ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    lovery ยืมตัวได้ไหมเป็นเจ้าชายของฉัน

    ลำดับตอนที่ #2 : แก้แค้น

    • อัปเดตล่าสุด 14 เม.ย. 54


    พี่ชายฉันมันจะเคยรับรู้บ้าวไหมว่าน้องสาวน่ะต่องตกระกำลำบากเพราะ

    เขาเนี่ยต้องถูกตามล่า(เววอร์)จากแก๊งมาเฟีย(นี่ก็เวอร์อีก)พอเลิกพูดดี

    กว่า

    "พี่ฉันกลับมาแล้ว มีข่าวดีมาบอกด้วย พะ พี่"
     อะไรเนี่ยสภาพที่ฉันเห็นพี่ฉันนอนจมกองเลือดข้าวของกระจัดกระจายเหมือนมีคนมาลื้อค้นบ้านฉัน

    "เป็นไรพี่ เดี๋ยวมานะรอแปบ"

    ฉันพูดด้วยถ้าทางรนๆก็ทำอะไรไม่ถูกนอกจากโทรเรียกรถพยาบาลแล้ว

    ฉันก็ไปกลับรถพยาบาลนั่นด้วย

    "เกิดอะไรขึ้นคะ"นางพยาบาลถามฉัน

    "ไม่รู้ค่ะ"

    "คุณเป็นแฟนประสาอะไรแฟนเป็นอะไรยังไม่รู้อีก"

        ฉันล่ะมั่นส้อีนังพยาบาลนี่จังเลยยุ่งไม่เข้าเรื่องจะถามทำไมแล้วฉันเหมือนแฟนพี่โทตรีตรงไหนกัยเนี่ย

    "ฉันไม่ใช่แฟนแล้วก็ไม่ใช่เรื่องของคุณด้วยที่จะมารู้ว่าใครทำร้ายพี่ชาย

    ของฉัน"คำว่าทำร้ายทำให้ฉันนึกได้ว่ามีคนเดียวเท่านั้นที่จะทำร้ายพี่

    ชายของฉันได้นายไม่เจ้าหนี้พี่ชายของฉันไง ไม่ได้การแล้วต้องไป

    จัดการนายนี่นซะหน่อย

        ฉันบอกให้พยาบาลหยุดรถแล้วบอกว่าฝากพี่ชายฉันด้วยนะคะ

    "คุณจะไปไหนคะ"

    "เรื่องของฉัน"

    ฉันกำลังจะขึ้นแท็กซี่นางพยาบาลก็ตระโกนมา"คุณเป็นน้องภาษาอะไร

    ไม่ดูแลพี่ชายของคุณ"


      ถ้าฉันไม่เห็นว่านังนี่เป็นนางพยาบาลล่ะก็คงคิดว่าเป็นแฟนของพี่ชาย

    ฉันไปแล้วล่ะยุ่งจริงๆแต่ก็ขอบคุณที่ดูแลพี่ชายแทนฉันนี่ไม่ใช่เวลาจะมา

    ซึ้งนี่หน่าต้องแก้แค้น


     ฉันนั่งรถแท็กซี่มาโดยไร้จุดหมายปลายทางลืมไปว่าไม่รู้ว่าบ้านนายนั่น

    อยู่ไหน"พี่คะรู้จักบ้านของคุณไม้ลูกคุณหญิงสพานไหมคะ"

      พี่แท๊กซี่ทำหน้างงฉันว่าเขาต้องไม่รู้แน่ๆ

    "รู้น้องเดี๋ยวพี่พาไป"

      แล้วพี่จะทำหน้าเหมือนคนงงทำไมล่ะคะ

    "แต่แม่เขาไม่ได้ชื่อสพานนะเขาชื่อโสภา"

      แล้วพี่แกรู้ได้ไงฉันไม่พูดอะไรนั่งรถต่อไปและแล้วฉันก็มาถึงจุดหมาย

    ฉัยจ่ายเงินแท็กซี่แล้วก็ลงแต่ยังไม่ลืมถาม

     "ใช่ที่นี่แน่นะคะ"

    พี่แท็กซี่พยักหน้าแบบเซงๆคงจะด่าฉันในใจว่าไม่รู้ยังจะมาอีกฉันเดินเข้า

    ไปในบ้าน โอ้โหใหญ่จัง แล้วท่าทางจะรวยแล้วจะมาเอาเงินพี่ชายฉัน

    ทำไมกันนะ(พูดยังกับเขาขอเงินพี่ชายเธอ>>ฟอสฟอรัส)

    ฉันเดินเข้าไปในบ้านของเขา "ไอ้ไม้หน้าหมาเอ้ยไม่ใช่หน้าสุนัขออกมานะโว้ย"

    เหมือนจะมีเสียงคนเดินลงมาแต่เหมือนจะหลายคนนะ

    "อ๊ายยยยย"

    อีตาผู้ชายหน้ารุ่นคุณพ่อลงมาลากฉันออกมาจากบ้านหลังใหญ่นั้น

    "ไม่ต้อง" เสียงของผู้ชายคนนี้คุ้นๆไม่ใช่ใครแต่เป็น "ไอ้ไม้"

    "เรียกให้มันเพราะๆหน่อยสิที่รัก เอ๊ะ มานี่มีอะไรหรอจ๊ะ"

    "ฉันมาแก้แค้น"
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×