คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : P.1ชิวิตประจำวัน กับ การถูกกระชากบนรถเมลล์
PaRt One
.............................
Alice [] you so beautiful and you so cute
"เฮ้อ ให้ตายสิเรียนมากี่ปีแล้ววะ ต้องมานั่งอ่านไอ้เรื่องบ้าๆบอๆเนี่ย" เสียง ไอ้นิค เพื่อนสนิทสุดกวนเท้าพูดขึ้น
หลังจาก
ที่พวกผมต้องนั่งทนอ่านนิยายเพ้อเจ้อ ไอ้เรื่อง....อลิซผจญวิบัติในแดนอันสยองขวัญ เนี่ยน่ะ
"เออๆ อ่านๆไปเหอะวะ กูรำคาญมึงบ่นเนี่ยล่ะ"ผม เอก ชื่อจริงขอไม่เผย เผยไปก็จำกันไม่ได้อยู่ดี เรียนชั้น ม.5
แน่นอน ตอนนี้กำลังนั่งเรียนไอ้วิชา ภาษาอังกฦษ ที่ไม่ใช่ภาษาบ้านเกิดตัวเอง.....
"กูเบื่อวะ ไอ้เอกโดดเรียนเห๊อะ!" ไอ้นิค พูดพลางเอามือเกาหัวดัง แกรกๆ ขี้กลากขึ้นหัวเหรอวะนั่น
"นิสัยนะมึงเนี่ย เอาดิๆ เออๆโดดก็โดด" ผมก็พวกงี้ล่ะ ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเอง
"เฮ้ย จริงดิ!! เฮ้ๆ ไอ้หนึ่ง เชี้- มึงนอนไรนักหนาวะ เร็วโดดเรียนๆ" ไอ้นิค ตาเป็นประกาย
ทำอย่างกับเด็กวัยใส เพิ่งเคยโดด
เรียน ที่ไหนได้ มันโดดมาตั้งแต่ขึ้น ม.4 เทอมแรกเลย.....
"หะ เห~ โดดเรียนเหรอ หมายความว่าไม่เรียนใช่ป่ะ เออไปๆ" ไอ้หนึ่ง ฉายา อาหรับ(หลับ)ของห้องเอ่ยขึ้น
"เฮ้ย เร็วดิ เดี๋ยวอาจาร์ยแกโผล่มาอีก" ผมพูดเร่งพวกมัน ก่อนจะเดินส่ายตูดออกไปนอกห้องอย่าง
สบายอารมณ์!! (เหรอ)
--------------..........................------------------.........................----------------........
เวลา 21.47
"เฮ้ย กลับแล้วนะว้อย ไอ้เอก!" นิค ตะโกนบอกพลางลากไอ้หนึ่งที่หลับไปแล้วกลับไปด้วย
แม่งหลับได้ทุกที่
"เออๆ ไปไกลๆส้นกูเหอะ รำคาญ"
"เออ!! มึงอ่ะ ย้อมสีผมกลับได้แล้วนะ ไอ้ห่า ครูจะด่ามึงครบทั้งโรงเรียนแล้ววะ"
"ช่างหัวกูสิ กลับไปได้แล้วไป " ผมรีบไล่มันกลับ ไอ้เวรนี่บอกกลับหกโมง นี่มัน สามทุ่มแล้วนะเว้ย
เบื่อมากๆ ผมบอกตรงๆชีวิตผมขึ้นอยู่กับไอ้รถเมลล์นี่ล่ะมั้ง เช้าก็นั่ง เย็นก็นั่ง เฮ้อ~
" He is Alice??"
"I'm not sure but probably yes"
"He's a man , not women"
"I don't know......."
เสียงฝรั่งแถวไหนวะ มาพูดข้างผมอยู่ได้ โอย รำคาญว้อย!!!
"Hey..... Are you Alice??" ผมสะดุ้งเฮือก ด้วยความตกใจก่อนจะมองไปที่บ่าของตัวเอง
ไอ้มือเย็นเฉียบนี่มันอะไรกันน่ะ
จู่ๆ ก็เข้ามาจับบ่าผมเฉย มองแล้ว..... พวกแกมาคอสเพลย์รึไงวะเนี่ย!!!
