คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ``✖ I'm on Heat
ใครอ่านแล้วไม่พอใจว่าเนื้อหาหลักๆฟิคนี้มันคืออะไร ก็อย่าด่ากันนะ~ TT'
ปล.ที่จริงกะจะลงวันที่ลงอินโทรเลยแต่มีเหตุการณ์ชุลมุนนิดหน่อย
คงไม่ต้องบอกว่าเป็นอะไรนะคะโซวอนทุกคน ไม่ได้แตะข้าวเลย3วัน กินแต่ขนมปัง 55555'
(เริ่มออกนอกเรื่อง)สุดท้ายอยากจะบอกว่า สาวๆสวยมาก~(เพ้อ -.-)
เจอกันฟิคอัน(เก่า)อื่นๆนะคะ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
``✖ I'm on Heat 3
กรี๊งงงงงงงงง~
เสียงนาฬิกาปลุกที่ดังขึ้นนั้นเรียกให้ร่างที่เพิ่งจะหลับไปได้ไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้า
ลุกขึ้นมากระแทกฝ่ามือใส่เจ้านาฬิกาเรือนจิ๋วด้วยความหงุดหงิด
แทยอนนั่งนิ่งอยู่อย่างนั้นซักพักเพื่อปรับสภาพร่างกายที่ดูจะอ่อนล้าเพราะพักผ่อนไม่เพียงพอ
ที่เป็นอย่างนี้ก็เพราะเมื่อคืนเธอมัวแต่หาข้อมูลสำหรับเจสสิก้า
ตอนจะนอนก็ดันมาส่งเสียงร้องแถมยังมานัวเนียคลอเคลียทั้งคืน
ก็รู้ว่าอาการ‘ติดสัด’มันเป็นยังไง แต่จะให้ทำยังไงล่ะในเมื่อเธอเลี้ยงเจสสิก้าแค่ตัวเดียวแถมถ้าเลี้ยงเพิ่มก็มีแววจะโดนคุณพี่ชายสุดที่รักกินหัวซะด้วย
เด็กสาวถอนหายใจเบาๆก่อนจะมองหาเจ้าตัวการที่ทำให้เธอคิดหนักตั้งแต่เมื่อคืน
ปกติเวลาตื่นเธอจะเจอเจสสิก้าที่มานอนขดอยู่ข้างๆไม่ก็นอนอยู่บนตัว
แต่แปลกที่วันนี้แม้แต่หางสีส้มปลายขาวของเจ้าขนปุยนั้นก็ยังไม่ปรากฏให้เห็น
“สิก้า~”
เอ่ยเรียกเจ้าแมวเจ้าของชื่อก่อนจะลุกไปเดินหารอบๆห้อง
ในห้องน้ำก็ไม่มีก้มมองใต้โต๊ะใต้เตียงก็ไม่อยู่แล้วจะหายไปไหนได้ล่ะเนี่ย
แกรกๆๆๆ
‘เมี๊ยววว~’
เสียงร้องที่คุ้นเคยพร้อมกับเสียงของอะไรบางอย่างกำลังข่วนกับประตูอยู่นั้น
ทำให้แทยอนมุ่นคิ้วเข้าหากันด้วยความแปลกใจก่อนจะรีบเดินไปที่ประตูทันที
“เหมียว~”
และก็เป็นอย่างที่คิด เมื่อเปิดประตูออกก็พบกับร่างของแมวสีส้มขนปุยที่นั่งมองเธอตาแป๋ว
ก่อนที่เจ้าแมวขี้อ้อนจะเดินเอาขนนุ่มๆของมันนั้นมาถูตามแข้งขาอย่างที่ทำเป็นปกติ
“แกออกมาได้ยังเนี่ย?”
เอ่ยถามพร้อมกับอุ้มเจ้าตัวเล็กที่กำลังทำให้เธอรู้สึกจั๊กจี้ขึ้นมาไว้ในอ้อมอก
ก็เมื่อคืนก่อนจะนอนเธอก็ล็อคประตูแถมเจสสิก้าก็ยังอยู่ข้างๆตอนที่เธอกำลังจะหลับเลยนี่นา
แล้วมันจะออกมาได้ไง แมวคงเปิดประตูออกมาเองไม่ได้หรอกเนอะ = =?
แผลบ~
แทยอนหลุดออกจากภวังค์เมื่อรู้สึกถึงลิ้นเล็กๆที่เลียอยู่ตรงปลายคาง
สองอุ้งตีนเล็กๆที่มีเล็บสำหรับไว้ป้องกันตัวนั้นวางแปะลงบนเสื้อนอนของเด็กสาวก่อนจะออกแรงจิกเล็กน้อย
ดวงตาสีฟ้านั้นจ้องแป๋วมายังเธอก่อนที่จะส่งเสียงร้องอ้อนๆอย่างที่เคยทำ
ร่างเล็กก้มมองเจ้าแมวขี้อ้อนก่อนจะเลิกคิดเรื่องแปลกประหลาดเมื่อครู่เมื่อรู้ว่ามันต้องการอะไร
"อ้อนแบบนี้ หิวแล้วใช่มั้ยล่ะเนี่ย~”
.
.
“จีอุง!!”
“อะค่อก!”
คิมจีอุงถึงกับสำลักคัสตาร์ดพุดดิ้งที่แอบหยิบมากินหลังจากที่ได้ยินเสียงตะโกนของเจ้าของขนมหวานในมือ
ร่างสูงค่อยๆหันกลับไปเผชิญหน้าคุณน้องสาวที่ยืนจังก้าอยู่ตรงประตูก่อนจะยิ้มแหยๆให้ทีนึง
จะให้แตหลอว่าไม่ได้กินอย่างที่เคยทำก็ไม่ได้ในเมื่อหลักฐานมันคามือคาปากอย่างนี้
“พี่กินนมส่วนของสิก้าไปใช่มั้ย!?”
หาาาาา = =?
“เนี่ย! เหลือแต่กล่องเปล่าๆยังเอามาแช่ต่อในตู้เย็นอีกนะไอ้พี่บ้า!”
