รักครั้งนี้มีนายเป็นเดิมพัน

ลำดับตอนที่ #2 : first kiss

# โรงอาหาร #

 “ แฮ่กๆๆ…. โฮ้ ขนาดวิ่งมาแล้วยังไม่ทันอีกหรอนี้ “ เตยบ่นออกมาทั้งที่ยังหอบอยู่

“ เตยเมื่อกี้นะ ^_^ ที่บ้านแกเขาเรียกว่าวิ่งหรอ ฉันเห็นช้ายิ่งกว่าเต่าวิ่งอีกนะ “ ฉันสวนเตยไป อย่าหาว่าฉันว่าเพื่อนเลยนะ ก็มันจริงนี่น่า ถ็าไม่เชื่อเดี๋ยว Replay ให้ดูเลย

“ เออน่า ฉันก็ว่าเร็วแล้วนะ ช่างเหอะ รีบไปต่อคิวดีกว่าเดี๋ยวคนจะเยอะกว่านี้ “เตยพูดตัดบทหมดเลยจึงทำให้ฉันสวนกลับไปไม่ไม่ถูก จึงได้แต่ทำตามที่เตยบอก

“ พลั่ก…. “ เสียงอะไรน่ะ ทำไมมันรู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมาอย่างนี้ก็ไม่รู้ เหมือนมีอะไรเย็นๆ มาอยู่บนหลังฉันนะ

0_0 หันไปดูดีกว่า ( คงไม่ใช่ผีหรอกนะ )

“ เฮือก….. “ ฉันสูดหายใจเต็มปอดก่อนที่จะหันไปดู

“…. “ โห่ นึกว่าผี นายขี้เก็กนะเอง

“ มะ…มีอะ…อะไรหรอ “ ฉันถามเสียงสั่น เพราะกลัวว่าเขาจะรู้เรื่องวันนั้น

“ ฉันจะมาเลี้ยงข้าวเป็นการขอบคุณ “ เขาจะมาเลี้ยงข้าวขอบคุณเรื่องอะไรกันนะ หา หรือว่าเขารู้เรื่องทั้งหมด ไม่น๊าเขาสลบอยู่นี่นา เฮ้ย!! เขาต้องรู้แน่เลย เอานา เขาไม่รู้ เขาไม่รู้ ท่องไว้ โบนัส ท่องไว้ ทำเป็นไม่รู้เรื่องดีกว่า

“ ขอบคุณ……ขอบคุณฉันเรื่องอะไรหรอ “ ฉันทำทีว่าไม่รู้เรื่อง ( มารยาจัง อิอิ )

“ โอ้ย…. ยัยบ๊องฉันไม่มีเวลาให้กับคนอย่างเธอมากนะ อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่องเลยดีกว่า บอกว่าเลี้ยงก็เลี้ยงสิ “ น่ากลัว ( ตายแหละ ) เขาชักฉุนแล้วสิ ฮ่าๆๆๆๆ สมน้ำหน้า เมื่อกี้เขาว่าเรานี่นา หัวเราะเพลินไปหน่อย แฮะๆๆ

“ แล้วใครใช้ให้นายมาเสียเวลากับคนอย่างฉันละ อีตาขี้เก็ก “ อยากว่าฉันดีนัก รู้จัก โบนัส น้อยไปซะแล้ว

“ อะไรนะ!!!!.. ว่าใครขี้เก็กห๊า “ เขาคงโกรธจริงๆแล้วสินะ เชอะ ใครจะไปยอมละ

“ จะให้ว่าใครละ…. นายนั้นแหละ “ ฉันตอบนายขี้เก็กไปอย่างกล้าๆกลัวๆ

“ กล้าลองดีกับฉันใช่มั้ย ด้ายยยย “ เขาตะคอกใส่หน้าฉัน

เอาจริงหรอเนี่ย ชักปอดแล้วแฮะ ยัยเตยช่วยด้วย!! หายไปไหนนะยัยเพื่อนตัวดี กลับมาต้องว่าซะให้เข็ด ทำกล้าๆไปก่อนละกัน

“ แล้วจะทำไม “ ฉันรวบรวมความกล้าที่เหลืออยู่ในตัว ก่อนที่จะตอบออกไปอย่างนั้น

 “ ก็ทำอย่างนี้ไง “ เมื่อเขาพูดจบ ฉันรู้สึกใจเต้นผิดจังหวะ เขากำลังทำอะไรนะ ใบหน้าเรียวยาวรับกับริมฝีปากที่ได้รูปกำลังเลื่อนเข้ามาใกล้ฉันทุกที่ นิ้วมือเรียวยาวเลื่อนขึ้นมาเรียงรายกันอยู่บนใบหน้าของฉัน ใกล้แล้ว ใกล้แระ เขากำลังจะจูบฉันหรอเนี่ย ไม่ละจูบไปแล้ว ฉันดิ้นสุดฤทธิ์ แต่ก็ไม่ทำให้ชายตรงหน้าสะทบสะท้านแม้แต่น้อย สุดท้ายเขาก็ยอมปล่อยฉันเอง

“ เพี๊ยะ…… “ มือมือหนึ่งใช้แรงเวี่ยงเข้าไปที่หน้าของชายคนนึงอย่างเต็มมือนั้นของฉันเองแหละ ฉันตบหน้าเขาเข้าไปอย่างจัง ก่อนจะวิ่งหนีไป โดยไม่ได้ยินเสียงเรียกของเพื่อนรักเลยสักนิด ตอนนี้ทำไมรู้สึกหูอื้อจนไม่ได้ยินเสียงคนรอบข้างแม้แต่น้อย