(ยิ่ง)เกลียดเธอมากนัก(ยิ่ง)รักเธอมากสุด

ลำดับตอนที่ #8 : ยั่วโมโห โฮะๆ

 

ตอนที่ 8

ยั่วโมโห โฮะๆ

เจพาฉันเดินมาที่โต๊ะหินอ่อน ก่อนจะนั่งลง

“ มานั่งที่นี่ทำไมอ่ะ ” ฉันถามพลางมองหน้ามันงงๆ

“ มาคิดเรื่องสั้นแกอ่ะดิ ” เจตอบกลับมา ก่อนจะมะเหงกฉันทีนึง

“ อะไรของแกเนี่ย ฉันยิ่งโง่ๆ อยู่นะ ” ฉันร้อง ก่อนเอามือไปลูบหัว

“ ถ้าแกโง่ คนในโลกนี้ ไม่ซุปเปอร์ควายเลยรึ ” อ้าวเจ เดี๋ยวนี้ปากแกเป็นอย่างนี้รึวะ

“ ปากไม่ดี ” ฉันร้องออกมา ก่อนก้มหน้าก้มตาหยิบหนังสือ

“ ... ”

“ ... ”

เราสองคนเงียบ ไม่มีใครพูดอะไรขึ้นมา

แต่แล้วจู่ๆ สิ่งที่ทำลายความเงียบก็เข้ามา

“ อะ โอ๋ นั่งเงียบเชียบเป็นทะเลไม่มีคลื่นเชียว ” (ไอ้) สิ่งที่ทำลายความเงียบพูด

“ ปากหมานี่หว่า แกคิดว่าฉันพูดมากนักรึไงวะ ” ฉันลุกขึ้นเผชิญหน้ากับไอ้บ้าปากหมาพันธ์บางแก้ว

“ เออสิ พูดซะยังกะกลัวน้ำลายบูด ” มันพูด ก่อนลอยหน้าลอยตา

“ แล้วนายอ่ะ ไม่กัดคนซักวัน กลัวคนเข้าจะคิดว่าไม่มีปากรึไง ” ฉันตวาด

“ ... ” เจส่ายหน้าอ่อนๆ ก่อนเดินออกไป

“ อ๋า เจรอด้วย ” ฉันรีบเก็บของ ก่อนไปก็หันมาด่าก่อนไป “ อย่าพูดมากล่ะ เดี๋ยวหมานายอ่ะ จะกระโดดไปข่วนหน้าคนที่พูดด้วยนะ ” ฉันพูดแค่นั้น ก่อนเดินออกไป ฮึ่ย! ๆๆๆๆๆอารมณ์เสียสุดๆ แล้วนี่ เจไปไหนแล้ววะ โอย หายไวปานจรวดเชียว

ฉันเดินตามหาเจรอบโรงเรียน จู่ๆก็ได้ยินเสียงนี้จากสนามบาส

“ กรี๊ดดดดดดด!!!!!!! เจเท่อ่ะ พี่บอมก็เท่ พี่บีมก็เท่ พี่กานต์ก็เท่ แต่กายอ่ะ เท่สุด อ๊ายยยยยยย!!!! ”

เสียงชะนีทั้งหลายดังขึ้นมาจากสนามบาส ฉันได้เยินว่าเจ เลยรีบย่องไปดู

เฮ้ย! นั้นมันเจนี่หว่า ไปอยู่สนามบาสตั้งแต่เมื่อไหรวะ แล้วพี่บอม วันนี้เกิดฮึดอะไรวะ แล้วไอ้กายมันเดินมาจากโต๊ะตั้งแต่เมื่อไรวะ พี่บีม พี่กานต์ โหย นี่มาเล่นกันหมดเลยใช่มะ

เจเห็นฉันเลยหันมาทักทาย ฉันเลยยิ้มตอบไป

“ กรี๊ดดดด!!!! เธอดูสิ เจหันมายิ้มให้ฉันด้วย ” เสียงชะนีข้างๆ ฉันร้องออกมา ใครบอกยิ้มให้แก เจยิ้มให้ฉันต่างหาก