พูดก่อนจะชูกล่องนมที่ว่าให้จีอุงได้เห็น อีกมือก็ยังคงอุ้มเจสสิก้าไว้กับอก
“เฮ้ย บ้าแล้วว ฉันยังไม่ได้แตะนมแมวสุดที่รักแกเลยนะ ”
ร่างสูงบอกปัดก่อนจะโบกมือเป็นพัลวัน
ถึงจะเคยทำแต่สาบานได้ว่าช่วงนี้เค้าไม่ได้กระดกนมในตู้เย็นเลยแม้แต่นิดเดียว
“ก็บอกว่าไม่ได้กินไงเล่า!”
แล้วดู๊ดูน้องสาวคนเก่งมันทำท่าถกแขนเสื้อเตรียมหาเรื่องเต็มที่ ส่วนไอ้ส้ม เอ้ย ไอ้เจ้าแมวสีส้มก็โก่งตัวทำขนฟู
แถมยังขู่เขาฟ่อๆอีกตั้งหาก
ถึงจะนิสัยดีขนาดไหน(?)ถึงจะเป็นเรื่องขี้ประติ๋วยังไง ฉันก็ไม่ยอมให้พวกแกมาใส่ร้ายฉันๆง่ายๆนะจะบอกให้!
จีอุงกวาดคัสตาร์พุดดิ้งคำสุดท้ายเข้าปากก่อนจะโยนถ้วยทิ้งไป
ร่างสูงทำเป็นแย๊บซ้ายทีขวาทีเผื่อจะข่มขวัญคู่ต่อสู้ได้บ้าง
“เข้ามาเลย! เดี๋ยวพ่อจะซัดให้เรียบทั้งคนทั้งแมวเลยคอยดู!”
.
.
และแล้วสงครามในเช้านั้นก็จบลงโดยที่ผู้มีอำนาจใหญ่สุดในบ้านอย่างคุณคิมจงกูเข้ามาห้ามลูกๆทั้งสองก่อนจะไล่ให้ไปโรงเรียนตามปกติ โดยทางฝ่ายจีอุงนั้นได้รอยประทับรูปฝ่ามือที่แก้มขวาส่วนแก้มซ้ายก็มีรอยข่วนงามๆเป็นรอยที่ระลึกไปตลอดทั้งวัน
.
.
.
“เรื่องแค่นี้เนี่ยนะที่ทำให้แกนอยด์มาตลอดทั้งวัน?”
ซูยองเอ่ยเสียงสูงหลังจากที่ได้ยินเพื่อนสาวร่างเล็กระบายเรื่องที่ทำให้เจ้าตัวหนักใจมาตั้งแต่เช้าจบ
แทยอนพยักหน้ารับแกนๆพลางจ้องเขม็งไปที่เพื่อนสาวร่างสูงอีกคนที่ยังขำไม่หยุด
“แกจะขำอีกนานมั้ยยูริ?”
“โอเคๆ ไม่ขำแล้วๆ คิก...”
ควอนยูริรีบกลืนเสียงหัวเราะลงคอเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายนั้นส่งสายตาอาฆาตมาให้
“มันจะไปยากอะไร แค่แกหาคู่ให้แมวแกก็จบแล้ว”
ลีซันนี่ที่มีขนาดความสูงไม่ต่างจากแทยอนพูดขึ้นบ้างก่อนจะส่งขนมปังไส้ครีมก้อนสุดท้ายเข้าปากตัวเองไป
“ก็ถ้า...”
”หยุดเลยแทยอน”
“ถ้าทำได้ง่ายๆอย่างที่พวกแกพูดก็ดีนะสิ”
ร่างเล็กกำลังจะพูดประโยคนี้ออกมาหากว่าเพื่อนสาวทั้งสามไม่ขัดขึ้นมาซะก่อน
คนที่โดนสั่งให้หยุดพูดถึงกับทำหน้างงเพราะไม่เข้าใจว่าตัวเองทำผิดตรงไหน
“ทำเป็นบอกว่าพ่อกับพี่ไม่ให้เลี้ยงเพิ่ม...ฉันว่าแกเองนั่นแหล่ะที่ไม่อยากให้แมวแกมีคู่”
จบประโยคของซูยอง ยูริและซันนี่ก็พยักหน้าหงึกๆเป็นเชิงเห็นด้วย
หา? = =’
“จะไปสวนสนุกกันเหรอ? อ๋อ ไม่ไปหรอก ฉันอยากอยู่บ้านกับสิก้ามากกว่า~”
ว่าแล้วยูริก็ดัดเสียงเลียนแบบเสียงแทยอนที่เธอได้ยินในโทรศัพท์ตอนโทรชวนไปเที่ยวเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว
“เห็นมะ? แกรักแมวแกยังกับอะไร ขนาดชวนไปเที่ยวยังไม่ไปเล้ย~”
ฝ่ายแทยอนที่โดนว่าก็ก้มหน้ารับความผิดแต่โดยดี
มาลองคิดๆดูแล้วเธออาจจะใช้เวลาอยู่กับเจสสิก้ามากกว่าเพื่อนๆอีกล่ะมั้งเนี่ย
“แมวมันก็ต้อวสืบพันธุ์เหมือนกับคนนะแทยอน”
ซูยองว่าต่อพร้อมกับตบไปที่ไหล่ของเพื่อนสาวร่างเล็กเบาๆ
.
.
“เฮ้อ~”
แทยอนถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ขณะที่กำลังเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง
ประโยคที่ซูยองพูดกับเธอเมื่อช่วงพักเที่ยงยังคงแว่วอยู่ในหัว
ก็แค่ต้องหาคู่ให้สิก้า ทำไมฉันถึงต้องมานั่งคิดหนักด้วยเนี่ย...
ถ้าจะหวงมันก็เป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้วก็เธอถนอมเลี้ยงเจ้าแมวขี้อ้อนนั่นมาตั้งแต่ขนาดตัวเท่าฝ่ามือ
และในขณะที่กำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่นั่นเอง
“อ๊ะ! เดี๋ยวนะ วันนี้มัน....”
