[Music Short Fic] ไม่มีเธอก็ยังมีฉัน [2795]

ข้อมูลเบื้องต้น

ดีจ้าผู้อ่านทุกคน ~! Welcom To My Shot Fic ~!
โฮะๆๆๆๆๆ ไรท์เตอร์โจมาอีกแล้วค่า หาเรื่องเบี้ยวฟิเก่าโฮะๆ (โดนถีบ)
เพื่อไม่ให้เสียเวาไปอ่านกันเต๊อะ >w<
 
เรื่องย่อเล็กๆ : เคียวโกะถูกเพื่อนชายของเธอที่ชื่อว่า ซึบากิ (คิดเอง - -)
ทิ้งเอาซะดื้อๆ เธอเสียใจมากเธอจึงคิดจะฆ่าตัวตายที่ทะเล เธอเดินทางไปที่ทะเล แล้วไปเช่าห้องพักอยู่ เธอได้พบกับ สึนะ ทำให้ชีวิตเธอดีขึ้น
ใช่แล้วละ ฉันยังต้องเดินต่อไปซิ ฉันเปิดใจให้คนอื่นมาดูแลฉันใหม่ได้นี่นา จะเศร้าทำไมกันล่ะ

เนื้อเรื่อง

แนะนำให้ฟังไปด้วยจ้า >w<
___________________________________________________________________________________

Music Short Fic : ความเจ็บนี้ไม่มีเสียง
Couple : Tsuna & Kyoko
1 2 3 action ~!
ถึงไม่มีสิทธิ์รัก แต่ฉันก็มีสิทธิ์เหงา
เรื่องที่เธอเลือกเขา ก็พอเข้าใจ
ถึงไม่เคยอ่อนแอ ก็แค่มีมุมอ่อนไหว
เพราะนี่คือจิตใจ เจ็บได้ร้องเป็น

เฮ้อ ~ ทำไมชีวิตฉันมันถึงเป็นแบบนี้ ฉันอุสาร์ตรักเขามาก แต่ทำไมเขาถึงทิ้งฉันไปกันละ
สวัสดี ฉันซาซากาวะ เคียวโกะ อายุ 25 ปี ฉันเคยมีแฟนแต่ว่าเขาทิ้งฉันไป เพราะเพื่อนของฉันมันหักหลังฉันเอง
ฉันตัดสินใจจะฆ่าตัวตายที่ทะเล ฉันไปเช่าห้องพักอยู่ 5 คืน กะว่าจะพักผ่อนก่อนจากลาโลกนี้ไป
ในขณะที่ฉัน ไปเดินเล่น ฉันเจอเพื่อนของฉันสมัยมัธยม เขาชื่อ ซาวาดะ สึนะโยชิ
"อ้าว ? เคียวโกะจังนี่นา มาทำอะไรที่นี่คนเดียว แล้วซึบากิคุงละ"
"เขาทิ้งฉันไปแล้ว" ฉันพูดฉันรู้สึกถึงน้ำตาของฉันเอ่อล้นที่ขอบตา
"ไปเป็นไรนะเคียวโกะจัง ขอโทษนะที่ถาม" เขาลูบหัวฉันเบาๆ แล้วเช็ดน้ำตาให้ นี่ฉันร้องไห้หรอ ?
"อืม ไม่เป็นไรจ๊ะ"
"อืม บายนะ"
"จ๊ะ" แล้วเขาก็เดินจากไป

เหมือนที่ใบไม้ร่วงหล่น มันก็ลอยเคว้งคว้าง
แต่เมื่อฤดูผ่าน เรื่องทุกๆอย่างจะผ่านไป

วันต่อมา
ฉันมาที่ทะเล คิดว่าจะวาดรูปเล่นระบายอารมย์ ฉันใช้ไม้เขี่ยทรายชนพื้นให้เป็นรูปหน้าคนกำลังร้องไห้
หึ นี่คือตัวฉันซินะ
"เคียวโกะจัง รับนะ ~!" เสียงสึนะคุงดังขึ้นฉันหันไปตามเสียง เขาโยนกระป๋องน้ำโค้กมาให้ฉัน ฉันรับไว้ทันพอดี
"ขอบคุณนะ"
"ไม่เป็นไร " สึนะคุงพูดพลางลบทรายหน้าเศร้าทิ้งแล้ววาดเป็นหน้ายิ้มแทน
"เคียวโกะจังควรจะทำหน้าแบบนี้นะ ^^"
"อืม"
"เคียวโกะจังฉันจะพูดอะไรให้ฟังนะ นั่งลงซิ" เขาบอกพลางตบทรายที่ข้างๆเขาเหมือนอยากให้ฉันไปนั่ง
ฉันนั่งลง แล้วมองที่ทะเล มันสดใสจังเลย
"เรื่องเศร้าๆน่ะมันเหมือนฤดู แปปเดียวมันก็ผ่านไปแล้วนะ อย่าเครียดมากนะ ^^" เขาตบไหล่ฉันพลางยิ้มให้แล้วเดินจากไป

