ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    # roleplay ; ELENORE AREA [ ยังไม่เปิดรับสมัคร ]

    ลำดับตอนที่ #1 : Register ; Introduction

    • อัปเดตล่าสุด 7 ธ.ค. 56













    [ ชื่อ-สกุลของคุณ ] ค่อย ๆ เปิดเปลือกตาขึ้น เขายันตัวลุกนั่งพิงพนัก แล้วมองตรงไปด้านหน้า
    พบว่าตัวเองอยู่บนขบวนรถไฟสายหนึ่ง มองไปโดยรอบก็เจอเด็กอายุรุ่นราวคราวเดียวกันในสภาพไม่ต่างกันเท่าไหร่

    ...ทุกคนมึนงง พวกเขามาทำอะไรที่นี่ ?...

    ท่ามกลางเสียงพึมพำกระสับกระส่ายของเหล่าเด็กหนุ่มเด็กสาว คุณก็ลุกขึ้นสำรวจโดยรอบ
    [ บรรยายท่าทาง กริยา หรือแม้แต่อารมณ์ในตอนนั้นของคุณ ]

    รถไฟเหรอ...กำลังแล่นไปที่ไหนกัน ?
    หิมะ ? แต่ทำไมหิมะถึงเป็นสีม่วงคล้ำ...ต้นไม้ข้างทางดูแปลกตา

    [ เด็กหนุ่ม / เด็กสาว / หญิงสาว / ชายหนุ่ม  + รูปพรรณ ] สาวเท้าเร็วขึ้น เขาไม่อยากอยู่ที่นี่ เขาต้องหาทางออกไป
    ทว่า เมื่อเดินไปเรื่อย ๆ กลับรู้สึกเหมือนประตูของตู้โบกี้ห่างออกไป
    ยิ่งสาวเท้าเท่าไหร่ ก็ยิ่งกลับมาที่เดิมมากขึ้นเท่านั้น

    คุณจึงหันหลังกลับอย่างจนใจ แต่ก็ชนเข้ากับชายร่างสูงคนหนึ่ง
    เขาสวมเสื้อแต่งกายเหมือนขุนนางอังกฤษยุคเก่า
    ชายคนนั้นถอดหมวกทรงสูงของตนออก แล้วเอ่ย
    "สวัสดีครับ...คุณ..."

    "[ ชื่อ - สกุลของคุณ ]"

    "อ้อ... คุณ [ สกุลของคุณ ] นี่เอง" ชายหนุ่มยิ้มรับ "ยินดีต้อนรับสู่รถไฟสายมรณะ เวลสเตอร์มครับ"

    "[ ใส่อะไรก็ได้ ]"

    "ใจเย็น ๆ นะครับ" เขาเกาแก้ม "กระผมเฮคเตอร์ เฮมเบิร์ก เป็นเจ้าของการรถไฟสายนี้
    ตอนนี้ พวกท่านทุกคนกำลังมุ่งสู่เขต 44 ซึ่งเป็นเขตต้องห้ามที่มนุษย์ธรรมดามิอาจมองเห็นได้
    ใช่แล้วครับ...ที่ผมจะพูดก็คือ พวกคุณไม่ใช่มนุษย์ธรรมดา"

    เฮคเตอร์โค้งตัวลงเล็กน้อย "เรื่องอื่นกระผมจะค่อยๆ อธิบายให้ฟัง ขอให้ทุุกท่านอยู่ในความสงบ และทำตามที่
    โปสการ์ดบอกนะครับ"

    สิ้นคำพูดของเฮคเตอร์ ก็ปรากฎแผ่นโปสการ์ดอยู่ตรงหน้าของเด็กทุกคน มันลอยอยู่กลางอากาศ พร้อมกับผุดข้อความขึ้นมาว่า

     

    [ แนบรูปถ่าย ]

    ...กรอก 'อายุ (14 - 22)'...
    ...กรอก 'ที่อยู่ (ประเทศแถบยุโรป)'...
    ...กรอก 'สิ่งที่หวาดกลัวที่สุด' ...


     

    [ ท่าทางของคุณตอนเห็นและกรอกโปสการ์ด ]

    เมื่อเฮคเตอร์เห็นผู้มาเยือนไม่พึงประสงค์ทุกคนกรอกโปสการ์ดแล้วก็คลี่ยิ้มอย่างพึงพอใจ
    แม้จะมีบางคนต่อต้าน แต่ทันทีที่พวกเขาลุกขึ้นยืน ก็จะมีมือที่มองไม่เห็นผลักให้นั่งลงไปเช่นเดิม

    เขาสะบัดมือครั้งหนึ่ง โปสการ์ดที่ถูกกรอกจนครบก็หายวับไป แทนที่ด้วยแป้นหมึกสีแดงสดดั่งเลือด ซึ่งลอยเข้าใกล้มือของทุกคน
    เฮคเตอร์กระชับแขนเสื้อพลางกระแอม
    "เมื่อกรอกโปสการ์ดเสร็จแล้ว ขอให้ทุกท่านปั้มลายนิ้วมือด้วยนะครับ"

    [ ท่าทางของคุณตอนปั้มรอยนิ้วมือ ]