แทยอนโพล่งขึ้นมาเบาๆทันทีที่นึกอะไรได้
ว่าแล้วก็หันไปมองอาจารย์สอนประวัติศาสตร์ที่กำลังส่งนักเรียนเกือบครึ่งห้องขึ้นไปเฝ้าพระอินทร์ยามบ่ายด้วยน้ำเสียงยานๆคางๆนั่น
เมื่อเห็นว่าอาจารย์ไม่ได้มองมาทางนี้ร่างเล็กก็รีบควักโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากระโปรงขึ้นมาเปิดปฏิทินดูทันที
แล้วก็เป็นอย่างที่คิดเมื่อเห็นโน้ตเตือนความจำที่ตัวเองเม็มไว้ในวันนี้ของปีที่แล้ว
แทยอนยิ้มออกมาน้อยๆก่อนจะกดเปิดอ่านข้อความในโน๊ตเล็กๆนั่น
วันนี้ครบรอบ1ปีที่รับสิก้ามาเลี้ยง ❤~ อย่าลืมล่ะ!
.
.
ตกเย็น
หลังเลิกเรียนแทยอนก็แยกตัวออกมาจากหมู่เพื่อนๆที่จะไปร้านเค้กกันต่อ
เหตุเพราะเธอมีเป้าหมายสำหรับวันนี้แล้วนั่นก็คือซุปเปอร์มาเก็ตนั่นเอง
“ฮื้อ....ฮึม~”
ตอนนี้ร่างเล็กกำลังเดินฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีอยู่ตรงแผนกขายอาหารสัตว์ดูเหมือนเธอจะลืมเรื่องที่ทำให้หนักใจมาตั้งแต่เช้าไปชั่วคราว
“อ๊ะ! เจอแล้ว~”
แทยอนเอื้อมมือไปหยิบของที่ตัวเองต้องการด้วยสีหน้าที่พึงพอใจ
มันคือปลาแซลมอนอัดกระป๋องอย่างดีที่ร่างเล็กตั้งใจซื้อไปให้แมวที่เป็นเจ้าของวันเกิดในวันนี้กิน
ถึงราคามันจะเท่ากับค่าขนมตั้งสามวันก็เถอะ แต่นานๆทีทุ่มทุนหน่อยเป็นไร
พอนึกถึงใบหน้าเล็กๆของเจสสิก้าที่กำลังก้มกินอาหารอย่างชอบอกชอบใจก็อดยิ้มออกมาไม่ได้
แทยอนยืนยิ้มอยู่ย่างนั้นซักพักก่อนจะเดินลิ่วไปยังแคชเชียร์เพื่อจ่ายเงินทันที
.
.
“....สิก้า!?”
ทันทีที่ก้าวออกมาจากซุปเปอร์มาเก็ตแทยอนก็ถึงกับร้องออกมาด้วยความตกใจ
ก็เพราะเจ้าแมวขนปุยสีส้มที่เธอเพิ่งนึกถึงอยู่เมื่อครู่ มันดันมานั่งจุมปุ๊กเป็นก้อนกลมๆอยู่หน้าซุปเปอร์มาเก็ตนี่น่ะสิ ปลอกคอที่มีกระดิ่งสีทองเล็กๆห้อยอยู่นั่นเป็นตัวยืนยันได้อย่างดี
"เหมียว~"
เจสสิก้าร้องเสียงแหลมก่อนจะเดินเข้ามาหาราวกับว่ารู้อยู่แล้วว่าเธออยู่ที่นี่
“มาที่นี่ได้ยังไงเนี่ย?”
แทยอนถามเจ้าขนปุยที่ทำให้เธอแปลกใจเป็นรอบที่สองของวันก่อนจะอุ้มมันขึ้นมา
เมื่อเช้าก็ออกไปนอกห้องนอนได้ทีนึง แล้วนี่ปกติเจสสิก้าก็ไม่เคยออกมานอกบ้านนี่นา….
หรือว่า.....
“แกออกมาหาคู่เหรอสิก้า?”
เอ่ยถามราวกับว่าเจ้าแมวที่อยู่ในอ้อมกอดจะให้คำตอบเธอได้นอกจากจะหลับตาพริ้มแล้วร้องเหมียวๆ
“อย่าไปไหนมาไหนตัวเดียวสิ ฉันทั้งหวงทั้งห่วงแกเลยนะ รู้มั้ย?”
พูดจบก็ยกมือขึ้นมาลูบหัวเจสสิก้าเบาๆถึงแม้ว่ามันอาจจะฟังที่เธอพูดไม่รู้เรื่องก็เถอะ
เจ้าขนปุยก็ยังคงร้องเรียกเธอด้วยน้ำเสียงอ้อนๆนั่นเช่นเดิมทำให้แทยอนถอนหายใจออกมาเบาๆ
“เฮ้อ~ ช่างเถอะ รีบกลับบ้านไปฉลองกันดีกว่า”
.
.
“เหมียว~”
เจสสิก้าร้องขึ้นในระหว่างที่แทยอนกำลังเดินผ่านสวนสาธารณะที่เป็นทางผ่านเวลากลับบ้าน
ร่างเล็กหยุดอยู่กับที่เพื่อดูว่ามันต้องการอะไร
“อยากเข้าไปเหรอ?”
แทยอนถามขึ้นเมื่อเจสสิก้าเริ่มอ้อนเธอด้วยการเอาหัวกลมๆของมันนั้นถูไถบริเวณหัวไหล่
เหมือนกับกำลังจะบอกว่าสิ่งที่เธอคิดน่ะถูกต้องแล้ว
.
.
หลังจากที่เข้ามาในสวนสาธารณะแทยอนก็อุ้มเจสสิก้าไปนั่งที่ม้านั่งข้างสนามเด็กเล่น
ก่อนจะปล่อยเจ้าแมวขนปุยลงกับพื้นเผื่อว่ามันจะอยากเดินยืดเส้นยืดสายบ้าง
แต่ห่างได้นิดเดียวเจสสิก้าก็กระโดดขึ้นตักมานอนให้เกาท้องเล่นเหมือนเคย
“หนูๆ เอาแมวออกมาเดินเล่นเหมือนกันเหรอจ๊ะ?”
ร่างเล็กที่หันไปตามเสียงเรียกก็พบกับหญิงวัยกลางคนร่างท้วมที่กำลังเดินเข้ามาหาพร้อมกับแมวสีเทาหม่นๆในอ้อมอกหนึ่งตัว
“แหมๆ ขนสวยจังแถมเป็นตัวเมียพอดีเลยด้วย”
พูดก่อนจะถือวิสาสะนั่งลงข้างเด็กสาวพร้อมกับส่งยิ้มกรุ้มกริ่มมาให้
ไม่รู้ว่าเพราะอะไรทันทีที่เห็นอย่างนั้นแทยอนก็รีบจับตัวเจสสิก้าขึ้นมากอดไว้ทันที
“แมวหนูชื่ออะไร อายุเท่าไหร่แล้วล่ะจ๊ะเนี่ย?”
