ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เงิน
เคยไปเดินพาราก้อนมั้ย
เดี๋ยวนี้ถามไปแบบนี้ ก็คงมีคำตอบว่า "เคยสิ" แต่ว่า ไอคำถามนี้ที่จะถามอ่ะ ไรเตอร์จะขอหมายถึง'เคยไปเดินพารากอนแบบจริงจังมั้ย?' คือ เคยสังเกต การจับจ่ายใช้สอยของคนที่ไปเดินหรือเปล่า
บางคนอาจคิดว่า 'เราจะไปยุ่งเรื่องของเขาทำไมกันล่ะ จะซื้ออะไรก็เรื่องของเค้าสิ' แต่บางครั้งเราก็อดคิดไม่ได้นะว่า บางอย่างมันจำเป็นที่ต้องวื้อในพารากอนเหรอ
ยกตัวอย่างอาจเห็นภาพชัดขึ้น
เราตอนช่วงซัมเมอร์
ตอนนั้นไปเดินพารากอน เพราะเบื่อๆเซ็งๆ อยากสำรวจที่ใหม่ๆ
เดินเข้าไปใน พารากอนสตอร์ ชั้นสามหรือสี่เนี่ยแหละ ที่มีแผนกของเล่นและเครื่องเขียน
สมัยนี้คงไม่มีใครไม่รุ้จัก 'มายคัลเลอร์'
เราเดินไปที่ขั้นวางปากกามายคัลเลอร์
หยิบสีแดงมา
พบว่ามันไม่มีป้ายราคา จึงเดินไปถามพนักงานว่าราคาเท่าไหร่ คำตอบที่ได้คือ
'22บาทค่ะ'
ช๊อกว่ะ! แพงกว่าในร้านสมใจเท่าตัวเลยเรอะ!
ราคาเท่ากับที่ขายบนสถานีรถไฟเลยอ่ะ ถึงว่า ทำไมปากกาทุกสี ทุกชั้น ถึงยังมีอยู่ครบ ไม่ขาดเกิดอ่ะ
เพราะมัน แพง!
ขณะที่เอาไปเก็บแล้วเดินมาที่ชั้นวางปากกาปลายพู่กันยี่ห้อซากุระ
ก็มีแม่วัยสาวสะพรั่ง เดินมากับเพื่อนสาวที่แต่งตัวสวยไม่แพ้กัน ทั้งสองมากับเด็กหญิงน่าตาจิ้มลิ้มคนหนึ่ง
ลูกของผู้หญิงคนแรกที่แนะนำ
เด็กน้อยวัยราวๆ4-5 ขวบ ถือตะกร้าใส่มายคัลเลอร์หลากสีหลายแท่ง แล้วเดินมาเลือกปากาที่ชั้นเดียวดันกับที่เรายืนอยู่
'แม่ค่ะ หนูขอลองปากกาหน่อยนะ'เด็กน้อยว่า แล้วหยิบสีน้ำเงินมาลอง
'เอาสีไหนลูก แม่ซื้อให้ มันจำเป็นกับการเขียนภาษาจีนนะ'แม่ของเด็กเอ่ย เด็กสาวยืนเลือกอยู่ตรงนั้น(ราคามันแท่งละ42บาท แพงกว่าสมใจ 2 บาท รับได้อยู่)
เรามองไปที่ตะกร้า แล้วมอง เด็ก แล้ว มองแม่เด็กอยู่แวบหนึ่ง ก่อนจะเดินไปที่ชั้นวางอุปกรณ์วาดรูป
นึกในใจ อยากจะบอกคุณแม่แล้วน้องว่า
'ปากกาตรงนี้มันแพงกว่าข้างนอกมากนะค่ะ ไปซื้อที่ร้านสมใจตรงสยามกิตต์ แท่งล่ะ14 บาทเองนะค่ะ'
แต่ก็ไม่กล้า เพราะเรากลัวตาสโมกกี้อายหนาๆนั้นมากเลยล่ะ
สุดท้ายก็เอาเรื่องไปเล่าให้เพื่อนๆตอนเปิดเทอมฟัง เพื่อนๆทำหน้าแบบ 'งี้แหละคนรวย'
เราไม่รู้ว่าแม่สุดสาวสวยคนนั้นจะรุ้มั้ยว่าปากากามันแพงมากกว่าข้างรนอกเท่าตัว
หรือว่าบางทีเค้าอาจจะมีบัตรสะสมแต้มไว้ลดราคาหรือเปล่า
แต่สิ่งสำคัญที่เราอยากเขียนบอกทุกคนคือ
การสำรวจราคาของสิ่งของ เป็นเรื่องสำคัญนะ
เพราะถ้าเราไม่สำรวจดีๆ อาจจะได้ของแพง ไม่คุ้มเงินที่เสียไป
เสียเวลานิดหน่อย จะทำให้รุ้ว่า เราจะต้องบริหารเงินในกระเป๋ายังไง ไม่งั้นเดี๋ยว คำว่า 'หนี้' จะตามมาทันเอาได้
เราอยากให้ทุกคนรุ้ว่า ไม่ว่าวันไหน จะเด็ก แก่ สาว หนุ่ม วัยรุ่น วัยทำงาน วัยเกษียรณ์ เจียนตาย ก็ต้องยึดหลักพอเพียงไว้ก่อน
ไม่มีใครหาว่าเราขี้เหนียวหรอกค่ะ
ถ้าตอนนั้นเราบอกเด็กคนนั้นกับแม่ แล้วถ้าเค้าฟังเรา โดยไม่ตำหนิเรา เราก็อยากจะบอกเค้าด้วยเหตุและผลที่ดีเลยล่ะค่ะ......แต่เราก็กลัวพนักงานเค้าเขม่นเราเหมือนกันนะ