“ บ้าสิ เจยิ้มให้ฉันต่างหาก แกคิดไปเอง ” เสียงชะนีอีกตัวร้อง

“ เธอน่ะบ้า เจยิ้มให้ฉันต่างหาก ” เสียงชะนีข้างหลังฉันร้อง

“ เขายิ้มให้ฉัน ”

“ ให้ฉัน ”

“ ให้ฉันต่างหาก ”

“ ให้ฉันย่ะ ”

และแล้ว การยิ้มของเจ ก็เป็นเหตุให้เกิดเหตุอย่างนี้ พวกเธอน่ะคิดไปเองทั้งนั้น เจเขายิ้มให้ดาวโรงเรียนสุดสวยอย่างฉันนี่ย่ะ ใช่มะ ผู้อ่านทุกคน

กายดูเหมือนจะมองเห็นฉัน เลยหันมายิ้มให้ฉัน แต่ฉันแลบลิ้นตอบเขาไป ก่อนจะชูนิ้วกลางใส่เขา เขาทำท่างอนแก้มป่อง ก่อนหันไปเล่นต่อ

เวลาไม่เกินครึ่งวินาที ที่กายหันไป ขี้หูฉันแทบจะกระเด็นออกมาอยู่แล้ว เพราะ...

“ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!! ” ฉันคงไม่ต้องอธิบายอะไรเพิ่มเติมใช่มั้ย อ๊าก!!!

“ แกเห็นไหม เมื่อกี้กายยิ้มให้ฉัน ” เสียงชะนีตัวเดิมร้องขึ้น

“ ใครบอก ยิ้มให้ฉันต่างหาก ”

“ ให้ฉันย่ะ ”

“ ให้ฉัน ”

“ ให้ฉัน ต่างหาก ”

“ ให้ฉันย่ะ ”

“ ให้ฉันย่ะ ”

“ ฉันต่างหาก ”

“ ฉัน ”

‘ ให้ฉันต่างหากย่ะ นี่ ฉันทนฟังที่พวกเธอพูดไม่ไหวแล้วนะ เถียงกันเพราะผู้ชายยิ้มให้ บ้ารึเปล่า ’

โปรดสังเกต ว่ามันเป็นแค่ความคิดเท่านั้นเอง เฮอะๆ ใครจะไปกล้าพูดล่ะ ถ้าพูดทีนึง คงโดนรุมแน่ๆ วันนี้ บัว ดาวโรงเรียนสิ้นชื่อพอดี

การแข่งขันจบลง นังชะนีทั้งหลายรีบวิ่งไปหาผู้ชายที่ตัวเองชอบทันที เจเห็นฉัน เลยรีบออกมาจากแม่ชะนีทั้งหลาย แล้วมาหาฉัน ฉันมองเจยิ้มๆ ก่อนจะเริ่มพูด

“ เจ จะมาเล่นทำไมไม่บอก จะได้มาดู เนี่ย เดินหาแทบพลิกแผ่นดินเลยนะ ” ฉันตวาดเจฉอดๆ

“ น้ำลายเธอกระเด็นใส่หน้าฉันเป็นกะละมังแล้ว ” เจพูดยิ้มๆ ก่อนจะเอาแขนเสื้อมาเช็ดเหงื่อ ฉันเห็นอย่างนั้น เลยยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ เจรับอย่าง งงๆ ก่อนจะเอาไปเช็ดเหงื่อ

“ เหนื่อยมากไหมอ่ะแก ” ฉันถามก่อนจะพาเจไปนั่งตรงเก้าอี้ข้างสนาม ก่อนมองไปทางกาย ซึ่งกายก็หันมาทางนี้อยู่แล้วเขามองฉันโกรธๆ ก่อนจะหันไปยิ้มให้ชะนีทั้งหลาย ที่กำลังเช็ดเหงื่อ ป้อนน้ำ ฮึ่ย! เห็นแล้วขัดหูขัดตาว่ะ เขาท่าทางจะเห็นฉันฮึดฮัด แล้วเขาจะพอใจ เลยให้นังชะนีพวกนั้นเช็ดเหงื่อให้อย่างนั้น

ไอ้บ้า แกประชดฉันใช่ไหม ได้ ฮึ่ย!