ชายหนุ่ม ผมสึดำสนิท หยักโศกประมาณบ่า ไอ้ข้างบนหัวมันอะไรน่ะ? หูกระต่ายสีขาวเนี่ยนะ แกบ้าป่ะวะ!!
ถึงพอรู้เรื่องคอสเพลย์ก็เหอะ แต่นี่มันสามทุ่มนะเว้ย เมายารึไงวะเนี่ย
แถมไอ้หมอนี่ยังเป็นคนที่ หน้าตาดีที่เดียว.....
และยังเป็นเจ้าของมืออันเย็นเฉียบ+ภาษาต่างประเทศ นั่นด้วย.....
" ฮะ ผะ ผมเหรอ?? อะไรนะ อะ อลิซอะไรน่ะ?" ผมถามทวนอีกครั้ง ถึงจะฟังไม่ค่อยออกก็เถอะ
"Yes, Can you speak English??" เสียงใสๆ ดังขึ้นมาอีกทาง ผู้หญิงสาวสวย
ผมบลอนทอง ร่างเซ็กซี่ ที่.......
ใส่ชุดประมาณบิกีนี่เรียกแม่จ๋าสีแดง ข้างบนหัวแน่นอน หูกระต่ายสีดำ เอ่อ สรุปพวกแกไม่เต็ม??
"Amm I'm can't" ผมพูดออกไปเบาๆ ให้ตายสิ คนมันพูดไม่ได้นี่วะ!!
"ให้ตายสิ นี่เวย์!! ไหนนายสาธยายไว้ว่า อลิซฉลาดไง" ผู้หญิงผมบลอนเอ่ยขึ้น ไอ้ห่า พูดไทยได้นี่หว่า!!
"ใครจะไปรู้ว่า มันทึ่มเล่า เรเชลเธอหัดสงบปากสงบคำบ้างนะ" มึงว่าเขา แต่มึงด่ากูทึ่มนะ ....
"เอาล่ะ ฟังให้ดีๆนะ ฉันกระต่ายดำ ชื่อเรเชลเธอตกลงจะไปกับฉันไหม?" ยัยผู้หญิงเอ่ยขึ้น
"ผมกระต่ายขาว นามเวย์ลิส นายตกลงจะไปกับผมไหม?" ไอ้หัวสาหร่ายก็เอ่ยเช่นกัน
"เอ่อ คือฉัน ฉะ ฉันจะกลับบ้าน ขอตัวนะ" ผมลุกขึ้นมาพลางปาดเหงื่อก่อนจะไปกดออดหน้าประตูรถเมลล์
"เฮ้ เรเชล/เวย์ ใครดีใครได้นะ...." ทั้งสองเอ่ยขึ้นเบาๆข้างหลังผม ทันใดนั้นเองก่อนจะกดออด
ลมเย็นเฉียบพุ่งผ่านตัวผม
ก่อนจะย้อนกลับและกระแทกใส่ผมเต็มแรง ภายในลมนั่นมี.... ไอ้หัวสาหร่ายเนี่ยนะ!!!!
"กรุณามากับผมเถอะครับ ท่านอลิซ"
"อลิซพ่อมึงสิ!!! กูชื่อ เอกว้อย! "
"เฮ้อ ดื้อด้านซะจริงนะครับ " ในทันใดนั้นเอง ร่างผมก็โดนกระชากลงจากรถเมลล์อย่างทารุณ......
"เฮ้ย!!! เวย์ รับรองฉันไม่ปล่อยให้อลิซไปกับแกหรอกยะ!!" เสียงสาวกระต่ายดำ
เรเชลพูดอย่างโกรธเคืองและหายไป
แต่ที่สำคัญ
ผมโดนกระชากลงมาจากรถเมลล์
ขณะนี้ลอยอยู่กลางอากาศ ที่อีกไม่กี่คืบก็จะกระแทกลงพื้นอย่างสง่างาม
" นี่มันเรื่อง ห่าอะไรกันวะ!!!!!!!!"
-**********************************************************************
ค่า ก็เป็นนิยายเรื่องที่ 3 แล้ว
ก็ขอฝากเรื่องนี้ไว้ด้วยนะคะ ภาษานั้นไม่ค่อยสุภาพ
เหตุเพราะเรื่องนี้เป็นผู้ชายเป็นหลักนะคะ ขอฝากด้วยคะ
ติดตามตอนต่อไป......................................
ความคิดเห็น