/ฟิคบารามอส/\ความเศร้าในใจ/โรเวน-วิเวียน

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่1: วิเวียนนานีย่า (รีไรท์ครั้งแรก เริ่มอ่านตอนนี้ได้เลยค่ะ)

ทองฟ้าที่เวนอลยังคงเป็นสีเดิม ..แต่ไม่รู้ท้องฟ้าที่เจมิไนจะเป็นยังไง

  


   ไม่มี ..ไม่มีอะไรสักอย่างที่ตัวเธอคิดว่าจะเข้าใจได้ กองเอกสารมากมายถูกจัดเรียงอย่างเป็นระเบียบอยู่บนโต๊ะทรงงานตัวใหญ่  ..อดีตเจ้าหญิงน้อยของเวนอลถูกเชิญมาที่ห้องทรงงานด่วน ทั้งๆที่เวลานี้เป็นเวลาบรรทมแท้ๆ ..จักรพรรดินีแห่งเวนอลเอื้อมมือไปหยิบแฟ้มงานอันแรกมาวางไว้ตรงหน้า ทั้งที่ดวงตาคู่สวยยังจดจ้องอยู่ที่ท้องฟ้า เสี้ยวจันทร์แย้มออกมาจากกลุ่มเมฆสีเข้ม ..

อย่างน้อย ..หญิงก็ยังมองพระจันทร์ดวงเดียวกับเจ้าพี่ได้ใช่ไหม ..พระจันทร์ หากมองจากใต้ฟ้าของเจมิไนแล้ว ..หญิงไม่รู้หรอกว่ามันจะสวยกว่าของเวนอลหรือเปล่า ..เพราะ หญิงไม่มีวันจะเป็นผู้หญิงที่ดีพอกับเจ้าพี่ ไม่มีวันเป็นคนที่ดีพอสำหรับเจมิไน ..และ ท่านพี่จะไม่มีวันกลับมาอีกแล้ว

ยิ่งมองท้องฟ้าเธอก็รู้สึกเหมือนว่าตัวเองอ่อนแอลงทุกที ..สองสิ่งยิ่งใหญที่เธอไม่มีวันจะปลดมันออกไปได้ แม้ว่ามันจะกดทับเธอให้ตายไปก็ตามที .. ‘หน้าที่’ และ ‘ความรับผิดชอบ’

สองสิ่งที่ช่วงชิงลมหายใจของเธอไปทุกวัน ทุกเวลา ทุกวินาที .. “ท่านพ่อ ..เป็นเพราะความอ่อนแอใช่ไหมคะ เพราะหญิงไม่เข้มแข็ง หญิงไม่เคยดีพอ ..ไม่เคยเลย ไม่เคยดีพอสำหรับเวนอล หรือแม้กระทั่งเจมิไน”

“หญิงไม่มีวันจะทำได้ ..ไม่มีวันจะปกครองเวนอลได้อย่างที่ท่านพ่อทำ” ที่สุดแล้ว ..น้ำตาไหลลงมา ใบหน้าเรียวซบลงกับฝ่ามือเล็ก ..เจ็บปวด รวดร้าว ไม่อาจจะทนไหว

สายลมบางเบาพัดผ่านเข้ามาในห้อง ..บาง เบา เหมือนเสียงกระซิบให้กำลังใจเธอของท่านพ่อในวันที่เธอล้ม อ้อมกอดของพี่ชาเบรียนในวันที่เธออ่อนแอ ..และเสียงของเจ้าชายโรเวน ที่ปลอบโยนเธอในวันที่เธอร้องไห้

แต่ว่า ..เธอรู้ดี ไม่มีใครอยู่กับเธออีกแล้ว

_______________________________________________

โปรดรอคอย ..ตอนที่2: เจ้าชายโรเวน ฮาเวิร์ด