ฉันหันไปหาเจ แล้วส่งยิ้มหวานไปให้ แอบแหล่มองกายหน่อยๆ ฮะๆ ดูเหมือนเขาจะหัวเสียนะที่เห็นอย่างนั้น

“ เจ-ฉัน-เช็ด-เหงื่อ-ให้-ไหม ” ฉันพูดเพื่อให้กายอ่านปากฉันได้ เจมองฉันงงๆ ก่อนยื่นผ้าให้

ฉันรับผ้าเช็ดหน้ามาจากเจ แล้วเช็ดเหงื่อให้เจ ตาก็เหลือบมองกายไปด้วย ดูเหมือนเขาจะโมโหจนควันออกหู ก่อนจะเดินมาที่ฉัน แล้วฉุดกระชากลากถูฉันออกมา

“ อะไรของนาย ฉันทำอะไรผิดยะ ” ฉันพูด มือก็ยังเช็ดเหงื่อให้เจ กายมองแล้วโมโหหน้าดำหน้าแดง เจมองเราสองคนอย่างไม่เข้าใจ

“ หยุด ไปคุยกับฉันตรงนู้น ” กายพูด ก่อนจะเอามือมาฉุดฉัน โฮะๆ เขาโมโหจนควันออกหู หน้าดำหน้าแดง ฮ่าๆ แผนนี้ได้ผลเกินคาด

“ ไม่เอา ฉันจะอยู่กับเจ เห็นไหม เจยังเหนื่อยอยู่เลย ” ฉันพูดกลั้นหัวเราะ แต่ดูเหมือนฉันจะหัวเราะในใจได้ไม่นาน กายดึงฉันลุกขึ้น ก่อนจะจูบฉันอย่างเร่าร้อนท่ามกลางผู้คนทั้งโรงเรียน ฉันทุบอกเขา แต่ดูเหมือนมันจะไม่มีค่าอะไรเลย ยิ่งทุบเขา เขาก็ยิ่งกอดฉันแน่นเขาไปอีก เจมองกายอึ้งๆ ก่อนจะกระชากฉันไปหลบข้างหลัง แล้วต่อยเขาไปที่หน้ากายทีนึง แล้วอย่างกายน่ะเหรอจะยอมคนง่ายๆ ทั้งสองเลยตะลุมบอนกันใหญ่

ฉันพยายามร้องบอกให้เขาหยุด ดูเหมือนจะไม่มีประโยชน์ทั้งสองต่อยกันอย่างเอาเป็นเอาตายพวกผู้ชายเห็นอย่างนั้น ก็รีบวิ่งเข้ามาเชียร์กันใหญ่ พี่แบร์ พี่กานต์ พี่บีม พี่บอม เห็นอย่างนั้น เลยรีบวิ่งเข้าไปห้าม กว่าจะห้ามออกมาได้ ก็นานโข

“ พวกนายเป็นอะไรกันน่ะ เป็นเพื่อนกัน ทำไมมาทะเลาะกันอย่างนี้ ” พี่แบร์ถาม

“ ... ” ไม่มีคำตอบจากปากเจ กาย  

“ ทำไมไม่ตอบคำถามของแบร์ล่ะ ” พี่กานต์พูด

“ ... ” ไม่มีคำตอบจากปากเจ กาย

“ เป็นอะไรกันฮะ!! ” พี่บีมขึ้นเสียง พวกเราสะดุ้งเล็กน้อย

“ ใจเย็นน่าบีม ไม่ต้องคิดมาก ” พี่แบร์เตือนพี่บีม ก่อนหันมาที่เจกับกายต่อ

“ แล้วพวกนายเป็นอะไร ทำไมถึงมาทะเลาะกันเองอย่างนี้ ”