“ชื่อเจสสิก้าค่ะ 1ขวบแล้ว”
แทยอนตอบกลับเพื่อไม่ให้เสียมารยาทกับคนอายุมากกว่า
ปรายตามองแมวของอีกฝ่ายเป็นระยะๆเมื่อมันทำท่าจะกระโจนเข้ามาหาแมวของตน
ทางเจสสิก้าก็เริ่มโก่งตัวทำขนพองพร้อมกับใช้เล็บจิกเสื้อสเว็ตเตอร์สีครีมของเธอไว้แน่น
“กำลังดีเลยนะเนี่ย ปีเตอร์ของป้าก็แก่แล้วแถมยังหาคู่ไม่ได้เลย....”
“อะ...เอ้อ...ค่ะ”
แทยอนตอบอย่างอ้ำๆอึ้งๆ เธอไม่ได้ฟังที่อีกพูดอยู่เลยแม้แต่นิดเดียว
ก็เพราะป้าแกเริ่มจะจับแมวที่ชื่อปีเตอร์อะไรนั่นไม่อยู่แล้วน่ะสิ!
“ยังไงช่วงนี้แมวหนูก็เริ่มฮีทแล้วใช่มั้ยล่ะจ๊ะ?”
จบประโยคของอีกฝ่ายร่างเล็กก็ถึงบางอ้อทันที
พูดอ้อมทวีปไปซะไกลที่แท้ก็แค่เหตุผลนี้สินะ = =!
ว่าแล้วก็มองไปที่เจ้าปีเตอร์เพื่อพิจารณามันอีกที
ขนสีเทาที่ร่วงเป็นหย่อมๆแล้วดูสภาพมันสิ....ดูเหมือนป้าคนนี้จะไม่เคยจับมันอาบน้ำเลยมั้งน่ะ..
เมื่อเห็นดังนั้นแทยอนไม่รอให้อีกฝ่ายพูดอะไรต่อเธอรีบหยิบกระเป๋าก่อนจะลุกหนีไปพร้อมกับเจสสิก้าทันที
.
.
“จะมากเกินไปแล้วนะ! หนูอุตส่าห์เลี้ยงสิก้ามาอย่างดี จะให้ไปคู่กับแมวขี้เรื้อนแก่ๆแบบนั้นได้ไง!”
วันนี้ดูเหมือนบทสนทนาบนโต๊ะอาหารเย็นของบ้านตระกูลคิมจะดูดุเดือดเป็นพิเศษ
เพราะแทยอนที่ยังเหมือนจะโมโหไม่หายก็เหตุการณ์เมื่อเย็น
คิมจงกูและคิมจีอุงมองตากันปริบๆเพราะร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นแทยอนโกรธมาราธอนได้ขนาดนี้
“ยอมๆไปเหอะน่า...เดี๋ยวแมวแกก็ได้ขึ้นคานแบบเจ้าของหรอก...”
“จีอุง!!”
แทยอนหันไปถลึงตาใส่พี่ชายฐานพูดไม่เข้าหูให้เดือดยิ่งกว่าเดิม
“จ๋า~”
คิมจีอุงขานรับก่อนจะลอยหน้าลอยตาจัดการกับข้าวในจานตัวเองต่อไป
ส่วนหัวหน้าครอบครัวอย่างคิมจงกูก็ไม่ได้ช่วยอะไรนอกจากนั่งมองลูกๆทั้งสองทะเลากัน
“หนูอิ่มแล้วค่ะพ่อ!”
ว่าแล้วก็เก็บถ้วยชามส่วนของตนไปล้างก่อนจะเดินปึงปังเข้าห้องของตัวเองไป
เมื่อเห็นดังนั้นจงกูก็หัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะพูดว่า
“บ้าแมวขนาดหนักเลยนะเนี่ยลูกฉัน”
“บ้ากับเฉพาะไอ้ตัวที่อยู่ในห้องนั่นแหล่ะครับ” จีอุงเสริม
.
.
หลังจากที่เข้ามาในห้องร่างเล็กก็เดินลากสลิปเปอร์ไปที่โต๊ะ
ก่อนจะจัดแจงเทปลาแซลมอนกระป๋องลงในชามข้าวที่สลักคำว่าเจสสิก้าไว้
“สิก้ามากินข้าวเร็ว~”
หลังจากวางชามข้าวลงกับพื้นแทยอนก็เดินหาเจ้าแมวสีส้มที่น่าจะอยู่ในห้อง
แต่เดินจนทั่วก็หาไม่เจอ ทั้งที่ปกติเวลาเธอเข้ามามันก็จะนอนรออยู่บนเตียงแท้ๆ
....แกร๊ก.....
เสียงเบาๆที่ดังออกมาจากห้องน้ำส่วนตัวนั่นทำให้แทยอนหันไปทันที
และก็เดาไม่ยากว่าเจสสิก้าที่เธอกำลังตามหานั้นอยู่ที่ไหน
“อยู่ในนี้เหรอสิก้า?”
ว่าแล้วก็เดินไปผลักบานประตูห้องน้ำที่ปิดไม่สนิทนั่นออก
“วันนี้มีของอร่อยด้วยนะ วันเกิดแกทะ...”
….ทั้งที.......คิมแทยอนกำลังจะพูดว่าทั้งทีหากร่างเล็กไม่กลืนคำนั้นลงคอไปซะก่อน
ราวกับเวลาหยุดไปชั่วขณะหนึ่งทันทีที่พบว่าสิ่งที่อยู่ในห้องน้ำนั่นไม่ใช่แมวของเธอ
เรือนร่างบอบบาง ผิวสีขาวราวกับน้ำนม ผมลอนสีส้มที่ยาวจนถึงช่วงกลางหลัง
เค้าโครงใบหน้าที่สวยคม ไหนจะนัยน์ตาสีฟ้าที่จ้องตอบกลับมานั่นอีก....
ผู้หญิงแก้ผ้าที่ไหนมายืนส่องกระจกอยู่ในห้องน้ำบ้านเธอเนี่ย!?
“…แทยอน!”
ดวงตากลมเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อคนตรงหน้านั้นถลาเข้ามากอดเธออย่างแรงจนร่างทั้งร่างนั้นหงายหลังลงไปนอนกับพื้น
ตึง!
“โอ๊ยยย!”
แทยอนร้องโอดครวญก่อนจะพยายามยกมือขึ้นกุมศีรษะบริเวณที่ฟาดกับพื้น
แต่ยกเท่าไหร่ก็ยกไม่ขึ้นในเมื่อร่างเปลือยเปล่าของอีกฝ่ายยังกอดเธอแนบแน่นอยู่อย่างนี้
ร่างเล็กมองข้ามไหล่บางที่ประชิดติดอยู่ตรงจมูกก่อนจะเรียกสติตัวเองกลับคืนมา
“เธอ!...เดี๋ยวก่อน....นี่มันอะไรกันเนี่ย!”
ว่าแล้วก็ผลักกายบางของอีกฝ่ายออกจากตัวสุดแรงก่อนจะหันหน้าหนีไปทางอื่น
เสื้อผ้าก็ไม่ใส่ ไม่คิดจะปิดบ้างรึไง = =’
“เธอเป็นใคร? มาจากไหน? แล้วมาอยู่ในห้องน้ำห้องฉันได้ยังไง!?”
แทยอนยิงคำถามเซ็ตใหญ่ใส่อีกฝ่ายทันทีที่ตั้งสติได้
“แทยอน....แทยอน...จำฉันไม่ได้เหรอ?”
เด็กสาวปริศนาพร่ำเรียกชื่อร่างเล็กก่อนจะก้มหน้างุด
แทยอนที่ได้ยินสรรพนามเรียกแทนตัวของอีกฝ่ายก็ถึงกับทำหน้างง
“เมื่อกี้เธอว่าไงนะ?”
ดูเหมือนว่าเมื่อครู่เธอจะตะลึงกับความสวยของอีกฝ่ายจนลืมสังเกตอะไรบางอย่าง...
อะไรบางอย่างที่มันสะดุดตามากกว่านั้นอีก
หูแหลมเล็กสีเดียวกับเส้นผมที่กระดิกน้อยๆอยู่บนหัวรวมถึงหางสีส้มปลายสีขาว
แล้วก็ที่สำคัญปลอกคอที่มีกระดิ่งสีทองห้อยอยู่อย่างที่อีกฝ่ายสวมใส่อยู่นั้น
เป็นแบบเดียวกันกับที่เจสสิก้าแมวของเธอมี...
จะบอกว่าแมวเธอกลายเป็นคนอย่างนั้นเหรอ?...
บ้าแล้ววว!
“มีกล้องซ่อนไว้ที่ไหนรึเปล่าเนี่ย?”
แทยอนลุกพรวดก่อนจะมองไปรอบๆห้องอย่างหวาดระแวง
เผื่อว่าจะเป็นรายการแกล้งอำอย่างที่เธอเคยดูในรายการทีวีบ่อยๆ
แต่หลังจากมองหาจนทั่วแล้วก็ไม่พบ
ร่างเล็กแอบปรายตามองสาวเปลือยที่ยังนั่งจุมปุ๊กอยู่ที่เดิม
ทันทีที่สายตาสบกันเจ้าตัวก็ยิ้มกว้างมาให้ก่อนจะเรียกชื่อเธอเสียงหวาน
“แทยอน~”
เฮือก!
ร่างเล็กแทบจะสะบัดหน้ากลับมาทันที
ไม่จริง....เรื่องแบบนี้มันผิดธรรมชาติ....แมวจะกลายเป็นคนได้ยังไง!?
“แทยอน”
เสียงเรียกที่ได้ยินนั้นทำให้แทยอนหันไปก่อนจะร้องออกมาด้วยความตกใจ
ก็เพราะยัยสาวปริศนาที่เมื่อกี้ยังนั่งอยู่หน้าห้องน้ำแต่ตอนนี้กลับมายืนประชิดอยู่ด้านหลัง
ใครไม่ตกใจก็บ้าแล้ว!
สองเท้าที่ก้าวไปด้านหลังนั้นชนกับเตียงจนทำให้ร่างเล็กนั้นนั่งลงกับพื้นเตียงอย่างไม่ได้ตั้งใจ
เจสสิก้าที่ได้โอกาสก็รีบนั่งลงไปบนตักของอีกฝ่ายทันที
“จะ....จะทำอะไรน่ะ!?”
แทยอนร้องเสียงหลงเพราะดูสิ่งที่สาวหูแมวทำมันช่างล่อแหลมเหลือเกิน
“ก็จะอธิบายให้แทยอนเข้าใจไง”
พูดก่อนจะคว้ามือทั้งสองของแทยอนขึ้นมากุมไว้หลวมๆ
ทางร่างเล็กก็เสหน้าที่แดงก่ำของตนไปทางอื่นเพราะบริเวณหน้าอกหน้าใจของอีกฝ่ายมันลอยอยู่ตรงหน้าเธอพอดีเลยนี่สิ
“วันนี้น่ะ เป็นวันเกิดครบรอบ1ปีของฉัน....”
หญิงสาวเว้นวรรคเล็กน้อยก็จะพูดต่อ
“แทยอนคงจะไม่รู้ใช่มั้ยว่าแมวอายุ1ขวบก็เท่ากับคนอายุ18ปี”
กลิ่นหอมอ่อนๆจากร่างเปลือยเปล่าที่นั่งอยู่บนตักเธอนั้น....ทำให้แทยอนหลุดเข้าภวังค์ไปในขณะที่ฟังอีกฝ่ายพูดไปด้วย
กลิ่นนี้มัน...กลิ่นสบู่ที่เราใช้อาบน้ำให้สิก้า...
“และก็อย่างที่บอกนั่นแหล่ะ ทันทีที่ฉันอายุครบ1ปี ไม่สิ 18ปี ฉันก็จะกลายเป็นคนได้อย่างที่ใจนึก”
ใบหน้าที่ดูจริงจังเวลาพูดนั้นทำให้แทยอนอดหลงเชื่อไม่ได้ว่าสิ่งที่ได้ยินนั้นเป็นความจริง
“ถ้าอย่างงั้น.....เธอก็คือเจสสิก้า?”
