มเนียนอย่างแผ่วเบา แบคฮยอนที่มองสบตากับชานยอลเพียงครู่ก็ต้องก้มลงต่ำอย่างเขินอายพุ่งวาบเข้ามาในอกตอนนี้เขารู้สึกแข้งขาอ่อนแรงอย่างน่าอาย แบคฮยอนได้แต่พยายามตั้งสติเอาไว้มั่น


           "เอ่อ..พ่อกับแม่พี่ชานยอลน่ารักดีเนอะ" แบคฮยอนที่รีบเปลี่ยนเรื่องเพื่อควบคุมการเต้นของหัวใจ เเต่คำตอบที่ได้กลับยิ่งทำให้แบคฮยอนแทบอยากจะหายตัวไป





           "งั้นก็มาเป็นครอบเดียวกับพี่มั้ยล่ะ บยอน แบคฮยอน"

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×