“ คือ เอ่อ... ” เจพูดตะกุกตะกัก ฉันเลยแทรกขึ้นมา

“ ไม่มีอะไรหรอกพี่แบร์ กายกับเจเค้าสู้กัน เพราะ...เอ่อ...ใครจะเก่งกว่ากันน่ะ ”

“ หา!!! แข่งว่าใครเก่งกว่ากัน ” พี่แบร์ พี่กานต์ พี่บีม พี่บอมพูด มันน่าจะเรียกว่าตะโกนมากกว่านะ

“ จะบ้ารึเปล่าพวกนาย ” พี่แบร์ร้อง ก่อนจะส่ายหัวอ่อนๆ

“ ใช่ๆ จะบ้ารึเปล่า ” พี่กานต์ร้อง ก่อนเอามือไปโอบคอพี่แบร์ พี่แบร์มองพี่กานต์อย่างกับจะกิน พี่กานต์เลยยิ้มเจื่อนๆ ก่อนจะปล่อยมือ

“ ไร้สาระ ” พี่บีมพูด ก่อนเดินขึ้นห้อง

“ ไม่ใช่ว่า แย่งบัวกันเหรอ ” พี่บอมพูด เจ กาย กลืนน้ำลายอย่างยากเย็น

“ มะ...ไม่ใช่ซักหน่อย ” กายตอบพี่บอมเสียงสั่นๆ

“ มีพิรุธนะเนี่ย ” พี่แบร์พูด ฉันเลยพูดเรื่องอื่นเพื่อให้พ้นๆ เรื่องนี้ไป

“ แล้วพี่กับพี่กานต์มาทำไมอ่ะ ” ฉันเฉไฉไปเรื่องอื่น

“ มาเปิดคอนเสริตไง ไม่รู้เหรอ ” พี่แบร์ตอบ

“ หา พี่มากับค่ายป่ะ ” ฉันร้องอย่างดีใจ

“ (-_-) (_ _) (-_-) หงึกๆ ” พี่แบร์พยักหน้า ฉันรีบชะเง้อหาพี่ตังค์ วง แคล้ว ทนที อ๋า ฉันชอบเพลงที่เขาร้องนะ เพลง ซบที่อกฉันอ่ะ เพราะมากเลย

“ แล้ว แสดงกี่โมงอ่ะ ” ฉันถามพี่แบร์ต่อ

“ อือ เข้าแถวเสร็จเนี่ยเหละ ” พี่แบร์ตอบ ฉันเลยร้องกรี๊ดด้วยความดีใจ

“ งั้น บัวไปเข้าแถวนะ อ้าว เจไปไหนแล้วอ่ะ ” ฉันพูดกับพี่แบร์เสร็จก็หันไปหาเจ แล้วเดินไปเข้าแถว

เข้าแถวเสร็จ

“ กรี๊ด! ฉันจะไดเจอพี่ตังค์ไหมวะ ” ฉันกรี๊ดเบาๆ กับเจ ขณะเดินไปที่โรงยิม ที่แสดงคอนเสริต

“ แกบ้าไปแล้วเหรอวะ ” เจร้องเบาๆ ก่อนจะมะเหงกฉันทีนึง

“ T_Tง่า ก็ฉันชอบนี่ ” ฉันร้องก่อนเอามือกุมหัว นึกอะไรขึ้นมาได้ เลยพูดออกไป

“ ขอบใจแกมากนะโว้ย! ” ฉันพูดกับเจ ก่อนจะหันหน้าไปทางอื่น

“ ไม่เป็นไรแกเป็นเพื่อนฉันนี่ ” เจพูด ก่อนตบหัวฉัน อาการเขินของไอ้นี่มันแปลกๆนะ

“ ชอบใจ นะ ” ฉันพูด ก่อนเดินไปหาที่นั่ง แล้วนั่งดูคอนเสริต เจเดินมาแล้วนั่งลงตาม

“ ต่อไปนะครับ เป็นเพลงของคุณตังค์ วง แคว้นนะครับ กับเพลง ซบที่อกฉันคร้าบ ” สิ้นเสียงของผู้ประกาศ เสียงกรี๊ดก็ดังกระหึ่ม และปรากฏตัวของพี่ตังค์ เขากล่าวสวัสดี ก่อนร้องเพลงไปเรื่อยๆ