“อื้ม~”
เจสสิก้าพยักหน้ารับอย่างอารมณ์ดีเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเชื่อที่เธอพูดแล้ว
หญิงสาวยกมือของแทยอนขึ้นมาถูไถที่แก้มของตนเองให้ร่างเล็กที่เป็นฝ่ายถูกกระทำมองตาปริบๆ
ขี้อ้อนแบบนี้ ใช่เจสสิก้าจริงๆนั่นแหล่ะ....
แมวที่ชื่อว่าเจสสิก้ากลายเป็นคนเมื่ออายุ18เท่าเธอ
พอลองนึกดูว่าเธอได้เจสสิก้ามาจากใครก็ทำให้เชื่อได้ไม่ยาก
คุณยายข้างบ้านที่มีท่าทางว่าจะเล่นไสยศาสตร์คนนั้นนั่นเอง
.
.
“นั่งรอแปบนึงนะ เดี๋ยวฉันหาเสื้อผ้าให้ใส่”
แทยอนบอกกับแมวในร่างคนของเธอที่ตอนนี้นั่งกระดิกหางไปมาอยู่ที่พื้น
ในหัวก็ยังคิดวิธีที่จะซ่อนเจสสิก้าไม่ให้คนในบ้านเห็นถึงเจ้าตัวจะบอกว่าจะกลับเป็นแมวได้ตามที่ต้องการก็เถอะ
เจสสิก้ามองตามร่างเล็กของแทยอนที่เดินไปมาก่อนจะเม้มริมฝีปากแน่น
“อ่ะนี่ ไซส์ใหญ่ที่สุดของฉันแล้ว ลองใส่ดูนะ”
เสื้อผ้าที่ถูกยื่นมาให้ตรงหน้านั้นทำให้หญิงสาวที่ยังอยู่ในร่างเปลือยมองเสื้อผ้าสลับกับคนถืออย่างสับสน
“ไม่ใส่ได้มั้ยแทยอน.....มันอึดอัด...”
เจสสิก้าว่าเสียงอ่อยให้คนที่ยืนถือเสื้อผ้าถึงกับทำหน้างง
จะว่าไปก็เห็นนั่งบิดไปมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว ไม่สบายตัวตรงไหนรึเปล่านะ?
“ยังไม่ได้ใส่ซักหน่อย สิก้ารู้ได้ไงว่ามันอึดอัด”
ร่างเล็กเอ่ยถามคนที่เริ่มก้มหน้าก้มตาหลบใบหน้าที่เริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อนั่น
“แทยอนก็รู้นี่....”
หืม = =? จะไปรู้ได้ไงล่ะเนี่ย...
“โอเคๆ งั้นเดี๋ยวหาเสื้อคลุมใส่แล้วกัน”
ว่าแล้วก็หันกลับไปยังตู้เสื้อผ้าเพื่อหาเสื้อคลุมที่ว่าจะให้แก้ผ้าตลอดก็คงไม่ดีหรอกมั้ง...=///=
“อ๊ะ!?”
แทยอนร้องเสียงหลงเมื่อจู่ๆก็โดนสวมกอดจากด้านหลัง
ลมหายร้อนๆที่รดอยู่ตรงต้นคอนั้นทำให้ร่างเล็กรู้สึกจั๊กจี๊อย่างบอกไม่ถูก
“แทยอน....แทยอน.....แทยอน...”
เจสสิก้าพร่ำเรียกชื่อแทยอนเสียงสั่น เรียวแขนนั้นออกแรงรัดคนตรงด้านหน้าให้เข้ามาติดชิดกับร่างของตนมากกว่าเดิม
ด้านแทยอนที่รู้สึกถึงหน้าอกของอีกฝ่ายที่บดเบียดอยู่บริเวณหลังก็ออกอาการหน้าแดงขึ้นมาซะดื้อๆ
“สะ..สิก้า...จะ...จะทำอะไร!?”
เอ่ยถามเสียงติดขัดเมื่อรู้สึกว่ามือเรียวของอีกฝ่ายเริ่มลูบไปมาบริเวณหน้าท้องของตน
“ฉัน...ทนไม่ไหวแล้ว....”
เจสสิก้าตอบเสียงพร่าก่อนจะออกแรงดันคนข้างหน้าให้ล้มไปบนเตียงนอนที่ตั้งอยู่ข้างๆ
ร่างเล็กนอนคว่ำอยู่บนเตียงโดยมีเจสสิก้ากอดทับอยู่ด้านหลังเหมือนเมื่อครู่
“ลุกออกไปนะสิก้า ฉันหนัก….อื้อ~”
แทยอนว่าสียงอู้อี้เมื่อรู้สึกว่าเจสสิก้ายังคงกอดเธอแน่นพร้อมกับส่งลิ้นร้อนชื้นมาไล้เลียบริเวณใบหูของเธอ
เจสสิก้าก็เพียงแค่ทำสิ่งที่เธอเคยทำบ่อยๆเวลาจะอ้อนอีกฝ่ายแค่นั้นเอง
แต่เธอคงจะไม่รู้หรอกว่าสถานการณ์ในตอนนี้มันแตกต่างกับตอนที่เป็นแมวอยู่มากนัก
“แทยอนคงจะไม่รู้....”
หญิงสาวผละเรียวลิ้นนั้นออกมาก่อนจะกระซิบเสียงเบาให้คนที่ได้ยินนั้นถึงกับขนลุกซู่
“ก่อนที่ฉันจะได้เป็นคน…ฉันต้องการแทยอนขนาดไหน”
จบประโยคของเจสสิก้า แทยอนก็ขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความไม่เข้าใจ
ต้องการงั้นเหรอ?....ตอนที่เป็นแมวเนี่ยนะ?
ร่างเล็กนิ่งคิดไปครู่นึงก่อนจะนึกอะไรบางอย่างได้
ช่วงนี้เจสสิก้ากำลังอยู่ในช่วงติดสัดนี่นา...ถ้าอย่างงั้น...
แค่คิดแทยอนก็ไม่กล้าหันไปมองใบหน้าเจ้าของเสียงลมหายใจหอบถี่ที่ได้ยิน
ไหนจะเสียงครางในลำคอเหมือนกับตอนที่คอยส่งเสียงร้องแหมียวๆแสดงความต้องการนั่น
มันทำให้เธอรู้สึกเหมือนไม่มีแรงจะต่อต้านยังไงชอบกล...
