หงส์ซ่อนลาย

ตีิพิมพ์กับสนพ.เลิฟอีส ค่ะ

จีนากัดริมฝีปากตัวเองแน่น เธอขยับเขยื้อนตัวเองขณะที่อยู่ภายในอ้อมกอดแข็งแรงนี้ไม่ได้เลย

“ปล่อยฉัน” เธอบังคับตัวเองไม่ให้เสียงสั่น “ถ้าคุณไม่ปล่อย ฉันจะตะโกนให้คนข้างนอกได้ยินนะ”

เธอไม่กล้าขยับตัว ได้แต่ออกปากขู่ไปอย่างนั้น แน่ล่ะเธอมากับกิลโดคนคุ้มกันแต่เรื่องอะไรล่ะที่เธอจะร้องบอกให้เขาเข้ามาช่วย ทั้ง ๆ ที่แค่นี้เธอก็อับอายจะแย่อยู่แล้ว จีนาหันหน้าหนีไปทางขวาเมื่อริมฝีปากของเขาเคลื่อนประชิดเข้ามาที่แก้มซ้าย

“ผมคิดว่าคุณไม่กล้าหรอก หรือถ้ากล้าจะให้คนของคุณเห็นคุณในสภาพนี้ก็ตามใจ” เขาเอ่ยอย่างรู้ทัน

จีนาใช้วิธีนิ่งเงียบ คิดหาวิธีอยู่นานจนกระทั่งรอจังหวะที่เขาเผลอ เธอกระทืบเท้าลงไปบนฝ่าเท้าของเขาที่ยืนอยู่บนพื้นเต็มแรง วาเลนติโนร้องด้วยความเจ็บ เธอจึงสะบัดตัวจนกระทั่งหลุดและรีบวิ่งไปตรงพื้นที่มีปืนสีดำของเธอตกอยู่ แต่แล้วเรียวแขนของเธอก็ถูกฝ่ามือหนาคว้าจับเอาไว้แน่น ดึงเอวบางปลิวเข้ามาหาตัวทันที ใบหน้าทั้งสองอยู่ห่างกันแค่เอื้อมมือ นัยน์ตาสอดประสานกัน

“นี่คุณ...ปล่อยฉันนะ”

“ไม่ปล่อย” เขาซ่อนยิ้ม “คิดบ้างหรือเปล่า ถ้าผมปล่อยคุณเมื่อกี้คุณก็จะไปหยิบปืน แล้วเอามาจ่อยิงผม”

“ก็คุณอยากไม่ปล่อยฉันเองนี่”

“สัญญาสิ ว่าคุณจะไม่ทำอย่างนี้อีก ความแตกต่างระหว่างผู้หญิงกับผู้ชาย ผู้หญิงอย่างคุณมีแต่จะเสียเปรียบ วันนี้โชคยังดีที่เป็นของคุณเพราะผมไม่ใช่ผู้ชายประเภทที่ใช้กำลังกับผู้หญิง แต่ถ้าเป็นคนอื่น...ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน”

“ไม่แน่ใจ...หมายความว่ายังไง”

“ก็หมายความว่า คุณอาจจะถูกทำมากกว่านี้ก็ได้...” ดวงตาสีนิลของเขาทอประกาย

เธอมองเขาอย่างค้นหา อยากจะรู้เหมือนกันว่าถ้าเธอทำให้วาเลนติโนไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้ จะเกิดอะไรขึ้น จีนาสะบัดหลังมือขึ้นตบหน้าเขาจนวาเลนติโนหน้าหัน รอยยิ้มหยันปรากฏที่ริมฝีปากแดงระเรื่อ นัยน์ตาวาววับคมสวยวาววับ พร้อมกระซิบแผ่ว

“อยากรู้เหมือนกัน ว่าจะเกิดอะไรขึ้น...ถ้าหากว่าฉันตบคุณ หรือจะให้ต้องตบซ้ำอีกครั้ง”