เมื่อไม่มีเธอก็ยังมีฉัน แม้ว่าความฝันมันพังสลาย
แต่สิ่งที่เหลือคือความจริงนั้น ฉันยังเดินต่อไป
เมื่อไม่ยอมลืมก็ให้จำไว้ ตอนที่ผิดหวังมันเจ็บเท่าไร
ก่อนจะให้หัวใจใครอีก

นั่นซินะ ที่สึนะคุงพูดถูกความเศร้าเหมือนฤดู ใช่แล้วถึงฉันจะโดนทิ้ง ถึงความฝันจะสลาย แต่ว่าฉันยังต้องก้าวต่อไปซินะ มันไม่ยอมลืม ก็จำไว้ซิ ว่าผิดหวังเป็นยังไง แล้วคิดก่อนจะให้หัวใจใครอีก
(จากนี้ของแต่รวมๆนะ)

ถึงเวลาผ่านเลย ให้นั้นฉันได้เปิดใจ
เริ่มจะมีความหมาย กับใครสักคน
ถึงจะเป็นอย่างหวัง หรือต้องช้ำอีกหน
รักก็เวียนอยู่บน เส้นทางของมัน

วันที่ใบไม้ร่วงหล่น มันก็ลอยเคว้งคว้าง
แต่เมื่อฤดูผ่าน เรื่องทุกๆอย่างจะผ่านไป

เมื่อไม่มีเธอก็ยังมีฉัน แม้ว่าความฝันมันพังสลาย
แต่สิ่งที่เหลือคือความจริงนั้น ฉันยังเดินต่อไป
เมื่อไม่ยอมลืมก็ให้จำไว้ ตอนที่ผิดหวังมันเจ็บเท่าไร
ก่อนจะให้หัวใจใครอีก

วันที่ใบไม้ร่วงหล่น มันก็ลอยเคว้งคว้าง
แต่เมื่อฤดูผ่าน เรื่องทุกๆอย่างจะผ่านไป

เมื่อไม่มีเธอก็ยังมีฉัน แม้ว่าความฝันมันพังสลาย
แต่สิ่งที่เหลือคือความจริงนั้น ฉันต้องเดินต่อไป
เมื่อไม่ยอมลืมก็ให้จำไว้ ตอนที่ผิดหวังมันเจ็บเท่าไร
ก่อนจะให้หัวใจใครอีก

เมื่อไม่ยอมลืมก็ให้จำไว้ ตอนที่ผิดหวังมันเจ็บเท่าไร
ก่อนจะให้หัวใจใครอีก

ถึงเวลาแล้วที่ฉันจะต้องเปิดใจเอาละฉันจะต้องเตรียมตัวกับความรักครั้งใหม่ซินะ ฉันเดินลงมาข้างล่างแล้วเดินเล่นที่ชายหาด ฉันเห็นสึนะคุงอยู่ที่ชายหาดเหมือนกัน ฉันเดินเข้าไปทัก
"อรุณสวัสดิ์ สึนะคุง" ฉันทักทายพร้อมรอยยิ้ม
"เคียวโกะจังคือว่า...."
"ว่าไงจ๊ะ มีอะไรหรอ ? "
"ฉันแอบรักเธอมาตั้งแต่มัธยมต้นแล้วล่ะ แต่เห็นว่าเธอกับซึบากิกำลังคบกัน ฉันก็เลยตัดใจ แต่ว่าฉันตัดใจกับเธอไม่ได้ ตอนนี้คงจะถึงเวลาที่ฉันจะบอกเธอสักที ว่าฉัน รักเธอ" ฉันยืนอึ้งกับสิ่งที่เขาพูดนี่ซินะหมายถึงความสุขมักมาหลังความหลังเสมอ
"งั้นเรามาคบกันไหม" ฉันพูดพลางมองหน้าเขา
"อะ ... อื้อ ^^" เขายิ้มให้ฉันนี้แหละคือรักแท้ของฉันจริงๆสักที
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

W - เย้ ! เรื่องนี้ไม่เศร้าแล้วนะสึนะ
27 - อืมๆ เรื่องนี้รักหวานแหวเนอะ -3-
95 - เอ้าละคะ ขอบคุณทุกท่านที่อ่าน โปรดเม้นต์ด้วยนะคะ ^^