”อะ..สะ...สิก้า!?”
แทยอนว่าเสียงขาดๆหายๆเมื่อมือข้างนึงของเจสสิก้าเริ่มสอดเข้าไปในเสื้อสเว็ตเตอร์สีครีม
ส่วนอีกข้างก็ลูบไปตามชายกระโปรงนักเรียนที่สวมใส่อยู่
เธอกำลังจะทำสิ่งที่อยากทำกับแทยอนมานาน...
ลากมือผ่านเสื้อนักเรียนตัวบางที่อยู่ใต้เสื้อสเว็ตเตอร์ตัวหนานั่นก่อนจะออกแรงบีบคลึงที่หน้าอกของร่างเล็ก
แทยอนกัดริมฝีปากแน่นไม่ว่าจะคิดหาวิธีใดก็สับสนไปหมด
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่มีท่าทีขัดขืนเท่าไหร่เจสสิก้าก็สอดมือผ่านชั้นในเข้าไปแตะที่ส่วนไหวของแทยอนเบาๆ
“อ๊ะ! ยะ...อย่า....”
ดูเหมือนว่าเจสสิก้าจะไม่ได้ยินเสียงร้องห้ามเลยแม้แต่นิดเดียว
เธอเริ่มลูบไล้เนินเนื้อร้อนนั่นขณะที่มืออีกข้างก็คอยคลึงอยู่ที่ยอดอกที่ยังมีอาภรณ์กางกั้นอยู่
แทยอนบิดตัวไปมาด้วยความเสียวซ่าน เอื้อมมือที่เริ่มสั่นไปจับแขนของอีกฝ่ายเป็นเชิงบอกห้าม
“ฉันกำลังทำให้แทยอนรู้สึกแบบเดียวกับฉันนะ”
กระซิบบอกเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลที่ตอนนี้ก้มหน้าซุกไปกับพื้นเตียง
ในขณะที่มือทั้งสองกำลังทำงานอย่างไม่ขาดตกบกพร่องนั้นเจสสิก้าก็แนบใบหน้าลงไปใกล้อีกฝ่าย
ก่อนจะส่งลิ้นร้อนชื้นนั่นลากเลียไปทั่วแก้มนิ่มที่เริ่มขึ้นสีแดงจัด
แทยอนหลับตาแน่นพร้อมกับหายใจเข้าออกอย่างไม่เป็นจังหวะ
“....อึก!”
เวลาผ่านไปครู่นึง ร่างเล็กก็กระตุกขึ้นมาเมื่อทนต่อการกระตุ้นที่เบื้องล่างไม่ไหว
เมื่อเห็นดังนั้นเจสสิก้าก็ผละมือทั้งสองออกมาก่อนจะจับคนที่นอนหอบน้อยๆอยู่นั้นพลิกขึ้นมานอนหงาย
สายตาฉ่ำเยิ้มที่เต็มไปด้วยแรงอารมณ์ของแทยอนนั้นไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเจ้าตัวกำลังเคลิบเคลิ้มไปกับความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยได้รับ
“หวานจัง…”
สาวหูแมวพูดขึ้นเบาๆหลังจากยกนิ้วมือที่ชุ่มไปด้วยน้ำหวานจากตัวของแทยอนนั้นขึ้นมาดูดกลืน
เจสสิก้าเริ่มลงมือถอดเสื้อผ้าของร่างที่นอนอยู่อย่างใจเย็นเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่มีท่าทีขัดขืน
“พะ...พอเถอะ สิก้า~”
ร่างเล็กรีบร้องปรามเมื่อรู้สึกว่าบทรักของเจสสิก้าคงจะไม่จบง่ายๆ
แต่ถึงจะพูดไปก็แค่นั้นเมื่อร่างบางตรงหน้าเริ่มถอดเสื้อและกระโปรงของเธอออกไปทีละชิ้น
จนตอนนี้แทยอนก็มีสภาพไม่แตกต่างกับเจสสิก้านักเพราะมีเพียงแค่ชั้นในตัวน้อยที่ปกปิดส่วนลับด้านล่าง
แมวสาวจอมยั่วแลบลิ้นเลียริมฝีปากของตัวเองเมื่อเห็นสัดส่วนของแทยอนที่เป็นตัวเร้าได้เป็นอย่างดี
จริงอยู่ที่เธอเคยเห็นร่างเปลือยของแทยอนเวลาที่โดนจับไปอาบน้ำด้วยกัน
แต่ครั้งนี้มันแตกต่างตรงที่ว่าเธอสามารถสัมผัสอีกฝ่ายด้วยมือทั้งสองได้นี่สิ
.
.
เหมือนหัวใจมันเต้นแรงจนแทบจะระเบิดออกมาเมื่อเห็นเจสสิก้าใช้มือสยายเรือนผมสีส้มอ่อนไปด้านหลังด้วยท่วงท่าที่ดูงดงามนั่น แทยอนมองคนที่ค่อยๆทาบทับร่างกายเปลือยเปล่าลงมาอย่างไม่กระพริบตา
รู้สึกเหมือนใบหน้าของตัวเองมันทั้งร้อนทั้งแดงราวกับเหล็กลนไฟ
“...อือ....อื้ม...”