    เฮคเตอร์เหลือบมองทิวทัศน์ข้างนอกที่ถูกปกคลุมด้วยหิมะสีม่วงอย่างยินดี
    เขากวาดสายตามองคุณ รวมไปถึงทุก ๆ คนแล้วกล่าว
    "อีกไม่กี่นาทีข้างหน้า พวกเราจะเข้าสู่จุดศูนย์กลางของเขตที่ 44 ขอให้ทุกท่านเตรียมตัวให้พร้อม...
    กระผมไม่สามารถบอกอะไรทุกท่านได้มากนัก แต่จะพยายามอธิบายให้รวบรัดที่สุด

    หนึ่ง... เขต 44 ไม่มีอันตราย ที่ถูกจำกัดให้เป็นเขตหวงห้าม
    เพราะศูนย์กลางก็คือคฤหาสน์เอเลนอร์ ที่กระจายความพิศวงออกมาจนพื้นที่โดยรอบแปรสภาพผกผันผิดแผกไปจากเดิม
    เจ้าของของคฤหาสน์แห่งนี้ ตามตำนานแล้วเล่ากันว่าเป็นผู้ที่มีอายุนิรันดร์ หมายความว่าไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาแน่นอน
    คฤหาสน์ของตัวอะไรไม่รู้คงมีกับดักอยู่เต็มไปหมด
    ปริศนาของเอเลนอร์มากมายเหลือเกินแต่สามร้อยปีที่ผ่านมาก็ไม่มีใครสามารถไขได้ แม้แต่แตะบานประตูของคฤหาสน์ก็ยังทำไม่ได้
    และนี่ก็คือหน้าที่ของพวกท่าน ที่จะต้องไขปัญหา

    สอง... พวกท่านคือผู้ถูกเลือก และไม่ใช่มนุษย์ธรรมดา กระผมขออนุญาตแบ่งพวกท่านเป็นสามประเภท

    หนึ่ง พวกที่เป็น 'เอเลเนี่ยน' หมายถึงผู้ที่มีบรรพบุรุษหรือญาติพี่น้องที่เคยอาศัยอยู่ในคฤหาสน์เอเลนอร์ ตามธรรมเนียนมปฏิบัติ
    พวกท่านจะต้องกลับมาเยี่ยมบ้านเกิดภายในวันเกิดอายุสิบสี่ปี เอเลเนี่ยนล้วนแต่เป็นขุนนางเก่าของเขต 44 แต่ส่วนใหญ่จะตายไปหมดแล้ว
    เหลือรอดเพียงไม่กี่คน

    สอง พวกที่เป็น 'ไฮเจสต์' หมายถึงพวกที่มีดวงตาแห่งสัจจะนิรันดร์ บ้างก็สามารถมองเห็นสิ่งที่คนอื่นมองไม่เห็น
    บ้างก็สามารถแยกแยะภาพลวงตากับภาพแห่งความจริงได้ ไฮเจสต์เป็นสิ่งที่หาได้ยากมากในหมู่มนุษย์ แต่ก็ใช่ว่าจะมีน้อยเสียทีเดียว
    บางคนมีความสามารถที่แปลกประหลาดและไม่ซ้ำใคร การจะเข้าไปสู่เอเลนอร์ จำต้องพึ่งไฮเจสต์เป็นอย่างมาก

    สาม พวกที่เป็น 'เฮคาธิส' หมายถึงพวกที่มีพลังพิเศษ พวกเขาจะต้องมีวัจนประกาศิต ที่สามารถสั่งบางสิ่งได้
    หรือที่พวกท่านอาจเรียกมันว่า...เวทมนต์ เฮคาธิสสามารถหาได้ทั่วไปในหมู่ชาวเอเลเนี่ยน แต่ผู้ที่สามารถควบคุมมันได้มีน้อยนัก
    บางคนที่ถึงจะมีวัจนประกาศิต แต่ถ้าควบคุมไม่ได้ จะถูกเรียกว่า ผู้วินิจฉัยสีเทา และไม่นับเป็นเฮคาธิส

    และสิ่งสุดท้ายที่ผมจะบอกพวกคุณได้ก็คือ..."

    เฮคเตอร์หยิบหมวกของเขาขึ้นสวม ดวงตาประกาย รอยยิ้มแตะแต้มบนใบหน้า

    "อย่าตายนะครับ"

    ทันทีที่เฮคเตอร์พูดจบ ทุกคนต่างก็ซุบซิบพึมพำขึ้น รวมไปถึงเขาเองก็ด้วย [ ชื่อของคุุณ ] ถึงกับอึ้งในสิ่งที่ได้รับฟัง

    [ ความคิดของคุณในขณะนั้น ]

    ...และในที่สุด รถไฟก็หยุดแล่น...




    ______________________________


    ขอความกรุณาส่งเป็นลิ้งค์เพื่อไม่ให้เป็นการเปลืองเนื้อที่
    หากใครกรอกโรลเพลย์อินโทรแล้วจะถือว่าเป็นการสมัคร
    ถ้าเลยหนึ่งอาทิตย์จากตอนสมัครแล้วรูปไม่ขึ้นที่ "บันทึกของผู้บุรุก" สามารถแจ้งได้ที่ข้อความลับ

    _______________________________







    :)  Shalunla
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×