เดี๋ยวนี้ถามไปแบบนี้ ก็คงมีคำตอบว่า "เคยสิ" แต่ว่า ไอคำถามนี้ที่จะถามอ่ะ ไรเตอร์จะขอหมายถึง'เคยไปเดินพารากอนแบบจริงจังมั้ย?' คือ เคยสังเกต การจับจ่ายใช้สอยของคนที่ไปเดินหรือเปล่า
บางคนอาจคิดว่า 'เราจะไปยุ่งเรื่องของเขาทำไมกันล่ะ จะซื้ออะไรก็เรื่องของเค้าสิ' แต่บางครั้งเราก็อดคิดไม่ได้นะว่า บางอย่างมันจำเป็นที่ต้องวื้อในพารากอนเหรอ
ยกตัวอย่างอาจเห็นภาพชัดขึ้น
เราตอนช่วงซัมเมอร์
ตอนนั้นไปเดินพารากอน เพราะเบื่อๆเซ็งๆ อยากสำรวจที่ใหม่ๆ
เดินเข้าไปใน พารากอนสตอร์ ชั้นสามหรือสี่เนี่ยแหละ ที่มีแผนกของเล่นและเครื่องเขียน
สมัยนี้คงไม่มีใครไม่รุ้จัก 'มายคัลเลอร์'
เราเดินไปที่ขั้นวางปากกามายคัลเลอร์
หยิบสีแดงมา
พบว่ามันไม่มีป้ายราคา จึงเดินไปถามพนักงานว่าราคาเท่าไหร่ คำตอบที่ได้คือ
'22บาทค่ะ'
ช๊อกว่ะ! แพงกว่าในร้านสมใจเท่าตัวเลยเรอะ!
ราคาเท่ากับที่ขายบนสถานีรถไฟเลยอ่ะ ถึงว่า ทำไมปากกาทุกสี ทุกชั้น ถึงยังมีอยู่ครบ ไม่ขาดเกิดอ่ะ
เพราะมัน แพง!
ขณะที่เอาไปเก็บแล้วเดินมาที่ชั้นวางปากกาปลายพู่กันยี่ห้อซากุระ
ก็มีแม่วัยสาวสะพรั่ง เดินมากับเพื่อนสาวที่แต่งตัวสวยไม่แพ้กัน ทั้งสองมากับเด็กหญิงน่าตาจิ้มลิ้มคนหนึ่ง
ลูกของผู้หญิงคนแรกที่แนะนำ
เด็กน้อยวัยราวๆ4-5 ขวบ ถือตะกร้าใส่มายคัลเลอร์หลากสีหลายแท่ง แล้วเดินมาเลือกปากาที่ชั้นเดียวดันกับที่เรายืนอยู่
'แม่ค่ะ หนูขอลองปากกาหน่อยนะ'เด็กน้อยว่า แล้วหยิบสีน้ำเงินมาลอง
'เอาสีไหนลูก แม่ซื้อให้ มันจำเป็นกับการเขียนภาษาจีนนะ'แม่ของเด็กเอ่ย เด็กสาวยืนเลือกอยู่ตรงนั้น(ราคามันแท่งละ42บาท แพงกว่าสมใจ 2 บาท รับได้อยู่)
เรามองไปที่ตะกร้า แล้วมอง เด็ก แล้ว มองแม่เด็กอยู่แวบหนึ่ง ก่อนจะเดินไปที่ชั้นวางอุปกรณ์วาดรูป
นึกในใจ อยากจะบอกคุณแม่แล้วน้องว่า
'ปากกาตรงนี้มันแพงกว่าข้างนอกมากนะค่ะ ไปซื้อที่ร้านสมใจตรงสยามกิตต์ แท่งล่ะ14 บาทเองนะค่ะ'
แต่ก็ไม่กล้า เพราะเรากลัวตาสโมกกี้อายหนาๆนั้นมากเลยล่ะ
สุดท้ายก็เอาเรื่องไปเล่าให้เพื่อนๆตอนเปิดเทอมฟัง เพื่อนๆทำหน้าแบบ 'งี้แหละคนรวย'
เราไม่รู้ว่าแม่สุดสาวสวยคนนั้นจะรุ้มั้ยว่าปากากามันแพงมากกว่าข้างรนอกเท่าตัว
หรือว่าบางทีเค้าอาจจะมีบัตรสะสมแต้มไว้ลดราคาหรือเปล่า
แต่สิ่งสำคัญที่เราอยากเขียนบอกทุกคนคือ
การสำรวจราคาของสิ่งของ เป็นเรื่องสำคัญนะ
เพราะถ้าเราไม่สำรวจดีๆ อาจจะได้ของแพง ไม่คุ้มเงินที่เสียไป
เสียเวลานิดหน่อย จะทำให้รุ้ว่า เราจะต้องบริหารเงินในกระเป๋ายังไง ไม่งั้นเดี๋ยว คำว่า 'หนี้' จะตามมาทันเอาได้
เราอยากให้ทุกคนรุ้ว่า ไม่ว่าวันไหน จะเด็ก แก่ สาว หนุ่ม วัยรุ่น วัยทำงาน วัยเกษียรณ์ เจียนตาย ก็ต้องยึดหลักพอเพียงไว้ก่อน
ไม่มีใครหาว่าเราขี้เหนียวหรอกค่ะ
ถ้าตอนนั้นเราบอกเด็กคนนั้นกับแม่ แล้วถ้าเค้าฟังเรา โดยไม่ตำหนิเรา เราก็อยากจะบอกเค้าด้วยเหตุและผลที่ดีเลยล่ะค่ะ......แต่เราก็กลัวพนักงานเค้าเขม่นเราเหมือนกันนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น