ใบหน้าสวยคมก้มลงมาประชิดก่อนที่ริมฝีปากอวบอิ่มของอีกฝ่ายจะกดลงมา
ลิ้นร้อนที่แทรกเข้ามาในโพรงปากนั้นดูดกลืนเอาความหอมหวานไปอย่างอ่อนโยน
เจสสิก้าส่งเสียงครางในลำคออย่างพอใจก่อนจะเอียงคอเปลี่ยนองศาให้จูบนี้ดูดดื่มยิ่งกว่าเดิม
ผ่านไปครู่ใหญ่เจสสิก้าก็เป็นฝ่ายถอนจูบออกก่อนเมื่อเห็นว่าแทยอนกำลังจะขาดอากาศหายใจ
แต่เธอก็ไม่ปล่อยให้เวลาเสียเปล่าโดยการระดมจูบไปทั่วใบหน้าเนียนใสนั้นก่อนจะไล่ต่ำลงมาที่หน้าอก
“อืมม~~”
ร่างเล็กร้องครางเมื่อริมฝีปากร้อนของเจสสิก้าครอบลงที่ยอดอกสีชมพูระเรื่อ
แทยอนแอ่นกายรับสัมผัสกับลิ้นร้อนที่ตวัดดูดเกี่ยวเก็บความหอมหวานอย่างกระหายนั่น
ส่วนอีกข้างที่ว่างอยู่เจสสิก้าก็ใช้มือทำหน้าที่แทนอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
เมื่อพอใจแล้วร่างที่อยู่ด้านบนก็ผละออกจากหน้าอกของอีกฝ่ายก่อนจะเคลื่อนตัวลงสู่เบื้องล่างทันที
เจสสิก้าค่อยๆจับเรียวขาขาวของแทยอนแยกออกจากกัน
ก่อนจะก้มลงไปใกล้จุดอ่อนไหวที่ยังอยู่ภายใต้แพนตี้ที่ชุ่มชื่นไปด้วยน้ำรักจากเหตุการณ์เมื่อครู่
และก็ไม่รีรอที่จะถอดเจ้าชั้นในตัวน้อยนั้นออกมากองไว้ที่ข้อเท้าของร่างเล็ก
“สิก้า! ตรงนั้น...ยะ...อย่า ”
เจสสิก้าเงยหน้าขึ้นมามองคนที่พยายามยันตัวขึ้นมาพร้อมกับบอกห้ามเธอ
นัยน์สีฟ้าที่เต็มไปด้วยความปรารถนานั่นสบกับนัยน์ตาสีน้ำตาลของแทยอนอยู่ครู่นึงก่อนจะแตะจูบลงไปเบาๆบนเนินเนื้อร้อนนั่น
“อะ!...อ๊า…”
แทยอนสั่นสะท้านไปทั่วทั้งกายเมื่อเจสสิก้าก้มลงไปโลมเลียส่วนอ่อนไหวนั่น
ปลายลิ้นร้อนกวาดไปทั่วเรียกให้น้ำสีใสนั่นไหลออกมาตามค่าอารมณ์ที่กำลังพุ่งสูง
ร่างเล็กเคลื่อนสะโพกตามจังหวะลิ้นของเจสสิก้าอย่างเผลอไผล
นิ้วเรียวจิกผ้าปูเตียงแน่นราวกับกำลังระบายความเสียวซ่าน
เสียงครางกระเส่าที่ไม่ถึงกับดังมากนั้นแต่ทำให้ได้ยินไปทั่วห้องนอนเล็กๆนี่
ด้านเจสสิก้าเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังจะถึงจุดหมายที่ตัวเองเป็นคนนำพาในไม่ช้าก็ถอนเรียวลิ้นออกมาจากช่องทางร้อนก่อนจะเคลื่อนตัวขึ้นมาเทียบเท่าอีกครั้ง
“แทยอนดูสิ....ตรงนี้ของฉัน มันกำลังต้องการแทยอน...”
แทยอนปรือตามองคนที่คว้ามือเธอไปแตะตรงส่วนอ่อนไหวที่ชุ่มชื้นของเจ้าตัว
และก็ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรเจสสิก้าก็ขยับช่วงขาให้สอดประสานกับอีกฝ่ายจนจุดอ่อนไหวนั้นตรงกันพอดี
บดเบียดสะโพกลงไปจนรู้สึกถึงความแฉะชื้นและความหวาบหวานที่แล่นขึ้นมา
“อื้อ~….แท.....ยอน...”
เจสสิก้าครางเรียกชื่อแทยอนเสียงกระเส่าขณะที่ยังขยับกดสะโพกลงมาเป็นจังหวะ
ทางด้านแทยอนก็ขยับตอบสนองไปกับเรือนร่างของเจสสิก้าราวกับเป็นหนึ่งเดียวกัน
ลมหายใจสะดุดห้วงถี่ๆเมื่ออุณหภูมิของร่างกายร้อนรุ่มมากขึ้นและกำลังจะระเบิดออก
“อะ..อ๊ะ...สิก้า...ฉันจะ...ไม่ไหว....”
แทยอนว่าเสียงสั่นเมื่อรู้สึกว่าร่างกายของตนนั้นทนไม่ไหวแล้ว
เจสสิก้าที่เห็นดังนั้นก็ขยับส่วนล่างเร็วขึ้นเพื่อที่จะปลดปล่อยให้กับคนตรงหน้าและตัวเอง
จนในที่สุดร่างกายของทั้งสองก็บิดเกร็งและกระตุกเร่าเมื่อมาถึงจุดสูงสุด
น้ำขาวขุ่นไหลทะลักเปรอะเปื้อนหน้าขาของทั้งสองจนดูไม่ออกว่าของใครเป็นของใคร
เจสสิก้าโถมตัวลงไปนอนกอดคนเบื้องล่างที่หอบหายใจหนักไม่ต่างกัน
สาวหูแมวรั้งตัวแทยอนเข้ามากอดไว้พลางปล่อยให้ลมหายใจค่อยๆ ปรับคืนเป็นปกติ
นอนพักอยู่อย่างนั้นได้ซักพักก็เริ่มรู้สึกว่ามันเงียบผิดปกติ เจสสิก้าจึงยันตัวขึ้นมาดูใบหน้าที่ของคนที่นอนซุกอยู่กับไหล่ก่อนจะรู้ว่าร่างเล็กเข้าสู่ห้วงนิทราเพราะความเหนื่อยล้าไปแล้ว
เจสสิก้ายิ้มน้อยๆพร้อมกับแตะจูบเบาๆไปที่หน้าผากของแทยอนอย่างรักใคร่ก่อนจะผละออกมาเฝ้ามองใบหน้าที่อ่อนเยาว์ของเจ้าตัว
ตั้งแต่ที่เธอเกิดมาก็จำได้ว่ามีเด็กสาวคนนี้คอยดูแลประคบประหงมมาโดยตลอด
ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่เธอจะตอบแทนบุญคุณของอีกฝ่ายแล้วล่ะนะ..
“ต่อไปนี้....ให้ฉันเป็นคนดูแลแทยอนนะคะ เหมียว~”
END
++++++++++++++++++++++++++++++++++
ลากกันเข้าไป เสื่อมจริงๆเลยย แอร๊ยย TT'
ถ้าอ่านแล้วก็ช่วยเม้นท์กันหน่อยนะคะ กว่าจะได้ช็อตนี้ออกมาลำบากจริงๆ TT'
ความคิดเห็น