“ เรื่องที่ผ่านมา ตัวฉันไม่เคยโกรธ จะไม่โทษที่เธอทิ้งไป ยิ่งได้รู้ว่าเธอผิดหวังกับเขาคนใหม่ ยิ่งทำให้ฉันเศร้าใจ ตั้งแต่ที่เธอจากฉันไป ไม่มีวันใด ที่ใจฉันจะไม่ทรมาน กลับมาเป็นของฉัน ลืมวันร้ายๆ ให้ลบมันไป เอ้า ท่อนต่อไปช่วยกันร้องด้วยคร้าบ ” พี่ตังค์พูดด้วยเสียงที่รวดเร็ว

“ เจ็บแค่ไหน ให้ฉันคอยรักษาเยียวยา ให้เธอมา มาซบลงที่ตรงกลางใจ ปล่อยความช้ำ ที่เขาทำให้เธอเสียใจ ผ่านอกฉัน ให้น้ำตาผ่านลึกลงใจ ฉันจะซับมันเอง ” พี่ตังค์ร้องเพลงออกมา ด้วยน้ำเสียงที่สูง และเพราะมาก ฉันตบมือให้พี่เขา ก่อนที่พิธีกรจะประกาศว่า

“ เราจะให้นักเรียนในโรงเรียนนี้ มาร้องเพลงได้นะครับ เอ้า ผมขอให้ผู้ที่อยากจะร้องเพลงบอกความในใจก็ได้นะครับ เอ้า เชิญครับ ผมให้ร้องได้สามคนนะครับ ใครลงมาเร็วก็จะได้ร้องนะครับ ” ทันทีที่พิธีกรประกาศจบ ทุกคนในโรงยิมก็รีบวิ่งลงไปทันที รู้สึกว่า เจจะลงไปด้วยนะ คงไปร้องเพลงสารภาพรักใครน่ะสิ

“ โอเคครับ ตอนนี้ เราก็ได้ผู้ที่จะมาร้องเพลงครบสามคนแล้วนะครับ งั้นเราไปฟังเลยดีกว่า คนแรกครับ เชิญเลย ” พิธีกรประกาศจบ ฉันก็อึ้งทันที ก็คนที่เดินออกมาอ่ะ กายนะ

“ สวัสดีครับ ผม กาย จะมาร้องเพลง I’m sorry ครับ ” เขาพูดจบ เสียงดนตรีก็เริ่มดังขึ้นทั้งโรงยิมเงียบ ฉันนั่งมองเขา จนประโยคแรกของเพลงออกมาจากปากเขา

“ บอกตรงๆ ว่าฉันก็เสียใจ ที่ทำให้เรา ต้องทะเลาะกัน ไม่ว่าด้วยเหตุผลน่ะคืออะไรคนผิดคือฉัน ไม่ใช่เธอ อย่าร้อง อย่าร้องไห้เลยเธอ หันหน้ามาคุยกันก่อน ดีไหม ” เวลาเขาร้องเพลง สายตาเขาจ้องมาที่ฉันตลอด ฉันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆนะ

“ ต้องทำยังไงเอถึงจะยอมหายโกรธ ต้องทำยังไงเธอถึงจะยกโทษให้ฉัน อย่าทรมานโดยการไม่มองหน้ากัน นึกว่าสงสาร คนรักกัน ฉันขอโทษ ” เขาเดินมาทางฉัน ก่อนก้มหน้างุด แล้วร้องท่อนสุดท้ายว่า

“  ฉัน ขอโทษ ” น้ำตาฉันแทบทะลักออกมา แต่ต้องกลั้นไว้ ก่อนจะนั่งลงไปกับเขา แล้วบอกให้ลุกขึ้นได้แล้ว เขายิ้ม ฉันเลยยิ้มตอบเขาไปบ้าง

ฉันเป็นอะไรไปนะ ทำไมรู้สึกดีแบบนี้